നിഴൽവീണവഴികൾ - ഭാഗം 19

....ഫസലിന്റെ ശരീരത്തിൽ ബ്രഷും ചായവും കൊണ്ട് പലവിധ അടയാളങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുകയാണ് മേക്കപ്പ്മാൻ. അന്നത്തെ അവസാനത്തെ സീൻ എടുക്കാനുള്ള പുറപ്പാട്. അവനെ എല്ലാരും നന്നായി അഭിനന്ദിക്കുകയും ചെയ്തു. പെട്ടെന്നാണ് കതക് തുറന്ന് സുമുഖനായ ഒരു മനുഷ്യൻ ഡയറക്ടറോടൊപ്പം അകത്തേയ്ക്ക് കടന്നുവന്നത് . അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടയുടൻ മേക്കപ്പ്മാൻ ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് ഫസലിന്റെ തോളിൽ തട്ടി പറഞ്ഞു.

”എടാ ഹാജിക്ക, എഴുന്നേൽക്ക് ഹാജിക്കയാ ഈ സിനിമയുടെ പ്രൊഡ്യൂസർ.”

അവൻ ചാടി എഴുന്നേറ്റു. അൻപത് വയസ്സിനു മുകളിൽ പ്രായം വരും. കട്ടി മീശയും താടിയുമുള്ള സുമുഖൻ, താടിരോമങ്ങളിൽ ചിലത് നരച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും കാണാൻ വലിയ പ്രായം തോന്നിക്കില്ല. ഒരു ഹിന്ദി സിനിമാനടന്റെ മുഖഭാവമുണ്ടദ്ദേഹത്തിന്. അകത്തു കടന്നയുടൻ അവന്റെ അടുത്തെത്തി തോളിൽ തട്ടി അഭിനന്ദിച്ചു. നിന്റെ ഫോട്ടോ ഡയറക്ടർ എനിക്ക് വാട്സപ്പ് ചെയ്തിരുന്നു, സുന്ദരനായ നിന്നെ ഇവർ വിരൂപനാക്കിയല്ലേ, പേടിക്കേണ്ട എന്റെ അടുത്ത പടത്തിൽ ഞാൻ നല്ല ഒരു റോൾ തരാം. ഫസലിനെ അദ്ദേഹത്തിനു നന്നായി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു അവന്റെ അഭിനയത്തെക്കുറിച്ച് എല്ലാരും നല്ല അഭിപ്രായമാണ് അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞിരുന്നത്. അദ്ദേഹം തുടർന്നു...

”ഇത്രയും നല്ല ഒരു അഭിനേതാവ് നമ്മുടെ നാട്ടിലുണ്ടായിട്ട് ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ.... ഡയറക്ടർ അടുത്ത ഷെഡ്യൂൾ നമുക്ക് എവിടെയാ...”

”സർ അത് രണ്ടാഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞാണ്, ലൊക്കേഷൻ മിഠായിത്തെരുവിലാണ്, പകലും രാത്രിയും ഷൂട്ടിംഗ് വേണ്ടിവരും കോർപ്പറേഷന്റെ അനുമതി കിട്ടി.”

”ഒക്കെ... ഇന്നത്തെ ഷെഡ്യൂൾ കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ പോകുമ്പോൾ ഫസലിനെ വീട്ടിലാക്കിയേക്കാം, അവന്റെ വീട്ടുകാരെയൊന്നു പരിചയപ്പെടാമല്ലോ.” നാളെ വലിയ നായകനായാൽ... അറിയില്ലല്ലോ ഇവന്റെ തലവര എന്താകുമെന്ന്. നമ്മളൊരു പാവം നിർമ്മാതാവായിപ്പോയില്ലേ. ഫസലിന്റെ വീട്ടിൽനിന്നും ഏകദേശം 20 കിലോമീറ്റർ ദൂരമുണ്ട് ഹാജീക്കയുടെ വീട്ടിലേയ്ക്ക്.

അദ്ദേഹത്തിന് ഫസലിനോട് ഒരു വല്ലാത്ത അടുപ്പം തോന്നി, തിളക്കമാർന്ന അവന്റെ കണ്ണുകളും, അവന്റെ പെരുമാറ്റവും അദ്ദേഹത്തിന് നന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. അവസാന സീൻ എടുത്തുകഴിഞ്ഞു, അവന്റെ അഭിനയത്തെ പ്രൊഡ്യൂസറും അഭിനന്ദിച്ചു. മേക്കപ്പ്മാൻ അവന്റെ  ശരീരത്തിലേയും മുഖത്തേയും ചായം മായ്ചുകളഞ്ഞു, അവനായി തയ്യാറാക്കിയ പുതിയ ഉടുപ്പും പാന്റും ധരിപ്പിച്ചു. കാഴ്ചയിൽ ഏതോ പണക്കാരന്റെ വീട്ടിലെ കുട്ടിയാണെന്നും നിസംശയം പറയാം, ആദ്യമായാണ് പാന്റ്സ് ധരിക്കുന്നത്. അവനെ പുതിയ രൂപത്തിൽ കണ്ട പ്രൊഡ്യൂസർ പറഞ്ഞു. 

”എടോ ഇവൻ ആള് ഉഷാറാണല്ലോ.... ഇത്രയും സൗന്ദര്യം ഇവനുണ്ടായിരുന്നോ....”

അന്നത്തെ ഷൂട്ടിംഗ് പായ്ക്കപ് പറഞ്ഞു. എല്ലാരും ഉത്തവാദിത്വത്തോടെ തങ്ങളുടെ ജോലികളിൽ മുഴുകി. തന്റെ സുഹൃത്തുക്കളെല്ലാം നേരത്തേതന്നെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് പോയിരുന്നു, കുറച്ചു നാട്ടുകാർ മാത്രമാണ് അവിടെ കൂടി നിന്നിരുന്നത്. പ്രൊഡ്യൂസർ അവന്റെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു തന്റെ കാറിനടുത്തേയ്ക്ക് നടന്നു. അവന് വലിയ അഭിമാനം തോന്നി. താൻ ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് പ്രശസ്തനായിരിക്കുന്നു, അള്ളാഹു തന്നെ കടാക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു, ഉമ്മയുടേയും വലിയുപ്പയുടേയും പ്രാ‍ർത്ഥനയുടെ ഫലം. പണക്കാരനായ സിനിമയുടെ പ്രൊഡ്യൂസർ തന്നെ സ്വന്തം മകനെപ്പോലെ സ്നേഹിക്കുന്നു.

കാറിന്റെ ഡോർ തുറന്ന് ഫസലിനെ കാറിനുള്ളിലാക്കി. അത്യാഡംബരമായ കാർ, അടുത്തെങ്ങും ഇതുപോലെയുള്ള കാറ്‍ കണ്ടിട്ടില്ല. ഡ്രൈവർ കാറ് സ്റ്റാർട്ടാക്കി നിർത്തിരിക്കുന്നു. കാറിനുള്ളിൽ നല്ല തണുപ്പുണ്ട് പ്രൊഡ്യൂസറും അവനും ബാക്ക് സീറ്റിലാണ് ഇരുന്നിരുന്നത്. അദ്ദേഹം അവന്റെ കൈയ്യിൽ തടവിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഇടിയ്കികടയ്ക്ക് അവനെ തന്റെ ശരീരത്തോടു ചേർത്ത് അടുപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. അവനോടു വീട്ടുകാര്യങ്ങളും കുടുംബക്കാരെക്കുറിച്ചൊക്കെ ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കി. ഫസൽ സത്യസന്ധമായ കാര്യങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തോടു പറഞ്ഞു. അവനെ തന്നോടു ചേർത്തുനിർത്തി കവിളിൽ ഉമ്മകൊടുത്തുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

”മോനേ ഫസലേ നിന്റെ കഷ്ടപ്പാടൊക്കെ ഞാൻ തീർത്തുതരും, നല്ല വീട്, സ്വന്തമായി കാറ്, പിന്നെ നിനക്കെന്തൊക്കേയാണ് വേണ്ടത് അതെല്ലാം നിനക്ക് ലഭിക്കും. ഈ സിനിമയൊന്നിറങ്ങട്ടെ.”

ഫസലിന് എന്തൊന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി, തന്റെ കൂട്ടുകാരിതന്നെ തനിക്കുള്ള വഴികാട്ടിയായിരിക്കുന്നു. അവളരികിലുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് അവൻ ആഗ്രഹിച്ചു. താനൊരു പ്രശസ്തനായിക്കഴിഞ്ഞാൻ എനിക്കവളെ നിക്കാഹ്കഴിക്കാൻ സാധിക്കുമായിരിക്കും. തന്റെ ജീവിതവിജയത്തിനുവേണ്ടി എന്ത് ത്യാഗം ചെയ്യാനും ഫസൽ മാനസികമായി തയ്യാറെടുത്തുകഴിഞ്ഞിരുന്നു. 

”നിന്നെ ഇന്നു ഞാൻ വീട്ടിലാക്കാം, നാളെ ഷൂട്ടില്ല രാവിലെ തന്നെ എന്റെ വീട്ടിലേയ്ക്കു വരണം, അദ്ദേഹം തന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് കാർഡെടുത്ത് അവന്റെ പോക്കറ്റിൽ വച്ചുകൊടുത്തു. നീ ഹോസ്പിറ്റൽ ജംഗ്ഷനിൽവന്ന് ഹാജിക്കയുടെ വീട് ചോദിച്ചാൽ ആരുംപറഞ്ഞുതരും.” അവൻ തലയാട്ടി.

കാർ ഫസലിന്റെ വീടിനടുത്തെത്തി, പ്രൊഡ്യൂസറും ഫസലും കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി, അവരെ കണ്ട ഹമീദ് ബഹുമാനപൂർവ്വം ഓടി അടുത്തെത്തി. 

”ഹാജിയാരെന്താ ഫസലിനേയുംകൂട്ടി ഇവിടെ.”

”വലിയുപ്പ ഹമീദാണെന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ അത് നിങ്ങളാണെന്ന് കരുതിയില്ല. പിന്നെ ഞാനാ ഇവന്റെ സിനിമയുടെ പ്രൊഡ്യൂസർ, ഇന്നത്തെ ഷൂട്ട് കഴിഞ്ഞു ഇവൻ നന്നായി അഭിനയിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ.. ഇവനെ ഒരു വലിയ നടനാക്കണം. നാളെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് വരാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. വീട്ടിൽ ധാരാളം സിനിമകളുടെ കളക്ഷനുണ്ട് അവന് അത് കണ്ട് അഭിനയം പഠിക്കട്ടെ. ഇംഗ്ലീഷ് സിനിമകൾ കണ്ടാൽ ധാരാളം അറിവും ടെക്നിക്ക്സും മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിക്കും.”

”ഹാജിക്കയാണെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞില്ല, സന്തോഷം, പടച്ചോന്റെ കൃപയെന്നു പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ. ഇവനെ ഞാൻ അങ്ങയെ ഏൽപ്പിക്കുന്നു, എത്രയോ കുടുംബങ്ങളെ രക്ഷപ്പെടുത്തിയതാണ് അങ്ങ്, അങ്ങയുടെ കാരുണ്യം നമ്മുടെ കുടുംബത്തിനു ലഭിക്കുന്നത് പടച്ചോന്റെ കരങ്ങളാണെന്നേ ഞാൻ വിശ്വസിക്കൂ.”

”ഹമീദ്ക്ക വിഷമിക്കേണ്ട, എല്ലാം ശരിയാകും, ഇവനൊന്നു കരകയറട്ടെ.”

ഹമീദ് ഫസലിനെയോർത്ത് അഭിമാനംകൊണ്ട്. തന്റെ കുടിലിൽ ഈ നാട്ടിലെ ഏറ്റവും വലിയ പണക്കാരനാണ് വന്നിരിക്കുന്നത്. തന്റെ കുഞ്ഞിന് ഒരു നല്ല ജീവിതം ഉണ്ടാവാൻപോകുന്നു. അവൻ വളരട്ടെ അവന് ഒരു നല്ല ജീവിതമുണ്ടായാൽ ഈ കുടുംബം രക്ഷപ്പെട്ടു.വയറ്റാട്ടിയുടെ മകൻ എന്ന പേര് മാറിക്കിട്ടുമല്ലോ... സ്വന്തം മക്കളെക്കൊണ്ട് തനിക്ക് കിട്ടാത്ത മനസ്സുഖം ഫസലിനെക്കൊണ്ടുകിട്ടുമെന്ന പ്രതീക്ഷയുണ്ട്.

”ഹമീദ്ക്ക എന്താ ആലോചിക്കുന്നേ, വീട്ടിലാരൊക്കെയാണുള്ളത്, അവരെ വിളിച്ചേ.”

വലിയ വണ്ടിവന്നു നിൽക്കുന്നതും അതിൽനിന്നു ഫസലും ഹാജിക്കയും ഇറങ്ങുന്നതെല്ലാം അകത്തിരുന്ന് അവന്റെ ഉമ്മയും മറ്റുള്ളവരും കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവർക്ക് സന്തോഷം അടക്കാനായില്ല, ഫസലിനെ സിനിമാപ്രവേശനം അറിഞ്ഞ് ഓടിപ്പിടിച്ച് എത്തിയതാണ് സഫിയ. തന്റെ മോൻ വളർന്ന് വലുതായിരിക്കുന്നു. അവനിൽ ഇങ്ങനൊരു കഴിവുണ്ടെന്ന് ആരും കരുതിയതേയില്ല. എങ്ങനെ അവന്റെ കഴിവുകൾ മനസ്സിലാക്കാൻ, അവന്റെ കുട്ടിക്കാലം മുതലേ ഞാൻ അലയുകയല്ലേ, ഒരു വീട്ടിൽനിന്ന് മറ്റൊരുവീട്ടിലേയ്ക്ക്, ഇടവേളകളിൽ ഇവിടെത്തുമ്പോൾ ഒന്നുകിൽ അവന് പരീക്ഷയായിരിക്കും, അല്ലെങ്കിൽ അവനെന്തെങ്കിലും അസുഖമായിരിക്കും. എന്തായാലും പടച്ചതമ്പുരാൻ കാത്തുകൊള്ളട്ടെ.

ഹമീദ് ഭാര്യയേയും മകളേയും പുറത്തേയ്ക്ക് വിളിച്ച് പരിചയപ്പെടുത്തി. സഫിയയെക്കണ്ടപ്പോൽ ഹാജിയാർ പറഞ്ഞു.

”ചുമ്മാതല്ല, ഉമ്മയുടെ നിറവും സൗന്ദര്യവുമാണ് ഇവന് കിട്ടിയിരിക്കുന്നത്.”

സഫിയ തട്ടംവലിച്ച് മുഖം മറച്ചു.

കുറച്ചു നേരത്തെ കുശലാന്വേഷണത്തിനൊടുവിൽ ഹാജിക്ക യാത്രപറഞ്ഞിറങ്ങി. 

എന്ത് നല്ല മനുഷ്യൻ, പടച്ചോൻ അയച്ചതായിരിക്കും. അന്നത്തെ രാത്രി അവർക്ക് ആഹ്ലാദത്തിന്റേതായിരുന്നു. ഫസൽ സിനിമയിൽ അഭിനയിച്ച കാര്യങ്ങളൊക്കെ വീട്ടിൽ എല്ലാർക്കും മുന്നിൽ അഭിനയിച്ചു കാണിച്ചു. അവന്റെ അഭിനയം കണ്ട് സഫിയയ്ക്കും ഉമ്മയ്ക്കും, റഷീദിന്റെ ഭാര്യക്കും കരച്ചിൽവന്നു, അത്രയ്ക്ക് സ്വാഭാവികമായ അഭിനയം. സഫിയ മിഠായിത്തെരുവിൽനിന്നും വാങ്ങിയ ഹൽവയും മറ്റു പലഹാരങ്ങളും അവനുകൊടുത്തു. അവൻ ആർത്തിയോടെ അതെല്ലാം തിന്നു. 

”ഉമ്മാ ഇന്നെനിക്ക് ചോറുവേണ്ട, വയറു നിറഞ്ഞു..”

”മോൻ പോയിക്കിടന്നോ... ഉമ്മയ്ക്ക് അടുക്കളയിൽ കുറച്ച് പണിയൊക്കെയുണ്ട്, രാവിലേ ഞാൻ പോകും, ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞ് ഉമ്മ തിരികെവരാം. ഇനി കുറച്ചുനാൾ ഇവിടെത്തന്നെ നിൽക്കും...”

അവൻ ഓടിയെത്തി ഉമ്മയ്ക്ക് ഒരുമ്മ കൊടുത്തു. 

”ഉമ്മ ഞാൻ രക്ഷപ്പെട്ടാൽ എന്റുമ്മാനെ എങ്ങും വിടില്ല, എന്നും എന്റൂടെ വേണം.”

സഫിയയുടെ കണ്ണു നിറഞ്ഞു, അവളുടെ കണ്ണിലെ കണ്ണുനീർ ഫസൽ തന്നെ തുടച്ചുകൊടുത്തു. 

”ഉമ്മ എന്തിനാ കരയുന്നേ, ഞാൻ ശരിക്കും പറഞ്ഞതാ. നമ്മുടെ പ്രയാസമൊക്കെ മാറും. ഉമ്മയ്ക്ക് ഞാനില്ലേ.”

അവൾ ഫസലിനെ മുറിയിൽ കൊണ്ടുപോയി നിലത്ത് പായവിരിച്ചുകൊടുത്തു. 

”മോൻ കിടന്നോ ഉമ്മ ജോലിയൊക്കെ തീർത്തിട്ടുവരാം.”

ആ വീട്ടിലുള്ളവർക്കാർക്കും അന്ന് ഉറങ്ങാനായില്ല, അവർക്കെല്ലാം ഫസലിന്റെ കഴിവിനെക്കുറിച്ചായിരുന്നു ചിന്ത. സഫിയ അടുക്കളജോലിയൊക്കെ തീർത്തെത്തിയപ്പോഴേയ്ക്കും ഫസൽ ഉറങ്ങിയിരുന്നു. നല്ല ക്ഷീണമുണ്ടായിരുന്നു. ആദ്യമായി ക്യാമറയുടെ മുന്നിൽ അതു മാത്രമല്ല നല്ല വെയിലത്തായിരുന്നു ഷൂട്ടിംഗും. സഫിയ അവന്റെ പായക്കരികിൽ വന്ന് കുനിഞ്ഞിരുന്ന് മുടി ഇഴകളിൽ വിരലുകൾ ഓടിച്ചു മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു. തന്റെ മോൻ, ഇന്നവൻ കൈയ്യെത്താദൂരത്തേയ്ക്ക് ഉയരാൻ പോകുന്നു. അവന്റെ ഉയർച്ച ഏതൊരുമ്മയേയും പോലെ തനിക്കും സന്തോഷം തന്നെ. എല്ലാ ഉമ്മമാരേയും പോലെ കുഞ്ഞുങ്ങൽ വളരുംതോറും ആകുലത കൂടും കാരണം അവർ പറക്കമുറ്റിയാൽ പറന്നുപോവില്ലേ... പോണം അവൻ ആകാശത്തോളം വളരണം, ഈ സമൂഹത്തിൽ അവനും ഒരു സ്ഥാനം വേണം. സ്വന്തം ഭർത്താവ് ആട്ടിയിറക്കിയത് ഇനിയും മറക്കാനായിട്ടില്ല, മകനുവേണ്ടി മാത്രം ആത്മഹത്യ ചെയ്യാതെ ഇവിടംവരെയൊക്കെ എത്തി. ഇനിയും എന്തു ത്യാഗം സഹിക്കാനും തയ്യാറാണ്. അവൾ സ്നേഹത്തോടെ അതിലുപരി വാത്സല്യത്തോടെ അവന്റെ നെറ്റിയിൽ ഉമ്മവെച്ചു എഴുന്നേറ്റു അവളുടെ പായയിൽ വന്നു കിടന്നു അവൾ പോലുമറിയാതെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഉറക്കിന്റെ ആലസ്യത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണു .

പിറ്റേദിവസം രാവിലെ തന്നെ ഫസൽ കുളിച്ച് റെഡിയായി. സഫിയ അവന്റെ പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ ഉടുപ്പിച്ചു. മുഖത്ത് പൗഡറിട്ടു. അവൻ അനുസരണയോടെ ഉമ്മയുടെ മുഖത്തുനോക്കിയിരുന്നു. അവളുടെ കണ്ണിൽനിന്നും രണ്ടുതുള്ളി കണ്ണുനീർ അവന്റെ കൈയ്യിൽവീണു.

”ഉമ്മയന്താ കരയുന്നത്.

”

”മോനേ അത് സന്തോഷംകൊണ്ടാടാ. പത്ത് മണിയോടെ ഉമ്മ പോകും അടുത്താഴ്ച്ച തിരികെവരും, വന്നാൽ പിന്നെ പോകില്ല.” അവന്റെ കവിളിൽ അവളൊരു ഉമ്മനൽകി. 

”മോൻ പോയിട്ടുവാ... ഹാജിക്ക പറയുന്നതെല്ലാം അനുസരിക്കണേ, നമ്മുടെ അവസ്ഥ നിനക്കറിയാല്ലോ.” അവൻ തലകുലുക്കി സമ്മതിച്ചു.

ഹമീദ് ഫസലിനെ ബസ്റ്റാന്റുവരെ അനുഗമിച്ചു. അവനെ ബസ്സ് കയറ്റി വിട്ടിട്ടാണ് വീട്ടിലേയ്ക്ക് നടന്നത്. നാട്ടുകാർ പലരും ഫസലിന്റെ സിനിമാ പ്രവേശനം അറിഞ്ഞിരുന്നു ചോദിച്ചവരോടെക്കെ വളരെ അഭിമാനപൂർവ്വം ഹമീദ് കാര്യങ്ങൾ വിവരിച്ചു.

ഫസൽ ഹോസ്പിറ്റൽ ജംഗ്ഷനിറങ്ങി അദ്ദേഹം പറഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ നടന്നു. അവസാനം കൊട്ടാരം പോലൊരു വീടിനു മുന്നിലെത്തി. തന്നെ കണ്ടയുടൻ ഗേറ്റ് കീപ്പർ ബഹുമാനപൂർവ്വം അടുത്തെത്തി ചോദിച്ചു ഫസലല്ലേയെന്ന്.  അവൻ അതേയെന്നു മറുപടി പറഞ്ഞു... ഹാജിക്ക പറഞ്ഞിരുന്നു. മോൻ അകത്തേയ്ക്ക് പൊയ്ക്കൊ... ബെല്ലടിച്ചാൽ മതി വാതിൽ തുറന്നുതരും.

അവൻ ചുറ്റുമൊന്നു നോക്കി. ഒരു കൊട്ടാരംപോലത്തെ വീട്, ഐഷയുടെ വീടിനേക്കാൾ വലിയ വീട്, ആറോളം വിലപിടിപ്പുള്ള കാറുകൾ പാർക്ക്ചെയ്തിരിക്കുന്നു, ജോലിക്കാർ പലവിധ ജോലിയിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, മുറ്റം പുല്ലുകൊണ്ട് പാതയൊരുക്കിയിരിക്കുന്നു, അവന് ചെരുപ്പൂരി അതിലൂടെ നഗ്നപാദനായി നടക്കാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു. വേണ്ട... ചുറ്റും ക്യാമറകളുണ്ട്.

അവൻ നടന്ന് വാതിലിനടുത്തെത്തി, കോളിംഗ് ബെല്ലിൽ വിരലമർത്തി. അല്പനേരത്തിനകം സുന്ദരിയായ ഒരു സ്ത്രീവന്നു വാതിൽ തുറന്നു . അവൻ അവരെക്കണ്ട് അറിയാതെ നോക്കിനിന്നുപോയി . തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകൾ, ഹാജിക്കയുടെ ഭാര്യയാണോ, അതോ മകളോ, എന്തായാലും താൻ ഇന്നുവരെ കണ്ടിട്ടിള്ള സ്ത്രീകളിൽനിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്ഥയായ സ്ത്രീ എന്ത് ഭംഗിയാണ് അവരെ കാണാൻ .

”ഫസലല്ലേ, അകത്തേയ്ക്ക് വാ” 

അവർ അവനോട് പെരുമാറിയത് വളരെ മുൻപരിചയമുള്ളതുപോലെയായിരുന്നു. അവർ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ വിലകൂടിയ അത്തറിന്റെ മണം മൂക്കിലേയ്ക്ക് അടിച്ചു കയറി. കഴുത്തിലും കാതിലുമെല്ലാം സ്വർണ്ണാഭരണങ്ങൾ അണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അവരുടെ വസ്ത്രധാരണം കുറച്ചു കടുത്തുപോയതുപോലെ അവനുതോന്നി കാരണം ശരീരത്തിന്റെ പലഭാഗങ്ങളും കണ്ണാടിപോലെ പുറത്തുകാണാമായിരുന്നു.

അവൻ അവർക്കൊപ്പം പ്രധാന ഹാളിലേയ്ക്ക് പോയി, അവിടെ ഭംഗിയായി അടുക്കിവച്ചിരിക്കുന്ന പുസ്തകങ്ങൾ, പഴയകാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ഗ്രാമഫോൺ, ചാരുകസേര മുകളിൽ വിലകൂടെ ക്രിസ്റ്റലുകൾകൊണ്ടുള്ള ലൈറ്റ്. ഇത് സിനിമയിൽ കാണുന്നതുപോലുണ്ട്.

”മോനേ ഫസലേ നീ ഇവിടിരിക്ക്, ഇക്ക ഇപ്പം വരും. നിനക്ക് കഴിക്കാനെന്താ വേണ്ടേ.”

”ഞാന്‌ കാപ്പികുടിച്ചിട്ടാ വന്നേ”.

”ജ്യൂസ് കുടിക്കാല്ലോ..” അവൻ തലകുലുക്കി സമ്മതിച്ചു.

”നീ ഫോട്ടോയിൽ കാണുന്നതിനേക്കാൾ സുന്ദരനാണല്ലോ.” അവർ അവന്റെ കവിളിൽ തലോടി, ചുണ്ടുകളിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

”നീ ലിഫ്സ്റ്റിക്ക് ഇട്ടിട്ടുണ്ടോ ഈ ചുണ്ടിൽ.”

”ഇല്ല”

”പിന്നെങ്ങനാ ഇത്ര ചുവപ്പ്”

”എന്റെ ചുണ്ടിങ്ങനാ.”

”നിന്റെ അഭിനയം ഞാൻ കണ്ടു... നന്നായിരിക്കുന്നു. ഡയറക്ടർ ഇന്നലെ ഇവിടെ വന്നിരുന്നു. ഫോട്ടോയെക്കാ കൊണ്ടുവന്നു കാണിച്ചു. കൂടാതെ ചില വീഡിയോകളും.”

അവൻ അവരെ നോക്കി നിന്നു. ശരിക്കും അവരുടെ സംസാരം കേൾക്കാൻ നല്ല രസമുണ്ട്. അവരുടെ മുഖത്ത് മിന്നിമായുന്ന ഭാവങ്ങൾ കണ്ടാൽ സിനിമാനടിയാണെന്നേ തോന്നൂ. 

”എന്താടാ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നേ... എന്നെ ഇഷ്ടായോ.”

അവനൊന്നു ചൂളി.... 

”നീ എന്നെ റസിയ ഇത്താ എന്ന് വിളിച്ചാമതി. എനിക്ക് അങ്ങനെ വിളിക്കുന്നതാ ഇഷ്ടം.”

അവൻ തലകുലുക്കി.  വളരെ പരിചയമുള്ളവരോടു സംസാരിക്കുന്നതുപോലെയാണ് അവനോട് അവർ ഇടപെട്ടത്.

അവർ ടിവി. ഓൺചെയ്തു. 

”നീ കുറച്ചുനേരം ഇതും കണ്ടിരിക്ക്, ഞാൻ നിനക്കുള്ള ജ്യൂസുണ്ടാക്കിവരാം.”

അവർ മന്ദംമന്ദം നടന്ന് അകത്തേയ്ക്ക് പോയി. അവൻ ഇമവെട്ടാതെ അവരെനോക്കിയിരിന്നു .

അല്പസമയത്തിനകം ഹാജിക്ക പുറത്തേക്ക് വന്നു. ഫസലേ കുറച്ചു ജോലി തീർക്കാനുണ്ടായിരുന്നു. ഓഫീസും വീടുമൊക്കെ ഇവിടെ തന്നെ. ഇവിടാകു മ്പോൽ ഏതു പാതിരാത്രിയിൽ വേണമെങ്കിലും നമ്മുടെ ജോലിചെയ്തു തീർക്കാല്ലോ... കുറച്ചുനേരത്തെ കുശലാന്വേഷണത്തിനൊടുവിൽ അദ്ദേഹം അവനേയും കൊണ്ട് ഒരു ഇരുണ്ട മുറിയിലേയ്ക്ക് പോയി. പുറത്തു നിന്നും സ്വിച്ചിട്ടപ്പോൾ അകത്തെ ലൈറ്റുകളെല്ലാം പ്രകാശിച്ചു. ഒരു ചെറിയ സിനിമാതീയേറ്റർ പോലുണ്ട്. 

”ഫസലേ ഇതാണ് ഹോം തിയേറ്റർ, ഇവിടെ ഇന്നുവരെ ഇറങ്ങിയിട്ടുള്ള എല്ലാ സിനിമകളുടേയും സി.ഡിയുണ്ട്. നിനക്ക് ചില വിദേശ സിനിമകൾ കാണിച്ചുതരാം. നിന്റെ പ്രായത്തിലുള്ളവർ അഭിനയിച്ചതുതന്നെ.” അവന് അതു കേട്ടപ്പോൾ ഉത്സാഹമായി.

മൃദുലമായ സീറ്റിൽ അവനെ പിടിച്ചിരുത്തി എന്നിട്ട്ഷെൽഫിൽ നിന്നും ഒരു സി.ഡി. തിരഞ്ഞെടുത്തു. പല പല ഷെൽഫുകളിലായി ആയിരക്കണക്കിനു സിഡിയുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു. സി.ഡി. പ്ലയറിലിട്ട് അത് ഓൺചെയ്തു. സിനിമയുടെ പേരും മറ്റും എഴുതിക്കാണിക്കുന്നു. എല്ലാം ഇംഗ്ലീഷിലാണ്. വായിച്ചു വരുമ്പോഴേയ്ക്കും അതെല്ലാം മാഞ്ഞുപോയിരിന്നു. ഒരുപക്ഷേ താൻ തപ്പിപ്പിടിച്ച് വായിക്കുന്നതുകൊണ്ടാവും. 

അദ്ദേഹം വന്ന് അവന്റെ അടുത്തിരുന്നു. അവന്റെ തോളിൽ കൈയ്യിട്ട് ചേർത്തിരുത്തി. ഒരു കൈ അവന്റെ കൈപത്തിയിൽ എന്തൊക്കെയോ ചിത്രങ്ങൽ വരച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അവൻ സ്ക്രീനിൽനിന്നും കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കിയിരുന്നു. അവരുടെ അഭിനയരീതി തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണെന്നും മറ്റും അദ്ദേഹം അവനോടു പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.  ഇതെല്ലാം കണ്ടു പഠിക്കണമെന്നും പലതും നമുക്ക് വിദേശികളിൽ നിന്നും പഠിക്കാനുണ്ടെന്നും, തന്റെ ഭാര്യ റസിയ  നന്നായി അഭിനയിക്കുമെന്നും അവൾ വേണ്ടതെല്ലാം പറഞ്ഞുതരുമന്നും അദ്ദേഹം അവനോടു പറഞ്ഞു. 

”നീ ഒന്നുകൊണ്ടും പേടിക്കേണ്ട അവൾ എല്ലാം മലയാളത്തിലേക്ക് മൊഴിമാറ്റി പറഞ്ഞുതരും. മോൻ ഇതെക്കെയാണ് കണ്ടു പടിക്കേണ്ടത്.” ഇത്രയും പറഞ്ഞ് അവന്റെ കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മയും നൽകി അയാൾ പുറത്തേക്ക് പോയി. ആ ഇരുണ്ട മുറിയിൽ താൻ മാത്രം. സിനിമയുടെ ശബ്ദവും മറ്റും കേട്ടാൽ യഥാർത്ഥ മനുഷ്യർ സംസാരിക്കുന്നതുപോലെയുണ്ട്. വളരെ വ്യക്തമായ ചിത്രങ്ങൾ, അവൻ വീതിയേറിയ ആ സോഫയിൽ ചാരിക്കിടന്നു. സിനിമ തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. അവന് ഭാഷ മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും അനാഥരായ കുട്ടികളുടെ കഥയാണെന്ന് മനസ്സിലായി. കാണാൻ സുന്ദരനായ കുട്ടി, ഒരു പതിനാല് വയസ്സു പ്രായം കാണും അതായിരിക്കും നായകൻ. കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾക്കകം സുന്ദരിയായ ഒരു സ്ത്രീ സിനിമയിലെ നായകനായ കുട്ടിയെ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് അവരുടെ ബഡ്റൂമിലേയ്ക്ക് പോകുന്ന സീൻ കണ്ടു. അതിനുശേഷം കുട്ടിയെ കട്ടിലിൽ ഇരുത്തി എന്തൊക്കൊയോ സംസാരിക്കുന്നു സാവധാനം അവന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ അവർ ഉമ്മവയ്ക്കുന്നു, അവൻ തിരിച്ചും ഉമ്മവയ്ക്കുന്നു, അവർ നായകന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ ഓരോന്നായി അഴിച്ചുമാറ്റുന്നു, അവൻ എതിർക്കുന്നതേയില്ല, അവരും വസ്ത്രങ്ങൾ അഴിച്ചുമാറ്റി ആ ബഡ്ഡിൽ കെട്ടിപ്പിട്ച്ചു കിടക്കുന്നു. 

ഫസലിന് അവന്റെ ശരീരം അവനറിയാതെ വലിഞ്ഞ് മുറുകുന്നതുപോലെ തോന്നി. പെട്ടെന്ന് വാതിൽ തുറന്ന് റസിയ ഇത്ത കൈയ്യിൽ ജ്യൂസുമായിവന്നു. ഓ... ഇവർക്ക് വരാൻ കണ്ട സമയം... അവൻ മനസ്സിലോർത്തു. അവൻ വെപ്രാളപ്പെട്ട് കണ്ടിരുന്ന സിനിമ ഒഫ്ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ചു. നടന്നില്ല. ഈ വൃത്തികേടൊക്കെ അവരും കാണില്ലേ,  തന്നെക്കുറിച്ച് അരെന്തു കരുതും. അവർ ഒന്നുമറിയാത്തതുപോലെ അവന്റെടുത്തുവന്നിരുന്ന് റിമോട്ട് കൈയ്യിൽ വാങ്ങി. 

”ഇത് ഞെക്കിയാൽ ഓഫാവില്ലമോനേ... നീയാദ്യം ജൂസ്കുടിക്ക്. ഇതെല്ലാം കാണാനുള്ളതാ നാണമൊന്നും വേണ്ട”. നിന്റെ നാണം മാറ്റാനും അഭിനയം പഠിപ്പിക്കാനും പറഞ്ഞിട്ടാ ഇക്ക പോയത്.”

അവർ അവനോടു ചേർന്നിരുന്നു. സിനിമ ഏതെല്ലാമോ മേഖലകളിലേയ്ക്ക് കടന്നുപൊയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അവർ അവനെ സ്വന്തം ശരീരത്തോടു ചേർത്തിരുന്നി. ആ ഇരുട്ടിൽ അവന്റെ ശരീരഭാഗങ്ങളി‍ൽ അവർ സ്പർശിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ സ്പർശനം അവന് അനിർവചനീയമായ ഒരു സുഖം നൽകുന്നെന്നു മനസ്സിലായി. എല്ലാം എതിർക്കാതെ ആസ്വദിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവരുടെ വിരലുകൾ ഒരു ശില്പം മെനയുന്നതുപോലെ തന്റെ അവയവങ്ങളിലോരോന്നിലേയ്ക്കും കടന്നുപൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവരുടെ ചുംബനംകൊണ്ട് അവന് ശ്വാസംമുട്ടുന്നതുപോലെ തോന്നി. എന്നാലും ഒരു സുഖം അവന്റെ സിരകളിൽ ആളിപ്പടരുന്നതുപോലെ... അവർ എന്തെല്ലാമോ ശബ്ദങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അവൻ യാന്ത്രികമായി അവരെ ആലിംഗനം ചെയ്തു. താൻ പൂർണ്ണ നഗ്നനാണെന്നവൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ശരീര ത്തിലെ ഒരവയവം പെട്ടാറായി വീർത്തിരിക്കുന്നുഅവരുടെ വിരലുകളുടെ ചലനമായിരിക്കാം ഇതൊക്കെ ഉണ്ടാക്കിയത്. പെട്ടെന്നാണ് അത് സംഭവിച്ച്ത്. അവന് അവരെ എതിർക്കാനോ തള്ളിമാറ്റാനോ സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല.


തുടർന്നു വായിക്കുക അടുത്ത ഞായറാഴ്ച്ച 05 04 2019

ഷംസുദ്ധീൻ തോപ്പിൽ 28 04 2019

നിഴൽവീണവഴികൾ - ഭാഗം 18

ഹമീദ് തലയിലെ കെട്ട് ഒന്നുകൂടി മുറുക്കി കെട്ടി, നെറ്റിയിലെ നിസ്ക്കാര തഴമ്പിൽ ഒന്നു തടവി... പടച്ചോനേ കാത്തുകൊള്ളണേ...

നേരം ഇരുട്ടി, ഫസൽ തനിക്ക് നാളെ സ്കൂളിൽ കൊണ്ടുപോകുന്നതിനുള്ള പുസ്തകങ്ങൾ അടുക്കിവച്ചു. താൻ 500 രൂപാ സൂക്ഷിച്ച കണക്കുപുസ്തകം ഏറ്റവും അടിയിൽ ആരും പെട്ടെന്നു കണ്ടുപിടിക്കില്ലെന്നവൻ ഉറപ്പുവരുത്തി. അകത്തുനിന്നും ഉമ്മ അത്താഴം കഴിക്കാൻ വിളിച്ചു, അവൻ എല്ലാരും എത്തുന്നതിനു മുന്നേതന്നെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു തിരിച്ചെത്തി.

“മോനേ ഫസലേ... അനവനെന്തിയേ“..

“അവൻ വേഗം കഴിച്ചു സ്ഥലംവിട്ടി ഇക്കാ.. നാളെ ടെസ്റ്റുപേപ്പറാണെന്നു തോന്നുന്നു. അവനെ വിളിച്ചു ശല്യപ്പെടുത്തേണ്ട. സൈനബ  പറഞ്ഞു.

ഫസൽ മുറിയിലെത്തി വീണ്ടും തന്റെ കണക്കുപുസ്തകം കൈയ്യിലെടുത്തു, പേജുകൾ ഓരോന്നായി മറിച്ചു. താൻ വച്ച 500 രൂപായുടെ നോട്ട് ഒന്നുകൂടി നോക്കണം. ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി തനിക്കു ലഭിക്കുന്ന ഏറ്റവും വലിയ തുക, ഏതു രീതിയിൽ ലഭിച്ചതായിക്കോട്ടെ... താനതൊന്നും ചിന്തിക്കുന്നില്ല. തനിക്ക് സുഹൃത്തുക്കളുമായിച്ചേർന്ന്  ഒന്ന് അടിച്ചുപൊളിക്കണം. തന്നെക്കുറിച്ചുള്ള അവുടെ എല്ലാ ധാരണകളും മാറ്റിയെടുക്കണം.

അവൻ പേജുകൾ ഓരോന്ന് മറിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു പേജിലെത്തിയപ്പോൾ ഒരു തുണ്ട് കടലാസ്സ് അവന്റെ കൈയ്യിൽ തടഞ്ഞു, അവൻ അതെടുത്തു, ആരാകും അതവിടെ വച്ചത് തന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾവല്ലോരുമാണോ. അവനതിലെഴുതിയത് വായിച്ചു. ഫസലേ... എന്താ എന്നോട് ഇപ്പോ മിണ്ടാത്തേ... എന്നോട് പിണക്കമാണോ... ഫസല് സുന്ദരനായതുകൊണ്ടാണോ എന്നെ ഒഴിവാക്കുന്നത്... ഫസലിന്റെ ആഗ്രഹംപോലെ സിനിമയിലഭിനയിക്കാൻ സാധിക്കട്ടെ... ഈ പാവത്തെ മറക്കല്ലെ.... എന്ന് സ്വന്തം....“

ആരായിരിക്കുമത്... അവന് കൂടുതലൊന്നും ആലോചിക്കേണ്ടിവന്നില്ല, തന്റെ ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുന്ന ഐഷ, കുസൃതിക്കുട്ടിയാണവൾ കാണാനും സുന്ദരി, നല്ല മൊഞ്ചുള്ള പെണ്ണ് പലപ്പോഴും തന്നോടു സംസാരിക്കാൻ സ്കൂൾ വരാന്തയിൽ കാത്തുനിൽക്കാറുണ്ട്. വരാത്ത ദിവസങ്ങളിൽ തന്റെ നോട്ടുപുസ്തകം വാങ്ങി എഴുതിയെടുക്കാറുണ്ട്. ടീച്ചർ ക്ലാസ്സെടുക്കുമ്പോൾപോലും തന്റെ ഭാഗത്തേക്കവൾ നോക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. തൻരെ സുഹൃത്ത് അലവി പലപ്പോഴും പറയാറുണ്ട് “എടാ നിന്നെ ഓൾക്കൊരു നോട്ടമുണ്ട്. നിങ്ങൾ രണ്ടാളും നല്ല ചേർച്ചയാണെന്ന്. അവനതൊന്നും കാര്യമായി എടുത്തിരുന്നില്ല.

കൈയ്യക്ഷരം തനിക്ക് കാണാപ്പാഠമാണ് കാരണം പലപ്പോഴും അവളോ ഞാനോ ആയിരിക്കും ബോർഡിൽ ചോദ്യങ്ങളെഴുതിയിടുന്നത്. തന്നോടവൾക്കൊരു പ്രത്യേക സ്നേഹമുണ്ടെന്ന് പണ്ടേ അവനു തോന്നിയിരുന്നു. വലിയ നിറമില്ലെങ്കിലും കാണാൻ സുന്ദരിയായിരുന്നു, തട്ടത്തിനുള്ളിലെ തത്തമ്മ എന്നാണ് അവളെ കളിയാക്കി എല്ലാരും വിളിച്ചിരുന്നത്, നല്ല ചുവന്ന ചുണ്ടുകൾ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകൾ. അവന്റെ മനസ്സിൽ അവളെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകൾ മിന്നിമറിഞ്ഞു.. നാളെ സ്കൂളിലെത്തിയാൽ അവളെ കാണണം അവൾക്കറിയാം താൻ സിനിമാ ആരാധകനാണെന്നും, മോഹൻലാലിന്റെ വിവിധ ഫോട്ടോകൾ മാഗസിനിൽ നിന്നും വെട്ടിയെടുത്തു വയ്ക്കുന്ന ശീലമുണ്ടെന്നും. കൂടാതെ കഴിഞ്ഞതവണ ഫാൻസിഡ്രസ്സിൽ മോഹൻലാലിന്റെ പുലിമുരുഗൻ എന്ന സിനിമയിലെ ഭാഗം താൻ വേഷംകെട്ടി ചെയ്തിരുന്നു അതിന് തനിക്കായിരുന്നല്ലോ ഫസ്റ്റ് കിട്ടിയത്, കൂടാതെ തങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിലെ നാടകത്തിനായിരുന്നു ഫസ്റ്റ്, നല്ല നടൻതാനും, ക്ലാസ്സിലെ ടീച്ചർമാരും പറയാറുണ്ട് ഫസലിന് സിനിമയിൽ അഭിനയിക്കാനുള്ള കഴിവൊക്കെയുണ്ടന്ന്.

അവളെഴുതിയതിൽ കാര്യമുണ്ട് താനിപ്പോൾ അവളോടങ്ങനെ സംസാരിക്കാറില്ല, കാരണം ക്ലാസ്സിൽ പലരും എന്റെയും അവളുടെയും പേര് പറഞ്ഞ് കളിയാക്കാറുണ്ട്. അവളാണെങ്കിൽ വലിയ കാശുകാരന്റെ മകൾ, വാപ്പയ്ക്ക് സ്വന്തമായി ബി.എം.ഡബ്ല്യു കാറുണ്ട്, അവളെ കൊണ്ടുവിടുന്നത് അതിലാണ്. അദ്ദേഹം സ്വന്തമായി ജൂവലറി നടത്തുന്നു. തനിക്ക് സ്വപ്നംകാണാനാവാത്ത ജീവിതരീതിയാണവർക്ക്. അവന്റെ മനസ്സിൽ എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം. ഇന്ന് വൈകുന്നേരമുണ്ടായിരുന്ന ദുഃഖങ്ങളെല്ലാം മാറിയതുപോലെ... തന്റെ കൈയ്യിലിരുന്ന പെൻസിലുപയോഗിച്ച് അവളുടെ ചിത്രം വരയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഏകദേശം അവളെപ്പോലെയുണ്ട്, അല്ല അവൾതന്നെ, “തട്ടത്തിനുള്ളിലെ എന്റെ തത്ത“ എന്ന് അടിക്കുറിപ്പെഴുതി, അതിൽ കുറച്ചുനേരം നോക്കിയിരുന്നു, അവൾക്ക് കവളിലൊരു മറുകുണ്ടെങ്കിൽ നന്നായിരുന്നെന്നവനു തോന്നി, പെൻസിൽകൊണ്ട് കവിളിലൊരു മറുക് വരച്ചുചേർത്തു.. 

തനിക്ക് വരയ്ക്കാനുള്ള കഴിവുണ്ടെന്ന് കണ്ടെത്തിയത് സയൻസ് ക്ലാസ്സിലെ സൈമൺമാഷാണ്, അദ്ദേഹം എൻെറ കൈയ്യക്ഷരങ്ങളും വരച്ച് ഭാഗങ്ങൽ അടയാളപ്പെടുത്താനുള്ള തലച്ചോറിന്റെയും ശ്വാസകോളത്തിന്റെ ചിത്രങ്ങൾ കണ്ടിട്ട് ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞു.

“ഫസൽ ഇങ്ങടുത്തുവരൂ...“ അടുത്തുചെന്ന തന്നോട് ബോർഡിൽ വരയ്ക്കാൻ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ചോക്കെടുത്ത് കൈയ്യിൽ തന്നു, താൻ വിറച്ചുവിറച്ച് അതു വാങ്ങി,,, 

“സാർ ഞാൻ....“

“നീയൊന്നും പറയണ്ട നിനക്ക് വരയ്ക്കാനറിയാം, നീയൊന്നു വരച്ചേ.“

അവൻ ബുക്കിൽ നോക്കി നല്ല ഭംഗിയായി ഹൃദയത്തിന്റെ നെടുകെയുള്ള ഛേദം വരച്ച് ഭാഗങ്ങൾ അടയാളപ്പെടുത്തി. സാറ് അവനെ നന്നായി പുകഴ്ത്തി, നല്ലഭാവിയുണ്ടെന്നും ഡ്രോയിംഗ് പഠിക്കണമെന്നും പറഞ്ഞു. കൂടാതെ സ്കൂളിലെ ഡ്രോയിംഗ് മാഷ് തന്നെവിളിച്ച് പ്രത്യേകം പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. 

ആ ദിവസം പലർക്കും താൻ ബോർഡിൽ വരച്ച ചിത്രങ്ങൾ അവരുടെ ബുക്കിൽ വരച്ചുകൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. അതിനിടയിൽ ഒരു പുസ്തകം തന്റെ നേരേനീട്ടി അവൻ മുഖമുയർത്തി നോക്കി, വിടർന്നമിഴികളോടെ തന്നെനോക്കി നിന്ന ഐഷയുടെ രൂപം ഇപ്പോഴും തന്റെ മനസ്സിലുണ്ട്. അവളുടെ ബുക്കിൽ വരച്ചുകൊടുത്തപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞതും ഓർക്കുന്നു... ഫസലേ നീ ഭാഗ്യമുള്ളോനാ... നിന്റത്രേം കഴിവ് നമുക്കാർക്കുമില്ലല്ലോ... എന്റെ ഒരു പടം വരച്ചു തരുമോ....

അവൾ ചോദിച്ചത് ആരും കേൾക്കാതെയായിരുന്നു അതുകൊണ്ട് അവൻ അവളോട് പറഞ്ഞു. എന്തിനാ വരയ്ക്കുന്നേ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കിയാൽ നിനക്ക് നിന്റെ രൂപം കാണാലോ എന്ന്. 

താൻ വരച്ചുവച്ചഅവളുടെ പടം 500 രൂപയ്ക്കൊപ്പം വച്ചു. രണ്ടും തനിക്കിന്ന് വളരെ മൂല്യമുള്ള വസ്തുക്കൾ നാളെ അവൾക്കിത് കൊടുക്കണം. അവളുടെ മനോഹരമായ വീട് താൻ പലപ്പോഴും ബസ്സ് യാത്രയ്ക്കിടയിൽ കാണാറുണ്ട്. സിനിമയിൽ കാണുന്നതുപോലെയുള്ള വീട്. പൂന്തോട്ടവും, പക്ഷിക്കൂടുകളും, ബാഡ്മിന്റൺ കോർട്ടുമെല്ലാം വീടിനു മുന്നിൽത്തന്നെയുണ്ട്. പുൽത്തകിടി കണ്ടാൽ കിടന്നുറങ്ങാൻ തോന്നു. അതിനകത്ത് കയറാനും കൊതിച്ചിട്ടുണ്ട്, അവളോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു.

“അതിനെന്താ എന്നോടൊപ്പം പോന്നോളൂ... വീട്ടിൽ എല്ലായിടവും കൊണ്ട് കാണിക്കാം.“ അത് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്ത് നാണംവരുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട്.

അവൻ പുസ്തകം കയ്യിൽവച്ച് അറിയാതെ ഉറങ്ങിപ്പോയി... രാവിലെ നേരത്തെ എഴുന്നേറ്റു തന്റെ അടുത്തുണ്ടായിരുന്ന പുസ്തകം കാണുന്നില്ല. അവൻ ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് മേശപ്പുറത്തു നോക്കി.. ഓ സമാധാനം അവിടുണ്ട്, പെട്ടെന്ന് പേജുകൾ മറിച്ചുനോക്കി, ഇല്ല ഒന്നും നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ല. അവൻ കുളിച്ച് രാവിലെ കാപ്പിയും കുടിച്ച് എന്നത്തേക്കാൾ നേരത്തേ വീട്ടിൽനിന്നും ഇറങ്ങി, അവന് മുമ്പെങ്ങുമില്ലാത്ത ഉത്സാഹം മുഖത്ത് പൗഡർ ഇട്ട് മുടി നന്നായി ചീകിയൊതുക്കിയിരുന്നു. 

ഹമീദ് ചോദിച്ചു “നീയെന്താ നേരത്തേ പോകുന്നത്. 

അവൻപറഞ്ഞു.

“ഇന്ന് കണക്ക് ടെസ്റ്റ്പേപ്പറുണ്ട് ഉപ്പാ.“

ഹമീദ് ചിന്തിച്ചു ശരിയായിരിക്കാം അവൻ ഇന്നലെ കണക്ക് പുസ്തകം കെട്ടിപ്പിടിച്ചല്ലേ ഉറങ്ങിയത് താനാണല്ലോ അതവിടെനിന്നും എടുത്തു മാറ്റിവച്ചത്.

അവൻ സ്കൂളിലെയ്ക്കുള്ള ബസ്സിൽ കയറി. ബസ്സ് പോകുന്നത് ഐഷയുടെ വീട്ടിനടുത്തുകൂടിയാണ്, അവളുടെ വീടിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ വീട്ടിലേയ്ക്ക് നോക്കി, അവിടെ എന്തോ വിശേഷമുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു, മിനി ബസ്സുകളും മറ്റും അവിടെ കിടക്കുന്നു, ബസ്സിൽ അവിടിറങ്ങാനും കയറാനും ആരുമില്ലാതിരുന്നതിനാൽ നിർത്താതെ വേഗത്തിൽപോയി. ആയതിനാൽ നേരാവണ്ണം ഒന്നും കാണാനായില്ല. നേരേ സ്കൂളിലേയ്ക്ക്, തന്റെ ക്ലാസ്സിന്റെ ജനലിനരുകിൽ അക്ഷമായി ഐഷ അവൻ  അകത്തേയ്ക്ക് വേഗം കയറി. അവളുടെ അടുത്തെത്തി താൻ വരച്ച ഫോട്ടോ അവൾക്ക് കൊടുത്തു എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ ഐഷുവിനോട് പിണങ്ങിയിട്ടൊന്നുമില്ല... ഇതാ തന്റെ പടം ഞാൻ വരച്ചതാ....“

അവൾ അത്ഭുതത്തോടെ അവനെ നോക്കി... കുട്ടികൾ ഓരോരുത്തരായി ക്ലാസ്സിലേയ്ക്ക് വന്നുതുടങ്ങിയിരുന്നു. അവൾ അവനെനോക്കി പുഞ്ചിരിതൂകി. അതിൽ എന്തൊക്കെയോ അർത്ഥമുള്ളതായി അവനു തോന്നി.

“ചിത്രം നന്നായിരിക്കുന്നു. എന്നെപ്പോലുണ്ട്., എന്തിനാ ഈ മറുക് ഇവിടെ വരച്ചുചേർത്തേ. ഇവിടൊരു മറുകുവന്നാൽ എന്നെക്കാണാൻ നന്നാകുമോ..“ അതു പറഞ്ഞവൾ അടുത്തിരുന്ന കൂട്ടുകാരിയുടെ  നെറ്റിയിൽ ഒട്ടിച്ചിരുന്ന ചെറിയ കറുത്ത പൊട്ടെടുത്ത് കവിളി‍ൽ ഒട്ടിച്ചു. എന്നിട്ടു ചോദിച്ചു

“ഇപ്പോ എങ്ങനുണ്ട്.“

അവൻ പറഞ്ഞു. “കൊള്ളാം“

ക്ലാസ്സിൽ മറ്റു കുട്ടികൾ ശ്രദ്ധിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവൻ അവിടെനിന്നും തന്റെ ഇരിപ്പിടത്തിലേയ്ക്ക് പോയി.

“അവൻ ആഗ്യത്തിൽ അവളോട് ചോദിച്ചു എന്താ നിങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ വിശേഷമെന്ന്. അവൾ കൈകൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു വീട്ടിൽ സിനിമാ ഷൂട്ടിംഗ് നടക്കുന്നെന്ന്. അവന് ജിഞ്ജാസ കൂടി അവളുടെ ബഞ്ചിന്റെ അറ്റത്തേയ്ക്ക് വന്നിരുന്നു. ഏത് സിനിമയാ ലാലേട്ടന്റെയാ... 

അല്ലെന്നേ കുട്ടികളുടേതാ... നായകനാരെന്നറിയില്ല... വാപ്പയുടെ സുഹൃത്താ സംവിധായകൻ, കഴിഞ്ഞയാഴ്ച വീട്ടിൽവന്ന് വീട്ടിലെ പൂന്തോട്ടത്തിൽ ഷൂട്ട് ചെയ്യണെമെന്നു പറഞ്ഞു. വാപ്പ സമ്മതിച്ചു. 

അവൻ ആഹ്ലാദത്തോടെ ചോദിച്ചു, 

“നിന്റെ വാപ്പയോട് എന്നെക്കൂടി അഭിനയിപ്പിക്കാൻ പറയാമോ.

അവൾ പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ പറഞ്ഞുനോക്കാം... എനിക്കറിയില്ല നിന്നെ എടുക്കുമോയെന്ന്... നിനക്ക് അവിടെവന്ന കുട്ടികളേക്കാൾ സൗന്ദര്യം കൂടുതലാ അതുകൊണ്ട് എടുക്കാനുള്ള സാധ്യത കുറവാ...“

“അതെന്താ“

“ഇത് ഭിക്ഷയാചിച്ച് ജീവിക്കുന്ന കുട്ടികളുടെ കഥയാണെന്നാ വാപ്പ പറഞ്ഞേ, ഒരു കുട്ടി കണ്ണുപൊട്ടനായും മറ്റുപലരും വൈകല്യമുള്ളവരായുമൊക്കെയാണ് അഭിനയിക്കുന്നത്.. നിനക്ക് അഭിനയിക്കണോ ഫസലേ...“

“വേണം ഐഷൂ... എന്റെ പൊന്നല്ലേ.. നീയൊന്നു പറയ് വാപ്പയോട്....“

അപ്പോഴേയ്ക്കും ക്ലാസ്സ്ടീച്ചർ എത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. 

“ഫസലെന്താ ഇവിടെ... നിന്റെ സീറ്റിവിടല്ലല്ലോ.... “

അവൻ ഒന്നു ചമ്മി വേഗം തന്റെ സീറ്റിലേക്കോടി. അന്നത്തെ ദിവസംമൊത്തം സിനിമയെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളായിരുന്നു. തനിക്ക് ഒരവസരം ലഭിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ. തനിക്കും നന്നായി അഭിനയിക്കാനറിയാമെന്നാണ് സ്കൂളിലെ ഹേഡ്മാസ്റ്റർ തനിക്ക് സമ്മാനം തന്നുകൊണ്ട് പ്രസംഗിച്ചത്. സിനിമയിൽ ബാലതാരമായി ഒരവസരം ലഭിച്ചാൽ ഞാൻ രക്ഷപ്പെടും. 

ഉച്ചബെല്ലിന് അവൻ തന്റെ പ്രിയസുഹൃത്തുക്കൾക്കൊപ്പം ക്യാന്റീനിലെത്തി, അവർക്ക് ഐസ്ക്രീമും മറ്റും വാങ്ങിനൽകി.. എല്ലാരും അവനെ വാനോളം പുകഴ്ത്തി. ഒരു ഐസ്ക്രീം ആരും കാണാതെ അവൻ ഐഷയ്ക്കായി കരുതിയിരുന്നു.. ക്ലാസ്സിൽ മറ്റു കുട്ടികളെത്തുന്നതിനുമുന്നേ അവനെത്തി അതവൾക്ക് സമ്മാനിച്ചു. സ്നേഹപൂർവ്വം അവളതുവാങ്ങി. എന്നിട്ടു ചോദിച്ചു.

“ഫസലേ ഇത് സിനിമയിൽ അഭിനിപ്പിക്കാനുള്ള കൈകൂലിയാണോ.“

“ഇല്ലെടി മണ്ടീ... അതു ഞാൻ വേറേ തരാം. അതു നീ വേണ്ടെന്ന് പറയരുത്.“

“പോടാ കൊരങ്ങാ....“ അവളവനെ കളിയാക്കി വിളിച്ചു.

സ്കൂൾവിട്ട് കൂട്ടുകാരുമായി ജംഗ്ഷനിലെ കടയിലെത്തി. അവർക്കെല്ലാം ഓരോ ചോക്ലേറ്റ് വാങ്ങി നൽകി. തന്റെ കൈയ്യിൽ 500 രൂപയിൽ ഇനിയും ബാക്കിയുണ്ട് . എല്ലാം ചിലവാക്കണ്ട കൈയ്യിൽ കരുതാം. തന്റെ കണക്കുപുസ്തകത്തിൽ തന്നെ ബാക്കിയവൻ സൂക്ഷിച്ചു. ഉറ്റ സുഹൃത്തായ അലവിയോട് തന്റെ മനസ്സിലുള്ള സിനിമാമോഹം തുറന്നു പറഞ്ഞു. അലവി അവനോട് പറഞ്ഞു

“നിന്റെ വാപ്പാ ഗൾഫിലല്ലേ.. അദ്ദേഹത്തോടു പറഞ്ഞാൽ ഒരു സിനിമ എടുക്കൂല്ലേ എന്ന്...“

അവന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു വെള്ളിടിവെട്ടി.. ശരിയാണ് താൻ ഇവരോട് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് തന്റെ വാപ്പ ഗൾഫിലാണെന്നാണ്. താൻ ഇന്ന് ചിലവ് നടത്തിയതും വാപ്പായുടെ പൈസാകൊണ്ടെന്നാണ്... 

അവനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. സ്കൂൾവിട്ടുള്ള യാത്രയിൽ ബസ്സിൽ ഇരുന്ന് അവൻ ചിന്തിക്കുകയായിരുന്നു... താനൊരു സിനിമാനടനായാൽ തന്റെകൂടെ ഉമ്മയ്ക്കും വരാല്ലോ... അങ്ങനെയെങ്കിൽ തങ്ങളുടെ കഷ്ടപ്പാടൊക്കെ മാറില്ലേ... അവൻ ചിന്തകളിൽ നിന്നുണർന്നത് തനിക്കിറങ്ങേണ്ട  ബസ്റ്റോപ്പെത്തിയപ്പോൾ അലവി വിളിച്ചതുകൊണ്ടാണ്. അലവിയ്ക്ക് ഇറങ്ങേണ്ട സ്റ്റോപ്പെത്താൻ ഇനിയും നാലഞ്ചു സ്റ്റോപ്പു കഴിയണം.

അന്നു രാത്രി അവന്റെ മനസ്സുനിറയെ സിനിമാ സ്വപ്നങ്ങളായിരുന്നു. പിറ്റേദിവസവും നേരത്തേ അവൻ വീട്ടിൽനിന്നിറങ്ങി. ഐഷയുടെ വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ അങ്ങോട്ടേക്ക് നോക്കി... അവിടെ ഗേറ്റ് അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. ആരുമില്ല... ചിലപ്പോൾ സിനിമ തീർന്നുകാണും. അവന്റെ മനസ്സിൽ നിരാശ നിറഞ്ഞു. അവൻ സ്കൂളിന്റെ വാതിൽക്കലെത്തി. ആശ്ചര്യത്തോടെ അവൻ അകത്തേയ്ക്ക് നോക്കി ഇന്നലെ ഐഷയുടെ വീട്ടിൽകണ്ട അതേ മിനിബസ്സും സിനിമാക്കാരും സ്കൂളിൽ നിൽക്കുന്നു. അവൻ അതുഭുത്തോടെ ഓരോന്നും നോക്കി നോക്കി അകത്തേയ്ക്ക പോയി.. നാട്ടുകാരും അവിടെ കൂടിയിട്ടുണ്ട്. അലവി പറഞ്ഞാണ് അവൻ അറിഞ്ഞത് ഇന്ന് സ്കൂളിൽ ഷൂട്ടിങ്ങാണെന്ന്. ടീച്ചർമാരും നേരത്തെ എത്തിയിരിക്കുന്നു. അവൻ അത്ഭുതത്തോടെ അവിടെല്ലാം ചുറ്റിക്കറങ്ങിനോക്കി... ഐഷുവിന്റെ കാർ ഒരല്പം സൈഡ്മാറ്റി ഇട്ടിരിക്കുന്നു. അവൻ കാറിനടുത്തേയ്ക്ക് നടന്നു.

പെട്ടെന്ന് കാറിന്റെ ഗ്ലാസ്സ് തുറന്ന ഐഷ ഫസലിനെ കൈയ്യാട്ടി വിളിച്ചു. കാറിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ നീണ്ട താടിവളർത്തിയ ഒരാൾ കാറിൽനിന്നിറങ്ങി.. ഐഷു പറഞ്ഞു അങ്കിൾ ഇതാണ് ഫസൽ ഇവൻ നന്നായി അഭിനയിക്കും. 

അവൾ പറഞ്ഞത് ഈ സിനിമയുടെ ഡറക്ടറായ തോമസ്സ് പറമ്പിലിനോടായിരുന്നു. അനവധി അവർഡുകൾ ലഭിച്ച സിനിമകളുടെ ഡയറക്ടറാണ്. അവന് അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ മനസ്സിലായി. അദ്ദേഹം കൈയ്യാട്ടി അടുത്തു വിളിച്ചു. അടുത്തു ചെന്ന അവനോടു അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു. 

“നിനക്ക് സിനിമയിൽ അഭിനയിക്കാൻ താല്പര്യമുണ്ടോ.“

അവൻ ഒരു നിമിഷം നിശ്ശബ്ദനായി നിന്നു... എന്തു പറയണമെന്നറിയില്ല. ഇത് സ്വപ്നമാണോ... അവൻ ഐഷുവിനെ നോക്കി. അവൾ അവനെനോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. അവളുടെ തൊട്ടടുത്തായി അവളുടെ വാപ്പയുമിരിക്കുന്നു. അദ്ദേഹം സമ്മതമെന്നുപറയാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു.

അവൻ ഏറെ ജിഞ്ജാസയോടെയും, അത്ഭുതത്തോടെയും പറഞ്ഞു.... 

“വേണം എനിക്കു സിനിമയിൽ അഭിനയിക്കണം, കുട്ടിക്കാലംമുതലുള്ള ആഗ്രഹാ...“

അവനറിയാതെ ഓടിച്ചെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാൽതൊട്ടു വന്ദിച്ചു. അവനെ പതുക്കെ പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.... എന്നിട്ട് അവന്റെ തലമുടി ഒരല്പം അലക്ഷ്യമാക്കി ചീകി.. അവന്റെ മുഖത്തെ വിവിധ ഭാവങ്ങൾ നോക്കി... സംതൃപ്തിയോടെ അദ്ദേഹം തിരഞ്ഞ് ഐഷുവിന്റെ വാപ്പയോട് പറഞ്ഞു. 

“ഷംസുക്കാ ങ്ങളെ  മോള് പറഞ്ഞതു  ശരിയാ ഇവൻ ഒക്കെയാ... എന്റെ കഥാപാത്രത്തിനു യോജിച്ച രൂപം... പക്ഷേ അന്ധനായി അഭിനയിക്കേണ്ടിവരും.“

“അവൻ പറഞ്ഞു ഞാൻ അഭിനയിക്കാം അങ്കിൾ. ഞാൻ നാടകത്തിൽ അന്ധനായി അഭിനയിച്ചിട്ടുണ്ട്.“

അവന്റെ ഉത്സാഹം ഡയറക്ടർക്ക് വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. 

ഡയറക്ടർ ഐഷുവിന്റെ  വാപ്പയെ വിളിച്ചു. 

“ഷംസൂക്കാ നമുക്കൊന്ന് ഹെഡ്മാസ്റ്ററുമായി സംസാരിക്കാം. ഇവന്റെ വീട്ടീന്ന് അനുവാദം വാങ്ങണ്ടെ...“

ഫസൽ  പറഞ്ഞു “വീട്ടിലാരുമില്ല, വാപ്പ ഗൾഫിലാ. അമ്മ ജോലിസ്ഥലത്താ, വലിയുപ്പ മാത്രമേയുള്ളൂ. ഉപ്പയ്ക്കിഷ്ടാ അഭിനയിക്കുന്നത്.“

അവർ രണ്ടുപേരും ഹെഡ്മാസ്റ്റരുടെ ഓഫീസിലേയ്ക്ക് പോയി. ഐഷു അവനെ അടുത്തുവിളിച്ചു. നിന്റെ ആഗ്രഹം ഞാൻ വാപ്പയോട് പറഞ്ഞു. അപ്പോഴാ അറിഞ്ഞത് ഇന്നുമുതൽ 3 ദിവസം ഷൂട്ടിംഗ് ഇവിടെവച്ചാണെന്ന്. ഒരു സ്കൂളിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള കഥയാണ്. അവൻ സന്തോഷംകൊണ്ട് തുള്ളിച്ചാടി. എന്റെ ഐഷൂ... ഞാൻ മറക്കില്ലെടി നിന്നെ എന്നുപറഞ്ഞ് അവൻ അവളുടെ കൈയ്യിൽ തഴുകി. 

“മാറ് ഫസലേ ആരേലും കാണും“ എന്നു പറഞ്ഞ് അവന്റെ കൈപിടിച്ചു മാറ്റി.

അല്പം സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഹെഡ്മാസ്റ്റരുടെ റൂമിൽനിന്ന് ഫസലിനെ ആളുവിട്ടു വിളിപ്പിച്ചു. ചെന്നയുടനെ ഹെഡ്മാസ്റ്റർ അവനോട് പറഞ്ഞു.

“ഫസലേ നിന്റെ കഴിവിനും ആഗ്രഹത്തിനുമനുസ്സരിച്ചുള്ള അവസരമാണ് നിനക്ക് വന്നുചേർന്നിരിക്കുന്നത്. സ്കൂളിൽനിന്നുള്ള അനുവാദം ഞാൻ നൽകിയിട്ടുണ്ട്. കൂടുതൽ ദിവസം വേണ്ടിവരില്ല, ഈ ചുറ്റുപാടുകളിൽ തന്നെയാണ് ഷൂട്ടിംഗ് അതുകൊണ്ട് പേടിക്കേണ്ട... ഹമീദിനോട് ഞാനെല്ലാം പറഞ്ഞോള്ളാം.. നീ ഇവരുടെ കൂടെച്ചെല്ല്.“

അവൻ തലകുലുക്കി. അവരോടൊപ്പം പോയി... മേക്കപ്പ്മാനെ അടുത്തുവിളിച്ച് ഡറക്ടർ എന്തൊക്കയോ നിർദ്ദേശം കൊടുത്തു. അദ്ദേഹം ഫസലിനെയും  കൊണ്ട് മേക്കപ്പ് റൂമിലേയ്ക്ക് പോയി... തന്റെ സഹപാഠികൾ അത്ഭുതം കാണുന്നതുപോലെ തന്നെ നോക്കിനിൽക്കുന്നു. അലവി തന്നെ കണ്ടുടനെ ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു... 

“നമ്മുടെ ഫസലിനെ സിനിമയിലെടുത്തേ“യെന്ന്... എല്ലാരും കൈകൊട്ടി ആഹ്ലാദം പ്രകടിപ്പിച്ചു... ഇത് കണ്ട മേക്കപ്പ്മാൻ ചോദിച്ചു.

“നീ ഈ സ്കൂളിലെ താരമാണല്ലേ.“ അതുകേട്ട് അവൻ തലകുലുക്കി.

മേക്കപ്പമാൻ അവന്റെ മുടി പറ്റെവെട്ടി. കണ്ണിനു ചുറ്റും കറുപ്പടിച്ചു. തന്റെ വേഷം മാറ്റി കീറിയ നിക്കറും ഉടുപ്പും ധരിക്കാൻ പറഞ്ഞു. അവൻ പറഞ്ഞതുപോലൊക്കെ ചെയ്തു. എല്ലാം കഴ്ഞ്ഞപ്പോൾ എഴുന്നേൽക്കാൻ പറഞ്ഞു. അവൻ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി, തന്റെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാനായില്ല. തന്റെ രൂപം തന്നെ മാറിയിരിക്കുന്നു. അവനെ ഡയറക്ടറുടെ റൂമിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോയി.. ഫസലിനെ  കഥാപാത്രമായി കണ്ടപ്പോൾ തൃപ്തിയായി... കൊള്ളാം എന്റെ കഥയിലെ നായകന്റെ അതേ രൂപം... അപ്പോഴാണ് അവന് മനസ്സിലായത് അവനാണ് ഈ സിനിമയിൽ നായകവേഷം ചെയ്യുന്നതെന്ന്. ഫസലിന്റെ സന്തോഷത്തിന് അതിരില്ലായിരുന്നു. 

താൻ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി ഒരു സിനിമയിൽ അഭിനയിക്കുന്നു. ആദ്യമായി ക്യാമറ കാണുന്നു... ആദ്യമായി ഒരു ഡയറക്ടറെ കാണുന്നു. താനും ഒരു സിനിമാക്കാരനാകാൻ പോകുന്നു. 

ഡയറക്ടർ അവനോട് കഥയെക്കുറിച്ചും കഥാപാത്രത്തെക്കുറിച്ചും ചില സുചനകൾ നൽകി. വലിയ കുടുംബത്തിൽ പിറന്ന ഒരു കുട്ടിയായിട്ടാണ് അഭിനയിക്കേണ്ടത്. നിർഭാഗ്യവശാൽ 3 വയ്സ്സുള്ളപ്പോൾ ഒരപകടത്തിൽ അച്ഛനേയും അമ്മയേയും നഷ്ടപ്പെടുന്നു കൂടാതെ തന്റെ കാഴ്ചശക്തിയും ഇല്ലാതാകുന്നു. ഇതിനിടെ കുടുംബക്കാർ സ്വത്ത് കൈക്കലാക്കുകയും തന്നെ തെരുവിൽ ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. തെരുവിൽ ഭിക്ഷയാചിച്ചു നടക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യൻ തന്റെ സംരക്ഷണം ഏറ്റെടുത്തു. അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം വേറെയും കുട്ടികളുണ്ടായിരുന്നു. തന്റെ കഴിഞ്ഞകാലത്തെക്കുറിച്ച് മിണ്ടാൻ പാടില്ലെന്ന നിബന്ധന ഭിക്ഷക്കാരനുണ്ടായിരുന്നു. തുടർന്ന് നടക്കുന്ന സംഭവവികാസങ്ങളും മറ്റുമായിരുന്നു കഥയുടെ ഇതിവൃത്തം.... ഫസൽ സംശയരൂപേണ ഡയറക്ടറോടു ചോദിച്ചു. 

“എനിക്ക് കാഴ്ച തിരിച്ചുകിട്ടുമോ അങ്കിൾ“ എന്ന്... 

“അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. അതെല്ലാം വഴിയേ പറയാം. ഇപ്പോൾ അതൊന്നും അറിയേണ്ടടാ മോനെയെന്ന്.“

ഡയറക്ടർ അവനെ അടുത്തു വിളിച്ചു. എന്നിട്ട് അവന്റെ കവിളിൽ നുള്ളിയിട്ടു പറഞ്ഞു. 

“നിന്നെപ്പോലൊരു കഥാപാത്രത്തെയാണ് ഞാൻ തേടിനടന്നത്. വർഷങ്ങളായി ഈ കഥ എന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നു നിന്നെ ഇപ്പോൾ കണ്ടത് നന്നായി. മറ്റൊരാളിനുവേണ്ടി കരുതിയ വേഷമാണിത്. ആ കുട്ടിക്ക് വേറൊരു വേഷം നൽകാമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. മോനൊരു കാര്യംചെയ്യ് ഇന്ന് ഷൂട്ടിംഗ് 3 മണിവരേയേയുള്ളൂ... നീയൊന്നും പേടിക്കേണ്ട എല്ലാം ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞുതരാം... വൈകിട്ട് വീട്ടിൽപോയി ഫ്രഷായി ഉപ്പയേയും രണ്ടുമൂന്നുദിവസത്തേക്കുള്ള ഡ്രസ്സുമായി ഞങ്ങൾ താമസ്സിക്കുന്ന ഹോട്ടലിലേയ്ക്ക് വാ... അവിടെയാണ് സിനിമാക്കാരെല്ലാരും. മൂന്നു ദിവസത്തേക്ക് സ്കൂളിൽ നിന്ന് അനുവാദം വാങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.“

അവൻ തലകുലുക്കി സമ്മതിച്ചു. 

അസ്സോസിയേറ്റ് എഡിറ്റർ അകത്തുവന്ന് സെറ്റ് റഡിയാണെന്ന് അറിയിച്ചു. അദ്ദേഹം അവനേയുംകൊണ്ട് പുറത്തിങ്ങി. സ്കൂളിന്റെ ഗ്രൗണ്ടിൽ ഒരു ചെറ്റക്കുടിൽ ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു. അതിനു സമീപമായി ടയറുകളും തകരപാത്രങ്ങളം അലക്ഷ്യമായി ഇട്ടിരിക്കുന്നു. ഉമ്മറത്തായി താടി നീട്ടിവളർത്തിയ ഒരു പ്രായംചെന്ന മനുഷ്യൻ ഇരിക്കുന്നു. ഡയറക്ടർ അവനോട് പറഞ്ഞു. 

“ആ കാണുന്ന മനുഷ്യനാണ് നിന്നെ വളർത്തുന്നത്. അപ്പുറം നിൽക്കുന്നവരും ഇവിടുത്തെ അന്തേവാസികളാണ്. നിന്നെ അടുത്ത് വിളിച്ച് ക്രൂരമായി മർദ്ദിക്കുന്നതാണ് ആദ്യ സീൻ.“

ആദ്യം അവനൊന്ന് അമ്പരന്നു. ചുറ്റുമുള്ളതൊന്നും അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചതേയില്ല, അവൻ പൂർണ്ണമായും കഥാപാത്രമായി മാറുകയായിരുന്നു. ആദ്യത്തെ അടിയിൽ തന്നെ അവൻ താഴെവീഴുന്നതായും അവിടെനിന്ന് തപ്പിടിച്ച് എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതും വീണ്ടും തന്നെ തലങ്ങും വിലങ്ങും മർദ്ധിക്കുന്നതും അവൻ നന്നായി അഭിനയിച്ചു. ഡയറക്ടർ കട്ട് പറഞ്ഞ് ഓടി അവനടുത്തെത്തി പറഞ്ഞു.

“ഫസലേ നീ നന്നായി അഭിനയിച്ചു. ഗുഡ്, നീ എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു, ആദ്യ ഷോട്ടിൽ തന്നെ നിന്നിൽ നല്ലൊരു അഭിനേതാവ് ഉണ്ടെന്ന് തെളിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.“

അവൻ ചുറ്റും നോക്കി, എല്ലാരും ആഹ്ളാദത്തോടെ കൈയ്യടിക്കുന്നു. തന്റെ അഭിനയം എല്ലാർക്കും ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അവന്റെ കണ്ണുകൾ ആർക്കോ വേണ്ടി പരതുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവസാനം അവൻ കണ്ടെത്തി, താൽക്കാലികമായി ഉണ്ടാക്കിയ വേലിക്കെട്ടിനപ്പുറത്ത് നിറകണ്ണുകളോടെ തന്നെനോക്കി കൈയ്യടിക്കുന്ന ഐഷ. അവന്റെ സന്തോഷത്തിന് അതിരില്ലായിരുന്നു. ഓടി അവളുടെ അടുത്തെത്തി നന്ദിപറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു.. വേണ്ട ആളുകൾ വെറുതേ തെറ്റിദ്ധരിക്കും. മേക്കപ്പ്മാൻ അവനേയും കൊണ്ട് അകത്തേയ്ക്ക് പോയി. അടുത്തസീൻ അവന്റെ ശരീരത്തിലേറ്റ മുറിവിന്റെ പാടുകളുടെ ചിത്രീകരണമാണെന്ന് മേക്കപ്പ്മാൻ പറഞ്ഞു. 

ഫസലിന്റെ ശരീരത്തിൽ ബ്രഷും ചായവും കൊണ്ട് പലവിധ അടയാളങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുകയാണ് മേക്കപ്പ്മാൻ.

തുടർന്നു വായിക്കുക അടുത്ത ഞായറാഴ്ച്ച 28 04 2019
ഷംസുദ്ധീൻ തോപ്പിൽ 21 04 2019

നിഴൽവീണവഴികൾ - ഭാഗം 17

..........മുറി പൂർണ്ണമായും ഇരുട്ടിൽ, വാതിലിന്റെ വിടവിലൂടെ ചെറിയ പ്രകാശരശ്മികൾ അകത്തേയ്ക്കു വരുന്നു. പെട്ടെന്നാണത് സംഭവിച്ചത് തന്റെ വായിലേയ്ക്ക് നനവുള്ളതെന്തോ തള്ളിക്കയറ്റുന്നു... മാനേജരുടെ ശരീരം വിറയ്ക്കുന്നു... അവന് കാര്യം ബോധ്യപ്പെട്ടുവരുന്നു. താൻ ഗുരുസ്ഥാനത്തു കണ്ടിരുന്ന മനുഷ്യൻ തന്നെ ചെയ്യാൻ പാടില്ലാത്തതു ചെയ്യിക്കുന്നു. എന്ത് ലോകമാണിത്, അവനൊന്നു മിണ്ടാൻ പോലുമായില്ല, നിസ്സഹായൻ... പെട്ടെന്നാണത് സംഭവിച്ചത് അവൻ അറിയാതെ അമറിപ്പോയി. പെട്ടെന്ന് മാനേജർ പിടിവിട്ടു... നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് അദ്ദേഹം തളർന്ന് വാടിയ ചേമ്പിൻതണ്ട് പോലെ അവനെ ചേർത്തുപിടിച്ചു. അവന് ശ്വാസം മുട്ടനുഭവപ്പെട്ടു. മാനേജർ മലകയറിയതുമാതിരി കിതയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു... ഫസലിന്റെ ശരീരത്തിന് ഒരു വിറയൽ. അവന്റെ വായിൽനിന്നും കൊഴുത്ത ഒരു ദ്രാവകം പുറത്തേയ്ക്കു ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നു. മാനേജർ റൂമിലെ ലൈറ്റിട്ടു, അവൻ കൈപൊത്തി നാണംമറച്ചു. മാനേജർ മുണ്ടെടുത്തുടുത്തു എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു.

”നീ മിടുക്കനാടാ...  ഇനിയും വരണം, നിന്നെ കാണുംതോറും വീണ്ടും എന്തൊക്കെയോ എനിക്കു തോന്നുന്നു.. വേണ്ട ഇന്നൊന്നും വേണ്ട.”

ഒരു ചെറിയ തോർത്തെടുത്തു അവന്റെ കൈയ്യിൽ കൊടുത്തു എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു.

”നീപോയി വാകഴുകി വൃത്തിയായി വാ... അതാ ആ കാണുന്നതാ ബാത്ത്റൂം..”

മടിച്ചുമടിച്ചാണെങ്കിലും അവൻ‌ മാനേജർ പറഞ്ഞതനുസ്സരിച്ചു, ബാത്ത്റൂമിൽ കയറി, കണ്ണാടിയിൽ തന്റെമുഖം കണ്ട് അവൻ ഞെട്ടി, ചുണ്ടുകൾ ചുവന്നു തുടുത്തിരിക്കുന്നു, കവിളുകളിലും ചുവന്ന പാടുകൾ, നന്നായി വെളുത്ത ശരീരത്തിൽ ചെറിയെരു ക്ഷതമുണ്ടായാലും ചുവക്കുമല്ലോ. അവൻ മുഖം കഴുകി വൃത്തിയാക്കി, വെള്ളം വായിൽകൊണ്ട് നന്നായി പുറത്തേയ്ക്ക് തുപ്പിക്കളഞ്ഞു, ഡ്രസ്സ് ചെയ്തു, തലമുടി ചീകിയൊതുക്കി ബാത്ത്റൂമിൽനിന്നും മടിച്ചു മടിച്ചു പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങിയ അവനെ കണ്ടപ്പോൾ മാനേജർക്ക് വീണ്ടും ആവേശം നുരപൊട്ടി... അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ചുണ്ടിൽ തുടരെത്തുടരെ ഉമ്മവച്ചു.. അവൻ വിധേയനെപ്പോലെ നിന്നുകൊടുത്തു... എന്തു പറയാൻ താൻ പഠിക്കുന്ന സ്കൂളിലെ മാനേജരല്ലേ... എല്ലാ കുട്ടികൾക്കും ഇതുപോലെയൊക്കെ നേരിടേണ്ടിവരുമായിരിക്കും എന്നവൻ മനസ്സിൽ കരുതി. തല കുമ്പിട്ടു നിൽക്കുന്ന അവന്റെ അരികിലെത്തി മാനേജർ അവന്റെ ചുണ്ടിൽ നുള്ളിയിട്ടു പറഞ്ഞു.

”ഈ ചുവന്ന ചുണ്ട് കണ്ടാൽ ആരും......” 

അദ്ദേഹം അത് പൂർത്തിയാക്കിയില്ല. അവന് തല ഉയർത്തി അദ്ദേഹത്തെ നോക്കാനാവുമായിരുന്നില്ല. അവനിൽ എന്തെല്ലാമോ മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിച്ചതുപോലെ. വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പും ഇതുപോലെ ചില അനുഭവങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്, അന്നൊന്നും ഇതുപോലൊന്നും അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്നിട്ടില്ല. വയറുവേദന വന്നപ്പോൾ നാദിറ മാമി തന്നെക്കൊണ്ട് വയറും അരക്കെട്ടും തുടയുമൊക്കെ തടവിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവരുടെ ശീൽക്കാരങ്ങൾ വേദനയാണെന്നാണ് താൻ അന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ചത്. ഒരിക്കൽ നെഞ്ചുവേദനയാണെന്നുപറഞ്ഞ് ബ്ലൗസ് ഊരി എണ്ണയിട്ടു മുലഞെട്ടിൽ പിടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. തണുപ്പുള്ള രാത്രികളിൽ ഒരു കമ്പിളിപ്പുതപ്പിനുള്ളിൽ തന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടക്കുമായിരുന്നു. അന്നൊക്കെ അവർ പറയുമായിരുന്നു ആരോടും പറയരുതെന്ന്, പറഞ്ഞാൽ കണ്ണുപൊട്ടുമെന്ന്. 

അവനോർത്തു ഇത് തന്റെ ആദ്യത്തെ അനുഭവമല്ല. തോട്ടിൻക്കരയിൽ നിന്ന് വീട് വിറ്റ് നാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നതിന്റെ തലേ ദിവസം മദ്രസയിലെ ഉസ്ദാദിന്റെ അടുത്തേക്ക് യാത്രപറയാൻ പോയിരുന്നു.(സദർ, പ്രധാന അധ്യാപകൻ). അവിടെ അദ്ദേഹം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. മറ്റുള്ളവർ പുറത്തെവിടെയോ പോയിരിക്കയാണ്. തന്നെ കണ്ടപാടേ ഓടി അടുത്തുവന്നു. ചേർത്തു പിടിച്ച് കുശലാന്വേഷണം നടത്തി. തന്നെ റൂമിലേയ്ക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. അകത്തു കടന്നുടനെ വാതിലടച്ചു അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു സദർ തുരു തുരാ ചുംബിച്ചു. അവനാകെ പേടിച്ചുപോയി. നീ ഇങ്ങോട്ട് കയറി വരുന്നത് ആരെങ്കിലും കണ്ടൊ. ഇല്ല, പേടിയോടെ അവൻ പറഞ്ഞു. നീ എന്തിനാ പേടിക്കുന്നത്. നിന്നോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടെല്ലെ ഞാനിതൊക്കെ ചെയ്യുന്നത്. നീ വലിയ ആളാവുമ്പൊ ഞങ്ങളെ ഒന്നും മറക്കരുത്. ഉസ്താദ് എന്തൊക്കെയോ പരാക്രമം തന്റെമേൽ കാട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. തന്റെ നിക്കറിനുള്ളിലൂടെ അയാളുടെ കൈകടത്തുകയും അനക്കമൊന്നുമായിത്തുടങ്ങിയിട്ടില്ലേ എന്നു ചോദിച്ചു പരിഭവിക്കുകയും ചെയ്തു. അന്നാരോ വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് തന്നെ പിറകിലത്തെ വാതിലിലൂടെ പറഞ്ഞുവിടുകയും ചെയ്തു. പോകാൻനേരം ഇതാരോടും പറയരുതെന്നും, പറഞ്ഞാൽ പാവം കിട്ടുമെന്നും പറഞ്ഞു.

(അവന്റെ പ്രായത്തിൽ കവിഞ്ഞ വളർച്ചയും സൗന്ദര്യവും പലരും അവനെ ലൈംഗികമായി ചൂഷണം ചെയ്യാൻ കാരണമാവുന്നു എന്നകാര്യം അവനു മനസ്സിലാകുമായിരുന്നില്ല. എത്രയോ കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ മുതിർന്നവരുടെ വൈകൃതങ്ങൾക്ക് പാത്രമാകുന്നു. മനുഷ്യന്റെ അമിതമായ ലൈംഗികാസക്തി അവനെ കൊണ്ടെത്തിക്കുന്നത് പ്രകൃതിവിരുദ്ധമായ പ്രവർത്തികളിലേയ്ക്കാണ്. ഫസലിന്റെ വളർച്ചയുടെ പ്രഥാന ഘട്ടം അവനറിയാതെ അവന്റെ ഗുരുക്കന്മാരും സമൂഹത്തിലെ ഉന്നതരും എന്തിനേറെ സ്വന്തം വീട്ടിൽ നിന്നുള്ളവർവരെ അവനെ ഇതിലേയ്ക്ക് തള്ളിവിടുന്നു. കാലം അവർക്ക് മാപ്പുകൊടുക്കട്ടെ.)

മാനേജർ തന്റെ രഹസ്യ മുറിയുടെ വാതിലിനടുത്തേക്ക് നടന്നു തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് അവനെ നോക്കി.. 

”ഫസലേ നീയിത് ആരോടും പറയരുത്” അവൻ തലയുയർത്തി  അദ്ദേഹത്തെ സംശയത്തോടെ നോക്കി.

”നിന്നെ കൂട്ടി വന്നസാറന്മാരുടെ കാര്യം വിട്, അവരും ഇതുപോലെ ചെറുപ്പകാലത്ത് ഇവിടെ വന്നിട്ടുള്ളതാ, അതിന്റെ നേട്ടമാ അവർക്ക് കിട്ടിയതൊക്കെയും. അവർ ആരോടും പറയില്ല.”

അദ്ദേഹം തന്റെ ഖദർ കുപ്പായത്തിന്റെ പോക്കറ്റിൽനിന്നും 500 രൂപായുടെ ഒരൊറ്റനോട്ടെടുത്ത് അവന്റെ നേരേ നീട്ടി

”ഇത് നീ വച്ചോ... സ്വന്തം ചിലവിനാ, വീട്ടീ പറയണ്ട നിനക്കും ചിലവൊക്കെകാണില്ലേ, കൂട്ടുകാരുമൊത്ത് അടിച്ച് പൊളിക്കാലോ” 

അവൻ പൈസാ വാങ്ങാൻ മടിച്ചുനിന്നു. അദ്ദേഹം നിർബന്ധിച്ച് അവന്റെ പോക്കറ്റിൽ വച്ചുകൊടുത്തു. 

”ഉപ്പയോട് പറയണം ഇനിമുതൽ നിനക്ക് സ്കൂളിൽ ഫീസൊന്നും വേണ്ടെന്ന്, എല്ലാം മാനേജ്മെന്റ് കൊടുക്കും, നീ ഈ സ്കൂളിലെ പഠിത്തം പൂർത്തിയാക്കിയാൽ സിറ്റിയിലെ ഞങ്ങളുടെ കോളേജിൽ ചേർക്കാം..” 

അതുകോട്ട അവന്റെ ഉള്ളിൽ സന്തോഷത്തിന്റെ നാമ്പുകൾ മുളച്ചു. അവൻ ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു ഇത്രയും കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ മാനേജരുടെ ഇംഗിതത്തിന് നിന്നുകൊടുത്തപ്പോൾ എന്തെല്ലാം വാഗ്ദാനങ്ങൾ അപ്പോൾ മാനേജർക്ക് എന്നിൽനിന്ന് എന്തൊക്കെയോ സുഖം ലഭിക്കുന്നുണ്ട്. അദ്ദേഹം കുട്ടികളെ സ്നേഹിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയായിരിക്കാം. വേണ്ട ആരോടും ഒന്നും പറയണ്ട. തനിക്ക് ഇനിയും പഠിക്കണം ഇവിടുന്നു പറഞ്ഞുവിട്ടാൽ... വേറേ ഗതിയില്ല.

അവൻ മാനേജരുടെ പിന്നാലെ പുറത്തേക്കിറങ്ങിവന്നു. ലത്തീഫ് മാഷും അവിടുണ്ടായിരുന്നു, ശങ്കരൻമാഷ് പുറത്ത് തൂണിൽ ചാരി നിൽക്കുന്നു. ലത്തീഫിനെ കണ്ടയുടൻ മാനേജർ പറഞ്ഞു...

”ഇവൻ ആള് വേറെ ലവലാ... ഇവൻ പൊളിക്കും... നോക്കിക്കോ ലത്തീഫേ നിങ്ങളൊന്നും ഇവന്റെ മുന്നിൽ ആരുമല്ല. മിടുക്കൻ മിടുമിടുക്കൻ”

ലത്തീഫ്മാഷിന്  സന്തോഷമായി വന്നകാര്യം സാധിച്ചു എന്നുതന്നെ കൂട്ടാം.

”ശരി ലത്തീഫേ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഞാൻ ചെയ്തോളാം ശങ്കരൻ മാഷ് ധൈര്യമായി പോയ്ക്കോളി. ഫസലിനെ വീട്ടിലാക്കണേ. അവന് മുന്തിരിജ്യൂസും മുട്ടപപ്സും വാങ്ങിക്കൊടുക്കണേ... അവനൊന്നു കൊഴുക്കട്ടെ.”  എന്നു പറഞ്ഞിട്ട് ഫസലിനെ നോക്കി ഒരു ചിരിയും പാസ്സാക്കി.

പുറത്തേക്കിറങ്ങുന്ന വഴിക്ക് ലത്തീഫ് മാഷ് ഫസലിനോട് പതിയെ പറഞ്ഞു ”ഇതാരോടും പറയരുത്. മാനേജരങ്ങാനും അറിഞ്ഞാ പിന്നെ നിനക്കാ സ്കൂളിന്റെ പടി പോലും ചവിട്ടാൻ കഴിയില്ല. ആട്ടോക്കുള്ള കാശ്കൊടുത്ത് നിന്നെ ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് വിടാം. ഉപ്പയോടൊന്നും ഒന്നും പറയല്ലേ.”

അവൻ തലകുലുക്കി. ഓട്ടോക്കാരന് പൈസയുംകൊടുത്ത് ക്വാർട്ടേഴ്സിലേയ്ക്കുള്ള വഴിയും പറഞ്ഞ് അവനെ ആട്ടോയിൽ കയറ്റിയിരുത്തി. ഒരു പ്രായംചെന്ന മനുഷ്യൻ അവനെ സ്നേഹപൂർവ്വം നോക്കി.. ആ നോട്ടത്തിൽ അവൻ ഒരല്പം ചൂളിപ്പോയി.. അകത്തു നടന്നതൊക്കെ ഇയാളും അറിഞ്ഞുകാണുമോയെന്ന സംശയം....  

”മോനെത്രയിലാ പഠിക്കുന്നേ...” അവൻ ക്ലാസ്സ് പറഞ്ഞു.. വീണ്ടും കുശലാന്വേഷണം തുടങ്ങി, വീട്ടിലാരൊക്കെ, ഉമ്മയെവിടെ ഉപ്പയെവിടെ. അവൻ പലതിനും ശരിയ്ക്കുള്ള ഉത്തരം പറഞ്ഞില്ല.

”ആട്ടോ കല്ലിലും മുള്ളിലും ആടിയും ഉലഞ്ഞു ഒടിക്കൊണ്ടിരുന്നു, വിജനമായ ഒരിടത്തെത്തിയപ്പോൾ ഡ്രൈവർ ഓട്ടോ ഒരല്പം സ്പീഡുകുറച്ചു. 

”മോനേ നിനക്ക് ഓട്ടോ ഓടിച്ചു പഠിക്കണോ... വേണേങ്കി ഫ്രണ്ടിലോട്ടു പോരേ..”

”അവൻ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു വേണ്ട. അതിനുള്ള പ്രായമായില്ല, ആകുമ്പോൾ പഠിച്ചോളാം, വേഗം വണ്ടിവിടിൻ.”

അദ്ദേഹം ഓട്ടോയ്ക്ക് സ്പീഡ് കൂട്ടി, വീടിനടുത്ത് എത്താറായി, വീട്ടിനടുത്ത അമ്പലത്തിൽ ഉത്സവമാണ് ആട്ടോ ഡ്രൈവർ പറഞ്ഞു ഇതിനടുത്തല്ലേ നിന്റെ വീട് വണ്ടി അങ്ങോട്ടു പോകില്ല, നടന്നു പൊയ്ക്കൂടെ... 

വണ്ടി നിർത്തിയഉടൻ അവൻ ചാടിയിറങ്ങി മുന്നോട്ടു നടന്നു, തിരിഞ്ഞുനോക്കുകപോലും ചെയ്തില്ല.. അമ്പലത്തിലെ ആറാട്ട് അതുവഴി കടന്നുപോകുന്നു. ആനയും ചെണ്ടമേളവും എല്ലാമുണ്ട്. അവൻ സാവധാനം അതിനിടയിൽക്കൂടി നടന്നു. ചിലർ മൃഗങ്ങളുടെ രൂപത്തിൽ വേഷംകെട്ടി ചെണ്ടമേളത്തിനൊത്ത് കളിക്കുന്നു. അവൻ അതിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ കുരങ്ങന്റെ വേഷം ധരിച്ച ആൾ അവനെ ഭയപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചു. അവന്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് ഓടിവന്നപ്പോൾ അവൻ ഒഴിഞ്ഞുമാറി, ആ കുരങ്ങന്റെ രൂപത്തിനുള്ളിൽ മാനേജരാണോ എന്ന ഒരു തോന്നൽ അവനുണ്ടായി. അവൻ തിഞ്ഞുനോക്കാതെ വേഗം നടന്നുപോയി.

വീടിനു മുന്നിലെത്തി, ദൂരെനിന്നേ അവൻ കണ്ടു ഉപ്പ ഉമ്മറത്ത് കാത്തുനിൽക്കുന്നു. അവൻ ഉപ്പയുടെ അടുത്തെത്തി. 

”മോനേ പോയ കാര്യം സാധിച്ചോ.”

അവനൊന്നു മൂളി.. 

”ശങ്കരൻമാഷിന് സന്തോഷമായോ”

”ഉവ്വ് ഉപ്പാ”

”എന്താ നീ ഒറ്റയ്ക്ക് വന്നേ”

”അവർക്ക് എന്തെല്ലാമോ പേപ്പർ ശരിയാക്കാനുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് അവരെന്നെ ആട്ടോയിൽ കയറ്റിവിട്ടു.”

നേരേ വീട്ടിനകത്തേയ്ക്ക്, തന്റെ പുസ്തകങ്ങൾ അടുക്കിവച്ച് മേശയ്ക്കരുകിലെത്തി ആരും കാണാതെ കണക്കുപുസ്തകത്തിനുള്ളിൽ 500 രൂപാ ഒളിച്ചുവച്ചു. അവൻ ആ ഇരുട്ടുമുറിയിൽ നിലത്തു ഭിത്തിയിൽ ചാരിയിരുന്നു. കഴിഞ്ഞ കാര്യങ്ങളെല്ലാം അവൻ ഓർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഒർക്കുംതോറും ഭയം കൂടിവരുന്നതുപോലെ... വേണ്ട ഓർക്കാതിരിക്കാം... ആരോടും ഒന്നും പറയാതിരിക്കാം.. അതാ തനിക്കും കുടുംബത്തിനും നല്ലത്.

ഹമീദിന് തന്റെ പേരക്കുട്ടിയിൽ അഭിമാനം തോന്നി അവൻ മിടുക്കനാ...... അവൻ ശങ്കരൻമാഷിന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ ശരിയാക്കാൻ പോയില്ലേ. എല്ലാം ശരിയായെന്നാണല്ലോ അവൻ പറഞ്ഞത്. അവൻ പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയായതുകൊണ്ടാകും മാനേജർക്കും വലിയ കാര്യം.

ഫസൽ തന്റെ കണക്കു പുസ്തകം തുറന്ന് 500 രൂപ നോട്ട് കയ്യിലെടുത്തു. ആരെങ്കിലും കയറിവരുന്നുണ്ടോന്ന് ശ്രദ്ധിച്ച് അതവൻ തിരിച്ചും മറിച്ചും നോക്കി. ഇത്രയും പൈസ കിട്ടണങ്കിൽ ഉമ്മ എത്ര ദിവസം പണിയെടുക്കണം. ഏതായാലും മറ്റുള്ളവരെ പോലെ തനിക്കും അടിച്ച് പൊളിച്ച് നടക്കാലൊ. മാനേജർക്ക് തന്നോട് ഭയങ്കര സ്നേഹാന്നാ പറഞ്ഞത്. ഇടയ്ക്കൊക്കെ പൈസ ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിൽ ചെല്ലാനും. പലപ്പൊഴും തന്റെ കൂട്ടുകാർ കളിയാക്കി പറയുന്നതവൻ ഓർത്തു. 

”വാപ്പ ഗൾഫിലാ ഒറ്റമോനെയുള്ളൂ ന്നാലും ഫസല് ഭയങ്കര പിശുക്കനാ.......” 

നാളെ അതെല്ലാം മാറ്റി എടുക്കണം. കൂട്ടുകാർക്ക് അടിപൊളി പാർട്ടി കൊടുക്കണം. പൈസ അവൻ ഭദ്രമായി ബുക്കിന്റെ പേജിൽ ഒളിപ്പിച്ചു.

ഹമീദ് സൈനബയെ അടുത്തു വിളിച്ചു. ഈ ഫസലിനെന്തു പറ്റി രണ്ടു ദിവസമായി എന്നോടു വലിയ മിണ്ടാട്ടമില്ല. ഞാൻ കഴിഞ്ഞ ദിവസം അൻവറിന്റെ  ഭാര്യവീട്ടിലേക്ക് പോകുംവഴി ഫസല് വീട്ടിലേയ്ക്ക് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവനോട് ഞാൻ അമ്മായിയെ കാണാൻ വരുന്നോ എന്നു ചോദിച്ചു. പക്ഷേ അവൻ ദേഷ്യത്തിൽ ഇല്ലായെന്നും പറഞ്ഞു മുന്നോട്ടുനടക്കുകയായിരുന്നു. ഒരുപക്ഷേ അവനത് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു കാണില്ല.  അതുകൊണ്ടാകാം. അദ്ദേഹം സ്വയം പറഞ്ഞു. 

സൈനബ  ഹമീദിനോട്  പതുക്കെ പറഞ്ഞു.

”അവിടെ നടന്ന കാര്യങ്ങളൊന്നും അവനോടു പറയേണ്ട. പറഞ്ഞാൽ അവന് അതിലേറെ വിഷമമാവും. അവൻ വലിയ കുട്ടിയായില്ല്യേ.”

”ശരിയാ... അവനെല്ലാം മനസ്സിലാവും.. അവനേയും കൂട്ടി പോയിരുന്നെങ്കിൽ എല്ലാരേം മുന്നിൽവച്ച് അവനേയും അവർ നാണെകെടുത്തിയേനേ.” 

ഹമീദ് ആ ദിവസത്തെക്കുറിച്ച്‌  ഓർക്കുകയായിരുന്നു. അൻവറിന്റെ ഭാര്യ തന്റെ കാൽക്കൽവീണ് മാപ്പ്പറയുന്നത് സ്വപ്നം കണ്ടതുകൊണ്ടാണ് താൻ അവളെ കാണാൻ പോയത്. പക്ഷേ കണ്ടപാടേ അവൾ മുഖം തിരിച്ച് അകത്തേയ്ക്ക് പോയി... തന്റെ ഉറ്റ സുഹൃത്തുപോലും തന്നോട് ഒരു കരുണയുമില്ലാതെയാണ് സംസാരിച്ചത്. 

അയാൾ പറഞ്ഞത് തന്റെ മനസ്സിൽനിന്നും മാഞ്ഞുപോകുന്നുതേയില്ല. ഇതുവരെ ആരും ഉപയോഗിക്കാത്ത വാക്കുകൾ, താൻ അക്കാര്യം ഭാര്യയോടു പോലും പറഞ്ഞിട്ടില്ല.. താൻ അയാളുടെ മകൾ കുളിക്കുന്നത് ഒളിഞ്ഞുനോക്കിയെന്ന് പറഞ്ഞ് തന്നെ കുത്തിനു പിടിച്ചതൊന്നും ഈ ജന്മത്തിൽ മറക്കില്ല. അവൾ എന്തെല്ലാം നുണകളാണ് തന്തയോടു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. എന്റെ വാക്കുകൾക്ക് ഒരു വിലയുമില്ലായിരുന്നവിടെ. വഴക്കുകേട്ട് അയൽക്കാർ കൂടുന്നതുകണ്ടപ്പോഴാണ് താൻ അവിടെ നിന്നും പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചുപോന്നത്. എങ്ങനെയാണ് പടച്ചോനേ ഞാനിവരെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കിക്കുക. എന്റെ പെൺമക്കളെക്കുറിച്ച് എന്തെല്ലാമാണ് അവൻ പറഞ്ഞത്. പെൺമക്കളെ പണക്കാർക്ക് വിറ്റ് കാശാക്കുന്നവനെന്നുവരെ പറഞ്ഞു. തനിക്കൊന്നും തിരിച്ചുപറയാനയില്ല. താനും മക്കളും തെറ്റൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല. പടച്ചോൻ അത് തെളിയിക്കട്ടെ... മരിക്കുവോളം നെഞ്ചിലെ നീറ്റൽ മാറില്ല... അഞ്ചുനേരം നിസ്കരിക്കുന്ന മുസൽമാനാണ് ഞാൻ. എന്നും അള്ളാഹുവിന്റെ കാൽപ്പാദങ്ങൾ പിന്തുടരാനേ ശ്രമിച്ചിട്ടുള്ളൂ. ഹമീദ് ഇറ്റുവീണ കണ്ണുനീർ ആരും കാണാതെ തുടച്ചു.

”അള്ളാഹൂ അക്ബർ....... അള്ളാഹൂ അക്ബർ........ലാഹിലാഹാ........”

വൈകുന്നേരത്തെ ബാങ്കുമുഴങ്ങി... ഹമീദ് പതുക്കെ എഴുന്നേറ്റു. പള്ളിയിലേക്ക് പോകാം, ദുഖങ്ങളൊക്കെ പടച്ചോനോടു പറഞ്ഞ് ശാന്തനാകാം. അദ്ദേഹം തന്റെ സന്തതസഹചാരിയായ കാലൻ കുടയുമെടുത്ത് പുറത്തേക്കിറങ്ങി. തനിക്ക് തന്റെ കാലുകളെപ്പോലും വിശ്വാസമില്ലാതെ വന്നിരിക്കുന്നു. ശരീരം ചുമക്കാനുള്ള ശേഷി കാലുകൾക്കു കുറഞ്ഞുവരുന്നതുപോലെ. അധ്വാനിയായ ആരോഗ്യവാനായ ഹമീദല്ല ഇപ്പോൾ, പലതരം അസുഖങ്ങളും അലട്ടുന്നു, കൂടാതെ മാനസികമായി ആകെ തളർന്ന അവസ്ഥ. ഇതൊക്കെകൊണ്ടാകാം വളരെവേഗം മുഖത്തെ ചുളി വുകളുടെ എണ്ണം കൂടുന്നത്. ഹമീദ്  തലയിലെ കെട്ട് ഒന്നുകൂടി മുറുക്കി കെട്ടി, നെറ്റിയിലെ നിസ്ക്കാര തഴമ്പിൽ ഒന്നു തടവി... പടച്ചോനേ കാത്തുകൊള്ളണേ...

 

 

തുടർന്നു വായിക്കുക അടുത്ത ഞായറാഴ്ച്ച  21 04 2019 

ഷംസുദ്ധീൻ തോപ്പിൽ 14 04 2019

നിഴൽവീണവഴികൾ - ഭാഗം 16

                                                  

കഥയിൽ അൽപ്പം കാര്യം .....

ഫസൽ എന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ ജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ച അനുഭവങ്ങൾ കഥാപാത്രത്തെയും കഥാ ഗതിയെയും മാറ്റി മറിച്ചിരിക്കുന്നു.യഥാർത്ത ജീവിതത്തോട് നീതി പുലർത്തുന്നതിനായി നടന്ന സംഭവങ്ങൾ ഒരു കൂട്ടിച്ചേർക്കലുമില്ലാതെ വായനക്കാരിലേക്ക് എത്തിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഫസൽ എന്ന കുട്ടി അനുഭവിച്ച പീഡനങ്ങൾ തുറന്നെഴുത്തിലൂടെ വായനക്കാരുടെ മുൻപിൽ എത്തുമ്പോൾ അശ്ളീലം എന്ന് തോന്നുന്നു എങ്കിൽ തികച്ചും യാദൃശ്ചികം മാത്രമാണ്. പെൺകുട്ടികളെ പോലെ ആൺകുട്ടികളും പീഡനത്തിന് ഇരയാകുന്ന ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ ഈ തുറന്നെഴുത്ത് വളർന്നു വരുന്ന തലമുറയ്ക്ക് ഒരു പാഠമാകുമെങ്കിൽ ഞാൻ കൃതാർത്ഥനായി.

പവിത്രമാക്കപ്പെട്ട സ്ത്രീ പുരുഷ ബന്ധങ്ങൾക്കിടയിലേക്ക് കടന്നുവരപ്പെട്ട ഇത്തരം ലൈംഗിക വൈകൃതങ്ങൾ സമൂഹത്തിന്റെ മനോവൈകല്യങ്ങളെയാണോ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഫസലുകൾ സമൂഹത്തിൽ ഉണ്ടാകുകല്ല സമൂഹം സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുകയാണ്. 

വളർന്നുവരുന്ന പെൺകുട്ടികളെ മാത്രമല്ല ആൺകുട്ടികളെയും കരുതലോടെ വളർത്താൻ രക്ഷിതാക്കൾ ശ്രമിച്ചാൽ ഒരുപരിധി വരെ പ്രകൃതി വിരുദ്ധ പീഡനങ്ങൾ നമുക്കിടയിൽ നിന്നും പിഴുതെറിയാൻ കഴിയുമെന്ന പ്രത്യാശ മാത്രം.. പെൺകുട്ടികൾക്ക് തന്നെ രക്ഷയില്ല പിന്നെ ആൺകുട്ടികളുടെ കാര്യമോ പരിഹാസമല്ല ഹൃദയം പിളരുന്ന വേദനയോടെ മാത്രം.

തുടർന്നു വായിക്കുക.....

......അതേ നാദിറ  കരഞ്ഞുകൊണ്ട് വിട്ടിലേയ്ക്ക് വരുന്നു. എന്താവും കാരണം. എന്തെങ്കിലും ആപത്ത്... പടച്ചോനേ അവൾ വീട്ടിലേയ്ക്ക് വരണമെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ... ഈ രീതിയിലല്ല... എന്തോ ആപത്ത് സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു. ഹമീദ് സാവധാനം എഴുന്നേറ്റു.. പുറത്തേയ്ക്ക് നടന്നുവന്നു. അവൾ ഓടിവന്ന് ഹമീദിന്റെ കാൽക്കൽ വീണു.. വാപ്പാ എന്നോട് ക്ഷമിക്കണേ.. വാപ്പാ... വാപ്പാ.... ആ മനുഷ്യൻ പകച്ചുപോയി... അവളെ സ്വന്തം മകളെന്ന ലാളനയിൽ പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു. മോളേ... മോളേ... എന്താടീ നിനക്കു പറ്റിയത്... 

ഇക്കാ.. ഇക്കാ... എന്താ പറ്റിയേ... എഴുന്നേറ്റേ സൈനബ ഉറങ്ങുകയായിരുന്ന ഹമീദിനെ തട്ടിയുണർത്തി ... എടീ മോളേ ഇത്തിരി വെള്ളമിങ്ങെടുത്തേ ഉപ്പയ്ക്കിത് എന്താ പറ്റിയത് .... ഹമീദ് ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും ഉണർന്നെങ്കിലും ആ വൃദ്ധന്റെ കണ്ണുകളിൽനിന്നും കണ്ണുനീർ ധാരധാരയായി ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സൈനബ  ആദ്യമായാണ് ഹമീദ് ഇങ്ങനെ ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടു കരയുന്നത് കാണുന്നത്. റഷീദിന്റെ ഭാര്യ വെള്ളവുമായെത്തി.. സൈനബ അദ്ദേഹത്തിന് വെള്ളം കുടിക്കാൻ കൊടുത്തു... കുറച്ചു വെള്ളമെടുത്ത് മുഖം തുടച്ചു കൊടുത്തു ... സാവധാനം ചോദിച്ചു... 

“എന്താ സംഭവിച്ചത്.... എന്തേലും മോശമായ സ്വപ്നംവല്ലതും കണ്ടോ... ങ്ള് പറയ്....“

ഹമീദ്  കുറച്ച് നോർമലായെന്നു തോന്നുന്നു... സാവധാനം സൈനബയുടെ തോളിൽ തട്ടിയിട്ടു പറഞ്ഞു... 

“പേടിക്കണ്ട.... ദുഃസ്വപ്നം കണ്ടു. സ്വപ്നമാണെന്നു തോന്നിയില്ല.... എന്തോ മോശമായകാര്യം ഈ കുടുംബത്തിൽ സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നു. വൈകീട്ടുതന്നെ നാദിറയുടെ വീട്ടിലേയ്ക്കൊന്നു പോകണം... നീ വരുന്നോ...“

“ഇല്ലിക്കാ ഇന്ന് കാലിന് നല്ല വേദനയുണ്ട്... കൂടുതൽ നടന്നാൽ കൂടും.“ 

“എന്നാൽ ഞാനൊന്നു പോയിവരാം. കുറച്ചു ദിവസമായി അൻവറിന്റെ വിശേഷങ്ങളൊന്നും അറിയുന്നില്ല. അവൻ വിളിക്കുന്നുമില്ലല്ലോ.“

“മോളേ  ഫസലുവന്നോ...“

“ഇല്ല ഉപ്പാ അവൻ വരാനുള്ള സമയമായി വരുന്നതേയുള്ളൂ.“

ഹമീദ് ഒന്നു ഫ്രഷായി.. ഭാര്യ കൊണ്ടുവന്ന കട്ടൻചായ കുടിച്ചു.... തന്റെ സ്വതസിദ്ധമായ ശൈലിയിൽ തലയിൽ കെട്ടു കെട്ടി മൂലയ്ക്ക് വച്ചിരുന്ന കാലൻ കുടയുമെടുത്ത് പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങി.... 

“സൈനബാ .. ഞാനൊന്നു പുറത്തേയ്ക്ക് പോകുന്നു... തിരികെയെത്തുമ്പോൾ കൂടെ ഒരാളും എന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടാവും ...“

ഉമ്മറത്തുനിന്നും ഹമീദ്  നടന്നകലുന്നത് സൈനബ  നോക്കിനിന്നു. അല്പം ദൂരം പോയപ്പോൾ ദൂരെനിന്നും ഫസൽ വരുന്നതു കണ്ടു.... ഫസൽ ഹമീദിനെ ദൂരെനിന്നു കണ്ടു.... അവൻ തന്റെ നടത്തത്തിനു സ്പീഡ് കൂട്ടി.. ഓടി അടുത്തെത്തി...

“ഉപ്പാ എങ്ങോട്ടു പോകുന്നു... ഈ വൈകുന്നേരം... വയ്യാണ്ടായോ ഉപ്പാ....“ അവനറിയാം സാധാരണ ഈ സമയത്ത് ഹമീദ് എങ്ങും പോകാറില്ല.

“ഇല്ലടാ മോനേ... ഞാൻ നാദിറ മാമിയുടെ വീടു വരെ ഒന്ന് പോവാ ... നീവരുന്നോ“ 

ആ ചോദ്യം കേട്ടതും അവന്റെ മുഖമൊന്നു വാടി...

“ഇല്ലുപ്പാ എനിക്ക് ഹോംവർക്കുണ്ട്...“ അവൻ ഹമീദിന്റെ കൈയ്യിൽ മെല്ലെ തടവി വീട്ടിലേയ്ക്ക് നടന്നു... 

ഫസൽ ഹമീദിനെ കടന്നുപോയി... അവനറിയാതെ ഹമീദ് അവനെ നോക്കി നിന്നു... ചെക്കൻ വല്ലാതങ്ങു വളർന്നിരിക്കുന്നു. കുടുംബത്തിലെങ്ങും ഇത്രയും സൗന്ദര്യവും പൊക്കവുമുള്ള ആൺകുട്ടികളില്ല... കണ്ടാൽ വലിയവീട്ടിലെ കുട്ടിയാണെന്നേ പറയൂ.... പഠനത്തിലും അവൻ ആർക്കും പിന്നിലല്ല. 

എട്ടാം  ക്ലാസിലും ഫസൽ നന്നായി പഠിച്ചു. ക്ലാസ് ലീഡർ ആരെന്ന ചോദ്യത്തിന് കുട്ടികൾക്കാർക്കും മറ്റൊരുത്തരമുണ്ടായിരുന്നില്ല.. എല്ലാരും ഒരേ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു ഫസൽ. ഫസൽ തന്നെ ക്ലാസ് ലീഡറായി. അവന് ധാരാളം കൂട്ടുകാരെയും കിട്ടി. സ്കൂളിലെ ഒട്ടുമിക്ക കലാ കായിക മത്സരങ്ങളിലും അവൻ തന്നെ മുമ്പിൽ. അപ്പൊഴൊക്കെയും താൻ ഏഴാം ക്ലാസിൽ ടീച്ചറോടു പറഞ്ഞ നുണയുടെ കണികകൾ നീറ്റ് കക്ക പോലെ അവന്റെ ഹൃദയത്തിൽ കിടന്ന് നീറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്നെങ്കിലും ഒരിക്കൽ പുറത്ത് വരുമെന്ന് അറിയായ്കയല്ല അത് വരെയെങ്കിലും തല ഉയർത്തി തന്നെ നടക്കാലൊ. 

“ഫസലിന് എന്താ ഒരു കുറവ്... അവന്റെ ഉപ്പ  ഗൾഫിലല്ലേ... കാശ് ആവശ്യംപോലില്ലേ.... എ.സി. യുള്ള വീടായിരിക്കും അതാണ് അവന് ഇത്രയും വെളുപ്പ്.... എല്ലാ പെൺകുട്ടികളും അവന്റെ പിറകേയാ“.. 

അവന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ സ്വകാര്യമായി പറയുന്നകാര്യമാണ്... പക്ഷേ അവനോട് ആർക്കും ദേഷ്യമോ അസൂയയോ ഇല്ല, കാരണം അവന്റെ സ്വഭാവംതന്നെയാണ്... എല്ലാവരോടും  ഒരുപോലെ പെരുമാറുന്നു. കാണാൻ സുന്ദരനാണെങ്കിലും അതിനേക്കാൾ സുന്ദരമാണ് അവന്റെ പെരുമാറ്റം. പരോപകാരി, ക്ലാസ്സിൽ മാർക്കു കുറഞ്ഞ കുട്ടികൾക്ക് അവൻ ഇടവേളകളി‍ൽ ക്ലാസ്സെടുക്കാറുണ്ട്. അധ്യാപകരും അവനെ അക്കാര്യത്തിൽ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചിരുന്നു. കുട്ടികളും പറയുന്നത് സാറന്മാര് പഠിപ്പിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നന്നായവൻ പഠിപ്പിക്കുന്നുവെന്നാണ്. 

ആരും പറയില്ല ഫസൽ വയറ്റാട്ടി സഫിയയുടെ മകനാണെന്ന്. ഏതൊ വലിയ വീട്ടിലെ കുട്ടി എന്നെ പറയൂ. ഒരു ദിവസം ഫസൽ ഉച്ചയ്ക്ക് ഊണൊക്കെ കഴിച്ച്‌  കുട്ടികളുമായി  ക്ലാസിൽ സംസാരിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. തന്നെ ആരോ കാണാൻ വന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് ഒരു കൂട്ടുകാരൻ വന്ന് പറഞ്ഞു. പുറത്തേക്ക് വന്നപ്പൊ ശരിയ്ക്കും അവൻ ഒന്നു പകച്ചു. ശങ്കരൻ മാഷും കൂടെ ആ സ്ക്കൂളിൽ തന്നെയുള്ള ലത്തീഫ്  മാഷും. ഫസൽ ഒരു നിമിഷം ആശ്ചര്യത്തോടെ അവരുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നുപോയി. ശങ്കരൻ മാഷ് തന്നെ കാണാൻ വരികയോ? പണ്ട് സ്ക്കൂളിൽ വെച്ചുണ്ടായ സംഭവങ്ങൾ അവന്റെ മനോമുകരത്തിൽ മിന്നിമറഞ്ഞു. അതിന് ശേഷം എത്രയോ തവണ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. കണ്ടഭാവം നടിക്കാതെ തലയും താഴ്ത്തി വേഗം നടന്ന് പോകാറാ പതിവ്. ഇപ്പൊൾ ഇതാ തന്നെ അന്വേഷിച്ചവർ വന്നിരിക്കുന്നു. ശങ്കരൻ മാഷ് ഫസലിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ തല താഴ്ത്തി നിൽക്കെ ലത്തീഫ് മാഷ് ഫസലിന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. ലത്തീഫ് മാഷിന് അന്നും ഇന്നും തന്നെ ഭയങ്കര ഇഷ്ടമാണ്. 

“ഫസലെ... ബെല്ലടിക്കാറായോ“

അവൻ വിനയത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“ഇല്ല മാഷേ... കുറച്ച് സമയം കൂടെയുണ്ട്.“

“മോനേ.. ഞങ്ങൾ വന്ന കാര്യം പറയാം. പണ്ട് സ്കൂളിൽ നടന്ന പ്രശ്നങ്ങളൊക്കെ മോന് ഓർമ്മയുണ്ടല്ലോ അല്ലേ... പണ്ടത്തെ ആ പ്രശ്നത്തിന് ശേഷം ശങ്കരൻ മാഷിന് നല്ല കുറ്റബോധമുണ്ട്. കഴിഞ്ഞതൊക്കെ കഴിഞ്ഞില്ലെ. പക്ഷെ ഇപ്പൊ ശങ്കരൻ മാഷ് നിന്റെ സഹായം തേടി വന്നതാ.“

“എന്റെ സഹായമോ!! ഞാനെങ്ങനെയാ ശങ്കരൻ മാഷിനെ സഹായിക്ക.“ 

“അതെ ഞാനെല്ലാം വിശദമായി വൈകുന്നേരം പറയാം. നീ വൈകുന്നേരം വീട്ടിലേക്ക്  പോകുന്നവഴി ജംങ്ഷനിലെ ആൽച്ചുവട്ടിൽ ഞങ്ങളുണ്ടാവും.  എന്നാൽ ശരി... മോൻ പൊയ്ക്കോ“

അപ്പൊഴേക്ക് ബെല്ലടിച്ചു, അവന് തിരിച്ചൊന്നും പറയാനായില്ല... അവർ നടന്നകന്നു. ക്ലാസിലെത്തിയ ഫസലിന് ഒന്നും ശ്രദ്ധിക്കാനായില്ല. എന്തായിരിക്കും ശങ്കരൻ മാഷിന് തന്റെ സഹായം വേണ്ടത്. അന്ന് തന്റെ ഭാവി തന്നെ തകർക്കാവുന്ന പ്രശ്നത്തിനുത്തരവാദിയാണദ്ദേഹം. അന്ന് കൊണ്ട അടിയുടെ വേദന മനസ്സിൽ നിന്ന് മായുന്നതേ ഇല്ല. ഏതായാലും കഴിഞ്ഞതൊക്കെ കഴിഞ്ഞില്ലേ.  നിരപരാധിയായ തന്നെ അടിച്ചതിന് പടച്ചവൻ കൊടുത്ത ശിക്ഷയായിരിക്കും. എന്തായാലും കാര്യമായിട്ടെന്തൊ പറ്റിയിട്ടുണ്ട്. സ്ക്കൂൾ വിട്ട് അവൻ അല്പം സ്പീഡിലായിരുന്നു വീട്ടിലേയ്ക്കുള്ള മടക്കം. അവർ പറഞ്ഞ സ്ഥലത്തെത്തി കാര്യമെന്താണെന്നറിയണം. ദൂരെനിന്നും ഫസലിനെ കണ്ടപാടേ ലത്തീഫ് മാഷ് മുമ്പോട്ട് നടന്നെത്തി.  

“നിന്നെ കാത്ത് നിലക്കുകയാണ് ഞങ്ങൾ. നമുക്ക് ഇപ്പോൾ തന്നെ നിന്റെ സ്ക്കൂൾ മാനേജരുടെ ഓഫീസിൽ പോവണം. കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഞാൻ ഓട്ടോയിലിരുന്ന പറയാം. അവനൊന്നും മനസ്സിലായില്ല എങ്കിലും ഓട്ടോയിൽ കയറി. ഫസലിന്റെ കോട്ടേഴ്സിന്റെ മുമ്പിൽ വണ്ടി നിർത്തി. ലത്തീഫ് മാഷ് ചെന്ന് ഹമീദിനോട് കാര്യങ്ങൾ വിശദമായി പറഞ്ഞു. അറിയാവുന്നവരല്ലേ... അവനെക്കൊണ്ട് ഒരാൾക്ക് പ്രയോജനമുണ്ടാവുമെങ്കിൽ നല്ലതല്ലേ... തെറ്റും ശരിയും തിരിച്ചറിയാൻതക്ക കഴിവും അവന് ആയിരിക്കുന്നു... ഹമീദ് സമ്മതം മൂളി.

“ശരി മാഷേ...അവനെ കൊണ്ടു പൊയ്ക്കോളൂ ... ഫസലേ നിനക്ക് ഡ്രസ്സ് മാറണോ...“

“വേണ്ട ഉപ്പാ... ഞാൻ പോയിട്ടു വരാം.“ 

“ലത്തീഫ് മാഷേ അവനെ ഇരുട്ടുംമുമ്പ് തിരികെയാക്കിയേക്കണേ... ഞാന് കൂടെ വരണോ.“

“വേണ്ട ഹമീദ്ക്ക ഇരുട്ടും മുൻപ് എത്തിക്കാം “

അവർ മൂവരും ഒട്ടോയിൽ. ശങ്കരൻമാഷ് ഫസലിനു  തൊട്ടടുത്ത് ഇരിക്കുന്നു. താൻ ഭയത്തോടെ കണ്ടിരുന്ന അവരോടൊപ്പം ഒരു ഓട്ടോയിൽ.. ആരും പരസ്പരം സംസാരിക്കുന്നില്ല. എന്തിനായിരിക്കും തന്റെ സഹായം ഇവർക്ക്.

ഉത്തരം ഫസലിന് അറിയില്ലെങ്കിലും ശങ്കരൻമാഷിന് നന്നായറിയാം. അവനെ കൊണ്ടേ ഇനി വല്ലതും നടക്കൂ എന്ന തിരിച്ചറിവിലാണ് ഫസലിനെ കൂടെ കൂട്ടുന്നത്. ഓട്ടോയിൽ ശങ്കരൻ മാഷ് താൻ മുമ്പ് ചെയ്ത തെറ്റിന്റെ കുറ്റബോധം കൊണ്ട് ഫസലിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ തല കുമ്പിട്ടിരിക്കയാണ്. അവർ ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തെത്തി. ഓ ട്ടോക്കാരനോട് വെയിറ്റ് ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞു. അവർ ഫസലിനേയും കൊണ്ട് അല്പം മാറിനിന്നു സംസാരിച്ചു.

“ഫസലെ നിനക്കറിയില്ലെ വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ശങ്കരൻ മാഷ് നിന്നെ തല്ലിയത്. അന്നമ്മ ടീച്ചറുടെ പ്രശ്നം. അത് അവിടം കൊണ്ട് അവസാനിച്ചു എന്ന് കരുതിയതാണ്. അവിടം കൊണ്ടൊന്നും അത് തീർന്നില്ല. അന്നമ്മ ടീച്ചറെ വേറൊരു മാഷ് കല്ല്യാണം കഴിച്ചു. ടീച്ചറിന് നാട്ടിലെ സ്കൂളിലെക്ക് ജോലി മാറ്റം കിട്ടി. അവരങ്ങോട്ട് പോയി. ശങ്കരൻ മാഷിന് സത്യം പറഞ്ഞാൽ അന്നമ്മ ടീച്ചറെ ഭയങ്കര ഇഷ്ടായിരുന്നു. തിരിച്ചിങ്ങോട്ടും. പക്ഷെ പ്രാരാബ്ദക്കാരനായ ശങ്കരൻ മാഷിന് പെങ്ങൻമ്മാരുടെ കല്ല്യാണം കഴിപ്പിച്ചയച്ചേ കല്ല്യണം കഴിക്കാൻ പറ്റൂ. അവർക്കാണെങ്കി കല്ല്യാണമൊന്നും ശരിയാവുന്നുമില്ല. ഈ ഒരവസരത്തിൽ ശങ്കരൻ മാഷ് കല്ല്യാണം കഴിക്കാന്ന് വെച്ചാ.... പക്ഷെ അത് വരെ കാത്ത് നിൽക്കാൻ അന്നമ്മ ടീച്ചറെ അവരുടെ വീട്ടുകാർ സമ്മതിച്ചില്ല. അങ്ങിനെ വീട്ടുകാരുടെ നിർബന്ധപ്രകാരം അവരുടെ കല്ല്യണം കഴിഞ്ഞു. ജോലി നാട്ടിൽ കിട്ടിയത് കൊണ്ട് അവർ പോവുകയും ചെയ്തു. പക്ഷെ ആരോ അവരുടെ ഭർത്താവിന് ഒരു ഊമകത്തയച്ചു. അതിൽ ശങ്കരൻ മാഷും അന്നമ്മ ടീച്ചറും ഗുരുവായൂരിൽ പോയി ലോഡ്ജ് എടുത്ത് ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് താമസിക്കാറുണ്ടെന്ന് എഴുതിയിരുന്നു. ടീച്ചറുടെ ഭർത്താവ് ശങ്കരൻമാഷുടെ പേരിൽ തിരൂർ കോടതിയിൽ കേസ് കൊടുത്തിരിക്കയാണിപ്പോൾ. നീ കരുതുന്നുണ്ടോ ഇതൊക്കെ എന്തിനാ ഇപ്പൊ നിന്നോട് പറയുന്നതെന്ന്.“

ഫസൽ രണ്ടുപേരുടേയും മുഖത്തേയ്ക്ക് മാറി മാറി നോക്കി.

“പക്ഷെ എന്ത് ചെയ്യാനാ ഫസലെ ഇപ്പൊ നിന്നെകൊണ്ട് മാത്രമേ ശങ്കരൻമാഷെ രക്ഷിക്കാൻ പറ്റൂ.....“

 ശങ്കരൻമാഷ് അപ്പോൾ തേങ്ങുകയായിരുന്നു. 

“ഫസലെ നീ എന്നെ രക്ഷിക്കില്ലെ. എന്നെ ആശ്രയിച്ചു ജീവിക്കുന്ന ഒരു വലിയ കുടുംബമുണ്ടെനിക്ക്.“

അവനാകെ ധർമ്മ സങ്കടത്തിലായി. 

“അന്ന് ഞാൻ നിന്നെ തല്ലിയത് അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിനാ അതൊക്കെ നീ ക്ഷമിക്കണം. പെണ്ണുങ്ങളുടെ പ്രശ്നമായത് കൊണ്ടാ അല്ലെങ്കിൽ ഞാനൊന്നാകെ നാണംകെട്ടേനെ. അതിനുള്ള ശിക്ഷയായിരിക്കും ഒരുപക്ഷെ എനിക്കിന്ന് ഇങ്ങിനെയൊരു ... എന്റെ ജോലിവരെ പോകും ഫസലെ....“

ഫസലിന് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല അവൻ ചോദിച്ചു.

“ഞാനെങ്ങനെയാ ലത്തീഫ്മാഷെ ശങ്കരൻമാഷെ രക്ഷിക്കാ. എനിക്കാണെങ്കി മാനേജരെ അത്ര വലിയ പരിചയമൊന്നുമില്ല. വല്ലപ്പോഴും സ്കൂളിൽ വരുമ്പൊ കാണുക എന്നല്ലാതെ അടുത്ത് പരിചയം പോലുമില്ല.“

“അതൊന്നും നീ പ്രശ്നമാക്കണ്ട. അദ്ദേഹത്തിന് ഉന്നതങ്ങളിൽ നല്ല പിടിപാടാ അദ്ദേഹം ഒന്ന് മനസ്സ് വെച്ചാ ശങ്കരൻമാഷ് ഈ  കേസിൽ നിന്ന് പുല്ല് പോലെ ഊരിപ്പോരും. മാനേജരെ എനിക്ക് നന്നായി അറിയാം. നീ ഞാൻ പറയും പോലെ ചെയ്താ മതി. മാഷ് പതിയെ ശബ്ദം താഴ്ത്തി അവന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു ചെക്കൻമ്മാരെ മാനേജർക്ക് ഭയങ്കര ഇഷ്ടാ.....“

ഫസലിനൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. അവർ മൂവരും നടന്ന് മാനേജരുടെ ഓഫീസിനു മുന്നിലെത്തി. ഫസലിന് ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടി ആദ്യമായിട്ടാണ് വലിയ ആളുകളുമായി പരിചയപ്പെടുന്നത് തന്നെ. അതും സ്കൂൾ മാനേജരല്ലെ! നല്ലപോലെ പെരുമാറണം ഇല്ലങ്കി സ്കൂളിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കിയാലൊ മാനേജരുടെ ഓഫീസിലേക്ക് കയറി. ഓഫീസിൽ രണ്ട് മൂന്നാളുകൾ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. ലത്തീഫ് മാഷ് സലാം പറഞ്ഞ് ഉള്ളിലേക്ക് കയറി കൂടെ അവരും അപ്പോഴാണ് ലത്തീഫ് മാഷെ മാനേജർ ശ്രദ്ധിച്ചത്. 

“ആ.. ആരാത് ലത്തീഫ്മാഷൊ കുറെയായല്ലൊ കണ്ടിട്ട്. താനി ഈ  വഴിയൊക്കെ മറന്നോ.“

അവിടെ ഇരുന്നവർ എണീറ്റു. “ഇന്നാ ശരി കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞമാതിരി“. അവർ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. 

“ആ ഇരിക്കിരിക്ക്“.

ഫസൽ ഇരിക്കാൻ മടിച്ചു. 

“ഇരിക്കെടൊ“ അദ്ദേഹത്തിനടുത്തിട്ടിരുന്ന കസേര ചൂണ്ടി മാനേജർ ആഞ്ജാപിച്ചു.

അവൻ മടിച്ച് മടിച്ചിരുന്നു. അപ്പോഴൊക്കെയും മാനേജരുടെ ശ്രദ്ധ അവനിലായിരുന്നു. മാനേജരുടെ മുഖമൊന്ന് തുടുത്തു ഒന്നിളകിഇരുന്നു ഫസലിനെ തോളിൽ പിടിച്ചടുപ്പിച്ചു. കവിളിൽ നുള്ളി. അദ്ദേഹം ഫസലിൽ ഒരു സ്ത്രൈണഭാവം കണ്ടോ എന്നു സംശയം.

“ഇതാരാ ലത്തീഫെ“

ഇക്കക്കറിയില്ലെ, നമ്മടെ സ്കൂളിൽ എട്ടാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കാ ഫസൽ. എല്ലാ കാര്യത്തിലും മിടുക്കനാ.“ 

“അത് കണ്ടപ്പോഴെ തോന്നി. ശ്ശെടാ.. ഇങ്ങനൊരുത്തൻ ഇവിടെ ഉണ്ടായിട്ട് ഞാനിതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ.... ഇവൻ ആള് സുന്ദരനാണല്ലോ....“

ഫസലിനെ വീണ്ടും ചേർത്തു പിടിച്ചു.

“ആ കാര്യങ്ങളൊക്കെ നീ വിളിച്ച് പറഞ്ഞിരുന്നതല്ലെ. അതൊന്നും പ്രശ്നമാക്കണ്ട ശങ്കരൻമാഷെ ആണുങ്ങളാകുമ്പൊ ഇങ്ങിനെ ചില തട്ടലും മുട്ടലുമൊക്കെ ഉണ്ടാകും അതത്ര കാര്യമാക്കണ്ട. അതൊക്കെ ഞാൻ ശരിയാക്കാം. കേസ് കൊടുത്ത സ്ഥിതിക്ക് നമുക്കൊരു കോംബ്രമൈസിൽ കാര്യങ്ങൾ ഒതുക്കാം. പിന്നെ നമ്മുടെ ലത്തീഫ് മാഷെ കേസല്ലെ. പരിഗണിക്കാതിരിക്കാൻ പറ്റൊ.“

മാനേജരും ലത്തീഫ് മാഷും തമ്മിൽ വർഷങ്ങളുടെ പരിചയമുണ്ട്. പ്രീഡിഗ്രിയും ഡിഗ്രിയും ലത്തീഫ് മാഷ് പഠിച്ചത് എം ആർകെ മെമ്മോറിയൽ സ്കൂളിനടുത്തുള്ള കോളേജിൽ തന്നെ അതിന്റെ മാനേജരും ഇദ്ദേഹം തന്നെ. അന്ന് തുടങ്ങിയ ബന്ധമാണ്.  അന്നേ ലത്തീഫ് മാഷിനറിയാം മാനേജരുടെ ഏറ്റവും വലിയ വീക്ക്നെസ് കാണാൻ കൊള്ളാവുന്ന ചെക്കൻമാരെയാണ്. പെണ്ണുങ്ങളിൽ തീരെ താല്പര്യമില്ല. നാട്ടിലെ അറിയപ്പെട്ട പ്രമാണിയും ധാനശീലനുമായ മാനേജരെ ആരും തന്നെ കുറ്റം പറയില്ല....

എന്നാ നിങ്ങളിവിടെ ഇരിക്കീ. ഞാനിവനെ ഒന്ന് പരിചയപ്പെടട്ടെ. ആരെങ്കിലും വന്നാ ഞാൻ പുറത്ത് പോയതാന്ന് പറഞ്ഞാമതി. ലത്തീഫ് മാഷിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു. 

“വാ മോനേ“

മടിച്ച് മടിച്ചാണെങ്കിലും ഫസൽ മുൻപിൽ കണ്ട മുറിയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് ചെന്നു. വാതിൽ പതിയെ അടഞ്ഞു. സീറോ ബൾബിന്റെ പ്രകാശം മാനേജർ വാത്സല്യത്തോടെ ഫസലിനെ തലോടി.. പെട്ടെന്ന് അയാൾ ഫസലിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു തൂരു തരാ ചുംബിച്ചു ഇടയ്ക്കയാൾ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു നീ എന്ത് സുന്ദരനാ. ഇടയ്ക്കൊക്കെ ഇങ്ങട്ട് വരണേ ഫസൽ ആലിംഗനത്തിൽ വീർപ്പുമുട്ടി. പക്ഷെ അവന് മറുത്തൊന്നും പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. മനേജരല്ലെ സ്കൂളിൽ നിന്ന് തന്നെ പുറത്താക്കിയാലൊ. അയാൾ എന്തിനുള്ള പുറപ്പാടാണെന്നും തന്നെ ഇങ്ങനൊക്കെ ചെയ്യുന്നതെന്തിനാണെന്നും അവന് മനസ്സിലായില്ല. അവനോർത്തു എന്തോ ചെയ്തോട്ടെ  തിരിച്ചൊന്നും പറയണ്ട, ഇവിടിപ്പം ഞാനും മാനേജർസാറും മാത്രമല്ലേ ഉള്ളൂ.

മാനേജർ സാവധാനം അവനെ തൊട്ടടുത്ത ബഡ്ഡിൽ കൊണ്ടിരുത്തി. അവന്റെ ഉടുപ്പിന്റെ ബട്ടൺ അഴിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അവൻ മാനേജരുടെ കൈയ്യിൽ കയറി പിടിച്ചു. 

വേണ്ട മോനേ... നിനക്ക് ഞാനൊരു സൂത്രം കാണിച്ചുതരാം... നീയായിരിക്കും ഇനി ഇവിടുത്തെ സ്കൂൾ ലീഡർ... നിനക്ക് എല്ലാവിഷയത്തിനും നല്ല മാർക്കും കിട്ടും... സാറന്മാരൊന്നും നിന്നെ ഒന്നും പറയത്തുമില്ല... നീ ഇന്നുമുതൽ എന്റെ സ്വന്തം ആളാ...

മാനേജരുടെ സംഭാഷണത്തിനനുസരിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൈകളും പ്രവർത്തിക്കുകയായിരുന്നു. ഫസൽ എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ പകച്ചുനിന്നു. നന്നായി വിയർക്കുന്നുണ്ട്... അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംസാരരീതിയും കൈകളുടെ വേഗതയും കൊണ്ട് ഫസലിനെ പൂർണ്ണ നഗ്നനാക്കി മാറ്റി. അവൻ കൈപൊത്തിപ്പിടിച്ച് നാണം മറയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. മാനേജർ അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ചൂണ്ടുവിരൽകൊണ്ട് പതുക്കെ തടവി... ആ ഇരുണ്ട മുറിയിൽ അവനറിയാത്തതെന്തോ സംഭവിക്കാനൻ പോകുന്നുവെന്ന തോന്നൽ. തോന്നലല്ല.. സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അദ്ദേഹം നിവർന്നുനിന്നു, വിരലുകൾ കൊണ്ട് എന്തോ തിരയുന്നു, അയാൾ കൈയ്യെത്തി ഉണ്ടായിരുന്ന പ്രകാശവും കെടുത്തി... മുറി പൂർണ്ണമായും ഇരുട്ടിൽ, വാതിലിന്റെ വിടവിലൂടെ ചെറിയ പ്രകാശരശ്മികൾ അകത്തേയ്ക്കു വരുന്നു. പെട്ടെന്നാണത് സംഭവിച്ചത് തന്റെ വായിലേയ്ക്ക് നനവുള്ളതെന്തോ തള്ളിക്കയറ്റുന്നു... മാനേജരുടെ ശരീരം വിറയ്ക്കുന്നു... അവന് കാര്യം ബോധ്യപ്പെട്ടുവരുന്നു. താൻ ഗുരുസ്ഥാനത്തു കണ്ടിരുന്ന മനുഷ്യൻ തന്നെ ചെയ്യാൻ പാടില്ലാത്തതു ചെയ്യിക്കുന്നു. എന്ത് ലോകമാണിത്, അവനൊന്നു മിണ്ടാൻ പോലുമായില്ല, നിസ്സഹായൻ... പെട്ടെന്നാണത് സംഭവിച്ചത് അവൻ അറിയാതെ അമറിപ്പോയി.


തുടർന്നു വായിക്കുക അടുത്ത ഞായറാഴ്ച്ച 14  04  2019

ഷംസുദ്ധീൻ തോപ്പിൽ 07  04 2019