13.7.19

നിഴൽവീണവഴികൾ - ഭാഗം 30










“ഫസൽ  ലിഫ്റ്റ് ഒഴിവാക്കി സ്റ്റെപ്പിലൂടെ താഴേയ്ക്കിറങ്ങി... രണ്ടാമത്തെ നിലയിലെത്തിയപ്പോൾ നിറകണ്ണുകളോടെ തന്നെനോക്കിനിൽക്കുന്ന ആമിനയെ കണ്ടു.... അവൻ ഓടി അടുത്തുചെന്നു എന്താ ആമിന ഇത്താ ... എന്തുപറ്റി... എന്താ കരയുന്നേ.... വീട്ടീന്ന് ആരും വന്നില്ലേ.... വാപ്പയ്ക്ക് എങ്ങനുണ്ട്....“

”എന്താ ആമിന ഇത്താ... ഒന്നും പറയാത്തെ എന്തുപറ്റി...”

”ഫസലേ എനിക്കെന്നും ദുഖമാ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നേ...... ഇന്നലെ സർജ്ജറി കഴിഞ്ഞു... ഇന്നു ഐസിയുവിൽ കയറി വാപ്പയെ കണ്ടു. നല്ല വേദനയുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു... കൂടുതൽ സംസാരിക്കാനായില്ല അധികം സ്‌ട്രെയിൻ ചെയ്യിക്കരുത് എന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു ”

”പിന്നെന്താ ആമിന ഇത്ത കരയുന്നേ.”

”ഉള്ളതെല്ലാം വിറ്റുപെറുക്കി വാപ്പയെ ചികിത്സിച്ചു... ഉണ്ടായിരുന്ന ബാക്കി തുകയും ഇന്നലെ ഓപ്പറേഷനായി ഹോസിപ്റ്റലിൽ അടച്ചു. ഇനിയും പൈസവേണമെന്നു പറഞ്ഞു ബില്ല് തന്നു.”

”എത്രയാ വേണ്ടത്...”

”പതിനായിരമെങ്കിലും വേണ്ടിവരും.”

”അതിന് ഇങ്ങനെ മനസ്സ്  വിഷമിപ്പിച്ചാൽ കാശുണ്ടാകുമോ....”

”ഞാനിതൊക്കെ ആരോട് പറയാനാ... എനിക്ക് എന്റെ പ്രയാസങ്ങൽ പറയാൻ മറ്റാരും അടുത്തില്ല... നിന്നെക്കാണുമ്പോൾ എനിക്കൊരു കുഞ്ഞനുജന്റെ വാത്സല്യം ആണ് തോന്നുന്നത്. അതാ ഇതൊക്കെ പറയുന്നേ...”

അവനൊന്നു പതറി... കൈവിട്ടുപോകുമായിരുന്ന മനോനില തിരിച്ചുപിടിച്ചു... രക്തബന്ധം തിരിച്ചറിയപ്പെട്ട നിമിഷം

”ഇത്ത വിഷമിക്കണ്ട.. എന്നെ സ്വന്തം അനുജനെപ്പോലെ കണ്ട് എല്ലാം പറഞ്ഞോളൂ...”

അത് കേട്ടതും ആമിന അവന്റെ കൈ മുറുകെ പിടിച്ചു... ആ കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് കണ്ണുനീർ കുടുകുടെ പുറത്തേയ്ക്കൊഴുകി... ഫസൽ അവളുടെ കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു... 

”ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് സന്തോഷിക്കുകയല്ലേ വേണ്ടത്... ഇത്താത്ത വേഗം റൂമിലേക്ക് പൊയ്ക്കോ... ഒന്നുകൊണ്ടും വിഷമിക്കേണ്ട... എല്ലാം ശരിയാവും... ഇനി ഇത്താത്ത ഒറ്റയ്ക്കല്ലെന്നു മനസ്സിനെ ബോധ്യപ്പെടുത്തിയാൽ മതി.. എല്ലാം ശരിയാവും.”

അവന്റെ സാമീപ്യം അവൾക്കൊരു ആശ്വാസമായിരുന്നു. അവൾ കുറഞ്ഞ സമയംകൊണ്ട് ഫസലുമായി വളരെ അടുത്ത ബന്ധം ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു. രക്തബന്ധം മായ്ച്ചാൽ മായില്ലല്ലോ....

അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ച് റൂമിലേയ്ക്ക് പറഞ്ഞയച്ച് അവൻ വീട്ടിലേയ്ക്ക് പുറപ്പെട്ടു ...

പുതിയ ബസ്റ്റാന്റിൽ നിന്നും ഉടൻ തന്നെ നാട്ടിലേയ്ക്കുള്ള ബസ്സ് കിട്ടി... ബസ്സിൽ ഇരിയ്ക്കുമ്പോഴും അവന്റെ ചിന്ത ആമിനയെക്കുറിച്ചായിരുന്നു. തന്റെ സ്വന്തം ചേച്ചി. വാപ്പയെ ചികിത്സിക്കാൻ പണമില്ലാതെ വിഷമിക്കുന്നു. എന്താണ് തനിക്ക് ചെയ്യാനാവുന്നത്... ആരിൽ നിന്നാണ് ഇത്രയും തുക കടമായി വാങ്ങുക . അവൻ പലവഴിയും ആലോചിച്ചു. ബസ്സ് അതിവേഗം റോഡിലൂടെ യാത്ര തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ആളെക്കയറ്റിയും ഇറക്കിയും. ഒരു ജംഗ്ഷനെത്തിയപ്പോൾ പെട്ടെന്നവൻ ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് കണ്ടക്ടറോട് പറഞ്ഞു. 

”എനിക്കിവിടെ ഇറങ്ങണം.”

”മോനേ നിനക്കിറങ്ങാനുള്ള സ്ഥലമായിട്ടില്ല.”

”അതു സാരമില്ല. ഒരു കാര്യം മറന്നുപോയി ... ഇനി തിരികെച്ചെന്ന് അതെടുക്കണം.”

അവൻ ബസ്സിൽനിന്നുമിറങ്ങി... ചുറ്റുമൊന്ന് കണ്ണോടിച്ചു... ബസ്സ് ഡബിൾ ബെല്ലടിച്ച് അതിന്റെ പ്രായാണം തുടർന്നു.

ഫസൽ പതുക്കെ റോഡ് ക്രോസ് ചെയ്തു... അവന്റെ ലക്ഷ്യം റോഡിനപ്പുറം കാണുന്ന ഓഫീസായിരുന്നു. 

അതേ സ്കൂൾ മാനേജരുടെ ഓഫീസായിരുന്നു അവന്റെ ലക്‌ഷ്യം .. അവൻ അവിടെത്തുമ്പോൾ പുറത്ത് ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല... ഡോറിൽ തട്ടി വിളിച്ചു.... അകത്തുനിന്നും. കയറിവരാൻ പറഞ്ഞു...

”ഹാ ആരിത് ഫസലോ... എന്താ ഫസലേ... കുറച്ചു ദിവസമായല്ലോ കണ്ടിട്ട്.. നിന്നെയൊന്ന് കാണണമെന്നു കരുതിയിരിക്കുകയായിരുന്നു.”

”ഇക്കാ ഞാനിപ്പോൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും വരികയാണ്... എന്റെ ഒരു ബന്ധു സുഖമില്ലാതെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിടക്കുന്നു. കുറച്ച് പണം ആവശ്യമുണ്ട്... ഒന്നു സഹായിക്കണം. ഞാൻ താമസിയാതെ തിരികെത്തരാം.”

”നിനക്ക് എത്ര പണമാ വേണ്ടത്.”

”എനിക്കൊരു പതിനായിരം രൂപാ വേണം.”

”അത്രയേ ഉള്ളോ... അതൊക്കെ ഞാൻ തരാം മോനേ... നിനക്കല്ലെങ്കിൽ മറ്റാർക്കാ ഞാൻ പണം തരിക...”

”അവന് ആശ്വാസമായി... എന്തായാലും പണം കിട്ടുമെന്നുറപ്പായി...”

”നീ വല്ലതും കഴിച്ചോ..”

”ഇല്ല ഇക്കാ ...”

”നീ ആ റൂമിലേയ്ക്ക് കയറിയ്ക്കോ ഞാനിപ്പോ വരാം... അവിടെ ബാത്ത്റൂമിൽ കയറി ഒന്ന് ഫ്രഷായിക്കോ...”

അവന് കാര്യം മനസ്സിലായി... വഴങ്ങിക്കൊടുക്കാതെ വേറെ മാർഗ്ഗമൊന്നുമില്ല... തനിക്കാവശ്യം പണമാണ്... കുറച്ചു നേരം കൂടെക്കിടന്നാൽ തനിക്കത് ലഭിക്കും... എതിർത്താൽ വെറും കൈയ്യോടെ മടങ്ങേണ്ടിവരും... മറ്റാർക്കും വേണ്ടിയല്ല... തന്റെ വാപ്പയ്ക്ക് വേണ്ടി... ആ മനുഷ്യൻ എത്ര ദുഷ്ടനോ ആയിക്കോട്ടെ... ഈ സന്ദർഭത്തിൽ അങ്ങനെ ചിന്തിക്കുന്നത് ശരിയല്ല... ഏതുവിധേനയും കാശുണ്ടാക്കണം... അതിനി മാനേജരല്ല ആരായാലും താൻ എന്തു വേണമെങ്കിലും ചെയ്യും.. അവൻ ദൃഡനിശ്ചയത്തോടെ റൂം തുറന്ന് അകത്തേയ്ക്ക് പോയി... മേശയ്ക്ക് മുകളിൽ ഇരുന്ന അത്തറിന്റെ കുപ്പി തുറന്ന് അല്പം തന്റെ കൈയ്യിൽ പുരട്ടി. അതിന്റെ മണം അവിടാകെ പരന്നു. ബാത്ത്റൂം തുറന്ന് അകത്തു കയറി... കാലും മുഖവും കഴുകി... ടൗവ്ലൽ കൊണ്ട് മുഖം തുടച്ചു... അവൻ  കട്ടിലിൽ വന്നിരുന്നു...

മാനേജർ എന്താണ് ചെയ്യാൻ പോകുന്നതെന്ന് അവനറിയാമായിരുന്നു. അവൻ തന്റെ ഉടുപ്പ് ഊരി ഹാങ്ങറിൽ തൂക്കിയിട്ടു... കുറച്ച് അത്തർകൂടിയെടുത്ത് ശരീരത്തിൽ പുരട്ടി... സ്വന്തം ചുണ്ടുകൾ നനച്ച് കുറച്ചുകൂടി മൃദുത്വം തോന്നിക്കുന്നതാക്കി... കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി അവനുതന്നെ സ്വയം അസൂയ തോന്നിപ്പോയി... 

സമയം കടന്നുപോയതറിഞ്ഞില്ല.. ഇരുപതു മിനിട്ടു കഴിഞ്ഞുകാണും.. മാനേജർ അകത്തേയ്ക്കു വന്നു ഒരു കള്ളച്ചിരിയുമുണ്ട് കൂടെ സുന്ദരനായ ഒരു മനുഷ്യനും... 

”ഫസലേ ഇന്ന് എനിക്ക് നല്ല സുഖമില്ല... പക്ഷേ എന്റെ ഒരു സുഹൃത്ത് ഇവിടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. നിന്നെ പണ്ടേ നോട്ടമിട്ട കക്ഷിയാ... സിറ്റിയിൽ സൂപ്പർമാർക്കറ്റ് നടത്തുന്നു. നല്ല പൈസാക്കാരനാ... ഇന്നിപ്പോൾ നിനക്കാവശ്യമുള്ളതിനേക്കാൾ പണം അയാൾ തരും നീ അയാളെ കണ്ടറിഞ്ഞു നിന്നാൽ ഭാവിയിലും ഗുണമുണ്ടാകും...”

അയാൾ അവന്റെ അടുത്തെത്തി... 

”മോനെവിടാ താമസിക്കുന്നേ...” ചോദ്യത്തിനു ഉത്തരം കൃത്യമായി അവൻ പറഞ്ഞു... അയാൾ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു ഫസലിനെ പിടിച്ച് ചേർത്തിരുത്തി. മുഖത്ത് മൃദുവായി തടവി... ആ തലോടൽ ചുണ്ടിലെത്തി നിന്നു. 

”ഫസലേ ഈ ഇക്കയുടെ പേര് ഖാദറെന്നാ നിനക്ക് ഖാദറിക്കാന്ന് വിളിക്കാം. നല്ലെരു കെട്ടിയോളൊക്കെ പുരയിലുണ്ട്.. പക്ഷേങ്കി പുള്ളിക്ക് കുണ്ടന്മാരെയാ ഇഷ്ടം [ഭംഗിയുള്ള ആൺകുട്ടികളെ] ... നീയൊന്നു മനസ്സുവച്ചാൽ...? പിന്നെ ഇയാൾ എന്നെപ്പോലല്ല... ഇയാൾ ആൾ പുലിയാ . പോരെങ്കിൽ ചെറുപ്പവും”

മാനേജർ ഖാദറിനെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു.

അവന് എതിർക്കാനാവുമായിരുന്നില്ല... എങ്ങനെയായാലും പണമുണ്ടാക്കണം... എന്നെ ഇയാൾ മറിച്ചു വിൽക്കുകയാണെന്നു തോന്നുന്നു.. സാരമില്ല... സഹിക്കുകതന്നെ... ഇതുവരെ സഹിച്ചതിനുമപ്പുറം ഇനിയൊന്നുംതന്നെയില്ല... ഇനിയൊന്നും തനിക്ക് അറിയാനുമില്ല... കാരണം താനൊരു ആണല്ലേ... ഗർഭം ഉണ്ടാകുമെന്ന ഭയം വേണ്ടല്ലോ...

ഖാദർ മാനേജരോട് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പോകാൻ ആഗ്യം കാണിച്ചു... മാനേജർ വാതിൽ ചാരി പതുക്കെ പുറത്തിറങ്ങി...

”മോൻ എത്രേലാ പഠിക്കുന്നേ...”

”ഇപ്പോൾ പത്ത് കഴിഞ്ഞു..”

”ആരോടും പറയില്ലല്ലോ അല്ലേ...”

”ഇല്ലില്ല... ഞാൻ ആദ്യമല്ല...”

”അതെനിക്കറിയാം..”

അയാൾ പതുക്കെ അവന്റെ അടുത്തെത്തി... അവന്റെ മൃദുലമായ ചുണ്ടുകളിൽ തലോടി...

”നീ ആള് ഉറാഷാണല്ലോടാ... ഇന്നൊരു പൊളിപ്പ് പൊളിക്കണം...”

ഖാദർ അവനെ പൊക്കിയെടത്ത് കട്ടിലിൽ കിടത്തി.... സ്വയം വിവസ്ത്രനായി അവന്റെ കൂടെ ചേർന്നു കിടന്നു. അടുത്തത് എന്താണ് സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതെന്ന് അവനറിയാമായിരുന്നു. അയാളുടെ വികാരകേന്ദ്രങ്ങൽ ഏതെന്ന് മനസ്സിലാക്കി അവൻ ഖാദറിന് ഉത്തേജനം നൽകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. വികാരത്തിലെ വേലിയെറ്റം അവിടെ അലയടിച്ചു. എന്തെല്ലാമോ ശബ്ദങ്ങൾ ഖാദർ പുറപ്പെടുവിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു... അവൻ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാവങ്ങളോരോന്നും ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു... അവന് എത്രയും വേഗം അവിടെനിന്ന് പണവുമായി പുറത്തുപോകണമെന്നുള്ള ചിന്തമാത്രമായിരുന്നു. വികാര തീവ്രതയിൽ നിന്ന ഖാദറിനെ ഒരു പരിചയസമ്പന്നനായ വേശ്യയെപ്പോലെ അത്യുന്നതങ്ങളിലേയ്ക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോവുകയായിരുന്നു അവൻ... അദ്ദേഹത്തിന്റെ വികാര തന്ത്രികളോരോന്നും അവനു പരിചിതമായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു... വികാരത്തിന്റെ അവസാനതുള്ളിയും ഫസൽ തന്റെ വായിലേയ്ക്ക് ഏറ്റുവാങ്ങി. ഒരു കിതപ്പോടെ ഖാദർ അവനിൽ നിന്ന് പിടിവിട്ടു മാറി. അയാൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് അവനെ വാരിപ്പുണർന്നു...

”നീ ഒരു ഹൂറിയെപ്പോലുണ്ടല്ലോടാ [രാജകുമാരി].... ശരിക്കും നീയാരാ... ആണാണോ അതോ പെണ്ണാണോ... നിന്നെ കണ്ടാൽ ആണുങ്ങൾക്ക് ഇത്രയും വികാരമുണ്ടാവുമെങ്കിൽ പെണ്ണുങ്ങളുടെ കാര്യം പറയണോ.... അവന്റെ രോമാവൃതമായ തുടയിടുക്കുകളിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു... ഇതിന് ഭാഗ്യമുള്ളവൾ ലോകത്തിന്റെ ഏതോ ഒരു കോണിലിരിപ്പുണ്ടായിരിക്കും... ഒരു പെണ്ണിന് ചെയ്യാൻ സാധിക്കാത്ത് ഒരു ആണായ നിനക്ക് ചെയ്യാനായെങ്കിൽ നീ മിടുക്കനാ... നിക്കാഹ് കഴിഞ്ഞിട്ട് 18 വർഷമായി പലപ്പോഴും പലസ്ത്രീകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട് പക്ഷേ ഇതുപോലൊരു സംതൃപ്തി ഇതുവരെ കിട്ടിയിട്ടില്ല. കുറച്ചു സമയം സ്വർഗ്ഗത്തിലായിരുന്നുമോനേ ...”

അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എല്ലാം കേട്ടു... അയാൾ ബാത്ത്റൂമിൽ പോയി ഫ്രഷായി വന്നു... അവനെ അടുത്തുവിളിച്ചു. പോക്കറ്റിൽ കയ്യിട്ട് രണ്ടായിരത്തിന്റെ ഒരുകെട്ട് നോട്ട് നൽകി... അവന് ആശ്ചര്യം അടക്കാനായില്ല... ഇത് എന്തായാലും പതിനായിരത്തിലധികം കാണുമെന്നതിൽ സംശയമില്ല...

സുന്ദരികളായ  ഭാര്യയെ വീട്ടിലിരുത്തി അന്യ പുരുഷന്മാരെ തേടിപ്പോകുന്ന മനുഷ്യർ നമുക്കിടയിൽ ധാരാളമുണ്ട്.  എന്താണ് ഭാര്യ ഭർതൃ ലൈംഗികത ബെഡ്‌റൂമിൽ അതൊരു ചടങ്ങല്ല പക്ഷെ പലർക്കും അതൊരു ചടങ്ങായി മാറിയിരിക്കുന്നു എന്നത് വേദനയ്ക്കപ്പുറം ഞെട്ടലുളവാക്കുന്നു ശരീരത്തിന്റെ സഫലീകരണത്തിനപ്പുറം രണ്ടു ഹൃദയങ്ങളുടെ പൂർത്തീകരണം കൂടി ചേർന്നാലേ ഇതിൽ വിജയിക്കാൻ കഴിയൂ പവിത്രമാക്കപ്പെട്ട സ്ത്രീ പുരുഷ ലൈംഗികത എന്ന് നമ്മൾ വിശ്വസിക്കുന്നത് പക്ഷെ ഇന്ന് പലർക്കും ചടങ്ങുകൾ മാത്രമാകുന്നു  അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഇണ കൂടു വിട്ട് പല കൂട്ടിലും ചേക്കേറുന്നു. ചേക്കേറുന്ന കൂടുകൾ ഭാവിയിൽ പ്രശ്നരഹിതമാകാൻ ആൺകുട്ടികളിൽ അഭയം തേടുന്നു എന്നതും മുൻപേ കണ്ടു വരുന്ന പ്രവണതയാണ് പല കുടുംബങ്ങളും മക്കളെ ഓർത്തോ കുടുംബത്തൻെറ സമൂഹത്തിലെ മാന്യത ഓർത്തോ എല്ലാം സഹിച്ചും ക്ഷമിച്ചും മരവിച്ച മനസ്സുമായി കാലം കഴിച്ചു കൂട്ടുന്നു എന്നതെത്രെ സത്യം. തന്റേതായ കുറ്റംകൊണ്ടായിരിക്കാം ഭർത്താവ് പരസ്ത്രീകളിൽ അഭയം പ്രാപിക്കുന്നതെന്ന് സമാധാനപ്പെടാൻ ശ്രമിക്കും. പരസ്പരം ഇഷ്ടവും സ്നേഹവും പവിത്രതയും ഹൃദയത്തിൽ സൂക്ഷിക്കുന്നവർക്കേ ലൈംഗികതയിൽ തൃപ്തിയുടെ നെറുകയിൽ ചലനങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയൂ. 

വികാര പൂർത്തീകരണത്തിന് പുരുഷന് സ്ത്രീ ശരീരം തന്നെ വേണമെന്നില്ലെന്നുള്ള സത്യമാണ് ഇവിടെ നമുക്ക് കാണാൻ കഴിയുന്നത്. ഇത്തരത്തിലുള്ള ബന്ധത്തിന് ശരീരത്തിന് പ്രാധാന്യമില്ലെന്നുള്ളത് പരമസത്യമാണ്. പുരുഷാവയവം സ്ത്രീയിൽ പ്രവേശിച്ചാലേ സുഖം ലഭിക്കൂ എന്ന പാരമ്പര്യ തത്വമാണിവിടെ മാറ്റിയെഴുതപ്പെടുന്നത്... ഇക്കൂട്ടർ പലപ്പോഴും വംശംനിലനിർത്തൻവേണ്ടിമാത്രമാണ് ലൈംഗികബന്ധത്തിലേർപ്പെടുന്നത്. ഇണയുടെ സുഖം.. സംതൃപ്തി, താല്പര്യം എന്നിവയ്ക്കൊന്നും യാതൊരു പ്രാധാന്യവും കല്പിക്കപ്പെടുന്നില്ല. മൃഗങ്ങളെപ്പോലും പ്രാപിക്കുന്ന മാനസിക വൈകല്യവും നമുക്ക് പലയിടത്തും കാണാനാവും. 

ഏതെങ്കിലുമൊരു വിവാഹിതന് അല്ലെങ്കിൽ വിവാഹിതയ്ക്ക് ഹൃദയത്തിൽ കൈ വെച്ച് പറയാൻ കഴിയുമോ ഞാൻ പൂർണ്ണ തൃപ്തിയുള്ളൊരു ലൈംഗിക സുഖം അനുഭവിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് തന്റെ ഇണയെ സംതൃപ്തി പെടുത്തുന്നുണ്ടെന്ന്. ഒരുപക്ഷേ വളരെ കുറച്ച് പേർക്ക് എന്നതല്ലേ സത്യം .. പ്രകൃതി വിരുദ്ധ പീഡനം കുറയണമെങ്കിൽ ഭാര്യ ഭർതൃ ബന്ധത്തിന്റെ മൂല്യം പവിത്രതയോടെ ഇണകൾ കാത്ത് സൂക്ഷിക്കണം. സ്ത്രീയെ പുരുഷനും പുരുഷനെ സ്ത്രീയും മനസ്സിലാക്കണം. ശരീരമെന്നുപറയുന്നത് വെറുമൊരു ടൂൾ മാത്രമായി കാണാൻ പാടില്ല. ഒരു പുരുഷനെ കാണുമ്പോൽ മറ്റൊരു പുരുഷന് വികാരം ഉണ്ടാകുന്നെങ്കിൽ ഒരു സ്ത്രീയ്ക്ക് മറ്റൊരു സ്ത്രീയെക്കാണുമ്പോൾ വികാരമുണ്ടാകുന്നെങ്കിൽ അത് തികച്ചും മനോവൈകല്യം തന്നെയാണ്. 

അല്പസമയത്തെ കുശലാന്വോഷണങ്ങൾക്കുശേഷം രണ്ടുപേരും പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങി... 

”ഖാദറേ കുണ്ടൻ [ചെക്കൻ] എങ്ങനുണ്ട്...”

”സമ്മതിച്ചു... ഇവൻ വെറും കുണ്ടനല്ല... നല്ല ഒന്നാന്തരം തറവാട്ടിൽ പറന്നോനാ.... തകർത്തു.... ആദ്യായിട്ട് ഇങ്ങനൊരു സുഖം കിട്ടുന്നേ... ഞാനിനിയും വരും... ഇവനെ ഞാനങ്ങ് കൊണ്ടോയാലോ. എനിക്ക് തന്നോട് അസൂയതോന്നുന്നു... ഇത്രകാലം ആരും കാണാതെ കാത്തുവച്ച നിധിയാണിവൻ... ഇവനുണ്ടെങ്കിൽ പിന്നെ എന്തിനാ ഭാര്യ..”

”അതൊന്നും വേണ്ട.. വേണ്ടപ്പോൾ ഇങ്ങോട്ടു പോന്നാൽ മതി... ഞാൻ വേണ്ടതൊക്കെ ചെയ്തുതരാം...”

അവന്റെ മനസ്സ് നിറയെ ആശുത്രിയിൽ കിടക്കുന്ന തന്റെ വാപ്പയും, ആമിന ഇത്തയും മാത്രമായിരുന്നു. എല്ലാം അഭിനയിക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു വേഷംകെട്ടൽ തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നീട് അഴിക്കാനാവാത്തവിധം ആയിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു... ഇനിയൊരിക്കലും ഇതിനൊന്നും പോകില്ലെന്നു മനസ്സിൽ ഉറച്ചൊരു തീരുമാനമെടുത്തതാണ്... പക്ഷേ എല്ലാം തടികം മറിഞ്ഞു... തന്നെ ഉപേക്ഷിച്ച തന്റെ വാപ്പ... ഉപ്പയോടൊപ്പം കഴിഞ്ഞ നാളുകൾ... ഉപ്പ അടിച്ചിറക്കിയതിന് ശേഷം തന്നെ വളർത്താൻ ഉമ്മയ്ക്ക് വീട്ടുവേലയ്ക്ക് പോകേണ്ടിവന്നത് നല്ലൊരു ഡ്രസ്സ് വാങ്ങിനൽകാനാകാതെ വിഷമിച്ച ഉമ്മ... എന്തെല്ലാം അനുഭവിച്ചു... കുട്ടിക്കാലത്ത് ഒരു നല്ല ചെരുപ്പ് ഇട്ടുനടക്കുവാൻ എന്തു മോഹമായിരുന്നു... കൂട്ടുകാരൊക്കെ ഷൂവിട്ടു വരുമ്പോൾ താൻമാത്രം വള്ളിച്ചെരുപ്പുമിട്ട് പോകുമായിരുന്നു. ഉപ്പ പുതിയ ചെരുപ്പു വാങ്ങിനൽകുമെന്നു വിചാരിച്ച് എത്ര പ്രാവശ്യമാണ് ചെരുപ്പിന്റെ വള്ളി ബ്ലേഡ്കൊണ്ട് അറുത്തു കളഞ്ഞത്... ഇതിനെല്ലാം കാരണമായ തന്റെ വാപ്പ... തനിക്ക് ജന്മം നൽകിയ മനുഷ്യൻ... തനിക്കു വേണമെങ്കിൽ ഒന്നും കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കാം... ഇല്ല ആവില്ല... എന്തുവന്നാലും അയാൾ ജീവിച്ചിരിക്കണം. ഒന്നുമല്ലെങ്കിലും ഈ ദുനിയാവിൽ തനിക്കൊരു വാപ്പയുണ്ടെന്നു സമാധാനിക്കാമല്ലോ... ധൈര്യമായി ആരോടുവേണമെങ്കിലും പറയാമല്ലോ....

അവൻ നോട്ടുകെട്ടുകൾ എത്രയെന്ന് എണ്ണിനോക്കിയില്ല... നേരേ ബസ്റ്റാന്റിലേയ്ക്ക്... അടുത്ത ബസിൽ കയറി വീടിനടുത്തുള്ള ബസ്റ്റോപ്പിലിറങ്ങി... വീട്ടിലേയ്ക്കവൻ ഓടുകയായിരുന്നു. ഉപ്പൂപ്പ മുറ്റത്തിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

”എന്താ ഫസലേ നീ വെപ്രാളപ്പെട്ട് ഓടിവന്നേ...”

”ഉപ്പാ അഫ്സ മാമി നാളെ ഡിസ്ചാർജല്ലേ... കുറച്ച് സാധനങ്ങളുമായി ഞാനിങ്ങു പോന്നു... നാളെ ഇടാനുള്ള അലക്കിയതുണിയുമായി തിരികെപോകണം...”

”അവന്റെ തിടുക്കം കണ്ട് അകത്തുനിന്ന് ഉമ്മുമ്മ പുറത്തേയ്ക്കുവന്നു..”

”നീ കൈകഴുകി വാ... വല്ലതും കഴിച്ചിട്ട് പോയാമതി...”

”വേണ്ടുമ്മ... ഇപ്പോ കഴിച്ചതേയുള്ളൂ... വിശപ്പില്ല...”

”അവൻ പറഞ്ഞതുപോലെ വസ്ത്രങ്ങൾ പൊതിഞ്ഞു ബാഗിലാക്കി നൽകി... അതുമായി അവൻ പെട്ടെന്നുതന്നെ അവിടെനിന്നു ആശുപത്രിയിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു ... അവിടെത്തി ആമിനയെ കാണാനായി റൂമിലേയ്ക്ക് പോയി... അവൻ നടക്കുകയല്ലായിരുന്നു ഓടുകയായിരുന്നു... റൂമിലെത്തി അക്ഷമയോടെ വാതിലിൽ കൊട്ടി കാത്തിരുന്നു. ആമിന പുറത്തേയ്ക്കു വന്നു.

”എന്താ ഫസലേ നീ കിതയ്ക്കുന്നുണ്ടല്ലോ... എന്തുപറ്റി...”

”ഒന്നുമില്ല ആമിനത്ത...” 

”അവൻ തന്റെ കൈവശമിരുന്ന പണം അവളുടെ കൈകളിൽ വച്ചുകൊടുത്തു... അവൾ ഞെട്ടിത്തരിച്ചുപോയി.. അത് എത്രയുണ്ടെന്ന് ഫസൽ എണ്ണിനോക്കിയില്ല... എന്തായാലും പതിനായിരത്തിനു മുകളിലുണ്ടാവുമെന്നതിൽ സംശയമില്ല... അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു... കണ്ണുനീർ ചാലുകൾ രൂപപ്പെട്ടു.. അവനത് കണ്ടുനിൽക്കാനാവുമായിരുന്നില്ല.

”ആമിനത്ത.. വേഗം ബില്ല് കെട്ട്... ബാക്കിയൊക്കെ പിന്നീട് സംസാരിക്കാം.. പിന്നെ റൂമിലേയ്ക്ക് വരണ്ട... ‍ഞാനിങ്ങോട്ട് വരാം... ഉമ്മയ്ക്ക് ഭയങ്കര സംശയാ... എന്തിനാ വെറുതേ പ്രശ്നമാക്കുന്നേ...”

അവൾ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളിൽ പുഞ്ചിരി വിടർത്താൻ ശ്രമിച്ചു....

അവന് കൂടുതൽ നേരം അവിടെ നിൽക്കാനായില്ല... തിരികെ നടന്നു... തിരിഞ്ഞു നോക്കാനുമായില്ല.. കാരണം അവൻ കരയുകയായിരുന്നു... താനറിയാതെ തന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് കണ്ണുനീർ ധാരധാരയായി ഒഴുകുന്നു.... അവൻ വേഗം മുകളിലത്തെ നിലയിലേക്കുള്ള പടവുകളിൽ ഓടിക്കയറി... ടെറസ്സിലെത്തി... പൊട്ടിപൊട്ടി കരഞ്ഞു.... താൻ സ്വന്തം ശരീരം വിറ്റ് തന്റെ വാപ്പയെ ചികിത്സിക്കുന്നു... ലോകത്തിലൊരു ആൺകുട്ടിക്കും സംഭവിക്കാൻപാടില്ലാത്തത് തനിക്ക് സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു... താനും അദ്ദേഹത്തിൻരെ മകനാണെന്നറിയാതെ തന്നെ സഹോദരനായി കാണുന്ന ആമിനത്ത. ഇതൊക്കെ ആരോട് പറയാൻ... തന്റെ പ്രായത്തിന് താങ്ങാനാവുന്നതിനുമപ്പുറം... ഓമനിച്ചു വളർത്തിയ തന്റെ ഉമ്മയെപ്പോലും താൻ മറക്കുന്നു... അവരുടെ മുഖത്ത് നോക്കാൻപോലും തനിക്ക് ഭയമാകുന്നു. മകൻ വളർന്ന വലുതായിഉമ്മയ്ക്കൊരു തണലാകുമെന്നു കരുതി പുനർവിവാഹം പോലും വേണ്ടെന്നുവച്ചു യൗവ്വനം എരിച്ചു തീർത്ത ഉമ്മ. ഒരു പക്ഷേ ഇതും ദൈവവിധിയായിരിക്കും. അവൻ ഏങ്ങിയേങ്ങി കരഞ്ഞു.... മനസ്സിനെ ശാന്താമാക്കി നിർത്താനാവുന്നില്ല.  പുറകിൽ ഒരു കാൽപെരുമാറ്റം കേട്ടു.. തിരിഞ്ഞുനോക്കുന്നതിനു മുമ്പേ ഒരു കരം തന്റെ ചുമലിൽ തലോടി... നിർവ്വികാരമായ, നിശ്ചലമായ മനസ്സിന് സുഖം നൽകുന്ന തലോടൽ... അവന് ആളെ മനസ്സിലായില്ല.... വിക്കി വിക്കി അവൻ ചോദിച്ചു. 

ആ.... ആ.... ആ... ആ..രാ...... ആ..രാ...?
 
 
തുടർന്നു വായിക്കുക അടുത്ത ഞായറാഴ്ച്ച 21 07 2019
ഷംസുദ്ധീൻ തോപ്പിൽ 14 07 2019
 

അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ