26.9.20

നിഴൽവീണവഴികൾ ഭാഗം 93

 


കാറിലിരുന്നുകൊണ്ടുതന്നെ ഫസലിനെ അദ്ദേഹം വളരെയധികം പ്രശംസിച്ചിരുന്നു.

റൂമിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തു കടന്നതും മൗലവി ഫസലിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കട്ടിലിലേയ്ക്ക് മറിഞ്ഞു... പിന്നെ ഫസലിന്റെ അവസ്ഥ വിശന്നിരുന്ന സിംഹത്തിനു മുന്നിൽ അകപ്പെട്ട മാൻപേടയുടേതായിരുന്നു. അവനെ ആവേശത്തോടെ അയാൾ സ്വവര്‍ഗ രതിക്ക്പാത്രമാക്കുകയായിരുന്നു. പലപ്പോഴും അവന് ശ്വാസം മുട്ടുന്നതുപോലെ തോന്നി... അവസാനം ഒരു സീൽക്കാരത്തോടെ അയാൾ കട്ടിലിന്റെ ഓരത്തേയ്ക്ക് തളർന്നിരുന്നു. രണ്ടാളും പൂർണ്ണനഗ്നരുമായിരുന്നു. ആ കിടപ്പിൽകിടന്ന് രണ്ടാളും ഉറങ്ങിപ്പോയി... ഏകദേശം രണ്ടു മണിയോടെ അയാൾ ഉണർന്നു.. അവനെ പുതപ്പുകൊണ്ട് പുതച്ചുകൊടുത്തു... പാവം... തന്റെ ലൈംഗികദാഹം തീർക്കാൻ വിധിക്കപ്പെട്ടവൻ... എത്രയോ കുട്ടികൾ തന്റെജീവിതത്തിൽ വന്നുപോയിരിക്കുന്നു. പക്ഷേ ഇത്രയും മനസ്സിനിണങ്ങിയ ഒരുവൻ ഇതുവരെ തന്റെ മുന്നിൽ എത്തിയിട്ടില്ലായിരുന്നു.

രണ്ടു ഭര്യമാരുണ്ട്... അവരെ ഭോഗിക്കുന്നത് തനിക്ക് വലിയ സുഖം ലഭിക്കുന്നകാര്യമല്ല. ആദ്യ ഭാര്യയിൽ‌ നിന്നും വേണ്ട സുഖം ലഭിക്കാതായതുകൊണ്ടാണ് രണ്ടാമത് വിവാഹം കഴിച്ചത്... ആദ്യ ഭാര്യയുടെ സമ്മതത്തോടെയായിരുന്നു വിവാഹം.. പക്ഷേ അവളിൽ നിന്നും സംതൃപ്തി ലഭിക്കുന്നില്ല... സ്ത്രീകളിൽ നിന്നും സംതൃപ്തമായ ലൈംഗിക സുഖം ലഭിക്കുന്നില്ലെന്ന തോന്നൽ‌.. കുട്ടിക്കാലം മുതൽ പലരും തന്നെയും ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു... അതാവാം സ്ത്രീകളോട് വലിയ ആകർഷണം തോന്നാത്തതും കുട്ടികളോട് വലിയ താൽപര്യം തോന്നുന്നതും.

അവർക്ക് കുട്ടികൾ ജനിച്ചശേഷം ശാരീരിക ബന്ധം വളരെ കുറവുമാണ്. ആഗ്രഹത്തോടെ ചേർന്നുകിടക്കുന്ന ഭാര്യയെ തലവേദനയോ നടുവേദനയോ പറഞ്ഞ് ഒഴിവാക്കുകയാണ് പതിവ്... രണ്ടാളും സുന്ദരിമാരാണ്.. പക്ഷേ തനിക്കൊരു താൽപര്യം വേണ്ടേ... എല്ലാ കര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും തനിക്ക് പ്രസംഗിക്കാൻ സാധിക്കും. ദാമ്പത്യത്തിലെ രസതന്ത്രം.. തന്റെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു കൃതികൂടിയാണ്. അതിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ പോലും തനിക്ക് സാധിച്ചുകൊടുക്കാനായിട്ടില്ല. പറയുന്നതും എഴുതുന്നതും പോലല്ലല്ലോ ജീവിതം. യഥാർത്ഥ ജീവിതത്തിന് സുഗന്ധവും ദുർഗന്ധവുമുണ്ടാവും. പക്ഷേ ഭാവനയിൽ ഗന്ധത്തിന് പ്രാധാന്യമില്ലല്ലോ... വെറും ഭാവനയല്ലേ... എത്രവേണേലും എഴുതാം. പ്രാവർത്തികമാക്കുകയെന്നത് വിഷമകരവും. സ്വവർഗരതിയെക്കുറിച്ചുള്ള തന്റെ വിമർശനകരമായ പ്രസംഗങ്ങൾ എത്രയോ സ്റ്റേജിൽ ചെയ്തിരിക്കുന്നു. പക്ഷേ താൻ അതിന് അടിമയാണെന്നുള്ള കാര്യം തനിക്കും തന്റെ ഇരകൾക്കും മാത്രമേ അറിയൂ.

താൻ ഓർക്കന്നു.. അഞ്ചുവയസ്സുള്ളപ്പോൾ ആദ്യമായി തന്നെ ഉപയോഗിച്ചത് ഒരു ബന്ധുവായിരുന്നു. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് വീട്ടിൽ വന്നുപോകുന്ന അടുത്ത ബന്ധു. തന്നെ കൂടെക്കിടത്തി ഉറക്കി. ഉറക്കത്തിൽ തുടയ്ക്കിടയിൽ എന്തോ അമരുന്നെന്നു തോന്നി ഉണർന്നപ്പോൾ അയാളുടെ ലൈംഗികാവയവം തന്നിൽ വിങ്ങിപ്പൊട്ടുകയായിരുന്നു. മിണ്ടരുതെന്ന് ആജ്ഞാപിച്ചു... എല്ലാം കഴി‍ഞ്ഞപ്പോൾ ആരോടും പറയരുതെന്നും പറഞ്ഞാൽ കൊന്നുകളയുമെന്നും പറ‍ഞ്ഞു. അന്നുമുതൽ തുടങ്ങി.. പിന്നെ പലരും ഉപയോഗിച്ചു.. അവസാനം താനിവിടംവരെയെത്തി... അന്നത്തെ അനുഭവമായിരിക്കാം ഒരു പക്ഷേ ഇന്നും താൻ പിന്തുടരുന്നത്... ഒരു നല്ല വാഗ്മിയായി... നല്ല ചിന്തകനായി... നല്ല പേരായി.. പക്ഷേ തനിക്കിന്നും ഈ വൈകൃതത്തിൽ നിന്നും മോചനം ലഭിച്ചിട്ടില്ല...

രാവിലെ 5 മണിക്ക് ഡ്രൈവർ വാഹനവുമായി എത്തും. അഞ്ചുമണിക്ക് തിരിച്ചാൽ 9 മണിക്ക് തന്റെ വീട്ടിലെത്താം. ബീവിമാരോട് ഇന്നെത്താമെന്നു വാക്കുകൊടുത്തിരുന്നു... പോകുന്നവഴിയിൽ അവിടൊന്നു കയറാം.. ഫസലിനെ അവർക്കൊന്നു പരിചയപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യാമല്ലോ. അദ്ദേഹം ലൈറ്റണച്ച് വീണ്ടും ഫസലിന്റെ പുതപ്പിനിടയിൽ ചുരുണ്ടുകൂടി... അവന്റെ തുടയിടുക്കിൽ തന്റെ ബീജം ഒട്ടിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. സാവധാനം അയാൾ അവനെ ഉണർത്താതെ തഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. പെട്ടെന്നവൻ തിരിഞ്ഞ് അദ്ദേഹത്തെ മുറുകെപ്പിടിച്ചു... അപ്പോഴേയ്ക്കും അവന്റെ വികാരങ്ങളും പൂർണ്ണമായും ഉണർന്നിരുന്നു. ഇത്തവണ അവൻ മൗലവിയെ ഭോഗിച്ചുവെന്നുവേണം പറയാൻ... അത്രയ്ക്ക് കരുത്തായിരുന്നു അവന്റെ കരങ്ങൾക്ക്... മൗലവിയിക്ക് ഒന്നും മിണ്ടാനായില്ല.. ഇവന് ഇതിനോട് ഇത്ര താൽപര്യമോ... തന്നെക്കാൾ ലൈഗികശക്തിയുമുണ്ടിവന്. ഇനി വല്ല മരുന്നും കഴിച്ചിട്ടാണോ ഇതൊക്കെ ചെയ്യുന്നത്... അവസാനം അവൻ മൗലവിയുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും പിടിവിട്ട് ടോയിലറ്റിലേയ്ക്ക് പോയി... അദ്ദേഹം അന്തംവിട്ടു കിടന്നുപോയി... വിവസ്ത്രനായി വീണ്ടും കട്ടിലിൽ വന്നു കിടന്നു. മൗലവി ഡ്രസ്സെടുത്തുടുത്തു... ഇനി വേണ്ട.. ക്ഷീണം... ഇനി ഇവൻ ഉറക്കത്തിൽ വീണ്ടും ചെയ്യുമോയെന്നുള്ള പേടിയും.. താനാണ് തുടങ്ങിവച്ചത്.. ഇപ്പോൾ ഇത് അവന്റെ ആവശ്യമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. പക്ഷേ ഇവനെ ഒഴിവാക്കാനാവില്ല.. തന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു പ്രധാന ഭാഗമായി അവൻ മാറിയിരിക്കുന്നു... കിളുന്തു പ്രായമല്ലേ... എങ്ങനെ കളയും.

ഫസലും ക്ഷീണത്തോടെ വീണ്ടും കിടന്നുറങ്ങി. മൗലവി അവനെ പിന്നീട് തൊടാൻ പോയില്ല.. തൊട്ടാൽ വീണ്ടും തന്നെ കശക്കിക്കള‍ഞ്ഞാലോ എന്ന പേടി...

അഞ്ചുമണിക്കുതന്നെ ഡ്രൈവർ വണ്ടിയുമായെത്തി... ഫസൽ വളരെ സന്തോഷവാനായിരുന്നു. തലേ ദിവസത്തെ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് രണ്ടാളും സംസാരിച്ചതേയില്ല.. അവർ വാഹനത്തിൽകയറി... ഒരു ചായകുടിക്കണം. വഴിവക്കിലെ ഏതേലും തട്ടുകടയിൽ നിന്നാവാം എന്നു കരുതി.. വാഹനം ഗ്രാമത്തിൽ നിന്നും സിറ്റിയിലേയ്ക്കു കടന്നു.. നേരം പരപരാ വെളുത്തുവരുന്നു. അവർ ഒരൊഴിഞ്ഞ മുക്കിലെ തട്ടുകടയുടെ അടുത്ത് വണ്ടി നിർത്തി.. മൂന്നുപേരും ഓരോ കോഫി കുടിച്ചു.. പ്രഭാത ഭക്ഷണം പോകുന്നവഴിക്കു നിന്നും കഴിക്കാമെന്നു തീരുമാനിച്ചു. ചായകുടിയും കഴിഞ്ഞ് അവർ വീണ്ടും യാത്ര തുടർന്നു. നഗരത്തിലെ തിരക്കുകളിൽ നിന്നും വീണ്ടും ഗ്രാമീണ റോഡിലേയ്ക്ക്. ഇടറോഡിലൂടെ വാഹനം ഓടി ഹൈവേയിലെത്തി. അപ്പോഴേയ്ക്കും എട്ടു മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നുന്നു. അവർ നഗരത്തിലെ പ്രധാന ഹോട്ടലിൽ കയറി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. വീണ്ടും യാത്ര തുടർന്നു.

യാത്രയിൽ അവർ പലതും സംസാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഫസലിന്റെ ഭാവിപരിപാടിയെക്കുറിച്ചൊക്കെ മൗലവി ചോദിച്ചറിഞ്ഞു.. പഠനം തുടരുന്നതോടൊപ്പം മതപ്രഭാഷണത്തിലും പ്രാധന്യം കൊടുക്കാമെന്നാണ് ഫസലിന്റെ തീരുമാനം.. പക്ഷേ മൗലവി ചിന്തിച്ചത്... പഠനം തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെതനിക്കിവനെ കിട്ടുന്ന കാര്യം വലിയ പാടായിരിക്കും.. പക്ഷേ പ്രത്യക്ഷത്തിൽ അവനോട് പഠിക്കേണ്ടെന്നു പറയാനുമാവില്ല.. അങ്ങനെയാൽ തന്നോടുള്ള വെറുപ്പായിരിക്കും ഫലം...

അവർ മൗലവിയുടെ വീടിനു മുന്നിലെത്തി..

“ഫസലേ. ഇതാണെന്റെ വീട്...“ പഴയ ഒരു മുസ്ലീം തറവാടായിരുന്നത്.. നല്ല വലിപ്പമുള്ള വീട്... പൗരാണിക രീതിയിൽ പണികഴിപ്പിച്ചത്.. തൊട്ടടുത്തു തന്നെ പള്ളിയുമുണ്ട്.. അവർ രണ്ടാളും വീട്ടിലേയ്ക്ക് കയറി.. അവിടെ മുറ്റത്ത് കുട്ടികൾ കളിക്കുകയായിരുന്നു. അതിലൊരാൾ ഓടിവന്ന് മൗലവിയുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു. കണ്ടാലറിയാം അവൾ  അയാളുടെ മകള് തന്നെയാണ്. രണ്ടു ഭാര്യമാരിലും കൂടി 6 കുട്ടികൾ.. മൂത്തകുട്ടി പത്താംക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുന്നു. മറ്റുള്ളവരെല്ലാം അതിൽ ഇളയതും... ഭാര്യമാർ തമ്മിൽ നല്ല യോജിപ്പിലുമാണ്... ഒരുദിവസം ഒരാളൊടൊപ്പമാണെങ്കിൽ മറ്റൊരു ദിവസം അടുത്ത ആളിനൊപ്പമാവും.. പിന്നെ രണ്ടുപേരും ഒരുമിച്ചും തന്നോടൊപ്പം കിടക്കാറുണ്ട്.. ഇപ്പോൾ അതൊന്നുമില്ല.. കുട്ടികൾ വലുതായില്ലേ..

വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങൾ നോക്കാൻ കാര്യസ്ഥന്മാരുമുണ്ട്. വിശാലമായ പറമ്പ് അവിടെ കൃഷിപ്പണികൾ നടക്കുന്നു. മുറ്റത്ത് ഒരോരുത്തായി തേങ്ങ വെട്ടി കൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നു. ഇവിടത്തെ തേങ്ങമാത്രം മതി സുഖമായി ജീവിക്കാനെന്നു ഫസലിനു തോന്നി.

അവരെ രണ്ടാളേയും സ്വീകരിച്ചത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മൂത്ത ബിവിയായിരുന്നു. മൗലവി ഫസലിനെ പരിചയപ്പെടുത്തി. എൻഡ്രൻസ് എഴുതി നിൽക്കുന്നെന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ അവർക്കും അവനോടൊരു പ്രത്യേക വാൽത്സല്യം തോന്നി. അപ്പോഴേയ്ക്കും അദ്ദേഹത്തിന്റെ രണ്ടാമത്തെ ഭാര്യയും എത്തിയിരുന്നു. രണ്ടുപേരും നല്ല സുന്ദരി സ്ത്രീകൾ എന്നിട്ടാണിയാൾ സ്വവർഗ രതിക്ക് പിറകെ  നടക്കുന്നത്.. ഫസൽ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. മൗലവി  മക്കളുമായി കുറച്ചു നേരം സല്ലപിച്ചു. ഫസലിനെ എല്ലാവർക്കും ഇഷ്ടമായി... പത്തു മണിയോടുകൂടി അവർ അവിടെ നിന്നുംയാത്രപറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു.

ഫസലിനെ വീട്ടിലാക്കിയിട്ടു തിരികെ തന്റെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് രണ്ടു ദിവസം വീട്ടിൽ വിശ്രമം... അടുത്ത യാത്ര മലബാറിലേയ്ക്കാണ്. ഫസലിനെ അവിടെ കൊണ്ടുപോകാനാവില്ല... പോകുന്നതേ മറ്റുപല ബിസിനസ് ആവശ്യങ്ങൾക്കുമാണ്. അടുത്ത യാത്രയിലാവാം എന്ന് മൗലവി  പറഞ്ഞു.

നീണ്ട ആ യാത്ര വൈകുന്നേരത്തോടെ ഫസലിന്റെ വീടിനുമുന്നിലെത്തി അവസാനിച്ചു. അവർ രണ്ടാളും പുറത്തിറങ്ങി വീട്ടിലേയ്ക്ക്.. മുറ്റത്ത് കസേരയിൽ ഹമീദ്ക്കയുണ്ടായിരുന്നു. ഗേറ്റ് തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് മറ്റുള്ളവരും പുറത്തേയ്ക്കു വന്നിരുന്നു. ഹമീദ്ക്ക രണ്ടാളോടും കുശലം പറഞ്ഞു... സഫിയ ചായയെടുക്കാൻ അകത്തേയ്ക്ക് പോയി... മൗലവി അവളെ തിരിച്ചു വിളിച്ചിട്ടു പറ‍ഞ്ഞു.

“സഫിയ ഇപ്പോൾ വേണ്ട.. കാരണം ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ ചായകുടിച്ചിട്ടേയുള്ളൂ.. ഇനിയൊരിക്കലാകാം...“

അയാൾ എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു.. ഫസലിന് അവിടെ ഒരു താര പരിവേഷം കൈവന്നിരിക്കുന്നു. അവന്റെ കഴിവിൽ എല്ലാവർക്കും നല്ല മതിപ്പുതോന്നി. സഫിയ അവനോട് പ്രസംഗത്തെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കി. അവന്റെ അറിവിൽ ഹമീദിനും അത്ഭുതംതോന്നി. താനുമൊരു മുസൽമാനാണ്. ഖുർആൻ വായിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. പക്ഷേ ഇത്രയും കാര്യങ്ങൾ ഖുർആനെ അപഗ്രഥിച്ചു പറയാൻ തനിക്കാവില്ല.. അതൊക്കെ പടച്ചോന്റെ സഹായത്താൽ നടക്കുന്നതായിരിക്കാം.

ഫസൽ റൂമിലേയ്ക്ക് പോയി ഫ്രഷായി. 7 മണിയോടെ അവൻ താഴേയ്ക്കിറങ്ങിവന്നു. അൽപനേരത്തിനകം ഫോൺ ശബ്ദിച്ചു. അവൻ ഫോണെടുത്തു. അപ്പുറത്ത് ഐഷുവായിരുന്നു..

“നീയെന്താ രണ്ടുദിവസമായി വിളിക്കാതിരുന്നത്..“

“ഞനിവിടില്ലായിരുന്നു ഐഷു...“

“എവിടായിരുന്നു...“

“അതേ... ഒരു മതപ്രസംഗ പരമ്പരയുണ്ടായിരുന്നു.“

“മൗലവിയുടെ കൂടെയായിരുന്നോ..“

“അതേ... നിനക്കെങ്ങനെ മനസ്സിലായി..“

“എന്റെ വാപ്പ അന്നെ പറ‍ഞ്ഞതാ മൗലവി നിന്നെ നോട്ടമിട്ടിട്ടുണ്ടെന്ന്... നിന്റെ കഴിവിൽ അയാൾ വിശ്വാസമർപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതായിരിക്കും നിന്നെയും കൂട്ടുന്നത്. പിന്നെ മതത്തിൽ യുവാക്കൾക്ക് കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം ലഭിക്കുന്നത് നല്ലതല്ലേ..“

“അതേ... അയാൾ എന്നെ ഇപ്പോൾ മിക്കയിടത്തേയ്ക്കും കൊണ്ടുപോകാറുണ്ട്.. നല്ല ഭക്ഷണം, പുതിയ സുഹൃത്തുക്കൾ, നല് ലതാസമം പിന്നെ...“

“പിന്നെ...“

“പിന്നെ.. പോപ്പുലാരിറ്റിയും... നാട്ടിൻപുറത്തു കിടക്കുന്ന ഞാൻ അവിടാണെങ്കിൽ ആരേലും എന്നെ തിരി‍ച്ചറിയുമോ.. ഇപ്പോൾ പലർക്കും എന്നെ അറിയാം... അത് മൗലവിയുടെ കഴിവുകൊണ്ടാണ്.“

“എന്നാലും നിന്റെ കഴിവിൽ നിനക്കു വിശ്വാസമില്ലേ..“

“അങ്ങനെ തോന്നിയോ..“

“ഞാനൊന്നും പറയുന്നില്ല.. നമുക്കീ വിഷയം വിടാം... ടാ.. നമ്മുടെ റിസൾട്ട് അടുത്താഴ്ചവരികയാണ്.“

“അതേയോ...?“

“ഞാനതൊക്കെ മറന്നു. നീയെന്തായാലും അതിൽ കടന്നുകൂടുമെന്നുള്ളത് ഉറപ്പുള്ള കാര്യമാണ്.. പക്ഷേ എന്റെ കാര്യമതല്ലല്ലോ..?“

“ഫസലേ ഇതാ ഞാൻ പറഞ്ഞേ നിന്റെ കഴിവിൽ നിനക്ക് വിശ്വാസമില്ലെന്ന്.“

“അതല്ലടോ...“

“പിന്നെ... നീ എന്തായാലും വിജയിക്കുമെന്നുറപ്പാ.. പക്ഷേ.. എന്റെകാര്യം.“

“അതെന്താ നിനക്കിപ്പോൾ സംശയം..“

“അതേ.. കുറച്ചുനാൾ ക്ലാസ്സിൽ എത്താനായിട്ടില്ല. പിന്നെ നീയെഴുതിയതുവച്ചു നോക്കുമ്പോൾ.. ഞാൻ അത്രയും എഴുതിയോ എന്നു സംശയവുമുണ്ട്.

“പിന്നെ.. നീയൊന്നു പുളുവടിക്കാതെ..“

“ഇല്ലടാ.. സത്യം.. എഴുതിയതു പലതും ഓർത്തെടുത്തപ്പോൾ അതെല്ലാം ശരിയാണോയെന്ന സംശയം..“

“ഇല്ലെടി.. നിനക്കെന്തായാലും കിട്ടും...“

“അതൊരു പ്രശ്നമല്ല.. ലിസ്റ്റിലുണ്ടായാൽ മതിയായിരുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ വാപ്പ സീറ്റൊപ്പിച്ചു തരുമെന്നുറപ്പുമാണ്.“

“നീ വെറുതേ ടെൻഷനടിക്കാതെ. എല്ലാം നടക്കും. പടച്ചോൻ കാക്കും.“

“അതാ ഒരു പ്രതീക്ഷ.“

“ടാ.. നമുക്ക് ഒരു കോളേജിൽ കിട്ടിയാൽ മതിയായിരുന്നു. വാപ്പാനെക്കൊണ്ടു ഒരുവിധം സമ്മതിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്... ആദ്യം ഇവിടെ പഠിക്കാമെന്നാണ് പറഞ്ഞത്.. പക്ഷേ.. ഞാനും ഉമ്മയും കൂടി പറഞ്ഞ് മാറ്റിച്ചു... ഇവിടെ വാപ്പ നല്ല ഹാപ്പിയാ... ബിസിനസ്സ് നന്നായി പോകുന്നു. അവിടുത്തെ കാര്യങ്ങളും പ്രശ്നമില്ലാതെ പോകുന്നുണ്ട്.. ഇടയ്ക്ക് ഞങ്ങൾ നാട്ടിൽ വരും അപ്പോൾ കാണാം.. നിനക്കിങ്ങോട്ട് വന്നൂടെ...“

“അത് ഞാൻ വീട്ടുകാർക്ക് ഇപ്പോഴും കൊച്ചുകുട്ടിയാ.. അവര് വിടില്ലന്നേ..“

“പിന്നെ. ഒരു കൊച്ചു കുട്ടി.നിന്റെ കയ്യിലിരിപ്പ് എനിക്കല്ലേ അറിയൂ...ഒന്നു പോടീ...നീ എന്റടുത്ത് നിന്ന് മേടിക്കും...അതല്ലടാ നിന്നെ എത്രയായി കണ്ടിട്ട് കാണാൻ കൊതിയാവുന്നുണ്ട് വേണേങ്കി നീ വിചാരിച്ചാൽ വരാവുന്നതേയുള്ളൂ.“അതിന് നിനക്ക് എന്നെ വേണ്ടല്ലോ അല്ലെ...എടീ പെണ്ണെ നീ വിശമിക്കല്ലേ...

“നോക്കട്ടെ.. എന്തെങ്കിലും വഴിയൊത്താൽ എത്താം... ഞാൻ അവിടെത്തിയാൽ നിന്റെ വാപ്പ തെറ്റിദ്ധരിക്കില്ലേ..“

“പിന്നെ... നിന്നെ എന്തിനാ തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നേ...നീയൊന്നു പോടാ ചെക്കാ വരില്ലങ്കിൽ അത് പറ അല്ല പിന്നെ അവന്റെ ഓരോ മുടന്തൻ ന്യായങ്ങൾ എന്നെ വെറുതെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കല്ലേ ..“

“ഓ ഞാൻ തർക്കിക്കുന്നില്ലേ..“

“ടാ.. കാണാൻ തോന്നുന്നു...അത് കൊണ്ടല്ലേ എന്റെ ചക്കരെ“

“ഇവിടെല്ലാരുമുണ്ട്..“ അവൻ സബ്ജക്ട് മാറ്റാൻ നോക്കി. കാരണം എല്ലാവരും അവിടുണ്ട്... ആരും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ലെന്നുറപ്പാണ്. പക്ഷേ.. തന്നെ വാച്ച് ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്നുള്ളത് ഉറപ്പാണ്...“

“ങാ.. മനസ്സിലായി.. ഞാൻ വയ്ക്കുന്നു.. റിസൾട്ട് അറി‍ഞ്ഞാൽ നീ വിളിക്കണേ...“

“വിളിക്കാം...“

“ശരി..“

“ഓക്കെ..“

അവർ ഫോൺ വച്ചു.

“ആരായിരുന്നു..“ സഫിയ ചോദിച്ചു.

“ഐഷുവാ...“

“എന്താ ഈ നേരത്ത്.“

“അടുത്താഴ്ച റിസൾട്ടു വരുന്നെന്നു പറഞ്ഞു..“

“ശരിയാ... ദിവസങ്ങൾ പോകുന്നതറിഞ്ഞില്ല“..

“ഫസലേ.. നിനക്ക് കിട്ടും... എന്റെ നിഗമനങ്ങൾ തെറ്റിയിട്ടില്ല.“ഹമീദാണത് പറഞ്ഞത്..“

“ഉപ്പാന്റെ ആഗ്രഹമാ.. ഉപ്പ നന്നായി പ്രാർത്ഥിച്ചോ.“

“ഇല്ലടാ... നിനക്ക് കിട്ടും..“

അന്നത്തെ ദിവസം അത്താഴത്തോടെ എല്ലാവരും ഉറങ്ങാൻ പോയി..

ഇപ്പോൾ ഐഷുവിനെ കണ്ടിട്ട് ഒത്തിരി ദിവസങ്ങളായിരിക്കുന്നു. കാണണമെന്നുള്ള ആഗ്രഹമുണ്ട്. പക്ഷേ വഴിയില്ല. എങ്ങനെയാ പോകുന്നത്... വീട്ടിൽനിന്നും അനുവാദം കിട്ടിയാൽ പോകാം.. പക്ഷേ വീട്ടുകാർ സമ്മതിക്കണ്ടേ... ഇക്കാര്യം മൗലവിയോട് പറയാം. പുള്ളിക്കരന് എന്തെങ്കിലും ഐഡിയ കണും. ബാംഗ്ലൂരിൽ ഒരു പരിപാടിയുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞ് പോയാൽ മതിയല്ലോ..

അവൻ പതുക്കെ ഉറക്കത്തിലേയ്ക്ക് വഴുതിവീണു...

പിറ്റേദിവസം രാവിലെ സഫിയയുടെ വിളികേട്ടാണ് അവൻ ഉറക്കമുണർന്നത്. അവൻ താഴേയ്ക്ക് വന്നപ്പോൾ അപ്രതീക്ഷിതമായി സ്റ്റീഫൻ അങ്കിളും ഭാര്യയും മോളുമുണ്ട്...

“എന്താ ഫസലേ.. ഇപ്പോഴാണോ ഉറക്കമുണർന്നത്..“

“അങ്കിൽ എന്തുണ്ട് വിശേഷം.“

“നല്ല വിശേഷം.. എന്തൊക്കെയാ നിന്റെ വിശേഷം..“

“റിസൾട്ട് കാത്തിരിക്കുന്നു...“

“ഓക്കെ... എന്തായാലും കിട്ടുമെന്നുറപ്പാണല്ലോ.“

“കിട്ടണം... പിന്നെല്ലാം ദൈവത്തിന്റെ കൈകളിലല്ലേ..“

“ശരിയാണ്.. നിനക്ക് വേണ്ടി ഞങ്ങളും പ്രാർത്ഥിക്കുന്നുണ്ട്.. എല്ലാം നേരേയാകും..“

“അങ്കിൾ ചേച്ചിയെന്നാ വരുന്നേ..“

“ചേച്ചീടെ കാര്യം പറയാനാ വന്നത്.. ഡിസംബർ 2-ാം തീയതി വിവാഹം നിശ്ചയിച്ചു... ഇനി രണ്ടു  മാസമുണ്ട്.. ആദ്യം പറയുന്നത് ഇവിടെയാകട്ടെ എന്നു കരുതി..“

“ചേച്ചി എന്നെത്തും.“

“അവൾ കല്യാണത്തിന് രണ്ടാഴ്ചമുന്നെ എത്തുമെന്നാ അറിയിച്ചിരിക്കുന്നത്..“

അവർ കുശലംപറഞ്ഞു ഉച്ചഭക്ഷണവും കഴിഞ്ഞാണ് യാത്ര തിരിച്ചത്...

അനാവശ്യ യാത്രകൾ ഒഴിവാക്കുക. അഹങ്കാരംകൊണ്ട് മത്തുപിടിച്ച മനുഷ്യന് ദൈവം നൽകിയ ശിക്ഷയാണ് കൊറോണയെന്നു കരുതി ജീവിക്കുക... മരുന്നില്ലാത്ത ഈ മഹാമാരി ഉത്സവമാക്കാൻ രാഷ്ട്രീയക്കാർ മത്സരിക്കുന്നു... ജീവിച്ചിരുന്നാലല്ലേ നേതാവാകാൻ സാധിക്കൂ... രാഷ്ട്രീയ നേതൃത്വങ്ങൾ തീരുമാനമെടുക്കേണ്ട സമയം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു. ആൾക്കൂട്ട സമരങ്ങൾ മീഡിയായുടെ ശ്രദ്ധ ലഭിക്കാൻവേണ്ടി സംഘടിപ്പിക്കുന്നതാണ്. ഈ സമരങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കാൻ ഇവിടുത്തെ മാധ്യമങ്ങൾ വിചാരിച്ചാൽ മതി.. അവർ അത് പ്രക്ഷേപണം ചെയ്യാതിരിക്കുക. അന്നു തീരും ഈ കൊറോണ പകർത്തൽ നാടകങ്ങൾ.. മാസ്കില്ലാതെ ഉച്ചത്തിൽ അലറിവിളിച്ചു പോകുന്ന അണികൾ.. അവരിൽ ആർക്കാണ് അസുഖമെന്ന് അറിയില്ല... മരണത്തിന് ജാതിയില്ല മതമില്ല പദവിയില്ല... മീഡിയക്ക് ആവശ്യം സെൻസേഷണൽ വാർത്തകളാണ്... മനുഷ്യനുണ്ടേലേ വാർത്തയുള്ളൂ... അതിരുകടക്കുന്ന സമരങ്ങൾ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യാതിരിക്കുക... അത് മറ്റുള്ളവരിൽ ജാഗ്രതക്കുറവുണ്ടാക്കും... വീണ്ടും വീണ്ടും സമരം ചെയ്യാൻ പ്രേരിപ്പിക്കും... വേണം നമുക്കൊരു മീഡിയാ സംസ്കാരം... കൊറോണക്കാലത്തെ സംസ്കാരം... എന്റെ വീട്ടിലെ ടി.വി. ഇപ്പോൾ വാർത്തകളിൽ നിന്നും മുക്തമാണ്... കാരണം മനുഷ്യന് ഉപകാരമില്ലാത്ത വാർത്തകൾ കാണാനാഗ്രഹമില്ല... കുഞ്ഞുങ്ങൾ അവരുടെ ഇഷ്ട പരിപാടികൾ കാണട്ടെ... പുതു തലമുറയെങ്കിലും രക്ഷപ്പെടട്ടെ...

ജാഗ്രത.. ജീവന്റെ വിലയുള്ള ജാഗ്രത...




സസ്നേഹം ഷംസുദ്ധീൻ തോപ്പിൽ 27 09 2020



തുടർന്നു വായിക്കുക അടുത്ത ഞായറാഴ്ച്ച 04 10 2020

19.9.20

നിഴൽവീണവഴികൾ ഭാഗം 92

 

 

അവർ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് ഉറങ്ങാൻ കിടന്നു. അൻവറിന് ഉറക്കം വന്നില്ല... തന്റെ ജേഷ്ഠൻ തനിക്ക് നൽകിയിരിക്കുന്നത് ഒരു പുതു ജീവിതമാണ്... അവന്റെ സ്നേഹത്തിനു മുന്നിൽ താൻ പരാജയപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അഭിമന്യു എന്തായാലും അവന്റെ ശക്തിതന്നെയാണ്... എന്തിനും കൂടെനിൽക്കുന്ന ആത്മാർത്ഥ സുഹൃത്ത്... കുട്ടിക്കാലത്തേ അറിയാം... സൽസ്വഭാവി... എത്രയോ ദിവസം തങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ വന്നിരിക്കുന്നു. ആ സ്വഭാവത്തിൽ ഇന്നും അവനൊരു മാറ്റവും വന്നിട്ടില്ല... പലതും ഓർത്തോർത്ത് അൻവർ ഉറക്കത്തിലേയ്ക്ക് വഴുതിവീണു.

ഔപചാരികമായ ഉദ്ഘാടനം... സ്പോൺസർ എത്തിയിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തെ കൊണ്ടുതന്നെ ഉദ്ഘാടനം നിർവ്വഹിപ്പിച്ചു... അവിടെ സിനിമ വിട്ടുവന്ന സമയമായതിനാൽ നല്ല തിരക്കുമുണ്ടായിരുന്നു. ഓർഡറുകൾ സ്വീകരിച്ചു തുടങ്ങി... പ്രതീക്ഷിച്ചതിലും വിൽപന. കൗണ്ടറിൽ അൻവർ, അൻവറിനെ സഹായിക്കാനായി മലയാളിയായ ഒരു കോഴിക്കോട്ടുകാരനുമുണ്ടായിരുന്നു. അവിടുത്തെ ഭക്ഷണം കഴിച്ച എല്ലാവരും നല്ല അഭിപ്രായം പറഞ്ഞത് അവരെ വളരെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു.

അടുത്ത ദിവസം മുതൽ ഡെലിവറി തുടങ്ങുകയാണ്. അതിനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകളും സ്റ്റാഫുകളും തയ്യാറായിക്കഴിഞ്ഞു. രണ്ടു സ്കൂട്ടർ ഡലിവറി ബോയിമാരെ തയ്യാറാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഓർഡറെടുക്കുന്നതിനുള്ള പരസ്യം നൽകിക്കഴിഞ്ഞു. സിനിമയ്ക്കിടയിൽ സ്ലൈഡ് പ്രദർശിപ്പിക്കാൻസംവിധാനവുമുണ്ടാക്കി.. ഫ്ലാറ്റുകളിലും ഓഫീസുകളിലും ഫ്ലൈയർ വിതരണത്തിനുള്ള സംവിധാനവും നേരത്തേ ചെയ്തിരുന്നു. റഷീദിന് ഒരു കാര്യത്തിൽ ഉറപ്പായിരുന്നു.. തങ്ങളുടെ തീരുമാനം തെറ്റിയിട്ടില്ല.. മണിക്കൂറുകൾക്കകം ഷവർമ്മ പൂർണ്ണമായും തീർന്നുകഴിഞ്ഞിരുന്നു. 60 കിലോയുടെ ഷവർമയായിരുന്നു. അതപ്പാടെ തീർന്നിരിക്കുന്നു. പിന്നീട് ചിക്കൻ ബർഗർ, സാൻവിച്ച് ഹോട്ട്ഡോഗ് തുടങ്ങിയവയുടെ വിൽപ്പന തകൃതിയായി നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. നാളെ കുറച്ചുകൂടി തയ്യാറെടുപ്പുകൾ വേണ്ടിവരുമെന്ന് അവർക്ക് മനസ്സിലായി.

രാത്രി 9 മണിവരെയാണ് അവർക്ക് റസ്റ്റാറന്റ് നടത്തുവാനുള്ള അനുവാദം നൽകിയിരിക്കുന്നത്... അന്നത്തെ ദിവസം 9 മണിക്ക് തന്നെ കച്ചവടം ക്ലോസ് ചെയ്തു.. അന്നത്തെ കണക്കുകൾ ക്ലിയർ ചെയ്യാൻ വീണ്ടും ഒന്നൊന്നര മണിക്കൂറോളം എടുത്തു. എല്ലാവരും നന്നായി ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു. തിരക്കിനടയിൽ അൻവറിനും റഷീദിനും അഭിമന്യുവിനും പരസ്പരം സംസാരിക്കാനുള്ള സമയം പോലും ലഭിച്ചിരുന്നില്ല.. ജീവനക്കാർക്കൊപ്പം അവർ ജോലികളിൽ മുഴുകുകയായിരുന്നു. അന്നത്തെ ബിസിനസ്സിൽ എല്ലാവരും വളരെയധികം ഹാപ്പിയായിരുന്നു.

അവർ ഷോപ്പ് ക്ലോസ്സ് ചെയ്ത് പുറപ്പെട്ടു. ജീവനക്കാർ അവർക്കുള്ള വാനിൽ അക്കമഡേഷനിലേയ്ക്കും. റഷീദും അഭിമന്യുവും അൻവറും അവരുടെ കാറിൽ താമസസ്ഥലത്തേയ്ക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു.

“അൻവർ എങ്ങനെയുണ്ട്.“ അഭിമന്യുവാണത് ചോദിച്ചത്.

“അഭിമന്യു നിങ്ങളുടെ തീരുമാനം കറക്ടാണെന്ന് ഞാൻ പറയും.. എല്ലാവരും ഹാപ്പിയാണ്. കൂടുതൽ വിറ്റുപോകുന്നത് ഷവർമയാണ്. നാളെ കുറച്ചുകൂടി വേണ്ടിവരുമെന്നു തോന്നുന്നു..“

“അതു ഇപ്പോൾ വേണ്ട.. കാരണം ഇതൊരു ട്രെൻഡാകുമോ എന്നു നോക്കിയിട്ടു മതി.. ഇന്ന് അറുപതു കിലോയായിരുന്നല്ലോ.. നാളെയത് അൻപതു മതി.. കാരണം ഇവിടെ നല്ല സെയിൽ ഉള്ള കാര്യം കസ്റ്റമേഴ്സിനു മനസ്സിലാകണം... വെറും ഒരു ബിസിനസ് ട്രിക്.. ഒരു പരീക്ഷണം.“

“ശരി..“

“തൊട്ടടുത്ത കടക്കാരനുമായി സംസാരിച്ചു... മലപ്പുറംകാരനാ.. വന്നിട്ട് പത്തുമുപ്പതു വർഷമായി.. ഷൂക്കട നടത്തുന്നു. ബിസിനസ് അത്ര പോരായെന്നാണ് പുള്ളിക്കാരന്റെ ഭാഷ്യം.. പുള്ളിയ്ക്ക് എല്ലാം മതിയാക്കി പോകാനുള്ള ആഗ്രഹവുമുണ്ട്. അങ്ങനെയെങ്കിൽ പ്രത്യേകം പറയാൻ ഞാൻ പറ‍ഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.. നല്ല വിലകൊടുത്ത് നമുക്കെടുക്കാം.. കൂടുതൽ സൗകര്യത്തോടെ ആ കടയോടൊപ്പം ചേർക്കാം.. അങ്ങനെയെങ്കിൽ ബേക്കറി സാധനങ്ങൾ മാത്രമായി അവിടെ വിൽക്കാം..“ റഷീദാണ് അത് പറഞ്ഞത്..

“അത് നല്ല ഐഡിയാ... എന്തായാലും ഇവിടം നന്നാവുമെന്നുള്ള കാര്യത്തിൽ സംശയമില്ല.. കോയാക്കേടെ ഷവർമ സൂപ്പറാ... പുള്ളിക്കാരന് ഇവിടെ നല്ല എക്സിപീരിയസുമുണ്ട്. ജോലി ചെയ്ത സ്ഥലത്തുനിന്നും ശമ്പളം കൂട്ടിക്കൊടുത്ത് കൂടെക്കൂട്ടിയതാ... ഇനി വിസയുടെ പരിപാടിയും നോക്കണം.. സ്പോൺസർ 10 വിസയ്ക്ക് അനുമതി തന്നിട്ടുണ്ട്... എല്ലാം ഈ മാസം തന്നെ ചെയ്തു തീർക്കണം.“

“അൻവർ തന്നെ അതിനുള്ള സംവിധാനം നോക്കണം.. അതിനുള്ള സർവ്വീസ് എജന്റ് നാളെ അവിടെ വരും.. അയാളോട് ഞാനെല്ലാം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.“

“ശരി...“

അൻവർ നേരത്തേ സൗദിയിൽ ജോലിചെയ്തിരുന്നതിനാൽ ഭാഷ അവനൊരു പ്രശ്നമായിരുന്നില്ല.

“അൻവറേ നീ വീട്ടിൽ വിളിച്ചിരുന്നോ..“ റഷീദ് ചോദിച്ചു.

“ഉദ്ഘാടനം കഴിഞ്ഞയുടൻ ഫോൺ വിളിച്ച് വീട്ടിൽ പറഞ്ഞിരുന്നു. വാപ്പയ്ക്ക് വലിയ സന്തോഷമായി.. റഷീദ് സ്പോൺസറിന്റെ കൂടെ തിരക്കിലാണെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു.“

അവർ സംസാരിച്ചും പറഞ്ഞും വീട്ടിലെത്തി.. എല്ലാവരും നല്ല ക്ഷീണത്തിലായിരുന്നു. ഡൈനിംഗിൽ ഭക്ഷണം തയ്യാറായിരുന്നു.. അവർ കുളിച്ച് ഫ്രഷായി ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കിടന്നപ്പോഴേയ്ക്കും പന്ത്രണ്ടു മണിയായിരുന്നു. അന്നത്തെ കളക്ഷൻ എണ്ണി തിട്ടപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. അടുത്ത ദിവസത്തേയ്ക്കുള്ള പണം മാറ്റിവച്ച് ബാക്കി അക്കൗണ്ടിലേയ്ക്കിടാനുള്ള കാര്യങ്ങളും റഡിയാക്കിയിരുന്നു.

രാവിലെ തന്നെ മൗലവി വീട്ടിലെത്തിയിരുന്നു. വണ്ടിയുടെ ഹോൺ കേട്ടപ്പോഴേ ഫസൽ ബാഗുമെടുത്ത് പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങി.. രണ്ടുദിവസത്തേയ്ക്കുള്ള ഡ്രസ്സും മറ്റ് അവശ്യ സാധനങ്ങളും എടുത്തിരുന്നു. മൗലവി വിട്ടിലേയ്ക്ക് വന്നു.. ഹമീദിക്കയെ അഭിവാദ്യം ചെയ്തു..

“ഇക്കാ... ഇവൻ സുരക്ഷിതമായിരിക്കും. ഒന്നും പേടിക്കേണ്ട.. നാളെ ഇവിടെത്തിക്കാം...“

“അങ്ങയെ ഞങ്ങൾക്ക് വിശ്വാസമാ....“ കൂടുതൽ നേരം അവിടെ നിൽക്കാനുള്ളസമയമുണ്ടായിരുന്നില്ല.. അവർ യാത്രപറഞ്ഞ് തിരിച്ചു... വാഹനം വേഗതയിൽ പാഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. ഫസലും മൗലവിയും ബാക്ക് സീറ്റിലാണ് ഇരുന്നിരുന്നത്.. ഡ്രൈവർ സ്ഥിരം ആള് തന്നെ..

“ഫസലേ.. ഇന്ന് വൈകുന്നേരം നമ്മൾ മാഹിയിലെത്തും.. ഒന്നു കുളിച്ച് ഫ്രഷായി പള്ളിയിലേയ്ക്ക് പോകണം.. എന്റെ പ്രസംഗത്തിന് മുന്നേ നിന്റെ ഒരു പ്രസംഗമുണ്ട്...“

അവനൊന്നു ഞെട്ടി..

“ഞാനെന്തു പറയാനാണ്...“

“നിനക്കെല്ലാം അറിയാം... ഖുർആനും വിദ്യാഭ്യാസവും എന്ന ഒരു പുസ്തകം ഞാൻ തന്നിട്ടില്ലേ... അതു നീ വായിച്ചായിരുന്നല്ലോ.. അതിലെ ചില പ്രസക്ത ഭാഗങ്ങൾ അവതരിപ്പിക്കണം... വിദ്യാഭ്യാസ കാലഘട്ടത്തിൽ അക്കാദമിക് വിഷയങ്ങൾക്കൊപ്പം ഖുർആൻ പാരായണം ചെയ്യേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യവും വേദപഠനത്തിൽ ചെലുത്തേണ്ട ശ്രദ്ധയും വിശദായി പ്രദിപാതിക്കുന്നുണ്ട്... വിശുദ്ധ ഖുർആൻ.. അത് മനസ്സിരുത്തി പഠിക്കുകയെന്നുള്ളതാണ്. അറബിക് വാക്കുകളിലെ മലയാളം തർജ്ജമ വിശദമായി അതിൽ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്... ഓത്തുപള്ളിയിലെ അധ്യാപനരീതിയും ബാങ്കുവിളിയിലെ സമയക്രമീപകരണവും വ്യക്തിശുചിത്വും എല്ലാമെല്ലാം അതിലുണ്ട്..“

അവൻ ഓരോന്നോരോന്നായി ഓർക്കാൻ തുടങ്ങി.. മൗലവി ബാഗിൽ നിന്നും ഒരു പുസ്തകം കൂടി കൈയ്യിലെടുത്തു...  അതിൽ വിശുദ്ധ ഖുർആൻ മലയാള പരിപാഷയായിരുന്നു. അദ്ദേഹം അതിൽ മാർക്കു ചെയ്ത ഭാഗം അവനെ കാണിച്ചു...

“ഇവിടം മുതലുള്ള 14 പേജുകളാണ് നമ്മുക്ക് സാധാരണക്കാർക്ക് മനസ്സിലാകുന്ന രീതിയിൽ പ്രസംഗിക്കേണ്ടത്.. പ്രാസംഗിക രീതി നിന്നോട് പ്രത്യേകം പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ...“

അവന് ആദ്യം ചെറിയ ഭയം തോന്നിയെങ്കിലും എവിടുന്നോ ഒരു ധൈര്യം അവനിലെത്തി... ഖുർആ നിലെ സ്വർണ്ണ ലിപികളിൽ അവൻ വിരലോടിച്ചു... അതിന്റെ പേജുകളോരോന്നായി മറിച്ചു നോക്കി... ഒരു പേജിൽ അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഉടക്കി...

ഇഖ്‌റഹ് ബിസ്മി റബ്ബിക്കല്ലാതീ ഹലഖ് [സൃഷ്ടിച്ചവനായ നിന്‍റെ രക്ഷിതാവിന്‍റെ നാമത്തില്‍ വായിക്കുക.] ഹലഖൽ ഇൻസാന മിൻ ഹലഖ് [മനുഷ്യനെ അവന്‍ ഭ്രൂണത്തില്‍ നിന്ന്‌ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു.]ഇക്‌റഹ് വറബ്ബറുകൽ അക്റമു [നീ വായിക്കുക നിന്‍റെ രക്ഷിതാവ്‌ ഏറ്റവും വലിയ ഔദാര്യവാനാകുന്നു...ഫസൽ മനസ്സിരുത്തി വായനയിൽ മുഴുകി...   


രാവിലെ കാപ്പികുടിയും, ഉച്ചഭക്ഷണവും പോകുന്ന വഴിയിലുള്ള ഹോട്ടലുകളിൽ നിന്നുമായിരുന്നു. ഏകദേശം മൂന്നു മണിയോടുകൂടി അവർ മാഹിയിലെത്തി.. അവിടെനിന്നും വീണ്ടും ഒരു മണിക്കൂറത്തെ യാത്ര തങ്ങള്കുഞ്ഞ് മൗലവിയുടെ പേരിലുള്ള പള്ളിയാണവരുടെ ലക്ഷ്യം... താമസം അവിടുന്നു രണ്ടു കിലോമീറ്റർ അപ്പുറമുള്ള ലോഡ്ജിലാണ് ഏർപ്പാടാക്കിയിരിക്കുന്നത്.. റൂമിൽ പോയി ഫ്രഷായിട്ടുവേണം അങ്ങോട്ടേയ്ക്ക് പോകാൻ... ഏഴുമണിക്കെത്തിയാൽ മതി.. അതുവരെ ചെറിയരീതിയിൽ ഒരു വിശ്രമവുമാവാം...


പ്രതീക്ഷിച്ച സമയത്തുതന്നെ അവർ ലോഡ്ജിലെത്തി.. അവിടെ പള്ളിക്കമ്മറ്റിക്കാരായ രണ്ടുപേർ എത്തിച്ചേർന്നിരുന്നു. അവരെ രണ്ടാളേയും സ്വീകരിച്ച് റൂമിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോയി... ഫസലും അവരോടൊപ്പം റൂമിലെത്തി. വിശാലമായ റൂം.. അവരെ റൂമിലാക്കി പള്ളിക്കമ്മറ്റിക്കാർ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി..

“ഫസലേ... വേണമെങ്കിൽ ചെറിയൊരു പ്രിപ്പറേഷനാവാം.. എന്തേലും സംശയമുണ്ടെങ്കിൽ എന്നോട് ചോദിക്കണം.“

“അത്. എനിക്ക് മുൻ പരിചയമില്ല..“

“അതിനുള്ള അവസരമാണല്ലോ ഇപ്പോൾ വന്നിരിക്കുന്നത്.“

“.. പറയുമ്പോൾ തെറ്റുണ്ടായാലോ..“

“നീ വന്നിരിക്കുന്നത് എന്നോടൊപ്പാണ്... അങ്ങനെതെറ്റുണ്ടായാൽ നമ്മൾ തിരുത്തും.. നീ അതിൽ ഭപ്പെടേണ്ട..“

ഫസൽ ഓർക്കുകയായിരുന്നു. തനിക്ക് കിട്ടിയ ഈ അവസരം നന്നായി വിനിയോഗിക്കുക.. തന്റെ ലക്ഷ്യം ഒരു ഡോക്ടറാവുകയെന്നതുതന്നെയാണ്. പക്ഷേ വേദപഠനത്തോടും അതിന്റെ ക്ലാസ്സുകളോടും ഇപ്പോൾ വളരെയധികം ഇഷ്ടം തോന്നിത്തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. മൗലവി ഒരിക്കൽ ചോദിച്ചതാണ്. നിനക്ക് ഡോക്ടറാകണോ... അതോ എന്നെപ്പോലെ പടച്ചോന്റെ വാക്കുകൽ സാധാരണക്കാരിലെത്തിക്കുന്നൊരു മുസ്സൽമാനാകണോ യെന്ന്... അന്ന് തനിക്ക് വ്യക്തമായ ഒരുത്തരം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. ആ കാലം മാറിയിരിക്കുന്നു. ആധികാരികമായി തനിക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിച്ചിരിക്കുന്നു. ഡോക്ടറായാലും ഒരു പുണ്യ പ്രവർത്തിയാണല്ലോ ചെയ്യുന്നത്.. മൗലവിയായാലും അതുതന്നെ... പക്ഷേ തന്നിലൂടെ ജീവിതം തിരിച്ചുപിടിക്കാൻ ഒരു മനുഷ്യന് സാധിക്കുന്നെങ്കിൽ അതിനേക്കാൾ സന്തോഷം എന്താണ്.. ആയതിനാൽ ഒരു ഡോക്ടറായ പ്രഭാഷകനാകം... ആ ഉത്തരം അദ്ദേഹത്തിന് അന്ന് നന്നായി ഇഷ്ട്പെട്ടിരുന്നു.

അവർ രണ്ടാളും കുളിച്ച് ഫ്രഷായി... അവർക്കുള്ള ചായയും ലഘുഭക്ഷണവും അപ്പോഴേയ്ക്കും റൂമിലെത്തിയിരുന്നു. കോഫിയും അപ്പവും മട്ടൻ കുറുമയും... അവർ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേയ്ക്കും പള്ളിക്കമ്മറ്റിക്കാരെത്തിയിരുന്നു. അവരുടെ വാഹനത്തിൽ നേരേ പള്ളിയങ്കണത്തിലേയ്ക്ക്.

അവിടെത്തിയപ്പോൾ ഫസലിന് തന്റെ ധൈര്യം ചോർന്നു പോകുന്നതുപോലെ തോന്നി... ധാരാളം ജനങ്ങൾ അവിടെ കൂടിയിരിക്കുന്നു. സ്ത്രീകളേയും പുരുഷന്മാരേയും വേർതിരിച്ചിരിക്കുന്നു.. കുട്ടികളുൾപ്പടെ ധാരാളംപേർ അവിടുണ്ട്.. ഫ്രണ്ട് റോയിലായി കുറച്ച് പ്രായമായ ആളുകളുമുണ്ട്. അവരിൽ പലരും പണ്ഡിതരാണെന്ന് കണ്ടാലറിയാം.. താൻ വല്ല മണ്ടത്തരവും വിളിച്ചു പറഞ്ഞാലോ... മൗലവി അവന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക നോക്കി.. “വേണ്ടത് ധൈര്യമാണ്.. മനസ്സിൽ പടച്ചോൻ മാത്രം.. മറ്റൊന്നും നിന്റെ മനസ്സിൽ വേണ്ട... പള്ളിക്കമ്മറ്റിക്കാർ അവരെ രണ്ടാളേയും സ്വീകരിച്ച് വേദിയിലേയ്ക്ക് ആനയിച്ചു...  സ്റ്റേജിന്റെ പടവുകൾ കയറിയപ്പോൾ ഫസലിന് തന്റെ കാലുകൾ വിറക്കുന്നതുപോലെ തോന്നി.. മൗലവിയുടെ കൈകളിലൊന്നു പിടിച്ചു.. അദ്ദേഹം അവന്റെ കൈകളിൽ മുറുകിപ്പിടിച്ചു... ആ സ്പർശനം അവനിൽ കൂടുതൽ ധൈര്യം പകർന്നു... സ്വാഗത പ്രാസംഗികൻ അവരെ പരിചയപ്പെടുത്തി... മുന്നിലെ കുട്ടികളെ നോക്കി പറഞ്ഞു തുടങ്ങി..

“ഫസൽ... മൗലവിയുടെ വളരെ വേണ്ടപ്പെട്ട കുട്ടിയാണ്... അവൻ മെഡിക്കൽ പരീക്ഷ എഴുതി നിൽക്കുകയാണ്. ഡോക്ടറാകാൻ.. എന്നിട്ടും മതപരമായ കാര്യത്തിൽ ശ്രദ്ധയൂന്നിയിരിക്കുന്നു... സ്വാഗത പ്രാസംഗികൻ രണ്ടുപേരേയെും ഒരുപാട് പുകഴ്ത്തിപ്പറഞ്ഞു... അവസാനം അദ്ദേഹം ഫസലിനെ സ്റ്റേജിലേയ്ക്ക് ക്ഷണിച്ചു.. മൗലവിയുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കി.. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്തെ ശാന്തഭാവം.. ആ നോട്ടം അവന് കൂടുതൽ കരുത്തു നൽകി.. നേരേ മൈക്കിനടുത്തേയ്ക്ക്... തന്റെ ആദ്യ പ്രഭാഷണം....

നാമിവിടെ കൂടിയിരിക്കുന്നത് അറിവ് നേടുക എന്ന ലക്ഷ്യവുമായാണ്. കുട്ടികൾ അവർ നാളെയുടെ  വരദാനമാണ്.. നിങ്ങളിൽ എത്രപേർ ഖുർആൻ അർത്ഥം അറിഞ്ഞു കാണാപ്പാഠം പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്... നിശ്ശബ്ദത... എനിക്കറിയാം.. ആരും പൂർണ്ണമായും മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ലെന്നത്.. ഒരു മുസ്സൽമാന്റെ പ്രധാന ശീലങ്ങളി‍ൽ ഒന്നാണ് ഖുർആൻ പഠിക്കുക.. അത് തെറ്റ് കൂടാതെ പാരായണം ചെയ്യുക... പ്രാവർത്തികമാക്കുകയെന്നുള്ളത്.. മതം ഒരു അനുഷ്ഠാനമാണ്... "ഇഹലോക ജീവിതം ശാശ്വതമാണെന്ന് മനസ്സിൽ കരുതീടല്ലേ മനുഷ്യാ... ഇന്നല്ലെങ്കിൽ നാളെ എല്ലാം വെടിഞ്ഞു നീ യാത്ര തിരിക്കുമല്ലോ..." മുൻപെങ്ങോ കേട്ടുമറന്ന ഈ പാട്ടിന്റെ ഈരടികൾ ഞാൻ ഓർക്കുന്നു. കരുണാ നിധിയായ  റബ്ബിന്റെ കൽപ്പന തെറ്റി നടക്കല്ലേ.. എന്ന ഈരടികൾ മനസ്സിൽ ഓർക്കുക ഭൂമിയിലെ ജീവിതം ഒരു ഇടത്താവളം മാത്രമാണ് സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് പോകാൻ നമ്മൾ യോഗ്യരാണോ എന്ന് തീരുമാനിക്കാനുള്ള ഇടത്താവളം പണത്തിന്റെയും പദവിയുടെയും കൂടെ പോകാതെ മനുഷ്യനായി ജീവിക്കുക... അതാണ് പൂർവീകർ നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്.ചോദിച്ചു വാങ്ങല്ലേ നരകത്തിലേക്കുള്ള പ്രവേശനം അവന്റെ ഓരോ വാക്കുകളും അവിടെ കൂടിയിരിക്കുന്ന മനുഷ്യ ഹൃദയങ്ങളിലേക്കാണ് തുളച്ചു കയറിയത് നിശബ്ദമായ ആ അ ന്തരീക്ഷസത്തിൽ ഒരു മത പ്രഭാഷകന്റെ ജനനം അവിടെ കൂടിയിരിക്കുന്ന ജനങ്ങൾ സാക്ഷിയായി...

അവന്റെ പ്രസംഗം കണികളെല്ലാം നിശബ്ദമായി കേട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു... വിശുദ്ധ ഖുർആനെക്കുറിച്ച് അവന്റെ കാഴ്ചപ്പാടുകളായിരുന്നു അവൻ അവിടെ അവതരിപ്പിച്ചത്... പലപ്പോഴായി കേട്ടിരുന്ന മതപ്രഭാഷണങ്ങളിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായ ശൈലിയിലായിരുന്നു അവന്റെ പ്രസംഗം... ഇടയ്ക്കിടെ പറയുന്ന ഖുർആൻ വചനങ്ങൾ അതിനിടയിൽ അതിന്റെ പരിഭാഷ... മനോഹരമായ അവന്റെ ശബ്ദത്തിൽ വളരെ ഭക്തിസാന്ദ്രവുമായിരുന്നു... അവന്റെ പ്രായത്തേക്കാൾ അറിവ് അവനുണ്ടെന്ന് മുതിർന്നവർക്കുപോലും തോന്നി. മൗലവിയ്ക്കുപേലും അത്ഭുതമായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രതീക്ഷകൾക്കപ്പുറമായിരുന്നു ഫസലിന്റെ പ്രഭാഷണം.. സ്വന്തം മതത്തെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നതുപോലെ മറ്റു മതങ്ങളെ ബഹുമാനിക്കുന്നവനുമാകണം മുസൽമാനെന് അവിടെ വിശകലനം ചെയ്തു പറയുകയുണ്ടായി..

അവിടെ തന്റെ ആദ്യ മതപ്രഭാഷണത്തിൽ ഒരു മത പണ്ഢിതൽ ജനിക്കുകയായിരുന്നു... ആരേയും അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്ന വാക്ചാതുര്യവും അക്ഷരസ്പുടതയും അറിവും അവനുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു മണിക്കൂറോളം അവന്റെ പ്രസംഗം നീണ്ടുപോയി... മൗലവി എല്ലാം കേട്ട് സന്തോഷിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. താൻ പോലും ശ്രദ്ധിക്കാതിരുന്ന ചെറിയ കാര്യങ്ങൾ പോലും അവൻ വിശകലനം ചെയ്ത് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇനി തനിക്കിവിടെ എന്താണ് പറയാനുള്ളത്... ഫസലിന്റെ പ്രസംഗത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിന് അഭിമാനം തോന്നി.

അവന്റെ പ്രസംഗം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേയ്ക്കും വേദിയിൽ നിന്നും നിർത്താതെ കരഘോഷം മുഴങ്ങിയിരുന്നു... അടുത്തെത്തിയ ഫസലിനെ മൗലവി ആശ്ലേഷിച്ചു. “നീ വെറും ഫസലല്ല... പണ്ഡിതനായ ഫസലാണ്... അവന്റെ മനസ്സിൽ കുളിരുകോരി.. തനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ട  ഒര മേഖലയാണിത്... പക്ഷേ മറ്റുള്ളവരുടെ ഇഷ്ടത്തിനും പ്രാധാന്യം കൊടക്കേണ്ടതാണല്ലോ...

മൗലവിയുടെ പ്രസംഗവും ഏകദേശം രണ്ടു മണിക്കൂറോളം നീണ്ടുനിന്നു. ഫസൽ വിശദമായി ആ പ്രസംഗങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചു... എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേയ്ക്കും പത്തര മണിയായിരുന്നു. ജനങ്ങളെല്ലാം പിരിഞ്ഞുപോയി.. പള്ളിക്കമ്മിറ്റിക്കാർ മാത്രമേ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവരുമായി വിശദമായി സംസാരിച്ചു.  അന്നത്തെ പ്രസംഗത്തെക്കുറിച്ച് എല്ലാവരും നല്ലഅഭിപ്രായമായിരുന്നു പറഞ്ഞിരുന്നത്... എല്ലാവരും വളരെയധിം പ്രോത്സാഹനം ചൊരിഞ്ഞു.. പള്ളിയിൽ തന്നെ ഏർപ്പെടുത്തിയ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് അവർ റൂമിലേയ്ക്ക് പുറപ്പെട്ടു... കാറിലിരുന്നുകൊണ്ടുതന്നെ ഫസലിനെ അദ്ദേഹം വളരെയധികം പ്രശംസിച്ചിരുന്നു.

റൂമിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തു കടന്നതും മൗലവി ഫസലിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കട്ടിലിലേയ്ക്ക് മറിഞ്ഞു...

വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങളെ രാഷ്ട്രീയ ആയുധമാക്കുന്നത് ഇന്നത്തെ സമൂഹത്തിന് ഒട്ടും യോജിച്ചതല്ല...തലമുറകളായി കൈമാറ്റം ചെയ്തു വരുന്ന ഈ വുശുദ്ധ ഗ്രന്തങ്ങളെ സമരത്തിന്റെ പാതയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നത് ഭൂഷണമാണോ? എന്ന് ചിന്തിക്കണം  അതിനെത്തുടർന്നുണ്ടാകുന്ന രാഷ്ട്രീയക്കാരുടെ സംഭാഷണങ്ങൾ ഒരുരീതിയിലും ന്യായീകരിക്കാവുന്നതല്ല..  എല്ലാറ്റിനും ഒരതിർവരമ്പ്  ആവശ്യമായിരിക്കുന്നു... വിവാദങ്ങൾ വരും പോകും... കൊറോണ വരും പക്ഷേ പോകാൻ പ്രയാസമാണ്... അസുഖം മാറിയാലും അനേകകാലം അതിന്റെ പരിണിത ഫലങ്ങളുണ്ടാവുമെന്ന് പറഞ്ഞു കേൾക്കുന്നു... ഇപ്പോൾ നമുക്കാവശ്യം ജീവന്റെ വിലയുള്ള ജാഗ്രതയാണ്...



സസ്നേഹം നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം ഷംസുദ്ധീൻ തോപ്പിൽ 20 09 2020


തുടർന്നു വായിക്കുക അടുത്ത ഞായറാഴ്ച്ച 27 09 2020


12.9.20

നിഴൽവീണവഴികൾ ഭാഗം 91

 


വിഷമത്തോടെയാണെങ്കിലും ചിരിച്ച മുഖത്തോടെ എല്ലാവരും അൻവറിനെ യാത്രയാക്കി. നാദിറയ്ക്ക് നല്ല വിഷമമുണ്ട്.. പക്ഷേ വിഷമിച്ചിരിക്കാനുള്ള സമയമല്ലിതെന്ന് അവൾക്ക് നന്നായറിയാം...
അവർ മൂവരും വണ്ടിയിൽ കയറി.. യാത്ര എയർപോർട്ട് ലക്ഷ്യമാക്കി... യാത്രയ്ക്കിടയിൽ അൻവർ ഓർക്കുകയായിരുന്നു. ഇതുപോലെ വർഷങ്ങൾക്കുമുമ്പ് ഒരു യാത്ര... അന്ന് കുടുംബത്തിന്റെ അവസ്ഥ ചിന്തിക്കാൻപോലും കഴിയുമായിരുന്നില്ല. വാപ്പയുടെ ശ്രമഫലമായി ലഭിച്ച വിസയിൽ വിദേശത്തേയ്ക്ക്... താൻ വിദേശത്തേയ്ക്ക് പോകുമ്പോൾ എല്ലാവരും നല്ല പ്രതീക്ഷയിലായിരുന്നു. കുടുംബത്തിലെ രക്ഷകനെന്നുള്ള പരിവേഷം... സ്വന്തമായൊരിടം.. എല്ലാം നേടാൻ തക്കപണമുണ്ടാക്കി. പക്ഷേ... നാദിറയുടെ വാക്കുകേട്ട താൻ എല്ലാവരേയും വെറുപ്പിച്ചു... അവസാനം അറബി തന്റെ സമ്പത്ത് തട്ടിയെടുത്ത് ജയിലിലടച്ചപ്പോൾ മറ്റാരുമല്ല രക്ഷയ്ക്കെത്തിയത്, റഷീദ് തന്നെയായിരുന്നു... അന്ന് റഷീദ് ഒരു വിസയ്ക്കുവേണ്ടി എത്രയോതവണ എഴുതിയിരുന്നു പക്ഷേ തനിക്ക് അതിന് മനസ്സുവന്നില്ല.. എന്താണെന്നറിയില്ല.. അന്ന് എല്ലാം നേടിയെന്ന അഹങ്കാരമായിരുന്നു.

”ഇക്കാ... നിങ്ങട കുടുംബം ഒരു മുങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കപ്പലാ... ആ കപ്പലിൽ കപ്പിത്താനാവാതെ സ്വന്തം ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻ നോക്കൂ...” എന്നായിരുന്നു നാദിറ തന്നെ ഉപദേശിച്ചിരുന്നത്... വാപ്പയ്ക്കു ചികിത്സയ്ക്കുപോലും പണമയയ്ക്കാൻ മടിച്ചിരുന്നു. സഫിയയുടെ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ മസനസ്സിലാക്കി ഒരു സഹായവും ചെയ്തതുമില്ല.. അവസാനം എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട് മരുഭൂമിയിൽ അലഞ്ഞ തന്നെ തേടിപ്പിടിച്ച് ഇവിടെത്തിച്ചതും ആ ജേഷ്ഠൻ റഷീദ് തന്നെയായിയുരന്നു. അവർക്ക് തന്നോട് ഒരിക്കലും വെറുപ്പുണ്ടായിട്ടില്ല.. അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചിട്ടുപോലുമില്ല.. എന്തോ തനിക്ക് അവനെപ്പോലെ അന്ന് ചിന്തിക്കാനായില്ല... എന്തിന് എല്ലാവരും ഒരുമിച്ച് ഒരു കുടുംബത്തിൽ കഴിയണം എന്ന ഉദ്ദേശത്തിൽ റഷീദ് വീടു വാങ്ങിയതുപോലും വാപ്പാന്റെ പേരിലാണ്... ”ഇത് വാപ്പാന്റെ സ്വത്താണ്... അത് എല്ലാവർക്കും അവകാശമുണ്ട്... ആയതിനാൽ ഈ വീട്ടിൽ നമുക്കെല്ലാവർക്കും തുല്യ അവകാശമാണൻവറേ” എന്നാ റഷീദ് തന്നോട് പറഞ്ഞത്... കാലം തനിക്കും മാപ്പുതന്നിരിക്കുന്നു.. ഇനി താൻ ഒരു നല്ല മകനാണെന്നും സഹോദരനാണെന്നും ഭർത്താവാണെന്നും ഉപ്പയാണെന്നും തെളിയിക്കാനുള്ള ഒരു അവസരമാണ് പടച്ചോൻ തനിക്കു തന്നിരിക്കുന്നത്.. ഈ അവസരം താനൊരിക്കലും പാഴാക്കില്ല.. ചെയ്ത തെറ്റിനുള്ള പ്രായശ്ചിത്തം മനസ്സിൽ എത്രയോതവണ ചെയ്തിരിക്കുന്നു. മനസ്സുകൊണ്ട് വാപ്പയുടെയും ഉമ്മയുടെയും കാലുകൾ താൻ പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. തനിക്ക് വന്ന ഈ അവസരം എല്ലാ തെറ്റിനുമുള്ള ഒരു പരിഹാരത്തിനുവേണ്ടിയാകാം.

ഫസൽ നല്ല ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു. ചിന്തകളിൽ മുഴുകിയിരുന്നതിനാൽ അവൻവർ എയർപോർട്ടെത്തിയത് അറിഞ്ഞില്ല..

”ഇക്കാ.. നമ്മളെത്തി...” ഉറക്കത്തിലെന്നവണ്ണം അൻവർ ഞെട്ടി ഉണർന്നു.

”ഫസലേ....” അൻവർ അവനെ കുലുക്കി വിളിച്ചു. പാർക്കിംഗിൽ വണ്ടി നിർത്തി.. മൂവരും വണ്ടിയിൽ കരുതിയ വെള്ളമുപയോഗിച്ച് മുഖം കഴുകി.. നല്ല ഉറക്കച്ചടവുണ്ടായിരുന്നു. എയർപോർട്ടിനടുത്ത ക്യാന്റീനിൽ നിന്നും മൂവരും ചായ വാങ്ങിക്കുടിച്ചു..”

”വിഷ്ണു. ഇന്നാ ഇതു വെച്ചോ തിരികെ പോകുമ്പോൾ നിങ്ങൾ കഴിച്ചുപോകണം. പകൽ നല്ലട്രാഫിക്കായിരിക്കും.. വീടെത്താൻ ഒരു സമയമെടുക്കും.”

”അതു കുഴപ്പമില്ല ഇക്കാ.. ഞാനും ഫസലും സ്ഥിരം കഴിക്കുന്ന ഒരു കടയുണ്ട്.. അവിടുന്നാകും ഇന്നത്തെ ഭക്ഷണം..” ഫസലും പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അൻവറിനെ നോക്കി..

അവർ പ്രതീക്ഷിച്ചതിലും അരമണിക്കൂർ മുന്നേയാണ് എയർപോർട്ടിലെത്തിയത്. അവർ മൂവരും എയർപോർട്ടിന്റെ കവാടത്തിലേയ്ക്ക് നടന്നു. വിഷ്ണുവാണ് ലഗേജ് ട്രോളിയിൽ വച്ച് തള്ളിക്കൊണ്ടുപോയത്.. ഒരു കൈ ഫസലിന്റേതുമുണ്ടായിരുന്നതിൽ.

എയർപോർട്ടിൽ നല്ലതിരക്കുണ്ടായിരുന്നു.. ധാരാളം യാത്രക്കാർ കുടുംബമായും അല്ലാതെയും വന്നിരിക്കുന്നു... യാത്രയയക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ബന്ധുക്കളുടെ കണ്ണുനീർ... വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ഗൾഫിലേയ്ക്ക് തിരികെപോകുന്ന പ്രവാസിയായ ഭർത്താവിനെ യാത്രയാക്കാൻ നിറകണ്ണുകളുമായി നിൽക്കുന്ന ഭാര്യ... വാപ്പായെന്നു വിളിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോഴേയ്ക്കും ഗൾഫിലേയ്ക്ക് തിരികെപ്പോകേണ്ടിവന്ന പിതാക്കന്മാർ.. എന്നും എയർപോർട്ടുകൾ ദുഃഖത്തിന്റെയും സന്തോഷത്തിന്റെയും പ്രതീക്ഷയുടെയും സ്വപ്നങ്ങളുടെയും അതിർവരമ്പുകളാണ്... അവിടെ വരേയേ ഉള്ളൂ യത്രാനുമതിയില്ലാത്ത ഏതൊരു ഇന്ത്യാക്കാരന്റെയും യാത്ര.. അനുമതിയുള്ളവന് ആ അതിർവരമ്പുകൾ കടന്നുപോകാം... മനസ്സ് കൂടെവന്നവരുടേയും പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നവരുടെയും കൂടെവിട്ടിട്ട് ശരിരമാണ് ആ അതിർവരമ്പുകൾ ഭേദിച്ച് മുന്നോട്ട് പോകുന്നത്.... കണ്ണിൽ നിന്നും മറയുന്നതുവരെ കൈയുയർത്തിക്കാണിക്കും. പിന്നെ തിരക്കുകളിൽ ഇഴുകിച്ചേരും, യാഥാർത്ഥ്യം മനസ്സിലാക്കി യത്രയിൽ തടസ്സങ്ങളില്ലാതിരിക്കാനായി പ്രാർത്ഥിച്ചുകൊണ്ട് അവിടം വിടുന്ന ബന്ധുക്കൾ.. യാത്രയാകുംവരെ പിടിച്ചുനിന്ന വികാരം, ഉറ്റവർ കണ്ണിൽ നിന്നും മറയുമ്പോൾ പെയ്തുതുടങ്ങുന്ന തുലാവർഷം ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്ന ചിലരേയും അവിടെ കാണാം.

ലഗേജും തള്ളിയുള്ള വിഷ്ണുവിന്റെയും ഫസലിന്റെയും യാത്ര എയർപോർട്ടിന്റെ ഗ്ലാസ് ഡോറുകൾക്കിപ്പുറം വരെ മാത്രം...

”ങ്ഹാ.. ഇനി ഞാൻ കയറട്ടെ... നല്ല തിരക്കുണ്ട്.. നിങ്ങൾ നിൽക്കേണ്ട.. പൊയ്ക്കോ...”

വിഷ്ണു അൻവറിന് ഷേക്ക്ഹാന്റ് കൊടുത്തു.. ഫസലിന് ചെറുതായി കരച്ചിൽവന്നു... പക്ഷേ അവൻ ഉള്ളിലൊതുക്കി... അൻവർമാമാനെ അവൻ ആശ്ലേഷിച്ചു.. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകളിലും കണ്ണുനീർ ഉരുണ്ടുകൂടി... അവിടെ നിന്നാൽ സീനാകുമെന്നു കരുതി.. അൻവർ യാത്രപറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു... കണ്ണിൽ നിന്നും മറയുന്നതുവരെ നോക്കിനിന്നും.. ദൂരെയെത്തി കൈവിശിക്കാണിച്ചു... തങ്ങൾക്കു യാത്ര തിരിക്കാനുള്ള സിഗ്നലായിരുന്നത്.. അവർ രണ്ടാളും കാറിനടുത്തേയ്ക്ക് നടന്നു...

”വിഷ്ണുവേട്ടാ.. നമുക്ക് ആ ഫ്ലൈറ്റ് പറന്നുമുകളിലേയ്ക്കു പോയിട്ടു പോകാം..”

”ശരി.. നിനക്ക് കാണണോ..?”

”അതേ.. വിഷ്ണുവേട്ടാ...”

”അവർ ഫ്ലൈറ്റ് കാണാൻ സാധിക്കുന്ന സൈഡിലേയ്ക്ക് ചെന്നു നിന്നു.. വളരെ ദൂരത്തായിരുന്നു ഫ്ലൈറ്റ്... ധാരളം ഫ്ലൈറ്റുകൾ യാത്രയ്ക്കായി തയ്യാറായി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അതിൽ ഏതു ഫ്ലൈറ്റിലാണ് അൻവറിക്ക പോകുന്നതെന്നറിയില്ല.. പക്ഷേ ഫ്ലൈറ്റിന്റെ സമയം മാത്രമേ അറിയാവൂ.. എന്തായാലും ഒരു ഫ്ലൈറ്റ് പറന്നുപൊങ്ങിയിട്ട് യാത്രതിരിക്കാമെന്ന് വിഷ്ണു പറഞ്ഞു.. ഫസൽ അത് അംഗീകരിച്ചു.

സാവധാനം യാത്രക്കാരേയും വഹിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു ഫ്ലൈറ്റ് റൺവേയിലേയ്ക്ക്.. അവിടെ നിന്നും പതുക്കെ വേഗതകൂട്ടി പെട്ടെന്ന് അതിവേഗത കൈവരിച്ചു പറന്നുയർന്നു. നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ആകാശത്തിലെ മേഘപാളികളിൽ ലയിച്ചു...

”ഫസലേ ഇനി നമുക്ക് പോകാം.. ഇക്കാന്റെ ഫ്ലൈറ്റിന് ഇനിയും മണിക്കൂറുകളുണ്ട്... അതുവരെ നമുക്ക് നിൽ‌ക്കേണ്ട...”

”ശരി.. മാമ പറഞ്ഞതല്ലേ... നമുക്ക് പോകാം...” അവർ എയർപോർട്ടിൽ നിന്നും യാത്ര തിരിച്ചു... അരമണിക്കൂറത്തെ യാത്രയിൽ അവർ സ്ഥിരമായി കയറാറുള്ള ചായക്കടയിലെത്തി.. അവിടെനിന്നും വിഷ്ണു പുട്ടും പയറും പപ്പടവും കഴിച്ചു.. ഫസലിന് ഇഷ്ടം നല്ലചൂടുള്ള പൊറാട്ടയും ബീഫുമായിരുന്നു അവർ പ്രഭാതഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് അവിടെനിന്നും യാത്ര തിരിച്ചു...

”ഫസലേ വേണേങ്കി ഒന്നുറങ്ങിക്കോ...”

”വേണ്ട വിഷ്ണുവേട്ടാ.. ഞാൻ ഉണർന്നിരിക്കാം.. ഉറക്കം വരുന്നില്ല..”

വിഷ്ണുവിനൊപ്പം ഫ്രെണ്ട് സീറ്റിലായിരുന്നു അവൻ ഇരുന്നിരുന്നത്.. സംസാരിച്ചും പറഞ്ഞും അവരുടെ വാഹനം റോഡിലൂടെ കുതിച്ചു പാഞ്ഞു.... നല്ല തണുത്ത കാറ്റടിച്ചപ്പോൾ ഫസൽ അറിയാതെ ഉറങ്ങിപ്പോയി... വീടിനടുത്തെത്തിയപ്പോഴാണ് ഫസൽ ഉണർന്നത്..

”വിഷ്ണുവേട്ടാ... ഇത്ര പെട്ടെന്നിങ്ങെത്തിയോ..”

”നല്ല ആളാ.. ഉണർന്നിരിക്കാമെന്നു പറഞ്ഞിട്ട് നല്ല ഉറക്കമായിരുന്നല്ലോ..?”

”സോറി വിഷ്ണുവേട്ടാ.. ഉറങ്ങിപ്പോയി..”

”സാരമില്ല.. ഞാൻ വിളിക്കാഞ്ഞതാ...”

അവർ വീട്ടിലെത്തി.. വാതിൽക്കൽ ഹമീദുണ്ടായിരുന്നു. അവരെത്തിയപ്പോൾ എല്ലാവരും പുറത്തേക്കിറങ്ങി..

”യാത്രയൊക്കെ സുഖമായിരുന്നോ വിഷ്ണൂ...”

”വലിയ തിരക്കില്ലായിരുന്നു ഹമീദിക്കാ... സുഖമായെത്തി. ഇക്കാനെ യാത്രയയച്ചിട്ടാണ് ഞങ്ങൾ തിരിച്ചത്..”

”വാ വിഷ്ണു കാപ്പികുടിച്ചിട്ടു പോകാം..”

”ഇക്കാ കഴിച്ചു... വരുന്നവഴിക്ക്... ഫസലിന് ഇഷ്ടപ്പെട്ടൊരു കടയുണ്ട്... അവിടുന്നു കഴിച്ചിട്ടാ ഞങ്ങൾ വന്നത്...”

”എന്നാ ഒരു ചായകുടിച്ചിട്ടു പോകാം..”

വിഷ്ണു മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ അകത്തേയ്ക്ക് കയറി.. വിഷ്ണുവിന് ചായയുമായി സഫിയയെത്തി... ഫസലിന് ചായ ശീലമില്ലാത്തതിനാൽ അവൻ നേരേ മുകളിലേയ്ക്ക് പോയി..

”അവന് നല്ല ഉറക്കം വരുന്നുണ്ടായിരിക്കും...”

”ഇല്ലെന്നേ.. കാറിൽ നല്ല ഉറക്കമായിരുന്നു.” വിഷ്ണു സഫിയയോട് പറ‍ഞ്ഞു.

”വിഷ്ണുവിന് ഇന്ന് വേറേ ഓട്ടമുണ്ടോ..”

”ഇല്ല സഫിയാത്ത... ഇന്ന് ആരും വിളിച്ചിട്ടില്ല. ആരേലും വിളിച്ചാൽ ഞാൻ വണ്ടിവന്നെടുക്കാം... കുറച്ചുനേരം ഒന്ന് റസ്റ്റെടുക്കണം..”

വിഷ്ണു ചായകുടിച്ച് യാത്രപറഞ്ഞ് പിരിഞ്ഞു... ആ വീട്ടിൽ അന്ന് മൊത്തത്തിൽ ഒരു മൂകതയായിരുന്നു. അൻവറിന്റെ യാത്ര അവർക്ക് എല്ലാവർക്കും ഉള്ളിൽ ദുഃഖമുണ്ടെങ്കിലും പുറത്താരും കാണിച്ചില്ല... എന്നാൽ എല്ലാവർക്കും പരസ്പരം മനസ്സിലാകുകയും ചെയ്തു.

വൈകുന്നേരം നാലുമണിയായപ്പോൾ ഫോൺ നിർത്താതെ ബെല്ലടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഹമീദ് മാത്രമേ ആ സമയത്ത് അകത്തുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.. ഫസൽ മുകളിലും... മറ്റുള്ളവർ പുരയിടത്തിൽ പച്ചക്കറി പറിക്കാനായി പോയിരുന്നു. ഹമീദാണ് വന്ന് ഫോണെടുത്തത്.. അപ്പുറത്ത് മൗലവിയായിരുന്നു.

”ഹമീദിക്കാ ഇത് ഞാനാ... ”

”ആ മൗലവിയോ...”

”അൻവർ സുഖമായെത്തിയോ..”

”എത്തി.. വിളിച്ചിരുന്നു... എല്ലാവർക്കും സന്തോഷമായി..”

”എന്തായാലും പടച്ചോൻ സഹായിച്ച് കുടുംബത്തിന് നല്ലതേ വരൂ...”

”നന്ദിയുണ്ട് മൗലവി... അങ്ങ് നമുക്കുവേണ്ടിയും ദുആ ചെയ്യുന്നുണ്ടല്ലോ.”

”ഉവ്വൂവ്വ്... ഞാൻ വിളിച്ചത് മറ്റൊരു കാര്യം പറയാനാ.. നാളെ ഒരു പ്രഭാഷണമുണ്ട്... ഫസലിനേയും കൊണ്ടുപോകാമെന്നാണ് വിചാരിക്കുന്നത്.. പ്രഭാഷണത്തിനു പോകുമ്പോൾ അവനേയും കൂട്ടണമെന്ന് അവൻ പ്രത്യേകം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.”

”അതിനെന്താ... അവനെ വിടാമല്ലോ...”

”അതേ.. നാളെ ഇവിടുന്നു തിരിക്കും.. തിരിച്ച് മറ്റന്നാളെ എത്താനാകൂ... നാളെ വൈകിട്ടാണ് പ്രഭാഷണമെങ്കിലുും കഴിയുമ്പോൾ രാത്രിയാകും.. പിന്നെ രാത്രി യാത്ര ഒഴിവാക്കി വെളുപ്പാൻ കാലത്ത് തിരിക്കാമെന്നു കരുതുന്നു.”

”അതിനെന്താ മൗലവി... അങ്ങെന്നു പറഞ്ഞാൽ അവന് ജീവനാ.. ഞാൻ അവനെ വിളിക്കാം...”

ഹമീദ്. ഫോൺ വച്ചിട്ട് സ്റ്റെയർകേയ്സിന് അടുത്തു വന്ന് ഉച്ചത്തിൽ ഫസലിനെ വിളിച്ചു.. ഫസൽ തിടുക്കപ്പെട്ട് ഓടി താഴേയ്ക്കുവന്നു...

”ഫസലേ.. മൗലവി ലൈനിലുണ്ട്... നിന്നെ വിളിക്കുന്നു..”

മൗലവി കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഫസലിനോട് പറ‍ഞ്ഞു. ഫസലിനും കേട്ടപ്പോൾ വലിയ സന്തോഷമായി... മാഹിയിലേയ്ക്കാണ് യാത്ര.. കുറേനാളായി കാണണമെന്നു കരുതിയ സ്ഥലാണ്. കേരളത്തിനടുത്താണെങ്കിലും അവിടെ കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശമായിരുന്നു. ഒരതിർത്തി കടന്നു അപ്പുറത്തു ചെന്നാൽ അവിടെ മലയാളം സംസാരിക്കുന്നവർ തന്നെ.. പക്ഷേ നമുക്കില്ലാത്ത ചില പ്രാധാന്യം അവിടുത്തുകാർക്കുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ ഹമീദിനെ അനുവാദത്തിനായി നോക്കി...

”ചെല്ലാമെന്നു പറഞ്ഞോളൂ.. ഫസലേ.. സഫിയയോട് ഞാൻ പറഞ്ഞുകൊള്ളാം.”

”ഫസൽ സമ്മതംമൂളി..”

”ഫസലേ ഞാൻ നാളെ രാവിലെ 5 മണിക്ക് അവിടെയെത്തും രണ്ടുദിവസത്തേയ്ക്കുള്ള ഡ്രസ്സൊക്കെ എടുത്തേക്കണം.”

”ശരി..”

അവൻ വലിയ സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു. കുറച്ചു സ്ഥലങ്ങൾ കാണാം... പുതിയ ആൾക്കാരെ പരിചയപ്പെടാം.. കൂടാതെ മൗലവിയുടെ പേരിലൊന്നു ഷൈൻചെയ്യാം..

അപ്പോഴേയ്ക്കും സഫിയയും മറ്റുള്ളവരും എത്തിയിരുന്നു. അവരോട് ഹമീദ് കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു... ”വാപ്പാ. അത്..” സഫിയ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോഴേയ്ക്കും ഹമീദ് ഇടപെട്ടു..

”അവൻ ഇനി ഡോക്ടറാവാൻ പഠിക്കാൻ പോകുന്നവനാ.. പലയിടത്തും രാത്രിയും പകലുമെന്നില്ലാതെ പോകേണ്ടിവരും..ഇതൊരു തുടക്കമാകട്ടെ.. മറ്റൊന്നിനുമല്ലല്ലോ.. ഒരു ദൈവീക പ്രവർത്തിക്കല്ലേ...” സഫിയ പിന്നൊന്നും പറഞ്ഞില്ല..

”അല്ലെങ്കിലും അന്റെ വാപ്പയാ ഓനേ വഷളാക്കി കളയണേ..” ഹമീദിന്റെ ഭാര്യ സൈനബയാണത്   പറഞ്ഞത്..

”.... സൈനബാ ... ഒന്നു മിണ്ടാണ്ടിരി... അവന്റെ നല്ലതിനല്ലേ.. ഇതൊക്കെ ചെയ്യുന്നത്.. ചെറുപ്രായത്തിൽ അവൻ എല്ലായിടത്തും പോയി ശീലിക്കട്ടേ.. പോകുന്നത് സാധാരണക്കാരനായ മനുഷ്യന്റോടല്ല.. പുള്ളി ആരാന്നറിയില്ലേ... നാടറിയണ മനുഷ്യനാ..”

”ഹമീദിന്റെ മുന്നിൽ പിന്നെ പൊതുവെ എതിർ അഭിപ്രായം പറയാൻ സൈനബ നിൽക്കാറില്ല... എന്നും അവർക്ക് ഹമീദിന്റെ നിഴലായി നിൽക്കനായിരുന്നു ഇഷ്ടം... ഇത്ര നാളത്തെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടായ ഉയർച്ചയിലും താഴ്ചയിലും താങ്ങായും തണലായും നിന്നവൾ... ഒരിക്കൽപ്പോലും തന്റെ ഇഷ്ടത്തിന് എതിരായി ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. നാല് ആങ്ങളമാരുടെ ഓരേയൊരു സഹോദരി... അത്യാവശ്യം സമ്പാദ്യമൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. കൂടെയിറങ്ങിവരുമ്പോൾ  തനിക്ക് കൂട്ടായുണ്ടായിരുന്നത് മനോധൈര്യം മാത്രമായിരുന്നു... പിന്നെ എല്ലാറ്റിനും പിന്നിൽനിന്ന് ധൈര്യം പകർന്നിരുന്നവൾ അവളായിരുന്നു. ബുദ്ധിമുട്ടും കഷ്ടപ്പാടുകളുമുണ്ടായിട്ടും അഭിമാനിയായ തന്നെ തോൽപ്പിക്കാൻ അവൾ ഒരുക്കമല്ലായിരുന്നു സഹായവുമായി വന്ന സഹോദരന്മാരുടെ സഹായംപോലും തനിക്കുവേണ്ടി അവൾ നിരസിച്ചിരുന്നു... പൊതുവേ ഒരു കാര്യത്തിലും അഭിപ്രായം പറയാറില്ല.. പറയുന്നത് താൻ സ്വീകരിക്കാറുമുണ്ട്...

അൻവറിന് ഒരു പുതിയ ലോകമായിരുന്നു ദുബായ്.. ആകാശംമുട്ടെ ഉയർന്നുനിൽക്കുന്ന ബഹുനിലകെട്ടിടങ്ങൾ... റോഡിലൂടെ ചീറിപ്പാഞ്ഞുപോകുന്ന വാഹനങ്ങൾ...ഡ്രൈവറില്ലാതെ ഓടുന്ന ദുബൈ മെട്രോ ട്രയിൻ ബുർജ്ജ് ഖലീഫ ദുബായ് മാൾ എയർപോർട്ടിൽ റഷീദും അഭിമന്യുവുമാണ് സ്വീകരിക്കാനെത്തിയത്..അവർ അവനേയും കൊണ്ട് നേരേ പോയത് അവർ പുതുതായി തുടങ്ങാൻപോകുന്ന ബേക്കറിയിലേയ്ക്കായിരുന്നു. ഏകദേശം പണി പൂർത്തിയായിരിക്കുന്നു. നാളെക്കഴിഞ്ഞ് ഉദ്ഘാടനം.. അവിടേയ്ക്ക് വരേണ്ട സ്റ്റാഫുകളും എത്തിച്ചേർന്നിരുന്നു. അൻവറിനെ എല്ലാവർക്കും പരിചയപ്പെടുത്തി... എല്ലാവരും നല്ല സ്നേഹമുള്ളോരാണെന്ന് സംഭാഷണത്തിൽ തന്നെ മനസ്സിലാവും...

അവർ അതിനുശേഷം അവരുടെ താമസസ്ഥലത്തേയ്ക്ക് പോയി.. ഒരു രണ്ടുനിലകെട്ടിടം... അത് പൂർണ്ണമായും അവർ വാടകയ്ക്കെടുത്തിരുന്നു. താഴത്തെ നിലയും മുകളിലത്തെ നിലയിലുമായി മൊത്തം 6 റൂമുകൾ.. താഴത്തെ നിലയിലെ ഒരു ഫ്ലാറ്റ് പൂർണ്ണമായും അൻവറിനുള്ളതായിരുന്നു. രണ്ടു റൂമും ഹാളുമായിരുന്നു. തൊട്ടടുത്തായി ഒരു സിങ്കിൾ റൂാം ഫ്ളാറ്റുമുണ്ടായിരുന്നു. അത് ഓഫീസ് കാര്യങ്ങൾക്കായി വിനിയോഗിക്കാമെന്നാണ് കരുതുന്നത്.. മുകളിലത്തെ റൂമുകൾ സ്റ്റാഫുകൾക്കു കാന്റീനായും ഉപയോഗിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു.

”അൻവറൊന്നു ഫ്രഷായി ഇരിക്ക് ഞങ്ങളൊന്നു പാഴ്സലാഫീസുവരെപോയിട്ടു വരാം.. ഒരു മെഷീനെത്താനുണ്ടായിരുന്നു. അതിന്റെ ക്ലിയറൻസിന് പോയിട്ടു വരാം.”

വിശാലമായ റൂം.. അൻവറിന് ഫ്ലാറ്റ് നന്നായി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു... ഇറങ്ങിയ ഉടൻ തന്നെ ഏൽപ്പിച്ച ഫോണിൽനിന്നും അൻവർ നാട്ടിലേയ്ക്ക് വിളിച്ചു. ഹമീദായിരുന്നു ഫോണെടുത്തത്... അൻവർ വിശദമായി അവിടുത്തെ വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞു... അടുത്തതായി സഫിയയുമെത്തി.. അവസാനം നാദിറയുടെ കൈയ്യിൽ ഫോണെത്തി.. അവൾ കണ്ഠമിടറിക്കൊണ്ടായിരുന്നു സംസാരിച്ചത്... വിഷമം കാണും... എല്ലാം നമ്മുടെ നല്ലതിനുവേണ്ടിയല്ലേ നാദിറാ...

എല്ലാവരോടും കുശലം പറ‍ഞ്ഞ് ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു.. കുളിച്ച് ഫ്രഷായപ്പോഴേയ്ക്കും റഷീദും അഭിമന്യുവും തിരികെയെത്തി.. അവർ മൂവരും കാറിൽ നേരേ ഷോപ്പിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു... അവിടെയെത്തി... എല്ലായിടത്തും ഒന്നു ചുറ്റിക്കറങ്ങി.. സൂപ്പർമാർക്കറ്റും ഇലക്ട്രോണിക് ഷോപ്പും.. സിനിമാതീയേറ്റരുമെല്ലാം കറങ്ങികണ്ടു... എന്തുകൊണ്ടും നല്ല കണ്ണായ സ്ഥലംതന്നെയാണെന്ന് അൻവറിനു  ബോധ്യമായി... അവർ കടയിലെത്തിയപ്പോഴേയ്ക്കും അവിടെ നന്നായി മേശയും കസേരയുമൊക്കെ നിരത്തിയിരുന്നു. റഡിന്റേയും ബ്ലാക്കിന്റെയും കോമ്പിനേഷനായിരുന്നു തയ്യാറാക്കിയിരുന്നത്... ഷവർമ കടയും ഫ്രണ്ടിലായി ഫിക്സ് ചെയ്തിരിക്കുന്നു. അകത്തേ കാഷ്കൗണ്ടർ, ഓർഡർ സ്വീകരിക്കന്ന സ്ഥലം... ഡെലിവറി.. ഒരേസമയം പതിനഞ്ചുപേർക്കിരിക്കാം. അതു കൂടാതെ തൊട്ടപ്പുറത്ത് വിശാലമായ കോമൺ ഡൈനിംഗ് ഏരിയായുമുണ്ട്... ചെറിയ കടയാണെങ്കിലും പണി പൂർത്തിയായിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വലിയൊരു കടയായി അവർക്ക് തോന്നി... ബോർമയും മറ്റും അവരുടെ താമസസ്ഥലത്തിനടുത്തായാണ് സെറ്റുചെയ്തിരിക്കുന്നത്.. അവിടെനിന്നുമാണ് കേക്ക് ബ്രഡ് തുടങ്ങിയ സാധനങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി എത്തിക്കുന്നത്.. അതിനായി പ്രത്യേകം വാഹനവും ഡ്രൈവറും റഡിയാക്കിയിരുന്നു. അൽപസമയത്തിനകം ഒരു കെട്ട് ബ്രോഷറുമായി ഒരു യുവാവെത്തി.. അത് മേശമേൽ വച്ച് അതിൽ നിന്നും ഒരു കോപ്പിയെടുത്ത് റഷീദന്റെ കൈയിൽ കൊടുത്തു..

ഇനി അൻവറാണ് ഇതിന്റെ മുതലാളി... ഒന്നു നോക്കി എന്തേലും കുഴപ്പമുണ്ടോയെന്നു നോക്കിയേ അൻവറേ.. റഷീദാണത് പറഞ്ഞത്... അൻവറിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞുപോയി... അൻവർ മെനു കൈയ്യിൽ വാങ്ങി. വായിച്ചുനോക്കി.. നല്ല ഭംഗിയായി പ്രിന്റ്ചെയ്തിരിക്കുന്നു.. എല്ലാ ഐറ്റത്തിന്റെും ഫോട്ടോകളും പ്രിന്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അവർ മൂവരും മേശയ്ക്ക് അഭിമുഖമായി ഇരുന്നു. ബേസിക്കായിട്ട് വേണ്ട കാര്യങ്ങളൊക്കെ അൻവറിന് പറഞ്ഞുകൊടുത്തു. അൻവറിനെ സഹായിക്കാനായി ഒരു മലയാളിയുമുണ്ട്... അവൻ സൗദിയിലായിരുന്നു തൽക്കാലത്തേയ്ക്ക് ഇങ്ങോട്ട് സ്ഥലംമാറ്റിയിരിക്കുന്നു.. അറബിയും ഹിന്ദിയും, ഇംഗ്ലീഷുമൊന്നും അൻവറിന് പ്രശ്നമില്ല.. പക്ഷേ ഇത് അൻവറിന്റെ മേഖലയല്ലല്ലോ... അപ്പോൾ കുറച്ച് പരിശീലനം ആവശ്യമാണ്. ഓർഡറെടുക്കണം... എല്ലായിടത്തും കണ്ണോടിയെത്തണം. ഡെലിവറിയ്ക്കാവശ്യമായ സജ്ജീകരണങ്ങൾ ചെയ്യണം. എവിടെങ്കിലും ഒരു പാകപ്പിഴയുണ്ടായാൽ മൊത്തം താളംതെറ്റും.. അൻവറിന്റെ കഴിവിനെക്കുറിച്ച് റഷീദിന് നല്ല ബോധ്യമുണ്ട്. കുത്തഴിഞ്ഞു കിടന്ന അമ്മായിയുടെ കമ്പനി മൂന്നു മാസംകൊണ്ട് ലാഭത്തിലാക്കിക്കൊടുത്ത ആളാ പുള്ളിക്കാരൻ.. ആ ബുദ്ധിയുടെ ഒരംശം മതി.. ഈ സ്ഥാപനം നടത്തി വിജയിപ്പിക്കാൻ.

ചെക്കുകളും മറ്റു ഡോക്കുമെന്റുകളും അൻവറിന്റെ പേരിൽതന്നെയായിരുന്നു... രാത്രി കുറച്ച് വൈകിയാണവർ അവിടെനിന്നും തിരിച്ചത്..പോകുന്ന വഴിക്ക് സ്‌പോൺസറുടെ വീട്ടിൽ കയറി അൻവറിനെ പരിചയപ്പെടുത്തി... നാളെക്കഴിഞ്ഞാൽ ഉദ്ഘാടനമാണ്.. നാളെത്തന്നെ കുറച്ച് മെനു കാർഡുകൾ അടുത്തടുത്ത ഓഫീസുകളിലും മറ്റും വിതരണംചെയ്യണം. തങ്ങളിവിടുണ്ടെന്നുള്ള തോന്നൽ ആൾക്കാരിലുണ്ടാക്കണമല്ലോ... അതിനുള്ള സംവിധാനങ്ങളൊക്കെ ചെയ്തു.. അവർ നേരേ പോയത് ബോർമയും മറ്റും സെറ്റ് ചെയ്ത സ്ഥലത്തേയ്ക്കാണ്. അവിടെ നാലു പണിക്കാരെ നിയമിച്ചിട്ടുണ്ട്. എല്ലാ ബേക്കറി ഐറ്റങ്ങളും ഉണ്ടാക്കാനറിയാവുന്നവർ തന്നെയായിരുന്നവർ. ഇവിടെനിന്നും ദിവസം നാലുപ്രാവശ്യം സാധനങ്ങളുമായി വാഹനം കടയിലേയ്ക്ക് പോകണം.. ഓഡറനുസരിച്ച് അതിൽ കൂടുതലും വേണ്ടിവരും... ഷോപ്പിംഗ്മാൾ തുറക്കുന്നതിനു മുന്നേ അതാതു ദിവസത്തേയ്ക്കുള്ള സ്റ്റോക്കെത്തണം. പഴകിയ സാധനങ്ങൾ തിരികെയെത്തിച്ച് അത് നശിപ്പിക്കാനുള്ളസംവിധാനമുണ്ടാക്കണം... അങ്ങനെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട ധാരാളം കാര്യങ്ങളുണ്ട്. പൊതുജനാരോഗ്യത്തിന് പ്രാധാന്യം കൽപ്പിക്കുന്ന രാജ്യമാണത്.. ആയതിനാൽ ഏതെങ്കിലും ചെറിയ പിഴവുവന്നാൽ ഫൈനടിക്കും. അതുണ്ടാകാതിരിക്കാൻ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുമാണ്...

അവർ ഫ്ലാറ്റിലെത്തിയപ്പോഴേയ്ക്കും രാത്രി പന്ത്രണ്ടുമണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവർക്കുള്ള ഭക്ഷണം റൂമിലെത്തിച്ചിരുന്നു. അൻവറിന് ഗൾഫിലെ സൗദി ലൈസൻസുണ്ട്... അത് എക്സ്പയറായതിനാൽ പുതിയത് ഇവിടെനിന്നുംഎടുക്കണം.. അതിനുള്ള ഏർപ്പാടും ചെയ്തിരുന്നു. റഷീദ് ഓടിക്കുന്ന വാഹനം ഇവിടുത്തേയ്ക്കുവേണ്ടി വാങ്ങിയതാണ്.. അൻവർ ലൈസൻസ് എടുക്കുന്നതുവരെ കൊണ്ടുപോകാനും വരാനുമായി ഒരാളുടെ സഹായം ഉറപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. അഭിമന്യുവും റഷീദും നാലഞ്ചു ദിവസം ഇവിടെത്തന്നെ കാണും... ഇവിടുത്തെ ട്രെൻഡ് മനസ്സിലാക്കാൻ ആ ദിവസങ്ങൾ മതിയല്ലോ?

അവർ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് ഉറങ്ങാൻ കിടന്നു. അൻവറിന് ഉറക്കം വന്നില്ല... തന്റെ ജേഷ്ഠൻ തനിക്ക് നൽകിയിരിക്കുന്നത് ഒരു പുതു ജീവിതമാണ്... അവന്റെ സ്നേഹത്തിനു മുന്നിൽ താൻ പരാജയപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അഭിമന്യു എന്തായാലും അവന്റെ ശക്തിതന്നെയാണ്... എന്തിനും കൂടെനിൽക്കുന്ന ആത്മാർത്ഥ സുഹൃത്ത്... കുട്ടിക്കാലത്തേ അറിയാം... സൽസ്വഭാവി... എത്രയോ ദിവസം തങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ വന്നിരിക്കുന്നു. ആ സ്വഭാവത്തിൽ ഇന്നും അവനൊരു മാറ്റവും വന്നിട്ടില്ല... പലതും ഓർത്തോർത്ത് അൻവർ ഉറക്കത്തിലേയ്ക്ക് വഴുതിവീണു.

ഓരോ കോൾ ചെയ്യുമ്പോഴും നമ്മുടെ ഫോണിലൂടെ കൊറോണയുടെ അപകടത്തെക്കുറിച്ചും ചെയ്യേണ്ടതിനെപ്പറ്റിയും നമ്മെ ഉപദേശിക്കുന്നു.. ശരാശരി ഒരു മലയാളി ഒരു ദിവസം കുറഞ്ഞത് പത്തിലധികം ആൾക്കാരെ വിളിക്കാറുണ്ട്... അത്രയും തവണ നമുക്ക് നല്ല ഉപദേശം ലഭിക്കുന്നു റെക്കോഡ് ചെയ്ത സംഭാഷണമായി... എന്നിട്ടും നമ്മളെന്താ പഠിക്കാത്തത്... അതു കേട്ടിരുന്നെങ്കിൽ ഇത്രയും കൊറോണ വ്യാപനം ഇന്നു കേരളത്തിലുണ്ടാകുമായിരുന്നെന്ന് തോന്നുന്നില്ല... ജീവന്റെ വിലയുള്ള ജാഗ്രത.. അതായിരിക്കണം ഓരോരുത്തരുടേയും മനസ്സിൽ... വാക്സിൻ വന്നോട്ടേ... അതുവരെയെങ്കിലും ജീവിച്ചിരിക്കേണ്ടേ.... ജാഗ്രത, ജാഗ്രത... ജീവന്റെ വിലയുള്ള ജാഗ്രത....




സസ്നേഹം നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം ഷംസുദ്ധീൻ തോപ്പിൽ 13 09 2020



തുടർന്നു വായിക്കുക അടുത്ത ഞായറായ്ച്ച 20 09 2020



5.9.20

നിഴൽവീണവഴികൾ ഭാഗം 90

 


അവൾ ധരിച്ചിരുന്ന സാരിയുടെ ഇടയിലൂടെ കാണുന്ന വെളുത്ത മാംസത്തിലേയ്ക്കായിരുന്നു അവന്റെ നോട്ടം ചെന്നെത്തിയത്.. അവളത് മനസ്സിലാക്കി സാരി പിടിച്ചു മറച്ചുവച്ചു... അവനെനോക്കി കണ്ണിറുക്കി. അവൻ ടീപ്പോയിൽ കിടന്ന ഫിലിം മാഗസിൻ കൈയ്യിലെടുത്തു...

സുന്ദരികളായ സിനിമാനടിമാരുടെ ചിത്രങ്ങൾ. അവൻ‌ പേജുകൾ ഓരോന്നായി മറിച്ചുനോക്കി... ഇടയ്ക്കിടെ അവളെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ അവൾ വളരെ തിരക്കുപിടിച്ച ജോലിയിലായിരുന്നു. ഇടയ്ക്ക് ഫസലിനോട് ചയയോ വെള്ളമോ വേണോയെന്നു ചോദിച്ചു. അവൻ വേണ്ട എന്നു മറുപടിയും പറഞ്ഞു...

വീണ്ടും രണ്ടുമൂന്നു ടെലിഫോൺ കാളുകൾ വന്നു. അവൾ അതിനെല്ലാം മന്ദസ്മിതത്തോടെ ഉത്തരം നൽകി. അവളുടെ സംഭാഷണം കേൾക്കാനും അവളുടെ ഭാവങ്ങൾ കാണാനും എന്തു രസമാണ്. വന്നിട്ട് മണിക്കൂർ ഒന്നായിരിക്കുന്നു. ഇതിനിടയിൽ ഓഫീസിനടുത്ത റൂമിലെ സ്റ്റാഫുകൾക്ക് വേണ്ട നിർദ്ദേശങ്ങൾ നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു. പെട്ടെന്ന് അവൾ മേശയ്ക്കുള്ളിൽ നിന്നും തിരക്കഥാപുസതകം എടുത്ത് ഫസലിനെ വിളിച്ചു.

“ഫസലേ... ഇതൊന്നു മറിച്ചു നോക്കിക്കോ... ഞാനിന്നിത്തിരി തിരക്കിലാ...“

അവൻ അവളെ നോക്കി തലകുലുക്കി. ഓരോ സീനുകളും അവൻ വായിക്കാൻ തുടങ്ങി.. തന്നിലെ നായകനെ മുന്നിൽ കണ്ടുകൊണ്ടുതന്നെ അവൻ ഓരോചാപ്റ്ററുകളായി വായിച്ചു. സംഭാഷണങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് മുഖത്ത് ഭാവങ്ങൾ വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചു.. തൊട്ടടുത്ത കണ്ണാടിയിൽ കാണുന്ന പ്രതിബിംബം നോക്കി മുഖത്ത് ഭാവങ്ങൾ വരുത്താനും ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇത് വളരെ അഭിനയ സാധ്യതയുള്ള സിനിമയാണെന്നവന് മനസ്സിലായി. തന്നെക്കൊണ്ട് ഇതിന് കഴിയുമോ.. കഴിയുമായിരിക്കും.. ഞാനല്ലല്ലോ.. എന്നിലെ അഭിനേതാവിനെ പുറത്തെത്തിക്കേണ്ടത്... ഒരു സംവിധായകൻ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിനിമയ്ക്കാവശ്യമായ രീതിയിൽ എന്നെ മോൾഡുചെയ്യുമായിരിക്കും.. അങ്ങനെയാണല്ലോ... ഇന്നത്തെ എല്ലാ അഭിനേതാക്കളും ജന്മംകൊണ്ടത്... അവൻ വിശദമായി ഓരോന്നും മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.. ഓരോ സീനുകളിൽ നിന്നും അടുത്ത സീനിലേയ്ക്ക് അവൻ യാത്രചെയ്തു... അതിലെ ഓരോ സീനുകളും ഒന്നിനൊന്നു മെച്ചമായിരുന്നു. വായിക്കുമ്പോൾ ഒരു സിനിമയെ മനസ്സിൽ കാണാൻ ശ്രമിച്ചു.. അതു കാണുന്ന പ്രേക്ഷകരുടെ മുഖത്ത് എന്ത് ഭാവങ്ങളായിരിക്കും വിരിയാൻ സാധ്യതയെന്നും അവൻ ചിന്തിച്ചു... അന്ന് സ്കൂളിൽ പഠിപ്പിക്കുമ്പോഴാണ് ഈ മോഹം തനിക്ക് ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെടുത്തിയത്.. ഇപ്പോൾ കൈയ്യെത്തും ദൂരത്തെത്തിയിരിക്കുന്നു. ആരോടും അനുവാദം വാങ്ങിയില്ല.. ഇപ്പോൾ ഇതേക്കുറിച്ച് വീട്ടുകാരോട് പറയേണ്ടതില്ലെന്നവൻ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു.

അവനറിയാം സിനിമയെന്നു പറയുന്നത് ഒരു മായിക ലോകമാണ്.. കൂടിയ ലൈറ്റിൽ ഷൂട്ട് ചെയ്യുന്ന സിനിമ പക്ഷേ പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നത് കൂരിരുട്ടിലാണ്... അത് ശാസ്ത്രം... പക്ഷേ ഈ വെളിച്ചത്തിൽ അഭിനയിക്കുന്നവന് എന്തെല്ലാം കാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിവരും.. പറയുന്ന ഡയലോഗ് തെറ്റില്ലാതെ പറയണം. ചുറ്റുമുള്ള മനുഷ്യരുടെ കമന്റുകൾ എത്ര കേൾക്കേണ്ടെന്ന് വിചാരിച്ചാലും അറിയാതെ ശ്രദ്ധിച്ചുപോവും... പെട്ടെന്ന് മനസ്സിൽ മ്ലാനത പടരും.. മോശം കമന്റാണെങ്കിൽ. എങ്കിലും തനിക്ക്  അഭിനയ മോഹം ഒഴിവാക്കാനാവില്ലെന്നവന് ബോധ്യമായിരുന്നു. എത്രയേ ബാലതാരങ്ങൾ പിൽക്കാലത്ത് നല്ല നടന്മാരായിരിക്കുന്നു. പടച്ചോൻ കാത്താൽ തനിക്കും വരും അതുപോലൊരു നല്ല കാലം...

“ഫസലേ നീ മുറിയിലേയ്ക്ക് പൊയ്ക്കോ.. ഞാനങ്ങോട്ട് വരാം..“

അവന്റെ മനസ്സിൽ കുളിരുകോരി... അവൾ വരുന്നതെന്തിനാണെന്ന് അവനറിയാം... തന്റെ മനസ്സിൽ ലൈംഗികതയ്ക്ക് ഒരു വലിയ പ്രാധാന്യം വന്നതുപോലെ അവനു തോന്നിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു.. സ്ത്രീകളുടെ മുഖത്തു നോക്കാതിരുന്ന ഒരു കാലമുണ്ടായിരുന്നവന്.. പക്ഷേ ഇന്ന് അവരെ മൊത്തത്തിൽ അവൻ കണ്ണുകൊണ്ട് ഉഴിയാറുണ്ട്... താൻ കണ്ട പെണ്ണുങ്ങളിൽ നിന്ന് എന്ത് വ്യത്യാസമാണ് ഇവർക്കുള്ളതെന്ന് അവൻ സ്വയം ചോദിക്കുമായിരുന്നു. ഒരു സ്ത്രീയുടെ സൗന്ദര്യത്തിന് വലിയ പ്രാധാന്യമൊന്നുമില്ല... ഇണയോടുള്ള സമീപനത്തിലാണ് ഏറെ പ്രാധാന്യം... പുരുഷന്റെ പ്രവർത്തികളിൽ സ്ത്രീയുടെ പ്രതികരണം അത് എത്ര ഉയർന്നതാണോ അത്രയും പ്രാധാന്യം ആ സ്ത്രീയ്ക്ക് കിടക്കയിൽ ലഭിക്കുമെന്നതിൽ തർക്കമില്ല.. എത്രയോ സ്ത്രീകളും പുരുഷന്മാരും തന്റ ജീവതത്തിലൂടെ കടന്നുപോയിരിക്കുന്നു..

ഫസൽ അവളെയേും പ്രതീക്ഷിച്ച് റൂമിൽ ഇരിയ്ക്കുകയായിരുന്നു. അവൾ കടന്നുവരുമ്പോൾ തന്നെ കെട്ടിപ്പിടിക്കണമെന്നും.. അവളേയും കൊണ്ട് കട്ടിലിലേയ്ക്ക് മറിയണമെന്നും അവൻ മനസ്സിൽ കരുതി.. ചിന്തിച്ചപ്പോഴേയ്ക്കും അവന്റെ പുരുഷത്വം ഞെരിപിരികൊള്ളാൻ തുടങ്ങി... പെട്ടെന്നാണ് അവൾ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തേയ്ക്ക് കയറിയത്... അവൾ വന്നപാടേ.. അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ചുണ്ടുകടിച്ചു പിടിച്ചു.. അവൻ നിസ്സഹായനായി വേദന കൊണ്ട് പുളഞ്ഞു പോയി... അവന്റെ പരാക്രമത്തിൽ അവൾ ചുണ്ടിൽ നിന്നു വിട്ടു.. അവന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ ചോര പൊടിഞ്ഞമാതിരി ചുവപ്പുപടർന്നു... എടാ... എത്ര ദിവസായി ഞാൻ നിന്നെ ഓർത്തിരിക്കുന്നു... അവൻ വീണ്ടും അവളുടെ അടുത്തെത്തി കഴുത്തിലും കവിളിലും ചുംബിച്ചു.. അവൾ പതിയെ അവനെ അടർത്തിമാറ്റി..

“മോനേ.. ഇന്നൊന്നും നടക്കില്ല.. ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത പ്രോജക്ടിന്റെ ഡിസ്കഷനായി ഇന്നു പ്രൊഡക്ഷൻ മാനേജർ വരുന്നു. സാർ സ്ഥലത്തെത്തിയിട്ടുണ്ട്. അരമണിക്കൂറിനകം അവരിവിടെ എത്തും. ഇവിടെ എന്തേലും തുടങ്ങിയാൽ അവരെത്തുമ്പോൾ കൈയ്യോടെ പിടിക്കും.. പിന്നെ നിന്റെയും എന്റെയും അവസ്ഥ നിനക്ക് ഊഹിക്കാമല്ലോ...“

അവന്റെ മനസ്സ് പെട്ടെന്ന് തണുത്തു മരവിച്ചമാതിരിയായി... എന്തെല്ലാം പ്രതീക്ഷകളായിരുന്നു. അവൾ അവന്റെ കൈ തന്റെ കൈവെള്ളയിലെടുത്ത് പതുക്കെ തലോടി...

“നീ അടുത്താഴ്ച വന്നാൽ മതി.. അപ്പോൾ ഇവിടെ തിരക്കുകളൊക്കെ കുറയും. ആരും കാണുകയുമില്ല.. നമുക്ക് ഒന്നു ആഘോഷിക്കാം... പിന്നെ. നീ കഴിഞ്ഞ പ്രാവശ്യം അടിച്ചുകൊണ്ടുവന്ന പെർഫ്യൂമില്ലെ... അത് അടുത്ത പ്രാവശ്യം വരുമ്പോൾ ഒരു ബോട്ടിൽ എനിക്കു കൊണ്ടുതരണേ... അതിനു നല്ല മണമായിരുന്നു.“

“റഷീദ് മാമ... വന്നപ്പോൾ കൊണ്ടുവന്നതാണ്... രണ്ടുമൂന്നു ബോട്ടിൽ തനിക്കും കിട്ടി.. നല്ല മണമാണതിന്.. അടുത്ത പ്രാവശ്യം വരുമ്പോൾ ഞാനതെടുത്തു വരാം...“

“അവൾ അവനടുത്തെത്തി.. അവന്റെ ചുവന്നു തുടുത്ത ചുണ്ടുകൾ തന്റെ അധരംകൊണ്ട് തലോടി... അല്പസമയം അവർ പരിസരം മറന്നു ചുംബിച്ചു.. വീണ്ടും പരിസരബോധം വീണ്ടെുടുത്ത് അവനേയും കൂട്ടി അവൾ പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങി...

“എന്നാൽ ശരി... നീ പോയിട്ട് അടുത്ത ചൊവ്വാഴ്ച പോരേ... അന്നു നമുക്ക് സ്ക്രിപ്റ്റ് കുറച്ചുകൂടി വായിക്കാം..“

“വായനമാത്രമേ നടക്കാതുള്ളൂ..“ ആരും കേൾക്കാതെ അവളോടു പറഞ്ഞു..“

“ഈ ചെക്കൻ ചീത്തയാ...“

“പിന്നെ. ഇതൊക്കെ കാണിക്കുമ്പോൾ ചീത്തയല്ലേ..“

“നീ ചെല്ല്... ഇല്ലെങ്കിൽ മറ്റത് ഞാൻ മുറിച്ചെടുക്കേ..“

“പിന്നെ.... ന്നാ.. ഞാൻ പോട്ടെ..“

“ശരീടാ... കാണാം...“

അവൻ യാത്രപറഞ്ഞിറങ്ങി.. വന്ന കാര്യം സാധിച്ചില്ല... പ്രതീക്ഷയുണ്ടായിരുന്നു. ഒന്നും നടന്നില്ല.. ഇനി ഒരപാട് സമയമുണ്ട്.. കുറച്ചുനേരംകൂടി ഇവിടെ ചുറ്റിപറ്റി നടക്കാം... അതിനുശേഷം വീട്ടിലിയേക്ക് പോകാം... അവൻ ജംക്ഷനിലേക്ക് നടന്നു.. സമയം 11 മണിയായിട്ടേയുള്ളൂ.. അടുത്ത ബേക്കറിയിലേയ്ക്കു കയറി... ഒരു ഐസ്ക്രീം കഴിക്കാമെന്നു വച്ചു..

സാവധാനം ഐസ്ക്രീം കഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കേ ഒരു യുവതി അടുത്ത സീറ്റിലിരുന്നു അവനെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ ആദ്യമൊന്നും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല.. അവൾ ഒറ്റയ്ക്കാണ്.. കാണാനും സുന്ദരി.. ഒരു 23 വയസ്സുപ്രായം വരും.. അവൻ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അവളെ നോക്കി.. അവൾ അവനെനോക്കി ചിരിച്ചു.. അവനും അവളെനോക്കി ചിരിച്ചു.. അവൻ ഐസ്ക്രീം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞ് പണം കൊടുത്ത് പുറത്തിറങ്ങി.. ഇറങ്ങാൻ നേരവും അവൾ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു.. അവൻ പുറത്തിറങ്ങി നടന്നു... അപ്പോൾ പിറകിൽ നിന്നും ഒരു വിളി.. അവൻ തിരിഞ്ഞുനോക്കി.. അവൾ ആ ബേക്കറിയിൽ വച്ചു കണ്ടവൾ...

“നിന്നെ ഞാൻ എവിടെയോ കണ്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ.“ അവൻ ആധ്യമൊന്ന് അമ്പരന്നു.

“ഇല്ല കാണാൻ വഴിയില്ല..

“നീ പോരുന്നോ...?“

“എവിടെ..?“

“നമുക്കൊരു സിനിമയ്ക്കു പോവാം... മമ്മുക്കയുടെ പുതിയ സിനിമയാ.. സിനിമേടൊപ്പം..“

അവന് കാര്യം പിടികിട്ടി.. കാണാൻ സുന്ദരി.. ആരും വീണുപോവും.. വേണ്ട.. ഇതുപോലുള്ളതിന്റെ വലയിൽ വീണാൻ പിന്നെ നാശമാവും.. അവൻ പതുക്കെ അവിടെ നിന്നും സ്ഥലം കാലിയാക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു..

“അതേ.. എന്റെ മാമ.. അവിടെ വക്കീലോഫീസിൽ പോയിരിക്കുകയാ.. ഞാൻ ബേക്കിറീലേയ്ക്ക് വന്നതാ..“

“ഓ.. ശരി.. വെറുതേ മിനക്കെട്ടു..“

അവൾ സ്വയം ശപിച്ചുകൊണ്ട് പിന്തിരിഞ്ഞു... ആവശ്യക്കാരന് താൽക്കാലിക സുഖംനൽകാനിറങ്ങിയതാണ് ആ യുവതി.. ഇങ്ങനെ എത്രയോ യുവതികൾ നമ്മുടെ സമൂഹത്തിലുണ്ട്. അതൊക്കെ സമൂഹത്തിന്റെ സൃഷ്ടികൾതന്നെയാണ്... ഒരിക്കൽ ഈ അഴുക്കുചാലിൽ വീണുകഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ രക്ഷയില്ല... സ്വന്തം സാഹചര്യമായിരിക്കും അവരെയൊക്കെ ഇങ്ങിനെയാകാൻ ഇടയാക്കിയത്...

അവൻ കുറച്ചു വേഗത്തിൽ നടന്നു.. ബസ്റ്റാന്റിലെത്തി.. തനിക്കുള്ള ബസ്സ് വന്നിട്ടില്ല.. അവൻ സ്റ്റാന്റിനുള്ളിൽ കയറി... അവിടെ അവനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഒരുവൻ വട്ടമിട്ടു നടക്കാൻ തുടങ്ങി.. കാഴ്ചയിൽ നല്ല യോഗ്യൻ.. പക്ഷേ അവന്റെ കൈയ്യിലിരുപ്പ് മോശമാണെന്ന് അവന്റെ ചില ആഗ്യങ്ങൾ കാണുമ്പോൾ മനസ്സിലാവും... പോക്കറ്റിൽ നിന്നും രണ്ടായിരം രൂപയുടെ നോട്ടെടുത്ത് അവനെ കാണിച്ചു... കൂടാതെ നടുവിരൽ കൈവെള്ളയിൽ കുത്തിക്കാണിച്ചു..  അവന് കാര്യം പിടികിട്ടി. അവിടെ നിൽക്കുന്നതും അപകടമാണെന്നു മനസ്സിലായി... പെട്ടെന്നാണ് അവന്റെ ബസ്സ് സ്റ്റാന്റിലേയ്ക്ക് വന്നത്... അവൻ അതിൽ കയറി... അപ്പോഴും അവനെ നേരത്തെ നോക്കിയ യുവാവ് അവനെ നോക്കി... പല ഭാവങ്ങളും കാണിച്ചുകൊണ്ട് ബസ്റ്റാന്റിൽ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.  അവൻ അങ്ങോട്ട് കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഇരുന്നു. അൽപസമയത്തിനകം ബസ്സ് പുറപ്പെട്ടു. ഇതുപോലുള്ള എത്രയോ യുവാക്കൾ നമ്മുടെ സമൂഹത്തിൽ പല ജക്ഷനുകളിലും ഉണ്ട്.. അവർക്ക് പെൺകുട്ടികളോട് വലിയ താൽപര്യമില്ല.. നല്ല തൊലിവെളുപ്പുള്ളപയ്യന്മാരെയാണ് ആവശ്യം... സ്വന്തം ലൈംഗിക ദാഹം ശമിപ്പിക്കാനുള്ള എളുപ്പവഴി.. പീഠനമെന്ന പേരുദോഷത്തിൽ നിന്നും ഒഴിവാകാൻ സ്വലിംഗത്തിലുള്ളവരെ ഉപയോഗിക്കുന്നു. അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ എത്രയോ കുട്ടികൾ ആ വലയിൽവീണുപോയിട്ടുണ്ട്. അതിൽ നിന്ന് കരകയറിയാലും അവരുടെ കഴിഞ്ഞകാല ഓർമ്മകൾ എന്നും അവരെ വേട്ടയാടിക്കൊണ്ടിരിക്കും.. വിവാഹംകഴിഞ്ഞ എത്രയോ പുരുഷന്മാർ ഇതുപോലെ കൊച്ചുകൊച്ചു പയ്യന്മാരെ തിരഞ്ഞു പോകുന്നു. സ്വന്തം ഭാര്യമാരോട് താൽപര്യമില്ലാത്തെ കൊച്ചു പയ്യന്മാരുടെ പിറകേപോകുന്നവർ..

നാളെക്കഴിഞ്ഞ് അൻവർ ഗൾഫിലേയ്ക്ക് തിരിക്കുന്നു. വേണ്ട തയ്യാറെടുപ്പുകളൊക്കെ പൂർത്തിയായി.. വെളുപ്പിനേ നാലുമണിക്കാണ് ഫ്ലൈറ്റ്.. രാത്രി പതിനൊന്നു മണികഴിഞ്ഞ് തിരിക്കാമെന്നാണ് കരുതുന്നത്.. വിഷ്ണുവിനോട് കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞ് ഇടപാടുചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഫസലും വിഷ്ണുവും അൻവറും, മൂന്നുപേർ മാത്രം... റഷീദിന്റെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം എല്ലാ കാര്യങ്ങളും തീരുമാനിച്ച് ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു. എല്ലാവർക്കും അൻവർ പോകുന്നതിൽ വിഷമമുണ്ട്. പക്ഷേ പോകുന്നത് തങ്ങളുടെ കുടുംബങ്ങൾക്കുവേണ്ടിയാണെന്നുള്ളകാര്യം മറക്കാനാവില്ലല്ലോ...

പ്രവാസം ഒരു അനുഷ്ഠാനമാണ്.. കുടുംബത്തിന്റെ സന്തോഷത്തിനുവേണ്ടി... ഭദ്രതയ്ക്കുവേണ്ടി... അന്യദേശത്ത് തൊഴിലിനായി പോകുന്ന സന്യാസിവര്യന്മാരാണ് പ്രവാസികൾ... രണ്ടുനേരം മാത്രം ഭക്ഷണം കഴിച്ച് നാലും അഞ്ചുംപേരടങ്ങുന്ന റൂമിൽ ഉറങ്ങി... കഷ്ടപ്പെട്ട് ചിലവുകൾ വെട്ടിച്ചുരുക്കി മരുഭൂമിയിലെ കൊടും വെയിലിലും, കൊടും തണുപ്പിലും കഠിനമായ ജോലിചെയ്ത് നാട്ടിലേയ്ക്ക് പണമയയ്ക്കുന്നു... അപ്പോൾ ഒരു സന്യാസിവര്യന്റെ അനുഷ്ഠാനമാണല്ലോ ചെയ്യുന്നത്... രണ്ടോ മൂന്നോ വർഷംകഴിഞ്ഞ് നട്ടിലേയ്ക്ക് പോകാമെന്നു കരുതുന്നവർ ബാധ്യതയ്ക്കുമേൽ ബാധ്യതയുമായി ഗൾഫിൾതന്നെ വർഷങ്ങളോളം അകപ്പെട്ടുപോകുന്നവർ. എല്ലാ ബാധ്യതകളും തീർന്നു എന്നുകരുതി ശിഷ്ടകാലം സുഖമായി ജീവിക്കാമെന്നു കരുതി നാട്ടിലെത്തിയാലോ ചിലപ്പോൾ രക്തബന്ധമുള്ളവർപോലും അടുപ്പിക്കില്ല...  ബാക്കികാലം ചെയ്തുപോയ നന്മയുടെ കാര്യമോർത്ത് സമാധാനിച്ചു ജീവിക്കും... എല്ലാവരും അങ്ങനെയല്ല കേട്ടോ...

ഫസൽ ജക്ഷനിൽ ബസ്സിറങ്ങി വീട്ടിലേയ്ക്കു നടന്നു. വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഉമ്മ സ്ഥിരം ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യം ചോദിച്ചു... നീയെന്താടാ താമസിച്ചതെന്ന്.. ഇന്നു താൻ നേരത്തേയാ എത്തിയത്... എന്നിട്ടും ഉമ്മയുടെ ചോദ്യമങ്ങനെയാ.. സ്നേഹംകൊണ്ടാ...

“ഫസലേ... നമുക്കിവിടെനിന്നു 11 മണിക്ക് തിരിക്കണം.. എന്നാലേ കറക്ട് സമയത്ത് അവിടെയെത്താനാകൂ...“

“ശരി മാമ...വിഷ്ണു അങ്കിളിനോട് കാര്യം പറഞ്ഞോ..“

“ഉവ്വുവ്വ്...“

ഫോൺ ബെല്ലടിച്ചു.. ഫസലാണ് പോയി ഫോണെടുത്തത്.. അപ്പുറത്ത് സ്റ്റീഫനങ്കിളായിരുന്നു..

“ഫസലേ എൻട്രൻസ് എങ്ങനുണ്ടായിരുന്നു.

“കുഴപ്പമില്ല. ഒരുവിധം എഴുതി..“

“സഫിയ പറഞ്ഞു നിനക്കു കിട്ടുമെന്നാ... അവരെല്ലാം വളരെ പ്രതീക്ഷയിലാ..“

“എനിക്കറിയാ അങ്കിൾ.. എല്ലാം പടച്ചോൻ തീരുമാനിക്കട്ടെ...“

“എന്താ അങ്കിൽ വിശേഷിച്ച്.“

“പിന്നെ. മോള് അടുത്തമാസം വരികയാ... വിവാഹം ഉറപ്പിച്ചിട്ടു പോകാമെന്നാണ് തീരുമാനം 20 ദിവസം മാത്രമേ ലീവുള്ളൂ.. അവൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടയാളെത്തന്നെ കെട്ടിക്കോട്ടെ... അല്ലേ..“

“അതാ അങ്കിൾ നല്ലത്.. ചേച്ചി നല്ലകുട്ടിയല്ലേ..“

“നല്ലതൊക്കെ തന്നെയാണ്... ങ്ഹാ കുഴപ്പമില്ല.. കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ആഗ്രഹത്തിനല്ലേ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കേണ്ടത്..“

സ്റ്റീഫന്റെ സംഭാഷണത്തിൽ നിന്നും അദ്ദേഹത്തിന് മനസ്സുകൊണ്ട് അവളുടെ സ്നേഹബന്ധത്തിന് പൂർണ്ണപിന്തുണയായിട്ടില്ലന്നു ഫസലിന് മനസ്സിലായി... എന്തായാലും കല്യാണത്തിന് സമ്മതിച്ചല്ലോ... അതുതന്നെ ഭാഗ്യം...

“പിന്നെ.. ഞാൻ നിന്നോട് സംസാരിക്കാനാ വിളിച്ചത്. കഴിഞ്ഞ ദിവസം വിളിച്ചപ്പോ നീയില്ലായിരുന്നു.“

“ശരിയാ ഞാൻ കോളേജിൽ പോയിരുന്നു.“

അടുത്തമാസം 18-ാം തീയതി അവൾ വരും.. 29-ാം തീയതി മനസ്സമ്മതം തീരുമാനിച്ചു.. നീയും അവരോടൊപ്പം വരണം... തലേദിവസമേ അങ്ങെത്തണം.. എല്ലാവർക്കും താമസിക്കാനുള്ള സൗകര്യമൊക്കെ ഒരുക്കാം...“

“വരാം സ്റ്റീഫനങ്കിൾ..“

“റഷീദിനെ ഞാൻ ഇന്നലെ വിളിച്ച് കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു... റഷീദിന് ഇതൊക്കെ അറിയാമായിരുന്നല്ലോ.. റഷീദ് പറഞ്ഞാൽ പിന്നെ മറുത്തൊന്നും പറയാനാവില്ലല്ലോ... അവർ അവളെ എയർപോർട്ടിൽ കൊണ്ടുചെന്നാക്കുമെന്നും പറഞ്ഞു.. അഭിമന്യു അടുത്തവർഷം നാട്ടിൽ വരുന്നുണ്ട്.. അവരുടെ കല്യാണവും മോൾടെ കല്യാണവും അടുത്തടുത്ത ദിവസം നടത്താമെന്നാണ് തീരുമാനിച്ചത്.. അപ്പോൾ എല്ലാവർ‌ക്കും ഒരു വരവ് വന്നാൽ മതിയല്ലോ..“

“അത് കൊള്ളാം അങ്കിൾ..“

“എന്നാൽ ഞാൻ വെക്കട്ടേ... ഇന്ന് നൈറ്റ് കയറണം...“

“ശരി അങ്കിൾ...“

അവൻ ഫോൺവച്ച്... നേരേ സോഫയിൽ ഇരുന്നു... അവിടെ അൻവറിക്ക നാളെ കൊണ്ടുപോകാനുള്ള പലഹാരങ്ങളും മറ്റും പ്ലാസ്റ്റിക് കവറിലാക്കുകയായിരുന്നു. അവനും അതിന് സഹായിക്കാനായി എഴുന്നേറ്റു ചെന്നു...  അന്ന് രാത്രി അവർ ഏറെനേരം പല പലകാര്യങ്ങളും പറഞ്ഞിരുന്നു... വളരെ ഇരുട്ടിയാണ് എല്ലാവരും ഉറങ്ങാൻ പോയത്.

രാവിലെ ഫസലിനെ അൻവറാണ് വിളിച്ചുണർത്തിയത്.. അവന് ഫോൺ വന്നെന്നുപറ‍ഞ്ഞ് താഴേയ്ക്ക് പറഞ്ഞുവിട്ടു...

ഫസൽ ഫോണെടുത്തു.. അപ്പുറത്ത് ഐഷുവായിരുന്നു.

“എന്താ ഐഷു... ഇത്ര നേരത്തേ..“

“നേരത്തേയോ... ടാ ചെക്കാ. ഇപ്പോ സമയം 9.30 ആയി..“

“അവൻ ക്ലോക്കിലേയ്ക്ക് നോക്കി.. ശരിയാ 9.30 കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.“

“എന്തൊക്കയാ വിശേഷം.“

“പ്രത്യേകിച്ചൊന്നുമില്ല ... മാമ ഇന്നു രാത്രി തിരിക്കും.. വെളുപ്പിനാണ് ഫ്ലൈറ്റ്.. ‍ഞാനും വിഷ്ണുവങ്കിളും കൂടെപ്പോകും... ഒരു കൂട്ടുവേണല്ലോ..“

“പിന്നെ കൂട്ടുകൊണ്ടുപോവാൻ പറ്റിയ ആളേ..“

“അതെന്താടീ... എന്നെ അത്രയ്ക്കു നിനക്ക് വിശ്വാസമില്ലേ..“

“എനിക്കീ ചെക്കനെ വിശ്വാസമാ...“

അവരുടെ സംഭാഷണം അങ്ങനെ നീണ്ടുനീണ്ടു പോയി...

അന്നത്ത ദിവസം എല്ലാവർക്കും ഒരു മൂകതയായിരുന്നു. അൻവർ പോകുന്നതുകൊണ്ടുള്ള വിഷമം. പക്ഷേ ആരും അത് പുറത്തു കാണിച്ചിരുന്നില്ല. നേരത്തേ അത്താഴം കഴിച്ച് ഉറങ്ങാൻ കിടന്നു... പതിനൊന്നു മണിക്ക് എല്ലാവരും എഴുന്നേറ്റു... പായ്ക്ക് ചെയ്തുവച്ച ബാഗുകൾ പുറത്തേയ്ക്കെടുത്തു. അപ്പോഴേയ്ക്കും വിഷ്ണുവും എത്തിയിരു്ന്നു. ബാഗുകൾ കാറിലേയ്ക്ക് കയറ്റി... അൻവർ.. ഉപ്പാനോട് യാത്രപറഞ്ഞപ്പോൾ അവിടെ എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞു.. ഉപ്പ ഒരൽപം പതറിയോ എന്നു സംശയിച്ചു... ശബ്ദം ഇടറുന്നതുപോലെ.. വയസ്സായില്ലേ അതായിരിക്കാമെന്ന് എല്ലാവരും കരുതി...

വിഷമത്തോടെയാണെങ്കിലും ചിരിച്ച മുഖത്തോടെ എല്ലാവരും അൻവറിനെ യാത്രയാക്കി. നാദിറയ്ക്ക് നല്ല വിഷമമുണ്ട്.. പക്ഷേ വിഷമിച്ചിരിക്കാനുള്ള സമയമല്ലിതെന്ന് അവൾക്ക് നന്നായറിയാം...

അവർ മൂവരും വണ്ടിയിൽ കയറി.. യാത്ര എയർപോർട്ട് ലക്ഷ്യമാക്കി...

ഓണം കഴിഞ്ഞു... വരുന്ന 16 ദിവസങ്ങൾ വളരെ നിർണ്ണായകമാണ്. ആർക്കും അസുഖം ഉണ്ടാകാതിരിക്കാൻ പ്രാർത്ഥിക്കാം. ജനങ്ങൾക്ക് ജാഗ്രതക്കുറവുണ്ടോ എന്നു സംശയത്തക്കരീതിയിലാണ് പെരുമാറ്റങ്ങൾ. മാസ്ക് വയ്ക്കാനും സാനിറ്റൈസർ ഉപയോഗിക്കാനും മടിയാണ്... ഫലം ഒരൽപ്പം അശ്രദ്ധ ഒരു കുടുംബത്തെവരെ ക്വാറന്റൈനിലാക്കും... ജാഗ്രത കൈവിടരുത്.. അടുത്തവർഷം നമുക്ക് നന്നായി ആഘോഷിക്കാം.. ഈ വർഷം ജീവിച്ചിരിക്കുക.. അടുത്തവർഷത്തേയ്ക്കുള്ള പ്രാർത്ഥന അതാവാം... സോപ്പിട്ട്, മാസ്കിട്ട്, ഗ്യാപ്പിട്ട് കാത്തിരിക്കാം നാളെയുടെ സുപ്രഭാതത്തിനായി ഒരു നല്ല പുലരിയ്ക്കായി... രോഗ പീഠകളിൽ നിന്നും ഭയത്തിൽ നിന്നും രക്ഷനേടാം...






സസ്നേഹം നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം ഷംസുദ്ധീൻ തോപ്പിൽ 06 09 2020


തുടർന്നു വായിക്കുക അടുത്ത ഞായറാഴ്ച്ച 13 09 2020