ജീവിതം
പച്ചയായ യാഥാര്ത്യമായി എന്റെ മുന്പില് നിര്ത്തമാടുന്നു....എന്റെ വേഷമോ
കോമാളിയുടെതും.....നിലയ്ക്കാത്ത
ഓളവും... നിലയ്ക്കുന്ന താളവുമായി കൂടെ എത്താനുള്ള എന്റെ ശ്രമം വിഫല മാവുന്നു എന്ന
സത്യം ഞാന് പലപ്പൊഴും വിസ്മരിക്കുന്നു....യാഥാര്ത്യ
ബോധം എന്നില് സന്നിവേഷം തുടങ്ങിയിട്ട് കാലമെത്ര കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു......തുടക്കമുള്ളത്
കൊണ്ട് ഒരിക്കല് ഒടുക്കമുണ്ടെന്ന സത്യം ഞാന് പലപ്പൊഴും വിസ്മരിക്കുന്നു......ഇടയ്ക്ക്
എപ്പൊഴോ ജീവിക്കാനുള്ള കൊതി ഇടയ്ക്ക് എപ്പൊഴോ മരണകൊതി.....ആഗ്രങ്ങള്...
പ്രതീക്ഷകള്... സ്വപ്നങ്ങള്....സങ്കല്പങ്ങള്....ഇവയുടെ വേലിയേറ്റം എന്നെ
പലപ്പൊഴും ജീവിക്കാന് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു..... ചിലപ്പോഴൊക്കെ മരണകാരണവും.....[കടല് തിര
നമ്മെ കടലിലേക്ക് ആകര്ഷിക്കും പോലെ] അതില് പെട്ട് പോയാലോ മരണം
സുനിഷ്ചിതമല്ലേ.....ഇടയ്ക്ക്
എപ്പൊഴോ പുതു മഴയില് കിളിര്ത്ത പാറ്റയാവുന്നു ഞാന്...വെട്ടത്തേക്ക്
പാഞ്ഞടുക്കുന്ന ഞാന് നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് കരിഞ്ഞു വീഴുന്നു എന്നു മാത്രം.....എന്റെ
ജന്മം ഭൂമിയില് എത്ര കാലം.... എവിടെ വെച്ച് എപ്പോ എങ്ങിനെ യായിരിക്കും എന്റെ
അന്ത്യം......ഇതിനിടയില്
എന്നില് അര്പ്പിതമെന്ത്.... അനര്പ്പിതമെന്ത്...... ലക്ഷ്യമെന്ത്.....
അലക്ഷ്യമെന്ത്.....ഇത്ര കാലം
ജീവിതം സന്തോഷമായിരുന്നുവോ?.... അതൊ ദുരിതപൂര്ണമോ? ഇതിന്റെ തുല്യതയാണോ
ജീവിതം....സ്വപ്നങ്ങള്...
പ്രതീക്ഷകള്.... കൂട്ടലുകള് കിഴിക്കലുകള്.... ഇതൊക്കെ നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് അണഞ്ഞു
പോവുന്ന വിളക്കിന് തിരി നാളമെന്ന സത്യം മുന്നിര്ത്തിയുള്ള കളികള്
മാത്രമല്ലേ......ഞാന് ഞാന്
മാത്രമെന്ന സ്വാര്ത്ഥത......പലരുടെ
മുന്പിലും തെറ്റിധരിക്കപ്പെട്ട എത്ര എത്ര നിമിഷങ്ങള് ഏറ്റവും
വേദനാജനകമായിരുന്നില്ലേ അത്....
ചിന്തകള് ചിന്തകള് ചിന്തകള്
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഅജിത്ത് ഏട്ടാ ചിന്തകള് ഇല്ലങ്കില് നമ്മള് ഉണ്ടോ?.......
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂവന്നതില് സന്തോഷം വീണ്ടും വരിക
സ്നേഹത്തോടെ പ്രാര്ഥനയോടെ ഷംസു