13.3.12

-:കമിതാക്കള്‍:-

നിറ വയറില്‍ തലോടി രശ്മി പതിയെ പറഞ്ഞു. കുഞ്ഞു വാവേ നീ പെട്ടന്നൊന്നും പുറത്തേക്കു വരല്ലേ നിന്നെ കാണാന്‍ ഇ അമ്മയ്ക്ക് കൊതി ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല. പക്ഷെ പണം ഡെലിവറിക്ക്പണംവേണ്ടേ
ഇതു പറയുമ്പോ രശ്മിയുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു തുളുംബുന്നുണ്ടായിരുന്നു തനിക്കു ഇഷ്ട പെട്ട ആളെ സ്നേഹിച്ചു പോയി എന്ന കുറ്റം കൊണ്ട് വീട്ടില്‍ നിന്നും ആട്ടി ഇറക്കപ്പെട്ട ഹത ഭാഗ്യയാണ് താന്‍ സമ്പത്തിന്റെ നടുവില്‍ വളര്‍ന്നിട്ടും ഇന്ന് താന്‍ ഒന്നും ഇല്ലാത്തവളായി......


ശരത് കാലത്ത് വീട്ടില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങിയതാ...കുറച്ചു ദിവസമായി ജോലി തേടി നടക്കുന്നു ഒന്നും ശരിയാവുന്നില്ല ഇത്രയും കാലം ബുക്ക്‌ പിടിച്ചു നടക്കുകയല്ലാതെ മുന്‍പ് ഒരു ജോലിക്കും പോയിട്ടില്ല.പക്ഷെ ഇപ്പോ അങ്ങിനെ യാണോ ? തന്നെ വിശ്വസിച്ച്‌ ഇറങ്ങി വന്ന രശ്മി അവളുടെ വയറ്റി വളരുന്ന കുഞ്ഞു വാവ...ഇത്രയും കാലം അല്ലറ ചില്ലറ ജോലിയുമായി ജീവിതം  തള്ളി നീക്കി.നല്ലൊരു ജോലി ആയി കുഞ്ഞു മതി എന്നായിരുന്നു രശ്മിയും താനും തീരു മാനിച്ചത്.പക്ഷെ നമ്മുടെ കൈകളിലല്ലോ എല്ലാം ദൈവ നിശ്ചയം.നമ്മള്‍ അനുസരിക്കുന്നു അത്ര തന്നെ.


ശരത് ഓര്‍ത്തു കാലത്ത് വീട്ടില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങുമ്പോ രശ്മിയുടെ കലങ്ങിയ കണ്ണുകളും അതിലുപരി അവളുടെ നിറ വയറും കണ്ടു കൊണ്ടാണ് വീട്ടില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങിയത്‌ ഡെലിവറി അടുത്തതിനാല്‍ ഡോക്ടര്‍ ഹോസ്പിറ്റലില്‍ അഡ്മിറ്റ്‌ ചെയ്യാന്‍ പറഞ്ഞതാ...പക്ഷെ പണം തല്‍ക്കാലം പേടിയോടെ ആണെങ്കിലും ഡോക്ടറോട് എക്സ് ക്യൂസ് പറഞ്ഞു തല്‍ക്കാലം വീട്ടിലേക്കു പോന്നു അവളാണെങ്കില്‍ ആ വാടക വീട്ടില്‍ തനിച്ച് ആരോടെങ്കിലും കടമെങ്കിലും വാങ്ങാം എന്നു കരുതി ഇറങ്ങിയതാ...ഇതു വരെ ഒന്നും കിട്ടിയതുമില്ല ഭഗവാനെ ഇനി എന്ത് ചെയ്യും അവളെയും കുഞ്ഞിനേയും കാത്തോളണമേ ....


ചിന്തകള്‍ മുറിച്ചു കൊണ്ട് ശരത്തിന്റെ പോകറ്റില്‍ കിടന്ന ഫോണ്‍ റിങ്ങ് ചെയ്തു പെട്ടന്ന് ശരത് ഫോണ്‍ എടുത്തു രാഷ്മിയാണ് ദൈവമേ... വല്ല ആപത്തും ...വിറയലോടെ ഫോണ്‍ കാതിനോട് ചേര്‍ത്ത് വെച്ച് പതിയെ ഹലോ വാക്കുകള്‍ പുറത്തേക്കു വന്നില്ല അതിനു മുന്‍പ്   മറു തലക്കല്‍ രഷ്മിയുടെ ശബ്ദം.    പെടികേണ്ട ഏട്ടാ എപ്പോ എനിക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല.ഏട്ടന്‍ വേഗം വീട്ടിലേക്കു വാ....മോളെ പൈസ....അതൊക്കെ ശരിയായിട്ടുണ്ട് ഏട്ടന്‍ വാ....അതും പറഞ്ഞവള്‍ ഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്തു.                                                       

ശരത് വീട്ടിലേക്കു നടക്കുകയായിരുന്നില്ല ഓടുകയായിരുന്നു ആലോചിച്ചിട്ട് അവനു ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല കൂടുതലൊന്നും ചിന്തിച്ചില്ല എത്രയും പെട്ടന്ന് രശ്മിയെ ഹോസ്പിറ്റലില്‍ അഡ്മിറ്റ്‌ ചെയ്യണം..അകലെ നിന്നേ ശരത് രശ്മിയെ കണ്ടു. തന്റെ വരവും കാത്തു വാതില്‍ പടിയില്‍ നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവള്‍ .


സന്തോഷ കണ്ണ് നീരുമായി രശ്മി പറഞു തുടങ്ങി കോളേജില്‍ തന്റെ കൂടെ പഠിച്ച സുഹ്രത് .ഇപ്പൊ അവന്‍ ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയില്‍ ജോലി നോക്കുന്നു.ദൈവ ദൂദനെ പോലെ അവന്റെ ഫോണ്‍ കാള്‍.തന്‍ അവനോടു പറയുകയായിരുന്നില്ല കരയുകയായിരുന്നു.അവന്‍ ഇപ്പൊ ജോലി ചെയ്യുന്നിടത്ത് നിന്ന് നന്നൂര്‍ കിലോ മീറ്റര്‍ യാത്ര ചെയ്തു വേണം പണം നാട്ടിലേക്ക് അയക്കാന്‍ ശരതെട്ടാ അവന്‍ പണം ട്രാന്‍സ്ഫര്‍ ചെയത് വിളിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് അവനു തിരികെ കൊടുക്കാന്‍ നമുക്ക് സാവകാശവും കിട്ടും....ശരത്തിന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു അവന്‍ രശ്മിയെ കെട്ടി പിടിച്ചു ഉമ്മകള്‍ കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞു കൂടെ ദൈവത്തോട് ഒരു പിടി നന്നിയും 


ദൈവാ ദീനം എന്ന് തന്നെ പറയാം രശ്മിയുടെ സുഹൃത്ത്‌  പറഞ്ഞ പോലെ അവള്‍ ജോദിച്ചതില്‍ കൂടുതല്‍ പണം അയച്ചു കൊടുത്തു.നല്ലവനായ ആ സുഹൃത്തിന്റെ വിശാല മനസ്സ് .രശ്മി സുന്ദരനായ ഒരാന്‍ കുഞ്ഞിനു ജന്മം നല്‍കി ......


                                                           തുടരും 





10.3.12

-:ഹോസ്പിറ്റല്‍:-



രു നാള്‍ കിടക്കണം എനിക്കും ഹോസ്പിറ്റലില്‍.അന്ന് എന്‍ അരികില്‍ സ്നേഹം വിളമ്പുന്ന വെള്ള ഉടുപ്പിട്ട ഒരു പറ്റം മാലാഖമാര്‍  വേണം..... .എന്തെ ഇപ്പോ അങ്ങിനെ തോന്നാന്‍.....
ഇന്നത്തെ ജീവിതം.... എന്നെ അങ്ങിനെ തോന്നിപ്പിക്കുന്നു...

കാലത്ത് വീട് വിട്ടിറങ്ങിയാല്‍ തിരിച്ചെത്തുമോ?...ഒന്നുകില്‍ മനുഷ്യ ജീവന് വില യൊട്ടും നല്‍കാതെ പായുന്ന കോഴിക്കോട് തൃശ്ശൂര്‍ ബാസ്സിനടിയില്‍ അതുമല്ലങ്കില്‍ റോഡില്‍ കയറിയാല്‍ ഒട്ടും സമയമില്ലാതെ പായുന്ന മറ്റു വാഹനങ്ങള്‍ ക്കടിയില്‍.... വല്ലതു പറ്റിയാല്‍ മരണ പാച്ചില്‍ പായുന്ന വന്‍ ദിവസങ്ങളോളം അതുമല്ലങ്കില്‍ മാസങ്ങള്‍ വര്‍ഷങ്ങള്‍ .......മെഡിക്കല്‍ കോളേജില്‍ കിടക്കാന്‍ അവനു സമയം തികയാതെ വരുന്നു എന്നതെത്രേ സത്യം........

ഒരിക്കെ അവനോടു  ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞു താങ്കള്‍ ജീവിതം നില നിക്കണമെങ്കില്‍ കാലത്ത് നടക്കാന്‍ ഇറങ്ങണം
എന്നും മടിപിടിച്ചുരങ്ങാറുള്ള അയാള്‍  ജീവിത കൊതികൊണ്ട് നടക്കാന്‍ ഇറങ്ങി പിന്നെ കേട്ടു അയാള്‍ മെഡിക്കല്‍ കോളേജില്‍ മരണത്തെ തോല്‍പ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുകയാണെന്ന് .....പിന്നെ കേട്ടു അയാള്‍ മരിച്ചെന്നു .......പാതി ഉറക്കത്തില്‍ ഓടിച്ചു വന്ന വണ്ടി അവന്റെ ദേഹത്ത് പാഞ്ഞു കയറി.....

ആര്‍ക്കും സമയമില്ലാത്ത കാലത്ത് ഫാസ്റ്റ് ഫുഡ്‌ മാത്രമേ നമുക്ക്  പറ്റൂ അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഹോസ്പിറ്റല്‍ നമുടെ ഉറ്റ ചങ്ങാതിയും.....

മരണം നമുക്കും ഒരു നാള്‍ വരും വരാതിരിക്കില്ല അത് നല്ല മരണ മായിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് നമുക്ക് ആശിക്കാം പ്രാര്‍ഥിക്കാം.........


3.3.12

-:എക്സികുട്ടീവ്സ് :-

മ്പനി മുതലാളി മാര്‍ക്ക് തലച്ചോറ് പണയപെടുത്തുന്നവര്‍.കമ്പനി വളരുമ്പോള്‍ അതോടു കൂടി അവരും  വളരണം അതല്ല കമ്പനി വളരുന്നു. അവര്‍ക്കതിനു കഴിയില്ല എന്ന തെത്രേ സത്യം. എക്സികുട്ടീവ് തളരുന്നു...എള്ള് ഉണങ്ങുന്നത് എണ്ണക്ക് വേണ്ടി കുരിന്ജ്ജത്തന്‍ ഉണങ്ങുന്നത് ചാവാന്‍ വേണ്ടി എന്ന്  പറയും പോലെ...

 എക്സികുട്ടീവിന്റെ നല്ല സമയം കമ്പനി മുതലാളി മാര്‍ ഉപയോക പെടുത്തി കരി വേപ്പില പോലെ പുറത്ത് എറിയുന്നു ....പിന്നെ അവന്‍ ഭൂമിക്കൊരു ഭാരമായി കാലത്തിന്റെ ഒഴുക്കില്‍ ഒഴുകി പോവുന്നു എന്നതെത്രേ സത്യം........

1.3.12

-:മരണം:-

പ്രദീക്ഷിത മായി കടന്നുവരുന്നൊരു അദിതി അതല്ലേ മരണം.അത് എപ്പോ എവിടെ വെച്ച് നമ്മെ പിടി കൂടുമെന്ന് നമുക്ക് മുന്‍കൂട്ടി പറയാന്‍ ഒക്കുമോ ?ചിലര്‍ മരണത്തെ മാടി വിളിക്കുന്നു മറ്റു ചിലര്‍ അങ്ങനെ ഒന്നിനെ പറ്റിചിന്തിക്കാന്‍ സമയമില്ലാതെ ഉള്ള സമയം കൊണ്ട് എല്ലാം നേടാനുള്ള ദൃതിയും.എത്ര നേടിയാലും നമുക്കുണ്ടോ തികയുന്നു.നേടിയത് അനുഭവിക്കാന്‍ നമുക്കുണ്ടോ കഴിയുന്നു....

23.2.12

-:അക്കിടി:-[BLUNDER]



ജീവിതത്തില്‍ അക്കിടി പറ്റാത്തവര്‍ ആരുണ്ട്‌ വിരളമെന്ന് തന്നെ  പറയാം.....അതെ അത് തന്നെ ഇവിടെയും. കാലത്ത് ദൃതി പിടിച്ച യാത്രക്കിടയില്‍ പേര്‍സ്‌ എടുത്തു പാന്റ്  പോക്കറ്റില്‍ തിരുകി  റോഡില്‍ ഇറങ്ങിയതും പാഞ്ഞു വന്ന ബസ്സില്‍ ഓടി കയറി സീറ്റ് കിട്ടിയ ആശുവാസത്തില്‍ സീറ്റില്‍ ചാഞ്ഞിരുന്ന് ഓടിയ കിതപ്പോന്നു മാറ്റി..... പെട്ടന്ന് കണ്ടക്ടര്‍ എവിടെക്കാ.... തൃശൂര്‍....ടിക്കറ്റില്‍ എഴുപതന്ജ്ജ് രൂപ. പേര്‍സ്‌ എടുത്തു പൈസ കൊടുക്കാന്‍ നോക്കിയപ്പോ ഒന്ന് ഞെട്ടി ആകെ ഉള്ളത് ഇരുപതു രൂപയുടെ ഒരു നോട്ട്. ദൈവമേ.... അറിയാതെ വിളിച്ചു പോയി. ഒച്ച അല്പം കൂടി ഏന്നു തോന്നുന്നു .അടുത്തിരുന്ന ആളും കണ്ടക്ടറും ഒരേ സുരത്തില്‍ ഏന്തു പറ്റി.... പേര്‍സ്‌ എടുത്തു. പൈസ എടുക്കാന്‍ വിട്ടു തല്‍ക്കാലം ഇരുപതു രൂപക്കുള്ള ടികറ്റ് തന്നോളു....പരിബ്രമിച്ച മുഖ ഭാവം കണ്ട് കണ്ടക്ടറുടെ സന്തോനം റെന്ഷനടിക്കണ്ട മാഷേ.... നിങ്ങള്‍ ഇറങ്ങുമ്പോ തന്നോളു ..... അല്ലങ്കില്‍ നാളെ ഇതേ സമയത്ത് ബസ്സ്‌ ഇതിലെ പാസ് ചെയ്യും അപ്പൊ തന്നാലും മതിട്ടോ....

ദിനം പ്രതി പല പേരും പറഞ്ഞു ആളുകളെ പറ്റിക്കുന്ന ഇ  കാലത്ത്.  പറ്റിയത് അക്കിടി യാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച കണ്ടക്ടര്‍....മനസ്സില്‍ തോന്നിയ ബഹുമാനം......അപ്പോഴാണ് ഓര്‍ത്തത്‌ രാത്രിയില്‍ നാളെ പണിക്കാരുണ്ട്‌ എന്ന അമ്മയുടെ ചോദ്യത്തില്‍ പേര്‍സില്‍ നിന്ന് പൈസ കൊടുക്കുമ്പോ അമ്മ തന്നെ പറഞ്ഞിരുന്നു പൈസ ഉണ്ടാവുമോ നാളെ  പോവാനുല്ലതല്ലേ .....അമ്മ എടുത്തോളു.... കാലത്ത് പോവുമ്പോ എ ടി മില്‍ നിന്നെടുതോളം.ബസ്സ്‌ വന്ന തിരക്കില്‍ പൈസ എടുക്കാന്‍ മറന്നതാണ് പ്രശ്നമായത്‌ .എന്തായാലും ദൈവാദീനം കണ്ടക്ടര്‍ നല്ല ആളായതില്‍ തല്‍ക്കാലം നാണം കെടാതെ രക്ഷ പെട്ടു എന്ന്  തന്നെ പറയാം ......ഒന്ന് ഉറപ്പിച്ചു എവിടെ പോവുകയാണെങ്കിലും പോവുന്നതിനു മുന്പ് വേണ്ട കാര്യങ്ങള്‍ മുന്‍ കൂട്ടി എടുത്തു വെക്കണം.അല്ലങ്കില്‍ പിന്നെ..........

10.2.12

-:ആ മരം കട പുഴകി :-



നാട്ടു വര്‍ത്തമാനങ്ങളില്‍ ഒന്നാവാം കാതല്‍ മരങ്ങള്‍ മരങ്ങളില്‍ ഉറപ്പുള്ളതും കട പുഴകി വീഴില്ലന്നും.പക്ഷെ വേരിനടിയിലെ മണ്ണോലിച്ചു പോയാലോ ?....അതെ അത് തന്നെ ആ മരം നിലം പൊത്തുക തന്നെ ചെയ്യും.....

ഇവിടെ സംഭവിച്ചതും മറ്റൊന്നല്ല വിശ്രമ മില്ലാതെ. രാത്രി എന്നോ പകലെന്നോ നോക്കാതെ  കഠിനമായ അദുവാനം കൊണ്ട് കരുത്താര്‍ജിച്ചു വന്ന ആ വട വ്രക്ഷം അടി തെറ്റി താഴെ വീണു വീണ തല്ല വീഴ്ത്തി എന്ന് വേണം പറയാന്‍......

ആത്മ സമര്‍പ്പണം എന്നും അവന്റെ കൂട പിറപ്പായിരുന്നു.പുതിയ ജോലിയില്‍ അവന്‍ കൂടുതല്‍ ത്ര്‍പ്തനായിരുന്നു.തുടക്കം കമ്പനി മുതലാളിയുടെ മോഹിപ്പിക്കുന്ന വാഗ്ദാനം.ഇതിനു മുമ്പും പല മുതലാളിമാരും തനിക്കു നല്‍കിയ വാഗ്ദാനങ്ങള്‍ രാപകലില്ലാതെ ജോലി ചെയ്തിട്ടും അവര്‍ പാലിച്ചില്ല.പുതു മുതലാളിയുടെ മനം മയക്കുന്ന വാക്കുകളില്‍  കഴിഞ്ഞ കാലം ഒരു  നിമിഷം മറന്നു എന്ന് തന്നെ പറയാം....

ദിനങ്ങള്‍ രാത്രങ്ങള്‍ക്ക് വഴി മാറി കാലങ്ങള്‍ കടന്നു പോകവേ കമ്പനിയില്‍ ശത്രുക്കളുടെ എണ്ണം കൂടി കൂടി വന്നു.അവന്റെ ലക്‌ഷ്യം നന്മയായിരുന്നു.പക്ഷെ തിന്മ അടങ്ങിയിരിക്കില്ലല്ലോ....
അപ്പോഴും ആശുവാസം മുതലാളിയുടെ സപ്പോര്‍ട്ട് ആയിരുന്നു.
അവസാനം ശത്രു പക്ഷം വിജയിച്ചു .ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ വിഷം വാരി വിതറി...മുതലാളിയുടെ മോഹന വാഗ്താനങ്ങള്‍ ഒരു നിമിഷം കാറ്റില്‍ പറന്നു കാറ്റുകള്‍ ഒരു നിമിഷം നാണിച്ചു തല താഴ്ത്തി....

ദൈവത്തിനറിയാം നന്മ ഏതെന്നും  തിന്മ ഏതെന്നും അന്തിമ  വിജയം നന്മക്കു തന്നെ കാത്തിരിപ്പോടെ ദിനങ്ങള്‍ എണ്ണി നീക്കുന്നു..... അതിലുപരി പഴയതിലും ഒന്ന് കൂടെ ജോലിയില്‍ ശ്രദാലുവാകുന്നു എന്നതെ ത്രെ സത്യം ........



-:വിവാഹ ജീവിതം പുതു യുഗത്തില്‍:-



വിത്ര മായ ഒരു ബന്ധം. അതാണ്‌ വിവാഹം രണ്ട് ഹൃദയങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ സംഗമിക്കുന്ന അപൂര്‍വ്വ നിമിഷം.പവിത്രത പുറം മോഡിയല്ല ഹൃദയത്തില്‍ നിന്ന് വരുന്ന ഒന്നാണ് .പരസ്പരം കളങ്ങ    മില്ലാത്ത സ്നേഹം.ചതിയോ വഞ്ചനയോ തൊട്ട് തീണ്ടാത്ത തായിരുന്നു നമുക്ക് മുന്‍പുള്ള തലമുറ അവരുടെ ജീവിതം കൊണ്ട് നമ്മെ പഠിപ്പിച്ചത് .

ഒരു തുറന്ന പുസ്തകം പോലെ ആയിരുന്നു അവരുടെ ജീവിതം ബുക്കിലെ ഏത് താളും ആര്‍ക്കും തുറന്നു നോക്കാമായിരുന്നു .സുന്ദരമായ ഒരു കാവ്യം പോലെ ഹൃദയ സ്പര്‍ശിയായിരുന്നു......

ഒരിക്കെ അടുത്ത വീട്ടിലെ ജാനു. അമ്മയോട് ചോദിച്ചു പരീദ് മാപ്ലയുടെ മോന്റെ വിവാഹം ഇന്നല്ലേ നിങ്ങള്‍ പോരുന്നില്ലേ... 
അമ്മയുടെ മറുവാക്ക് അന്ന് വിവാഹ ജീവിതം സ്വപ്നം കാണുന്നഎന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ സ്നേഹത്തിന്റെ തേന്‍ മഴ പെയ്യിച്ചു 
ജാനു നീ പൊക്കോ എട്ടന് ഇന്ന് രാവിലെ മുതല്‍ നേരിയ പനി ഞാന്‍ അടുത്തില്ലങ്കില്‍ എട്ടന് വിഷമമാവും  അസുഖ മൊന്നു ബേദആയിട്ട്  അവിടം വരെ പൊഴി വന്നോളാം പരീദ് മാപ്പിള യോട് ഒന്ന് പറയണേ.......

ഇതായിരുന്നു പവിത്ര മെന്നു നമ്മള്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന വിവാഹ ബന്ദം.....അന്ന് പരസ്പരം സ്നേഹമുണ്ടായിരുന്നു നന്മയുണ്ടായിരുന്നു .മരണം വരെ അച്ഛനമ്മമാര്‍ പിരിയില്ലായിരുന്നു.......

പക്ഷെ ഇന്ന്  പുതു തലമുറയില്‍ വിവാഹത്തെകാള്‍ കൂടുതല്‍ വിവാഹം എങ്ങനെ വേര്‍പെടുതാം എന്ന ചിന്ദകളാണ്.സ്നേഹം എന്തെന്ന് അറിയാത്തൊരു തലമുറയുടെ സംഗമം അങ്ങിനെ വേണമെങ്കില്‍ നിര്‍ വചിക്കാം ഇ തലമുറയിലെ വിവാഹ ബന്ദം.സ്നേഹം എന്തെന്ന്  അറിയാന്‍ അതു മല്ലങ്കില്‍ സ്നേഹിക്കുന്നവരെ കണ്ടു പഠിക്കണമെങ്കില്‍ അടുത്തുള്ള വൃദ്ധ സദനങ്ങള്‍ വരെ പോവേണ്ട അവസ്ഥ.....

അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും സ്നേഹം കണ്ടു വളര്‍ന്ന ഞാന്‍ ഇതേ സ്നേഹം പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് വിവാഹ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നു പുതുമ മാറും വരെ നന്നായി എന്ന്‌ തന്നെ പറയാം ഒരുപാട് സന്തോഷിച്ച നാളുകള്‍.പിന്നീട് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു അടി പൊളി ജീവിതം സ്വപ്നം കണ്ട ഭാര്യ.ഭര്‍തൃ ബന്ദം എന്നാല്‍ ആടി പാടി നടക്കലാനെന്നു വിശ്വസിച്ചു. ടൂറുകള്‍ അവളുടെ ഹോബിയായി....

ഒരിക്കെ വീട്ടു കാര്‍ ഒരുമിച്ചൊരു ടൂര്‍ പ്ലാന്‍ ചെയ്തു പറഞ്ഞ ദിവസം എനിക്ക് പോവാന്‍ പറ്റാതെ വന്നു .രണ്ടു നാള്‍ കഴിഞ്ഞു പോവാം എന്ന എന്റെ സംസാരം അവര്‍ക്ക് ഇഷ്ട പെട്ടില്ല എന്നതാണ് സത്യം.ഭാര്യ ഉള്‍പ്പടെ അവര്‍ക്ക് വാശി പോലെ......വെറുതെ ഒരു ചോദ്യം നീ പോവുന്നെ.... വാക്കുകള്‍ മുഴുമിപ്പിച്ചില്ല അതിനു മുമ്പ് അവളുടെ വാക്കുകള്‍ എന്റെ വാക്കുകളെ മുറിച്ചു  ചേട്ടന്‍ പൈസ തന്നോ ഞാന്‍ അവരോടപ്പം പൊക്കോളാം......പൈസയും വാങ്ങി എന്റെ ഹൃദയത്തെ മുറിവേല്പിച്ചു രാത്രി തന്നെ അവള്‍ ടൂറിന്റെ ലഹരിയില്‍ യാത്രയായി....... 

കഴിവ് കേട്ട ഒരു ഭര്‍ത്താവായി അവളുടെ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ അപ്പൊ കണ്ടവനെ അപ്പാന്നു വിളിക്കുന്നവനായി കട്ടിലില്‍ പതിയെ ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നു കണ്ണുകള്‍ ഇറുകി അടച്ചു പക്ഷെ അപ്പൊ ഉറക്കത്തിനു പോലും എന്നെ വേണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു
ഉറക്കം എന്നില്‍ നിന്ന് അകന്ന കന്ന് പോയി.....

സ്നേഹം എന്തെന്നറിയാത്ത നമ്മുടെ തലമുറയുടെ പോക്ക് എങ്ങോട്ടാണ്  പ്രിയ കൂട്ടു കാരികളെ...... ജീവിതം സ്വപ്നമല്ല യാധാരത്യമാണ് ഇനി എങ്കിലും നമുക്ക് സ്വപ്ന ലോകത്ത് നിന്നും ജീവിത മെന്ന നന്മയിലേക്ക് തിരിച്ചുവരാം.....ഒരിക്കല്‍ കൂടി പണം ഉണ്ടെങ്കില്‍ കൂടപ്പിറപ്പുകള്‍ ഉണ്ടാവാം.....തളരുമ്പോ താങ്ങായി ഭര്‍ത്താവ് മാത്രമേ കൂടെ ഉണ്ടാവൂ ......

ചിന്തിക്കൂ...ചിന്തിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ദ്ര്ഷ്ടാന്ത മുണ്ടെന്ന ദൈവ വചനം ഓര്‍ത്ത് എടുക്കൂ......ഉറക്കം എന്നോട് കരുണ കാട്ടിയ പോലെ. താന്‍ തനിച്ചായി എന്ന ഹൃദയ വേദനയോടെ കണ്ണുകള്‍ പതിയെ ഉറക്കിലേക്ക് വഴുതി വീണൂ......


-:പേര് :-


പ്രിയപെട്ടവര്‍ മരിച്ചാല്‍ 
അവരുടെ പേരിടുന്നൊരു 
പതിവുണ്ട് നാട്ടില്‍ 
അത് കൊണ്ടാണ് 
ഞാനെന്റെ മകള്‍ക്ക്  'അരണ്യ0' എന്ന് പേരിട്ടത് . 

29.1.12

-:വിരഹ ഗാനം എന്നിൽ ശ്രുതി മീട്ടി:-


ത്മാവിന്റെ ഓളങ്ങളില്‍ ഒരു മായിക പ്രബജ്ജമായി അവള്‍ വന്നു.ദിനരാത്രങ്ങളെ തഴുകി തലോടാന്‍ തെന്നലിനെ ഏല്‍പിച്ച പോലെ .....

എയ് സൂരജ് എന്ത് പറ്റിയെടോ?പഴയ ഓര്‍മ്മകള്‍ നിന്നെ വെട്ടയാടുംപോലെ...

ആത്മ സുഹൃത്ത്  ശരത്തിന്റെ  വിളി കേട്ടാണ്  സൂരജ്  ചിന്തകളില്‍ നിന്ന്  പതിയെ മിഴി തുറന്നത്  .

വര്‍ഷങ്ങള്‍ എത്ര കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്നിട്ടും എന്താണാവോ ?മറക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്തോറും വീണ്ടും  വീണ്ടും തന്നെ പഴയ ഓര്‍മ്മകള്‍  വേട്ടയാടുന്നത് .ചിലത്  അങ്ങനെ യാണല്ലോ. സ്ലൈറ്റില്‍ എഴുതിയാതാനെങ്കില്‍ നമുക്ക് മായ്പ്പിലകൊണ്ട്  മായിക്കാം. അതായിരുന്നല്ലോ കുട്ടിക്കാലത്ത്  നമ്മള്‍ ചെയ്തിരുന്നത് . സ്കൂളിലേക്ക്  അന്നൊക്കെ നേരത്തെ പോവും. പഠിക്കാനുള്ള ഉത്സാഹം കൊണ്ടായിരുന്നില്ല ട്ടോ. പോവുന്ന വഴിക്കുള്ള മായ്പ്പില ചെടിയില്‍ നിന്ന്  ആദ്യം ഇലകള്‍ ശേഖരിക്കാനുള്ള വെപ്രാളമായിരുന്നു.പക്ഷെ ഹൃദയത്തില്‍ എഴുതിയതാണെങ്കിലോ?

കുട്ടി കാലത്തെ കുറിച്ച് ഓര്‍ക്കുമ്പോ ഇപ്പോഴും മനസ്സില്‍ പുതു മഴ പെയ്യുന്ന പ്രതീതി .ആരോടും പരാതിയും പരിഭവവും ഇല്ലാത്ത ഒരു കാലം .ദൈവം നമുക്ക്  ആ കാലം ഒരിക്കല്‍ കൂടി തിരിച്ചു തരികയാണെങ്കില്‍ എന്ന്  പലപ്പോഴും ഓര്‍ത്തു നിര്‍വൃതി അടഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌ ഒരിക്കലും തിരികെ ലഭിക്കി ലല ന്ന്  അറിഞ്ഞു കൊണ്ട്‌ തന്നെ .....

കേരളത്തിലെ അറിയപ്പെട്ടൊരു കോളേജ് . തന്നെ പോലുള്ള പാവങ്ങളുടെ മക്കള്‍ക്ക്‌ അവിടെ പഠിക്കുക എന്നത് സ്വപ്നം മാത്രമായിരുന്നു എന്നിട്ടും തനിക്കവിടെ സീറ്റ് കിട്ടി കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല കേട്ടോ പത്താം ക്ലാസ്സില്‍ നല്ല മാര്‍ക്ക് വാങ്ങിയാണ് പാസ്സായത്‌ .പത്താം ക്ലാസ്സിലെ ക്ലാസ് ടീച്ചറാണ് കോളേജില്‍ അപേക്ഷ കൊടുക്കാന്‍ മുന്‍ കയ്യെടുത്തത്.അത് കൊണ്ട്‌ കാര്യങ്ങള്‍ വളരെ എളുപ്പമായി എന്ന് തന്നെ പറയാം....

രാത്രി കിടന്നിട്ടു ഉറങ്ങാനേ കഴിഞ്ഞില്ല അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു നേരം വെളിപ്പിച്ചു എന്ന് തന്നെ പറയാം ഇന്ന് കോളേജില്‍ പോവുന്ന ദിവസമാണ് .അമ്മ ജോലിക്ക് നില്‍ക്കുന്ന വീട്ടിലെ ചേച്ചി. അമ്മക്ക് അവരുടെ മകന്റെ പഴയ ഉടുപ്പുകള്‍ കൊടുത്തിരുന്നു.അവര്‍ക്ക് പഴയ തെന്നു തോന്നിയ ഉടുപ്പുകള്‍ അമ്മ തന്റെ കയ്യില്‍ വച്ച് തന്നപ്പോ പുത്തന്‍ ഉടുപ്പുകാളായി തോന്നി തോന്നിയതല്ല സത്യം തന്നെ ആയിരുന്നു .ആഴ് ച്ച യ്‌ ക്ക് ഡ്രസ്സുകളെ ടുക്കുന്നവര്‍ക്ക്
അതിനു മുന്‍പ് എടുത്തത്‌ പഴയത് തന്നെ. പാവപ്പെട്ടവനത് പുതു പുത്തനും .

അമ്മ പറയുകയും ചെയ്തു കോളേജില്‍ വിട്ടു മോനെ പഠിപ്പിക്കാനുള്ള കഴിവൊന്നും അമ്മക്കില്ലന്നു മോനരിയാവുന്നതല്ലേ.എന്നാലും നല്ല മാര്‍ക്ക് വാങ്ങി മോന്‍ ജയിച്ചിട്ടും മോനെപടി പ്പിക്കാതിരുന്നാല്‍....ഇതു ദൈവമായി നമുക്ക് തന്നൊരു അവസരമാണ് മോന്‍ നന്നായി പഠിച്ചു 
അമ്മയുടെ ഇ കഷ്ടതാകള്‍ക്കൊക്കെ അറുതി വരുത്തണം. അത് പറയുമ്പോഴും അമ്മയുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

മുണ്ടുകള്‍ മാത്രമുടുതിരുന്ന ഞാന്‍ അമ്മ കൊണ്ട് വന്ന പാന്റില്‍ ഒന്നെടുതിട്ടു ആദ്യമായി പാന്റ്സ് ഇടുന്ന വെപ്രാളം കണ്ടു കരച്ചിലിനിടയിലും അമ്മക്ക് ചിരിപൊട്ടി ചിരിക്കിടയില്‍ അമ്മയുടെ ഒരു കമന്റ്സ് ഇവന്റെ ഒരു കാര്യം..ഇത്ര സുന്ദരനായി പോയാല്‍ വല്ല പെണ്‍ കുട്ടിയോളും കൂടെ പോരുട്ടോ....

കോളേജ് ഗേറ്റില്‍ എത്തിയപ്പോഴേ അകത്തു പല പല ബാനറുകള്‍ കെട്ടിയിരിക്കുന്നു അതിലെ വാക്കുകളിലൂടെ കണ്ണുകള്‍ ഓടിച്ചു "പുതു തലമുറയ്ക്ക് സ്വാഗതം"ഓരോ രാഷ്ട്രീയ പാര്‍ട്ടികള്‍ വോട്ടു പിടിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന തന്ത്രങ്ങളില്‍ പെടുന്നത് തന്നെ.രാഷ്ട്രീയം പഠിക്കുന്നത് തന്നെ കോളേജില്‍ നിന്നല്ലേ....അപ്പൊ കോളേജില്‍ ചേരാന്‍ വരുന്നവരെ വീഴ്ത്താന്‍ അടവുകളില്‍  ചിലത് എന്ന് മാത്രം...ആദ്യം വരുന്നവന്റെ വെപ്രാളം കാല്പാതം മുതല്‍ മുകളിലേക്ക് ഒരു വിറയലായി പടര്‍ന്നു. ഒരു വിതം ഗെറ്റ് കടന്നു ഞാൻ  ക്ളാസ്റൂമിനരികെ എത്തി കോളേജില്‍ ചേരാന്‍ വന്നപ്പോ ക്ളാ സ് ഏതെന്നു മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നത് കൊണ്ട് രക്ഷ പെട്ടന്ന് കരുതി ക്ളാസ്സിലേക്ക് കാല്‍ വച്ചില്ല അതിനു മുന്‍പ് പിന്‍ കഴുത്തില്‍ ആരോ വലിക്കും പോലെ പേടി കൊണ്ട് തോന്നിയതാണെന്ന് കരുതി വീണ്ടും കാല്‍ ക്ളാസ്സിലേക്ക് .ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി തന്റെ ഷര്‍ട്ടിന്റെ കോളറില്‍ ആരോ പിടിച്ചിരിക്കുന്നു കൂടെ ഒരു ചോദ്യവും എന്താടാ വിളിച്ചാ നിന്നൂടെ....പേടി കൊണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു വാക്കുകള്‍ പുറത്തേക്കു വന്നില്ല.വീണ്ടും പിന്‍ കഴുത്തിലെ പിടി മുറുകി കഴുത്ത്  വേദനിച്ചു ഒരു വിധം  പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു വിളി കേട്ടില്ല .ഇപ്പോ കേട്ടല്ലോ എന്നാ നില്‍ക്ക് .ഒന്ന് കുതറി നോക്കി പിടി വിടുന്നില്ല എല്ലാവരും തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട്  എന്നിട്ടും പിടിവിടുന്നില്ല .രണ്ടു മൂന്നു പേരുണ്ട് അതിലൊരുവന്റെ ചോദ്യം എന്താടാ നിന്റെ പേര്  സൂരജ് .സൂരജോ കൂടെ ഉള്ളവന്റെ പരിഹാസ ചിരി .അടുത്തവന്‍ ഇവനാള് സുന്ദരനാണല്ലോ....ശര്ട്ടിന്‍ കോളറില്‍ പിടിച്ചവന്റെ കമാന്റ് പെണ്‍പില്ലെരു ഒത്തിരി ഉള്ളതാ പന്ജ്ജാര അടിക്കാന്‍ നോക്കിയലുണ്ടല്ലോ അടിക്കോടാ ഇ ഇ ല്ലാ 
എന്നെ വിട് ഞാന്‍ പോട്ടെ അങ്ങനെ അങ്ങ് പോവാതട ചെക്കാ...ഇതാണ് റാഗിംഗ് ഞങ്ങള് വന്നപ്പോഴും ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു അടുത്ത കൊല്ലം നിങ്ങള്‍ക്കും ചെയ്യാലോ അതിനിതൊരു പ്രാക്ട്ടീസാ യിക്കൊട്ടെട

.പെട്ടന്ന് ദൈവ ദൂതനെ പോലെ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ക്ലാസ്സില്‍ നിന്ന് പുറത്തേക്കു വന്നു എന്നെ പിടിച്ചന്റെ കൈ പിടിച്ച്‌ അവന്റെ ഷര്‍ട്ടില്‍ നിന്ന് കൈ എടുക്കടാ പറയലും കൈ തട്ടി മാറ്റലും ഒപ്പമായി ഒരുവിധം  ഞാന്‍ സ്വതന്ത്രനായി ആശ്വാസത്തില്‍ രക്ഷിച്ചവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നന്നി യോടെ നോക്കി .എന്നെ പിടിച്ചവര്‍ ചമ്മിപ്പോയി എന്ന് തന്നെ പറയാം...ആ ദേഷ്യത്തില്‍ അവന്‍ എന്നെ രക്ഷിച്ചവനെ തല്ലാനായി കൈ ഉയര്‍ത്തി പക്ഷെ കൂടെ ഉള്ളവന്‍ കൈ പിടിച്ച്‌ പറഞ്ഞു എടാ അവന്‍  പ്രിന്സിപലിന്റെ മോനാ പണി കിട്ടുട്ടോ.ഛെ എന്ന് പറഞ്ഞു എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി അവന്‍ പറഞ്ഞു നിന്നെ ഞങ്ങള്‍ എടുതോളാട്ടോ അതും പറഞ്ഞവര്‍ എന്നെ കടന്ന്പോയി.പേടിയോടെ വേഗം ക്ളാസ്സില്‍ കയറി മുന്‍പില്‍ കണ്ട ബഞ്ചില്‍ ഇരുന്നു.

ക്ളാസ്സില്‍ ഉള്ളവരൊക്കെ മുഖത്ത് ആദ്യം ക്ളാസ്സില്‍ വരുന്ന വെപ്രാളം കാണാം പക്ഷെ എന്നെ രക്ഷിച്ചവന്റെ മുഖത്ത് ഒരു വെപ്രാളവും കണ്ടില്ല.അവന്‍ എന്റെ അടുത്ത് വന്നു അവനെ പരിചയ പെടുത്തി .എന്റെ പേര് ശരത് ഇവിടത്തെ പ്രിസിപലിന്റെ മോനാ നിന്റെ പെരന്താ പേടി മാറാതെ ഒരു വിധം പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു സൂ ര ജ് അത് കണ്ടിട്ടെന്ന്  അവന്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു പേടി മാറിയില്ല അല്ലെ ഇതു കോളേജിലെ പതിവാ പപ്പയുടെ കൂടെ ഞാന്‍ മുന്‍പ് പലതവണ ഇവിടെ വന്നിട്ടുണ്ട് ഇനി അവര് വരില്ല അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിന് പറഞു പോയതാ വിട്ടു കള.....

ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു പോകവേ കോളേജിൽ എനിക്കൊരു ഹീറോ പരിവേഷം അതെന്നിലെ കലകളുടെ കൂടി ചേരലിൻ ദൈവ കടാക്ഷം കൊണ്ടായിരുന്നു. സൗഹൃദ തണലിൽ എനിക്കു കിട്ടിയ കൂട്ടായിരുന്നു ശരത്തിന്റെ പെങ്ങൾ രമ്യ അവളെ എന്നിലെക്കടുപ്പിച്ചത് എന്നിലെ കലാവൈഭവം കൊണ്ടായിരുന്നു ഒരിക്കൽ ശരത്ത് തന്നെയാണ് എന്നോട് അത് പറഞ്ഞത് എടാ അവൾക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് അവൾക്ക് മാത്രമല്ല എനിക്കും ഞാനത് ചിരിച്ചു തള്ളുകയും ചെയ്തു 

പക്ഷെ കാലം മായ്ക്കാത്ത മുറിപ്പാടായി രമ്യയെ എന്നിൽ നിന്നകറ്റിയത് പണമെന്ന മാന്ത്രിക വലയമായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള അടുപ്പത്തിന് വേഗതയേറിയപ്പോഴാണ് ഞാനെന്ന ഇല്ലായ്മയുടെ ലോകം അവൾക്ക് മുൻപിൽ മലർക്കെ തുറന്നത് .പിന്നിട്ട നാളുകളിൽ ഞങ്ങളുടെ അകല്ച്ചയ്ക്കു വേഗത ഏറി അവളിൽ നിന്നും പറിച്ചു നടപ്പെടാത്തവണ്ണം എന്റെ ഹൃദയം അവളിൽ കോർത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു അതവൾ പിഴുതുമാറ്റി നടന്നു നീങ്ങുന്നത്‌ നിറകണ്ണുകളോടെ നോക്കി നിൽക്കെ കാലചക്രം എന്നിലൂടെ അതിവേഗം തെന്നി നീങ്ങി നാളയുടെ ലോകം നഷ്ട കാമുകിയുടെ വിരഹ ഗാനം എന്നിൽ ശ്രുതി മീട്ടി. ആദ്യ പ്രണയത്തിന്റെ ബലിച്ചോരു ണ്ണാൻ കാക്കകൾ കലപില കൂട്ടി.അപ്പോഴൊക്കെയും മുറിപ്പെട്ട ഹൃദയത്തിൻ നീറ്റലടക്കാൻ പാടുപ്പെടുകയായിരുന്നു ഞാൻ...

ഷംസുദ്ദീൻ തോപ്പിൽ
    

    


25.1.12

-:ആ മരണം കണ്‍ മുന്‍പില്‍:-



ഹൃദയ ഭേദകമായ ആ കാഴ്ച ഇപ്പോഴും എന്നെ പേടിപ്പെടുത്തുന്നു രണ്ടു നാള്‍ക്കപ്പുരം ഓഫീസില്‍ ദൃദി പിടിച്ച എന്റെ ഓഫീസ് ജോലിക്കിടയില്‍ കണ്ണ് കടഞ്ഞപ്പോ ലാപ്പില്‍ നിന്ന് പതിയെ കണ്ണുകള്‍ പിന്‍വലിച്ചു പുറത്തു റോഡില്‍ പാഞ്ഞു പോകുന്ന വാഹനങ്ങളെ നോക്കി  ജോലി യുടെ പിരിമുറുക്കത്തില്‍ നിന്ന്  പതിയെ മനസ്സിനെ സോപ്നങ്ങളുടെ കൂടെ പറക്കാന്‍ വിട്ടു....

 സമയം ഏകദേശം സന്തിയ യോടടുക്കുന്നു റോഡില്‍ നിറയെ വാഹനങ്ങള്‍ തലങ്ങും വിലങ്ങും കുതിച്ചു പായുന്നു ഓഫീസു വിട്ടു  എല്ലാവരുടെയും വീടെത്താനുള്ള പാച്ചില്‍ അവര്‍ ചിന്ദിക്കുന്നുണ്ടോ
ഈ ഓട്ടത്തിനിടയില്‍ എത്ര പേരുടെ ജീവന്‍ പോലിയുമെന്ന് ...എത്ര പേരുടെ സോപ്നങ്ങള്‍ തകരുമെന്ന്  ആര് ചിന്തിക്കാനാ അല്ലെ .  ദൈവമേ.... ചിന്തകള്‍ നശിച്ച ഒരു തലമുറയാണോ 
നാളയുടെ വാഗ്ദാനങ്ങളായി വളര്‍ന്നു വരുന്നത് ....

റോഡില്‍ ഇറങ്ങിയാല്‍ ആര്‍ക്കും സമയമില്ല എന്നാലോ അപകടങ്ങള്‍ സംഭവിച്ചാല്‍ ജീവന്‍ ബാക്കി  ഉണ്ടെങ്കില്‍  മാസങ്ങളോളം ഹോസ്പിറ്റലില്‍ കിടക്കാന്‍ നമുക്ക് ഒത്തിരി സമയം ഉണ്ട് താനും...അന്ന് നമ്മെ പരിപാലിക്കാന്‍ കൂടപിരപ്പുകള്‍ക്ക്  ഒട്ടും സമയം കാണുന്നില്ല എന്ന തെത്ര വിചിത്രം....

പെട്ടന്നു ചിന്തകളെ ഭേദിച്ച്  കൊണ്ടൊരു അലര്‍ച്ച കാതുകളില്‍ വന്നലച്ചു ശബ്ദം കേട്ട ഭാഗത്തേക്ക്  ഒന്നേ നോക്കിയുള്ളൂ ഉള്ളില്‍ നിന്ന് ദൈവമേ എന്ന വിളി പുറത്തേക്കു വന്നില്ല എന്നതാണ്  സത്യം. ശരീരത്തില്‍ ആകമാനം ഒരുവിറയല്‍ അതെ അല്പം മുന്‍പ്  എന്റെ ചിന്ദകളില്‍ വന്നത് തന്നെ സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു. സിനിമകളില്‍ മാത്രം കണ്ട ആ രംഗം കണ്‍ മുന്‍പില്‍...

റോഡിനു മുകളില്‍ കൂടിയുള്ള മേല്‍പ്പാല ത്തില്‍ നിന്ന്  ഏകദേശം മുപ്പതടി താഴ്ചയിലുള്ള  റോഡിലേക്ക്  ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍ വീണിരിക്കുന്നു വീഴ്ചയുടെ ആഗാതത്തില്‍ തല പിളര്‍ന്നു രക്തം ദാരാദാരയായി റോഡില്‍ ഒഴുകുന്നു ....ദൈവാദീനം എന്ന് തന്നെ പറയാം താഴെ റോഡില്‍ അല്‍പ സമയം വാഹനങ്ങള്‍ കുറഞ്ഞപോലെ  ജഗ്ഷനില്‍ സിഗ്നല്‍ വീണെന്ന് തോന്നുന്നു. അല്ലങ്കില്‍ കാഴ്ചക്ക്  ഭയാനകത കൂടിയേനെ ...ആള്കൂട്ടതിനിടയില്‍ പിന്നെ ഒന്നും കണ്ടില്ലന്നുല്ലതാണ്  സത്യം...

ഒന്ന് ഉറപ്പായി വീണ ആള്‍ ജീവിച്ചിരിക്കാന്‍ വഴിയില്ല ...എന്നാലും ഒരുനിമിഷം അയാള്‍ ജീവിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ ....അടുത്ത ദിവസത്തെ പേപര്‍ കാണാന്‍ ദൃതിയായി അതെ അത് തന്നെ സംഭവിച്ചു പതിനെട്ടു വയസ്സ് മാത്രം പ്രായമുള്ള ആ ചെറുപ്പക്കാരന്‍ മരിച്ചിരിക്കുന്നു അമിത വേഗതയില്‍  മേല്‍പ്പാലത്തില്‍ പാഞ്ഞുകയറിയ കാര്‍ ആ ചെറുപ്പക്കാരന്റെ ജീവന്‍ എടുത്തിരിക്കുന്നു ...

ഒരാളുടെ അശ്രദ കാരണം പതിനെട്ടു വര്ഷം സോപ്നം കണ്ടു വളര്‍ത്തിയ ഏക മകനെ നഷ്ട പെട്ട 
ആ അച്ഛന്റെ യും അമ്മയുടെയും ഹൃദയ  വേദന വാക്കുകള്‍ക്കു അതീതമല്ലേ .....

"പ്രിയ കൂട്ടുകാരെ നമുക്കും അച്ഛനും അമ്മയുമില്ലേ നമ്മളല്ലേ അവരുടെ പ്രദീക്ഷകള്‍ നമുക്കെന്തെന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാല്‍ അവരുടെ അവസ്ഥയെന്തായിരിക്കും നിങ്ങള്‍ എപ്പോഴെങ്കിലും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ ?.....ഒരു നിമിഷമോന്നു ചിന്തിക്കൂ... റോഡിലിരങ്ങിയാലുള്ള നമ്മുടെ മരണ പാച്ചില്‍ എത്ര കുടുംബത്തിന്റെ  പ്രതീക്ഷകളും സോപ്നങ്ങളും ആണ്  വേരോടെ പിഴുതെരിയുന്നത് . നമുക്കൊരു പ്രതിക്ഞ്ഞ എടുക്കാം നമ്മള്‍ കാരണം ഒരു കുടുംബവും തകര്ന്നടിയില്ലന്നു .....അമിത വേഗത ജീവിതത്തെ അല്ല ജീവിതങ്ങളെ ആണ്  തകര്‍ക്കുന്നതെന്നു 
ചിന്തിക്കൂ .....ചിന്തിക്കൂ.... വീണ്ടും.... വീണ്ടും .....ചിന്തിക്കൂ ..... എന്നിട്ട്  നല്ലത് പ്രാവര്‍ത്തികമാക്കാന്‍ നമുക്ക് കൂട്ടമായി ശ്രമിക്കാം .....


11.1.12

-:തൂങ്ങി ആടുന്ന ജീവന്‍ :-


കാലത്ത് ദൃതി പിടിച്ചുള്ള ഓഫീസ് യാത്ര വര്‍ഷങ്ങളായി ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായി തുടര്‍ന്ന് കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു യാത്രക്കിടയില്‍ എത്ര എത്ര കാഴ്ചകള്‍ പക്ഷെ ഇന്നത്തെ യാത്ര എന്റെ ചിന്തകള്‍ക്ക് കൂടുതല്‍ ചിറ കുമുളച്ചതുപോലെ എന്തിനായിരിക്കാം അതല്ല എന്തായിക്കം......കാലത്ത് റോഡിലേക്ക് ഓടികയറി യതും  മുന്‍പില്‍ കണ്ടത് സൂപ്പര്‍ ഫാസ്റ്റ് ബസ്സ് കുതിച്ചു വരുന്നു ദൂരത്തേക്കു എന്ന് ഡ്രൈവറെ നോക്കി ചുണ്ടനക്കി ഇടത്തെ കൈ നീട്ടി കാണിച്ചു ചുണ്ടനക്കം കണ്ടു കാണില്ല കൈ കാണിച്ചത് കണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു ബസ്സ്‌ ഒന്ന് സ്ളോ  ആക്കി അപകടമെന്ന് അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ ഓടി കയറി.

എന്നും ഓഫീസിലേക്ക് നേരത്തെ ഇറങ്ങണമെന്ന് കരുതും പക്ഷെ അന്നന്നത്തെ ജോലി തീരുമ്പോഴേക്ക്  പുലര്‍ച്ചെ രണ്ടു മണി അല്ലെങ്കി  മൂന്നു മണി പിന്നെ എങ്ങനെ നേരത്തെ ഇറങ്ങാനാ... അതുകൊണ്ട് തന്നെ വീട് മുതല്‍ റോഡ്‌ വരെ റോഡ്‌ മുതല്‍ ഓഫീസ് വരെ ഒട്ടങ്ങളുടെ പൊടിപൂരം തന്നെ അതുകൊണ്ട് തന്നെ പാഞ്ഞു വരുന്ന ബസ്സില്‍ ഓടിക്കയറുക  തന്നെ അങ്ങനെ കയറിയാലോ ബസ്സിനകത്ത് കാല്‍ കുത്താന്‍ സ്ഥലമില്ലതാനും സീറ്റുള്ള ബസ്സ്‌ കാത്തു നിന്നാല്‍ ഓഫീസില്‍ എത്തില്ലന്നു മാത്രം.പക്ഷെ ഇന്ന് കയറിയ ഉടനെ സീറ്റ് കിട്ടി സീറ്റ് കിട്ടിയ ആശ്വാസത്തില്‍ ബാഗ് മടിയില്‍ വച്ച്  ബസ്സിലേക്ക് ഓടിവന്ന കിതപ്പോന്നു മാറ്റാന്‍ സീറ്റിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു.ബസ്സ്‌ കുതിച്ചു പായുക തന്നെ തൊട്ടുമുന്‍പില്‍ പോയ ബസ്സിനെ പിടിക്കാന്‍ ഉള്ള ഓട്ടത്തില്‍. മുന്‍പില്‍ പോവുന്ന ചെറു വാഹനങ്ങള്‍ ബസ്സ്‌ ഡ്രൈവര്‍ക്ക് കണത്തെ  ഇല്ല എത്ര എത്ര അപകടങ്ങള്‍ ഈ യാത്രക്കിടയില്‍ കണ്ടിരിക്കുന്നു എത്ര എത്ര കുടുംബങ്ങളെ ഇവര്‍ അനാദമാക്കിയിക്കുന്നു എന്നിട്ടും അവരുടെ ഓട്ട പാച്ചില്‍ തുടരുക തന്നെ......

ഓര്‍മകളുടെ നെടു വീര്‍പ്പിനെ ഭേദിച്ചു ബസ്സ്‌ പെട്ടന്ന് ചവിട്ടി ബസ്സില്‍ ഉള്ള വരോന്നു മുന്‍പിലേക്ക് ആഞ്ഞു ...ഇടക്കൊക്കെ ഇതൊരു സ്ഥിരം സംഭവമായതിനാല്‍ മനസ്സൊന്നു  പിടഞ്ഞു  ദൈവമേ....ബസ്സിന്‍ മുന്പിലാരോ അകപ്പെട്ടുവോ?മുന്സീറ്റിലിരിക്കുന്നവരൊക്കെ പുറത്തേക്കു നോക്കുന്നു കൂടെ ഞാനും ബസ്സിനു മുന്‍പില്‍ ആളുകളുടെ പ്രവാഹം തന്നെ ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി ഞാൻ കയറിയ  ബസ്സ്‌ തട്ടിയതല്ല തട്ടിയ ഉടനെ ഇത്ര ആള് കൂടില്ല പിന്നെ എന്ത് ?ബസ്സിന്റെ വലതു ബാഗത്തിരുന്ന ഞാന്‍ കണ്ടത് എല്ലാവരും ബസ്സിന്റെ ഇടതു ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കുന്നു എനിക്കങ്ങോട്ട് വെക്ത മായി  കാണുന്നില്ല.

എന്തായിരിക്കാം... ജിജ്ഞാസ വര്‍ദിച്ചു വീണ്ടും എന്റെ സൈഡില്‍ പുറത്തേക്ക് നോക്കി നോട്ടം പുറത്തു നിന്ന പോലീസുകാരന്റ്റെ മുഖത്തേക്ക് .ചിലപ്പോഴൊക്കെ ചോദ്യം ചോദിക്കാതെ തന്നെ ഉത്തരം കിട്ടാറുണ്ടല്ലോ അത് പോലെ ഇവിടയും പോലീസുകാരന്റെ ആങ്ങിയ ഭാഷയിലുള്ള ഉത്തരം എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു പക്ഷെ അയാളില്‍ ഒരലസഭാവം ഞാനിതെത്ര കണ്ടിരിക്കുന്നു.എനിക്ക് വിശ്വാസം വരാത്ത പോലെ അതും ഈ റോഡില്‍....സര്‍വ ശക്തിയുമെടുത്തു മുന്പിലുള്ളവരെ തിക്കി മാറ്റി പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഒന്നേ നോക്കിയുള്ളൂ ശരീരം ആകെ ഒരു വിറയല്‍ ഒരു മരത്തിന്‍ കൊമ്പില്‍ ടീ ഷെര്‍ട്ടും ട്രൌസറും ഇട്ട ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ഒരു കയറില്‍ തൂങ്ങി ആടുന്നു ഇരുപത്താറു ഇരുപത്തേഴു വയസ്സ്  എല്ലാം കഴിഞ്ഞെന്നു തോന്നുന്നു.എന്തിനു എന്തായിരിക്കാം....
പവിത്രമായ നമ്മുടെ ജീവന്‍ ഒരു കയര്‍ തുമ്പില്‍ തീര്‍ക്കാവുന്നതാണോ?ബസ്സിനു മുന്‍പിലെ ആളുകളെ പോലീസ് മാറ്റി എന്ന് തോന്നുന്നു ബസ്സ്‌ പതിയെ മുന്‍പിലേക്ക് നീങ്ങി.....

ബസ്സിനുള്ളില്‍ മൂകത തളം കെട്ടി. ഒരുനിമിഷം എല്ലാവരും മരണ വീട്ടില്‍ എത്തിയ പോലെ പിന്നീട് കുറച്ചു സമയം മരണത്തെ കുറിച്ചായി ബസ്സിലെ ചര്‍ച്ച ബസ്സ്‌ ഡ്രൈവര്‍ പോലും അവിടന്നങ്ങോട്ട് പതിയെ യാണ്  ബസ്സ്‌ ഓടിച്ചത് മരണം എല്ലാവർക്കും  പേടിപ്പെടുത്തു  ന്നൊരു ഒർമയാണോ? നമുക്കും ഒരുനാള്‍ വന്നു സംഭവിക്കുന്നൊരു യാഥാര്‍ത്ഥ്യം....

ആത്മഹത്യ ജീവിതത്തില്‍ നിന്നൊരു ഒളിച്ചോടലാണോ ?ദൈവം തന്ന ജീവന്‍ അത് ദൈവത്തിനു തന്നെ നമ്മള്‍ തിരിച്ചു കൊടുകെണ്ടേ ഒരു കയര്‍ തുമ്പു കൊണ്ട് എല്ലാം തീരുമെന്നാണോ ?ചോര നീരാക്കി നമ്മെ വളര്‍ത്തിയ അച്ഛന്‍ അമ്മ.നമ്മെ മാത്രം ആശ്രയിക്കുന്ന ഭാര്യ മക്കള്‍ ഇവരെ യൊക്കെ ജീവിതത്തിന്റെ പാതി വഴിയില്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു നരകയാതന അനുഭവിപ്പി ക്കലാണോ?ചിന്തകള്‍ അങ്ങിനെ കാട് കയറുന്നു ബസ്സ്‌ സ്റ്റാന്റില്‍ നിറുത്തി എല്ലാവരും ഇറങ്ങി പലവഴിക്ക് യാത്രയായി ഞാന്‍ പതിയെ ബസ്സില്‍ നിന്നിറങ്ങി ഓഫീസിലേക്ക് നടന്നു അപ്പോഴും മനസ്സില്‍ മിന്നി മറയുന്ന ബർ മുടയുംടയും ടീ ഷേര്‍ട്ടു ഇട്ട ആ ചെറുപ്പക്കാരന്റെ മരകൊമ്പിലെ തൂങ്ങി ആടുന്ന രംഗമാണ് എത്ര മായ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടും മായാത്ത ചിത്രം...ഓഫീസില്‍ വന്നു കയറിയപ്പോ മുഖത്തെ മൂകത കണ്ടി ട്ടാണെന്നു തോന്നുന്നു കൂടെ വര്‍ക്ക് ചെയ്യുന്നവരുടെ ചോദ്യം എന്ത് പറ്റി താനിന്ന്  ആകെ മൂടോഫാണല്ലോ വരുമ്പോ ഉണ്ടായ കാര്യങ്ങളെല്ലാം വിശദീകരിച്ചു കേട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നവരുടെ നെടുവീര്‍പ്പുകള്‍.....അതിലൊരുവന്റെ വാക്കുകളെ ന്നെ ഞെട്ടിച്ചു എന്തായാലും ഇന്നത്തെ കണി കൊള്ളാം ശവം  കണ്ടാല്‍ അന്നത്തെ ദിവസം നല്ലതാണെന്നാണ് പഴമക്കാർ  പറയാറ് .മറ്റുള്ളവര്‍ മരിക്കണമോ നമുക്ക് നല്ലത് വരാന്‍ ...മനസ്സില്‍ നന്മ സൂക്ഷിക്കുന്നവന് എന്നും നല്ല ദിവസമല്ലേ....അന്നത്തെ ഓഫീസിലെ ജോലി  തിരക്ക് പതിയെ പതിയെ എല്ലാം മറന്നു.... അങ്ങിനെ യാണല്ലോ നമ്മള്‍. നല്ല കാര്യങ്ങള്‍ ഓർത്തുകൊണ്ടേയിരിക്കും ആപത്തുകള്‍ നമ്മള്‍ വേഗം മറക്കുന്നു....ദൈവത്തിനു നന്ദി ദൈവം മറക്കാന്‍ സഹായിക്കുന്നു എന്ന് വേണം പറയാന്‍ ..

അടുത്തദിവസം കാലത്ത് പതിവിലും നേരത്തെ ഉണര്‍ന്നു  പത്രം വരാന്‍ വേണ്ടി കാത്തിരുന്നു ഇന്നലെ തൂങ്ങിയ ആ ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ആരനെന്നരിയാനുള്ള ജിജ്ഞാസ.പത്രം കിട്ടിയ ഉടനെ മരണ കോളത്തിലേക്ക് കണ്ണുകള്‍ പാഞ്ഞു ഇന്നലെ കണ്ട വന്റെ പടം കൊടുത്തിരിക്കുന്നു അതിനടിയില്‍ കൊടുത്ത വാക്കുകളെന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു അയല്‍ നാട്ടുകാരന്‍ ഇരുപത്തി ഏഴു വയസ്സ് ഭാര്യ രണ്ടു മക്കള്‍ കേരളത്തില്‍ ജോലിക്കെത്തിയതാണ്...ഇ ചെരുപ്പക്കരനെഴും പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന ആ കുടുംബം സമൂഹത്തിനെന്നു മൊരു ചോദ്യ ചിന്നമായി നിലകൊള്ളുന്നു എന്തിനായിരുന്നു ആര്‍ക്കു വേണ്ടി.....
പ്രിയപ്പെട്ടവരേ ആത്മഹത്യ ഒന്നിന് മൊരു പരിഹാരമല്ല നമുക്ക് ജീവിക്കാം ദൈവം നമ്മെ വിളിക്കും വരെ.......

ഷംസുദ്ദീൻ തോപ്പിൽ 




1.1.12

-:പുതു വത്സരം ആഘോഷിക്കുന്നവരര ഒരു നിമിഷം:-



നാളെ ഒന്നാം തിയതി ബാര്‍ അടവ്  അപ്പൊ ഇന്നു തിക്കി തിരക്കിയാലെ കുപ്പി വാങ്ങാന്‍ പറ്റുകയുള്ളൂ......

പൊതുവേ നമ്മുടെ ശീലം ഒരു ചെറു കാര്യം മതി നമുക്ക് ആഘോഷിക്കാന്‍..........
അത് കടം വാങ്ങി ആണെങ്കില്‍ അങ്ങിനെ....ആഘോഷം കൊഴുപ്പിക്കണം അത്ര തന്നെ ........
അതെ അത് തന്നെ യാണ്.

 ഇന്ന് ഡിസംബര്‍ മുപ്പത്തി ഒന്ന് നാളെ പുതു വത്സരം.അതായത് രണ്ടായിരത്തി പതിനൊന്നില്‍ നിന്ന് ജീവിതമെന്ന കാലചക്രം രണ്ടായിരത്തി പന്ത്രഡില്‍ എത്തി നില്‍ക്കുന്നു.....പുതുവത്സരം പിറക്കുമ്പോള്‍ എല്ലാവരും മറ്റുള്ളവരെ ഞെട്ടിപ്പിക്കാന്‍ നെട്ടോട്ട മോടുകയാണ്.....മൊബൈല്‍ മെസേജ്  ഒരുവശത്ത് .ബിവരെജില്‍ വരിനില്‍ക്കല്‍ മറുവശത്ത് .

അത്യാവശ്യത്തിനു ഒന്ന് ഫോണ്‍ വിളിച്ചാല്‍ പോലും കിട്ടത്തില്ല കാരണം എന്താന്നെല്ലെ ഫോണിന്റെ അമിതോപയോകം നെറ്റ്വര്‍ക്ക് ബ്ലോക്കാക്കിയിരിക്കുന്നു.എല്ലാവരും പുതുവല്‍സരത്തെ വരവേല്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഒരുനിമിഷം. ഒന്ന് ചിന്തിക്കൂ........

ദൈവം അതിലും വലിയൊരു സര്‍പ്രൈസ്മായി നമ്മെ  കാത്തിരിക്കുന്നു....എന്തെന്നല്ലേ.... ഭൂമിയിലെ വാസത്തിന്റെ കാലയളവ്‌ ഒരുവര്‍ഷം കൂടി കുറച്ചിരിക്കുന്നു.ഇതാണോ സന്തോഷം ഇതിനാണോ നമ്മള്‍ കുപ്പി പൊട്ടിച്ച്‌ ആഘോഷിക്കുന്നത് . നമ്മള്‍ സ്നേഹിക്കുന്നവരെ വിട്ടകലാനുള്ള ഒരുവര്‍ഷം..........

 "ഇതു നമ്മളെ സന്തോഷിപ്പിക്കുമോ ? അതോ ദുഖിപ്പിക്കുമോ?"

-:എലി വീരന്റെ സാഹസികത:-


രാത്രിപതിവിലേറെവൈകിയാണ് ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നത് അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഉറക്കം വളരെ പെട്ടന്ന് കണ്ണുകളെ തഴുകി തലോടിയതിന്റെ ആലസ്യത്തില്‍ നിദ്ര യുടെ ആഴങ്ങളെ തേടിയുള്ള എന്റെ യാത്ര തുടങ്ങുകയായി.സുഖമുള്ളൊരു യാത്ര......

ചില്‍.... ചില്‍..... ചില്‍.....നിദ്രയെ ഭേദിച്ചു എന്റെ കാതുകളില്‍ അലയടിച്ച ആ ശബ്ദം...... 
യാത്ര പാതിവഴിയില്‍.......ഞെട്ടി ഉണര്‍ന്നപ്പോ തുറന്നു പിടിച്ച കണ്ണുകള്‍ക്ക്‌ ഇരുട്ടിന്റ്റെ ഘാടത......
പേടിയോടെ കണ്ണുകള്‍ പരതി ഒന്നും കാണാന്‍ പറ്റിയില്ല.അല്‍പ്പം മുന്‍പ് കേട്ട ശബ്ദം വീണ്ടും വീണ്ടും......

കാതുകളില്‍ അലയടിക്കുന്നു പേടി കൂടി ശരീരം വിറയല്‍ അനുഭവപ്പെട്ടു നാവ് വരണ്ടു ഒരുവിതം തപ്പി പിടിച്ച് റൂമില്‍ ലൈറ്റ് ഇട്ടു.ഇരുട്ടിനെ കീറിമുറിച്ച് പ്രകാശം പരന്നു.ശബ്ദത്തിന്റെ ഉറവുടം വെളിച്ചത്തില്‍ ഒന്ന് പതറി.എന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തിയവനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു ഒരു എലിവീരന്‍. ഭയം പോയി ദേഷ്യം ഇരച്ചു കയറി അടിക്കാന്‍ അടുത്തൊന്നും കണ്ടില്ല അടുത്ത റൂമില്‍ കിടക്കുന്ന അമ്മയെ ഉറക്കെ വിളിച്ചു.

നല്ല ഉറക്കിലയിരുന്ന അമ്മ പെട്ടന്നുള്ള വിളിയില്‍ ഞെട്ടി ഉണര്‍ന്നു.ഉണര്‍ന്ന വെപ്രാളം കണ്ട ഞാന്‍ അമ്മെ ഒരു വടി താ എലി കുറേ നേരമായി എന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തുന്നു.അമ്മയുടെ കയ്യില്‍ കിട്ടിയത് ഒരു ചൂല്‍ അമ്മയും ഞാനും ഒത്തിരി ശ്രമിച്ചു എലി വീരന്റെ രോമത്തില്‍ തൊടാന്‍ പോലും കഴിഞ്ഞില്ല.ഞങ്ങളെ കളിയാക്കി പിടിതരാതെ ശബ്ദത്തിനു കടുപ്പം കൂട്ടി റൂമില്‍ തലങ്ങും വിലങ്ങും ഓടികൊണ്ടേ ഇരുന്നു...ഒടുവില്‍ ഞങ്ങള്‍ തോല്‍വി സമ്മതിച്ചു ലൈറ്റ് അണച്ച് കിടന്നു. അവന്‍ വാശിയില്‍ തന്നെ ശബ്ദത്തിനു വോളിയം കൂട്ടി. ഞങ്ങളെ ഉറക്കം നഷ്ട്ടപ്പെടുത്തി കൊണ്ടേ ഇരുന്നു
കാലത്ത് ഓഫീസില്‍ പോവണം പിടിപ്പതു പണിയുണ്ട് ഉറക്കം നഷ്ട്ടപ്പെട്ടാല്‍....ഇനി എന്ത് ?

ഒടുവില്‍ ദൈവത്തില്‍ അഭയം.കണ്ണുകള്‍ ഇറുക്കി അടച്ച് വേദനയോടെ ദൈവമേ എന്നൊരു വിളി മുഴുമിപ്പിക്കും മുന്‍പേ തൊട്ടടുത്ത കവറില്‍ എലി വീരന്‍ കുടുങ്ങിയെന്നു തോന്നുന്നു ശബ്ദത്തില്‍ പതര്‍ച്ച. ..... ഉറക്കം നഷ്ട്ട പെടുത്തിയവനോടുള്ള പക..... അവസാനം പൊരുതി പോരുതിയുള്ള 
അവന്റെ വീര മ്രത്യു...... ഉറുംബിനെ പോലും നോവിക്കാത്ത എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് വെറുങ്ങലിച്ച  എലിയുടെ ജഡം വേദന യേറ്റി...അവനോടുള്ള പകക്കു പകരം ആര്‍ദ്രത മനസ്സില്‍ സ്ഥാനം നേടി....

ദൈവമേ ജീവന്‍ നിന്റെതാണ്...ജീവന്‍ തരുന്നതും എടുക്കുന്നവനും നീമാത്രമാണ് ....പക്ഷെ.. ഇപ്പൊ  ഇവിടെ....എലി വീരനെ സ്നേഹമെന്ന ബഹുമതിയോടെ ആറടി മണ്ണില്‍ ........നാളെ നമ്മളും കിടക്കേണ്ട അതേ മണ്ണില്‍......ജീവിതത്തില്‍ തിരക്കെന്ന് പറഞ്ഞു നെട്ടോട്ടമോടുന്നവരെ ഒരുനിമിഷം.മണിമാളികയല്ല.... മറിച്ച് ആറടി മണ്ണ് മാത്രം നമുക്ക് സ്വന്തം..............