..........മുറി പൂർണ്ണമായും ഇരുട്ടിൽ, വാതിലിന്റെ വിടവിലൂടെ ചെറിയ
പ്രകാശരശ്മികൾ അകത്തേയ്ക്കു വരുന്നു. പെട്ടെന്നാണത് സംഭവിച്ചത് തന്റെ
വായിലേയ്ക്ക് നനവുള്ളതെന്തോ തള്ളിക്കയറ്റുന്നു... മാനേജരുടെ ശരീരം
വിറയ്ക്കുന്നു... അവന് കാര്യം ബോധ്യപ്പെട്ടുവരുന്നു. താൻ ഗുരുസ്ഥാനത്തു
കണ്ടിരുന്ന മനുഷ്യൻ തന്നെ ചെയ്യാൻ പാടില്ലാത്തതു ചെയ്യിക്കുന്നു. എന്ത്
ലോകമാണിത്, അവനൊന്നു മിണ്ടാൻ പോലുമായില്ല, നിസ്സഹായൻ... പെട്ടെന്നാണത്
സംഭവിച്ചത് അവൻ അറിയാതെ അമറിപ്പോയി. പെട്ടെന്ന് മാനേജർ പിടിവിട്ടു... നിമിഷ
നേരം കൊണ്ട് അദ്ദേഹം തളർന്ന് വാടിയ ചേമ്പിൻതണ്ട് പോലെ അവനെ
ചേർത്തുപിടിച്ചു. അവന് ശ്വാസം മുട്ടനുഭവപ്പെട്ടു. മാനേജർ മലകയറിയതുമാതിരി
കിതയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു... ഫസലിന്റെ ശരീരത്തിന് ഒരു വിറയൽ. അവന്റെ
വായിൽനിന്നും കൊഴുത്ത ഒരു ദ്രാവകം പുറത്തേയ്ക്കു ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നു. മാനേജർ
റൂമിലെ ലൈറ്റിട്ടു, അവൻ കൈപൊത്തി നാണംമറച്ചു. മാനേജർ മുണ്ടെടുത്തുടുത്തു എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു.
”നീ മിടുക്കനാടാ... ഇനിയും വരണം, നിന്നെ കാണുംതോറും വീണ്ടും എന്തൊക്കെയോ എനിക്കു തോന്നുന്നു.. വേണ്ട ഇന്നൊന്നും വേണ്ട.”
ഒരു ചെറിയ തോർത്തെടുത്തു അവന്റെ കൈയ്യിൽ കൊടുത്തു എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു.
”നീപോയി വാകഴുകി വൃത്തിയായി വാ... അതാ ആ കാണുന്നതാ ബാത്ത്റൂം..”
മടിച്ചുമടിച്ചാണെങ്കിലും
അവൻ മാനേജർ പറഞ്ഞതനുസ്സരിച്ചു, ബാത്ത്റൂമിൽ കയറി, കണ്ണാടിയിൽ തന്റെമുഖം
കണ്ട് അവൻ ഞെട്ടി, ചുണ്ടുകൾ ചുവന്നു തുടുത്തിരിക്കുന്നു, കവിളുകളിലും
ചുവന്ന പാടുകൾ, നന്നായി വെളുത്ത ശരീരത്തിൽ ചെറിയെരു ക്ഷതമുണ്ടായാലും
ചുവക്കുമല്ലോ. അവൻ മുഖം കഴുകി വൃത്തിയാക്കി, വെള്ളം വായിൽകൊണ്ട് നന്നായി
പുറത്തേയ്ക്ക് തുപ്പിക്കളഞ്ഞു, ഡ്രസ്സ് ചെയ്തു, തലമുടി ചീകിയൊതുക്കി
ബാത്ത്റൂമിൽനിന്നും മടിച്ചു മടിച്ചു പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങിയ അവനെ കണ്ടപ്പോൾ
മാനേജർക്ക് വീണ്ടും ആവേശം നുരപൊട്ടി... അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ചുണ്ടിൽ
തുടരെത്തുടരെ ഉമ്മവച്ചു.. അവൻ വിധേയനെപ്പോലെ നിന്നുകൊടുത്തു... എന്തു പറയാൻ
താൻ പഠിക്കുന്ന സ്കൂളിലെ മാനേജരല്ലേ... എല്ലാ കുട്ടികൾക്കും ഇതുപോലെയൊക്കെ
നേരിടേണ്ടിവരുമായിരിക്കും എന്നവൻ മനസ്സിൽ കരുതി. തല കുമ്പിട്ടു നിൽക്കുന്ന
അവന്റെ അരികിലെത്തി മാനേജർ അവന്റെ ചുണ്ടിൽ നുള്ളിയിട്ടു പറഞ്ഞു.
”ഈ ചുവന്ന ചുണ്ട് കണ്ടാൽ ആരും......”
അദ്ദേഹം
അത് പൂർത്തിയാക്കിയില്ല. അവന് തല ഉയർത്തി അദ്ദേഹത്തെ
നോക്കാനാവുമായിരുന്നില്ല. അവനിൽ എന്തെല്ലാമോ മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിച്ചതുപോലെ.
വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പും ഇതുപോലെ ചില അനുഭവങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്, അന്നൊന്നും
ഇതുപോലൊന്നും അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്നിട്ടില്ല. വയറുവേദന വന്നപ്പോൾ നാദിറ മാമി തന്നെക്കൊണ്ട് വയറും അരക്കെട്ടും തുടയുമൊക്കെ തടവിച്ചിട്ടുണ്ട്.
അവരുടെ ശീൽക്കാരങ്ങൾ വേദനയാണെന്നാണ് താൻ അന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ചത്. ഒരിക്കൽ
നെഞ്ചുവേദനയാണെന്നുപറഞ്ഞ് ബ്ലൗസ് ഊരി എണ്ണയിട്ടു മുലഞെട്ടിൽ
പിടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. തണുപ്പുള്ള രാത്രികളിൽ ഒരു കമ്പിളിപ്പുതപ്പിനുള്ളിൽ
തന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടക്കുമായിരുന്നു. അന്നൊക്കെ അവർ പറയുമായിരുന്നു
ആരോടും പറയരുതെന്ന്, പറഞ്ഞാൽ കണ്ണുപൊട്ടുമെന്ന്.
അവനോർത്തു
ഇത് തന്റെ ആദ്യത്തെ അനുഭവമല്ല. തോട്ടിൻക്കരയിൽ നിന്ന് വീട് വിറ്റ്
നാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നതിന്റെ തലേ ദിവസം മദ്രസയിലെ ഉസ്ദാദിന്റെ അടുത്തേക്ക്
യാത്രപറയാൻ പോയിരുന്നു.(സദർ, പ്രധാന അധ്യാപകൻ). അവിടെ അദ്ദേഹം മാത്രമേ
ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. മറ്റുള്ളവർ പുറത്തെവിടെയോ പോയിരിക്കയാണ്. തന്നെ
കണ്ടപാടേ ഓടി അടുത്തുവന്നു. ചേർത്തു പിടിച്ച് കുശലാന്വേഷണം നടത്തി. തന്നെ
റൂമിലേയ്ക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. അകത്തു കടന്നുടനെ വാതിലടച്ചു അവനെ
കെട്ടിപ്പിടിച്ചു സദർ തുരു തുരാ ചുംബിച്ചു. അവനാകെ പേടിച്ചുപോയി. നീ
ഇങ്ങോട്ട് കയറി വരുന്നത് ആരെങ്കിലും കണ്ടൊ. ഇല്ല, പേടിയോടെ അവൻ പറഞ്ഞു. നീ
എന്തിനാ പേടിക്കുന്നത്. നിന്നോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടെല്ലെ ഞാനിതൊക്കെ
ചെയ്യുന്നത്. നീ വലിയ ആളാവുമ്പൊ ഞങ്ങളെ ഒന്നും മറക്കരുത്. ഉസ്താദ്
എന്തൊക്കെയോ പരാക്രമം തന്റെമേൽ കാട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. തന്റെ
നിക്കറിനുള്ളിലൂടെ അയാളുടെ കൈകടത്തുകയും അനക്കമൊന്നുമായിത്തുടങ്ങിയിട്ടി
(അവന്റെ
പ്രായത്തിൽ കവിഞ്ഞ വളർച്ചയും സൗന്ദര്യവും പലരും അവനെ ലൈംഗികമായി ചൂഷണം
ചെയ്യാൻ കാരണമാവുന്നു എന്നകാര്യം അവനു മനസ്സിലാകുമായിരുന്നില്ല. എത്രയോ
കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ മുതിർന്നവരുടെ വൈകൃതങ്ങൾക്ക് പാത്രമാകുന്നു.
മനുഷ്യന്റെ അമിതമായ ലൈംഗികാസക്തി അവനെ കൊണ്ടെത്തിക്കുന്നത്
പ്രകൃതിവിരുദ്ധമായ പ്രവർത്തികളിലേയ്ക്കാണ്. ഫസലിന്റെ വളർച്ചയുടെ പ്രഥാന
ഘട്ടം അവനറിയാതെ അവന്റെ ഗുരുക്കന്മാരും സമൂഹത്തിലെ ഉന്നതരും എന്തിനേറെ
സ്വന്തം വീട്ടിൽ നിന്നുള്ളവർവരെ അവനെ ഇതിലേയ്ക്ക് തള്ളിവിടുന്നു. കാലം
അവർക്ക് മാപ്പുകൊടുക്കട്ടെ.)
മാനേജർ തന്റെ രഹസ്യ മുറിയുടെ വാതിലിനടുത്തേക്ക് നടന്നു തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് അവനെ നോക്കി..
”ഫസലേ നീയിത് ആരോടും പറയരുത്” അവൻ തലയുയർത്തി അദ്ദേഹത്തെ സംശയത്തോടെ നോക്കി.
”നിന്നെ
കൂട്ടി വന്നസാറന്മാരുടെ കാര്യം വിട്, അവരും ഇതുപോലെ ചെറുപ്പകാലത്ത് ഇവിടെ
വന്നിട്ടുള്ളതാ, അതിന്റെ നേട്ടമാ അവർക്ക് കിട്ടിയതൊക്കെയും. അവർ ആരോടും
പറയില്ല.”
അദ്ദേഹം തന്റെ ഖദർ കുപ്പായത്തിന്റെ പോക്കറ്റിൽനിന്നും 500 രൂപായുടെ ഒരൊറ്റനോട്ടെടുത്ത് അവന്റെ നേരേ നീട്ടി
”ഇത് നീ വച്ചോ... സ്വന്തം ചിലവിനാ, വീട്ടീ പറയണ്ട നിനക്കും ചിലവൊക്കെകാണില്ലേ, കൂട്ടുകാരുമൊത്ത് അടിച്ച് പൊളിക്കാലോ”
അവൻ പൈസാ വാങ്ങാൻ മടിച്ചുനിന്നു. അദ്ദേഹം നിർബന്ധിച്ച് അവന്റെ പോക്കറ്റിൽ വച്ചുകൊടുത്തു.
”ഉപ്പയോട്
പറയണം ഇനിമുതൽ നിനക്ക് സ്കൂളിൽ ഫീസൊന്നും വേണ്ടെന്ന്, എല്ലാം മാനേജ്മെന്റ്
കൊടുക്കും, നീ ഈ സ്കൂളിലെ പഠിത്തം പൂർത്തിയാക്കിയാൽ സിറ്റിയിലെ ഞങ്ങളുടെ
കോളേജിൽ ചേർക്കാം..”
അതുകോട്ട അവന്റെ ഉള്ളിൽ
സന്തോഷത്തിന്റെ നാമ്പുകൾ മുളച്ചു. അവൻ ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു ഇത്രയും
കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ മാനേജരുടെ ഇംഗിതത്തിന് നിന്നുകൊടുത്തപ്പോൾ എന്തെല്ലാം വാഗ്ദാനങ്ങൾ അപ്പോൾ
മാനേജർക്ക് എന്നിൽനിന്ന് എന്തൊക്കെയോ സുഖം ലഭിക്കുന്നുണ്ട്. അദ്ദേഹം
കുട്ടികളെ സ്നേഹിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയായിരിക്കാം. വേണ്ട ആരോടും ഒന്നും പറയണ്ട.
തനിക്ക് ഇനിയും പഠിക്കണം ഇവിടുന്നു പറഞ്ഞുവിട്ടാൽ... വേറേ ഗതിയില്ല.
അവൻ
മാനേജരുടെ പിന്നാലെ പുറത്തേക്കിറങ്ങിവന്നു. ലത്തീഫ് മാഷും
അവിടുണ്ടായിരുന്നു, ശങ്കരൻമാഷ് പുറത്ത് തൂണിൽ ചാരി നിൽക്കുന്നു. ലത്തീഫിനെ
കണ്ടയുടൻ മാനേജർ പറഞ്ഞു...
”ഇവൻ ആള് വേറെ ലവലാ... ഇവൻ പൊളിക്കും... നോക്കിക്കോ ലത്തീഫേ നിങ്ങളൊന്നും ഇവന്റെ മുന്നിൽ ആരുമല്ല. മിടുക്കൻ മിടുമിടുക്കൻ”
ലത്തീഫ്മാഷിന് സന്തോഷമായി വന്നകാര്യം സാധിച്ചു എന്നുതന്നെ കൂട്ടാം.
”ശരി
ലത്തീഫേ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഞാൻ ചെയ്തോളാം ശങ്കരൻ മാഷ് ധൈര്യമായി പോയ്ക്കോളി.
ഫസലിനെ വീട്ടിലാക്കണേ. അവന് മുന്തിരിജ്യൂസും മുട്ടപപ്സും
വാങ്ങിക്കൊടുക്കണേ... അവനൊന്നു കൊഴുക്കട്ടെ.” എന്നു പറഞ്ഞിട്ട് ഫസലിനെ
നോക്കി ഒരു ചിരിയും പാസ്സാക്കി.
പുറത്തേക്കിറങ്ങുന്ന
വഴിക്ക് ലത്തീഫ് മാഷ് ഫസലിനോട് പതിയെ പറഞ്ഞു ”ഇതാരോടും പറയരുത്.
മാനേജരങ്ങാനും അറിഞ്ഞാ പിന്നെ നിനക്കാ സ്കൂളിന്റെ പടി പോലും ചവിട്ടാൻ
കഴിയില്ല. ആട്ടോക്കുള്ള കാശ്കൊടുത്ത് നിന്നെ ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് വിടാം.
ഉപ്പയോടൊന്നും ഒന്നും പറയല്ലേ.”
അവൻ തലകുലുക്കി.
ഓട്ടോക്കാരന് പൈസയുംകൊടുത്ത് ക്വാർട്ടേഴ്സിലേയ്ക്കുള്ള വഴിയും പറഞ്ഞ് അവനെ
ആട്ടോയിൽ കയറ്റിയിരുത്തി. ഒരു പ്രായംചെന്ന മനുഷ്യൻ അവനെ സ്നേഹപൂർവ്വം
നോക്കി.. ആ നോട്ടത്തിൽ അവൻ ഒരല്പം ചൂളിപ്പോയി.. അകത്തു നടന്നതൊക്കെ ഇയാളും
അറിഞ്ഞുകാണുമോയെന്ന സംശയം....
”മോനെത്രയിലാ
പഠിക്കുന്നേ...” അവൻ ക്ലാസ്സ് പറഞ്ഞു.. വീണ്ടും കുശലാന്വേഷണം തുടങ്ങി,
വീട്ടിലാരൊക്കെ, ഉമ്മയെവിടെ ഉപ്പയെവിടെ. അവൻ പലതിനും ശരിയ്ക്കുള്ള ഉത്തരം
പറഞ്ഞില്ല.
”ആട്ടോ കല്ലിലും മുള്ളിലും ആടിയും ഉലഞ്ഞു ഒടിക്കൊണ്ടിരുന്നു, വിജനമായ ഒരിടത്തെത്തിയപ്പോൾ ഡ്രൈവർ ഓട്ടോ ഒരല്പം സ്പീഡുകുറച്ചു.
”മോനേ നിനക്ക് ഓട്ടോ ഓടിച്ചു പഠിക്കണോ... വേണേങ്കി ഫ്രണ്ടിലോട്ടു പോരേ..”
”അവൻ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു വേണ്ട. അതിനുള്ള പ്രായമായില്ല, ആകുമ്പോൾ പഠിച്ചോളാം, വേഗം വണ്ടിവിടിൻ.”
അദ്ദേഹം
ഓട്ടോയ്ക്ക് സ്പീഡ് കൂട്ടി, വീടിനടുത്ത് എത്താറായി, വീട്ടിനടുത്ത
അമ്പലത്തിൽ ഉത്സവമാണ് ആട്ടോ ഡ്രൈവർ പറഞ്ഞു ഇതിനടുത്തല്ലേ നിന്റെ വീട് വണ്ടി
അങ്ങോട്ടു പോകില്ല, നടന്നു പൊയ്ക്കൂടെ...
വണ്ടി
നിർത്തിയഉടൻ അവൻ ചാടിയിറങ്ങി മുന്നോട്ടു നടന്നു, തിരിഞ്ഞുനോക്കുകപോലും
ചെയ്തില്ല.. അമ്പലത്തിലെ ആറാട്ട് അതുവഴി കടന്നുപോകുന്നു. ആനയും ചെണ്ടമേളവും
എല്ലാമുണ്ട്. അവൻ സാവധാനം അതിനിടയിൽക്കൂടി നടന്നു. ചിലർ മൃഗങ്ങളുടെ
രൂപത്തിൽ വേഷംകെട്ടി ചെണ്ടമേളത്തിനൊത്ത് കളിക്കുന്നു. അവൻ
അതിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ കുരങ്ങന്റെ വേഷം ധരിച്ച ആൾ അവനെ ഭയപ്പെടുത്താൻ
ശ്രമിച്ചു. അവന്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് ഓടിവന്നപ്പോൾ അവൻ ഒഴിഞ്ഞുമാറി, ആ
കുരങ്ങന്റെ രൂപത്തിനുള്ളിൽ മാനേജരാണോ എന്ന ഒരു തോന്നൽ അവനുണ്ടായി. അവൻ
തിഞ്ഞുനോക്കാതെ വേഗം നടന്നുപോയി.
വീടിനു മുന്നിലെത്തി, ദൂരെനിന്നേ അവൻ കണ്ടു ഉപ്പ ഉമ്മറത്ത് കാത്തുനിൽക്കുന്നു. അവൻ ഉപ്പയുടെ അടുത്തെത്തി.
”മോനേ പോയ കാര്യം സാധിച്ചോ.”
അവനൊന്നു മൂളി..
”ശങ്കരൻമാഷിന് സന്തോഷമായോ”
”ഉവ്വ് ഉപ്പാ”
”എന്താ നീ ഒറ്റയ്ക്ക് വന്നേ”
”അവർക്ക് എന്തെല്ലാമോ പേപ്പർ ശരിയാക്കാനുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് അവരെന്നെ ആട്ടോയിൽ കയറ്റിവിട്ടു.”
നേരേ
വീട്ടിനകത്തേയ്ക്ക്, തന്റെ പുസ്തകങ്ങൾ അടുക്കിവച്ച് മേശയ്ക്കരുകിലെത്തി
ആരും കാണാതെ കണക്കുപുസ്തകത്തിനുള്ളിൽ 500 രൂപാ ഒളിച്ചുവച്ചു. അവൻ ആ
ഇരുട്ടുമുറിയിൽ നിലത്തു ഭിത്തിയിൽ ചാരിയിരുന്നു. കഴിഞ്ഞ കാര്യങ്ങളെല്ലാം
അവൻ ഓർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഒർക്കുംതോറും ഭയം കൂടിവരുന്നതുപോലെ... വേണ്ട
ഓർക്കാതിരിക്കാം... ആരോടും ഒന്നും പറയാതിരിക്കാം.. അതാ തനിക്കും
കുടുംബത്തിനും നല്ലത്.
ഹമീദിന് തന്റെ
പേരക്കുട്ടിയിൽ അഭിമാനം തോന്നി അവൻ മിടുക്കനാ...... അവൻ ശങ്കരൻമാഷിന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ ശരിയാക്കാൻ പോയില്ലേ. എല്ലാം ശരിയായെന്നാണല്ലോ അവൻ പറഞ്ഞത്. അവൻ
പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയായതുകൊണ്ടാകും മാനേജർക്കും വലിയ കാര്യം.
ഫസൽ
തന്റെ കണക്കു പുസ്തകം തുറന്ന് 500 രൂപ നോട്ട് കയ്യിലെടുത്തു. ആരെങ്കിലും
കയറിവരുന്നുണ്ടോന്ന് ശ്രദ്ധിച്ച് അതവൻ തിരിച്ചും മറിച്ചും നോക്കി. ഇത്രയും
പൈസ കിട്ടണങ്കിൽ ഉമ്മ എത്ര ദിവസം പണിയെടുക്കണം. ഏതായാലും മറ്റുള്ളവരെ പോലെ
തനിക്കും അടിച്ച് പൊളിച്ച് നടക്കാലൊ. മാനേജർക്ക് തന്നോട് ഭയങ്കര സ്നേഹാന്നാ
പറഞ്ഞത്. ഇടയ്ക്കൊക്കെ പൈസ ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിൽ ചെല്ലാനും. പലപ്പൊഴും തന്റെ
കൂട്ടുകാർ കളിയാക്കി പറയുന്നതവൻ ഓർത്തു.
”വാപ്പ ഗൾഫിലാ ഒറ്റമോനെയുള്ളൂ ന്നാലും ഫസല് ഭയങ്കര പിശുക്കനാ.......”
നാളെ അതെല്ലാം മാറ്റി എടുക്കണം. കൂട്ടുകാർക്ക് അടിപൊളി പാർട്ടി കൊടുക്കണം. പൈസ അവൻ ഭദ്രമായി ബുക്കിന്റെ പേജിൽ ഒളിപ്പിച്ചു.
ഹമീദ് സൈനബയെ അടുത്തു വിളിച്ചു. ഈ ഫസലിനെന്തു പറ്റി രണ്ടു ദിവസമായി
എന്നോടു വലിയ മിണ്ടാട്ടമില്ല. ഞാൻ കഴിഞ്ഞ ദിവസം അൻവറിന്റെ
ഭാര്യവീട്ടിലേക്ക് പോകുംവഴി ഫസല് വീട്ടിലേയ്ക്ക് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അവനോട് ഞാൻ അമ്മായിയെ കാണാൻ വരുന്നോ എന്നു ചോദിച്ചു. പക്ഷേ അവൻ ദേഷ്യത്തിൽ
ഇല്ലായെന്നും പറഞ്ഞു മുന്നോട്ടുനടക്കുകയായിരുന്നു. ഒരുപക്ഷേ അവനത്
ഇഷ്ടപ്പെട്ടു കാണില്ല. അതുകൊണ്ടാകാം. അദ്ദേഹം സ്വയം പറഞ്ഞു.
സൈനബ ഹമീദിനോട് പതുക്കെ പറഞ്ഞു.
”അവിടെ നടന്ന കാര്യങ്ങളൊന്നും അവനോടു പറയേണ്ട. പറഞ്ഞാൽ അവന് അതിലേറെ വിഷമമാവും. അവൻ വലിയ കുട്ടിയായില്ല്യേ.”
”ശരിയാ... അവനെല്ലാം മനസ്സിലാവും.. അവനേയും കൂട്ടി പോയിരുന്നെങ്കിൽ എല്ലാരേം മുന്നിൽവച്ച് അവനേയും അവർ നാണെകെടുത്തിയേനേ.”
ഹമീദ്
ആ ദിവസത്തെക്കുറിച്ച്‌ ഓർക്കുകയായിരുന്നു. അൻവറിന്റെ ഭാര്യ തന്റെ
കാൽക്കൽവീണ് മാപ്പ്പറയുന്നത് സ്വപ്നം കണ്ടതുകൊണ്ടാണ് താൻ അവളെ കാണാൻ
പോയത്. പക്ഷേ കണ്ടപാടേ അവൾ മുഖം തിരിച്ച് അകത്തേയ്ക്ക് പോയി... തന്റെ ഉറ്റ
സുഹൃത്തുപോലും തന്നോട് ഒരു കരുണയുമില്ലാതെയാണ് സംസാരിച്ചത്.
അയാൾ
പറഞ്ഞത് തന്റെ മനസ്സിൽനിന്നും മാഞ്ഞുപോകുന്നുതേയില്ല. ഇതുവരെ ആരും
ഉപയോഗിക്കാത്ത വാക്കുകൾ, താൻ അക്കാര്യം ഭാര്യയോടു പോലും പറഞ്ഞിട്ടില്ല..
താൻ അയാളുടെ മകൾ കുളിക്കുന്നത് ഒളിഞ്ഞുനോക്കിയെന്ന് പറഞ്ഞ് തന്നെ കുത്തിനു
പിടിച്ചതൊന്നും ഈ ജന്മത്തിൽ മറക്കില്ല. അവൾ എന്തെല്ലാം നുണകളാണ് തന്തയോടു
പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. എന്റെ വാക്കുകൾക്ക് ഒരു വിലയുമില്ലായിരുന്നവിടെ.
വഴക്കുകേട്ട് അയൽക്കാർ കൂടുന്നതുകണ്ടപ്പോഴാണ് താൻ അവിടെ നിന്നും പെട്ടെന്ന്
തിരിച്ചുപോന്നത്. എങ്ങനെയാണ് പടച്ചോനേ ഞാനിവരെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കിക്കുക.
എന്റെ പെൺമക്കളെക്കുറിച്ച് എന്തെല്ലാമാണ് അവൻ പറഞ്ഞത്. പെൺമക്കളെ
പണക്കാർക്ക് വിറ്റ് കാശാക്കുന്നവനെന്നുവരെ പറഞ്ഞു. തനിക്കൊന്നും
തിരിച്ചുപറയാനയില്ല. താനും മക്കളും തെറ്റൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല. പടച്ചോൻ അത്
തെളിയിക്കട്ടെ... മരിക്കുവോളം നെഞ്ചിലെ നീറ്റൽ മാറില്ല... അഞ്ചുനേരം
നിസ്കരിക്കുന്ന മുസൽമാനാണ് ഞാൻ. എന്നും അള്ളാഹുവിന്റെ കാൽപ്പാദങ്ങൾ
പിന്തുടരാനേ ശ്രമിച്ചിട്ടുള്ളൂ. ഹമീദ് ഇറ്റുവീണ കണ്ണുനീർ ആരും കാണാതെ തുടച്ചു.
”അള്ളാഹൂ അക്ബർ....... അള്ളാഹൂ അക്ബർ........ലാഹിലാഹാ........”
വൈകുന്നേരത്തെ
ബാങ്കുമുഴങ്ങി... ഹമീദ് പതുക്കെ എഴുന്നേറ്റു. പള്ളിയിലേക്ക് പോകാം,
ദുഖങ്ങളൊക്കെ പടച്ചോനോടു പറഞ്ഞ് ശാന്തനാകാം. അദ്ദേഹം തന്റെ സന്തതസഹചാരിയായ
കാലൻ കുടയുമെടുത്ത് പുറത്തേക്കിറങ്ങി. തനിക്ക് തന്റെ കാലുകളെപ്പോലും
വിശ്വാസമില്ലാതെ വന്നിരിക്കുന്നു. ശരീരം ചുമക്കാനുള്ള ശേഷി കാലുകൾക്കു
കുറഞ്ഞുവരുന്നതുപോലെ. അധ്വാനിയായ ആരോഗ്യവാനായ ഹമീദല്ല ഇപ്പോൾ, പലതരം
അസുഖങ്ങളും അലട്ടുന്നു, കൂടാതെ മാനസികമായി ആകെ തളർന്ന അവസ്ഥ.
ഇതൊക്കെകൊണ്ടാകാം വളരെവേഗം മുഖത്തെ ചുളി വുകളുടെ എണ്ണം കൂടുന്നത്. ഹമീദ്
തലയിലെ കെട്ട് ഒന്നുകൂടി മുറുക്കി കെട്ടി, നെറ്റിയിലെ നിസ്ക്കാര തഴമ്പിൽ ഒന്നു
തടവി... പടച്ചോനേ കാത്തുകൊള്ളണേ...
തുടർന്നു വായിക്കുക അടുത്ത ഞായറാഴ്ച്ച 21 04 2019
ഷംസുദ്ധീൻ തോപ്പിൽ 14 04 2019
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ